Oxalis w domu

Roślina oxalis (łac. Oxalis)

należy do rodzaju jednorocznych roślin zielnych i bylin z rodziny Kislichny. W naturze kwiaty szczawika rosną w Afryce Południowej, a także w Ameryce Środkowej i Południowej, a nawet w Europie. Oxalis to narodowy symbol Irlandii, roślina św. Patryka, najbardziej szanowanego prawego człowieka w kraju. „Oxys” oznacza po łacinie „kwaśny”, a roślina jest nazywana kwaśną, ponieważ jej liście mają kwaśny smak. W naturze znanych jest około 800 gatunków szczawików, aw kulturze niektóre szczawiaki pojawiły się w XVII wieku i od tego czasu były uprawiane zarówno jako rośliny ogrodowe, jak i domowe. W naszym kraju wiśnia nazywana jest „kapustą zajęczą”, aw Europie - „koniczyną szczęścia”. Kwiat szczawika stał się popularny w kulturze ze względu na niewymagającą pielęgnację i wysokie walory dekoracyjne..

Kwiat szczawika - opis

Tlenki są reprezentowane przez wiele typów, wśród nich są rośliny jednoroczne, wieloletnie, bulwiaste i bulwiaste. Liście szczawiu są palmowe lub trójlistkowe, petiolate, o złożonej kończynie, składane wieczorem i otwierające się rano. Liście reagują również na zbyt jasne światło i mechaniczne podrażnienia. Kolor liści, w zależności od rodzaju szczawika, może być zielony, fioletowy lub bordowy. Kwiaty szczawiu są średniej wielkości, regularne, kolor płatków może być biały, różowy, liliowy lub żółty. Kwiaty, podobnie jak liście roślin, zamykają się w nocy lub przed złą pogodą. Nasiona Kislitsa dojrzewają w skorupce, która łatwo eksploduje pod dotknięciem, gdy nasiona dojrzewają.

Oxalis w domu jest najczęściej reprezentowany przez dwa typy - kwas czterolistny i kwas trójkątny. Szczawik domowy to popularny prezent na choinkę w Europie, ponieważ istnieje znak, że roślina przynosi szczęście i dobre samopoczucie domowi, jeśli osiedli się w nim dzień przed Nowym Rokiem.

Dbanie o kwaśność w domu

Jak dbać o kwaśny

Szczawik kwitnący w pomieszczeniach ma takie same wymagania dotyczące warunków wzrostu jak jego dziki krewny. Potrzebuje intensywnego, ale rozproszonego światła z cieniem od bezpośrednich promieni słońca. Domowe szczawiaki preferują latem temperaturę w przedziale 20-25 ºC, co jednak jest dość naturalne o tej porze roku. Zimą warto nieco obniżyć temperaturę - do 12-18 ºC, w przeciwnym razie roślina nie zakwitnie.

Podlewanie latem powinno być obfite, ale jednocześnie nie należy dopuścić do stagnacji wody w korzeniach. Wraz z nadejściem jesieni podlewanie jest zmniejszone, a zimą nawilżenie gleby w garnku z kwaśnym kwasem powinno być symboliczne, aby gleba była ledwo mokra. Roślina doniczkowa Oxalis nie musi spryskiwać liści, chociaż jeśli dom jest zbyt gorący i duszny, można spryskać roślinę przegotowaną wodą. Zimą opryskiwanie kwasem jest przeciwwskazane.

Niektóre rodzaje kwaśnych roślin odpoczywają zimą. Okres odpoczynku trwa półtora miesiąca. Jeśli zauważysz, że roślina zaczyna tracić liście po kwitnieniu, ogranicz podlewanie i przenieś kwiat do chłodnego miejsca, w którym będzie odpoczywał. Czasami liście nie spadają z kwasu, po prostu przestają rosnąć, jakby zamarzły - to znak, że pora przenieść je do „zimowego mieszkania” na regenerację. W tym czasie podlewanie powinno być minimalne. Ale gdy tylko stwierdzisz, że w roślinie zaczęły pojawiać się nowe pędy, przeszczep je na świeże podłoże, przywróć na zwykłe miejsce, wznów podlewanie i karmienie.

Kwas nawozowy

Dbanie o kwas kwaśny w domu polega na terminowym karmieniu rośliny złożonymi nawozami mineralnymi. Wprowadzane są w okresie aktywnego wzrostu i kwitnienia co 2-3 tygodnie, a stężenie roztworu powinno być o połowę mniejsze od zalecanego przez producenta.

Przeszczep kwasu kwaśnego

Dbanie o kwas pokojowy wymaga corocznego przeszczepu młodych roślin; dorosłe rośliny przesadza się raz na dwa do trzech lat. Jeśli nie masz pewności, jak przeszczepić kwas kwaśny, zacznij od wyboru doniczki. Doniczka na wiśnię potrzebuje szerokiej, aby można było posadzić kilka bulw lub cebul w jednym pojemniku - dzięki czemu uzyskasz luksusowy kwitnący krzew. Na dnie doniczki kładzie się warstwę drenażową, aby nadmiar wody nie zatrzymywał się w korzeniach rośliny.

Każda gleba nadaje się do kwaśnego kwaśnego - kup uniwersalną glebę w sklepie lub sam zrób mieszankę gleby z liści, darni, gleby torfowej i piasku w równych częściach. Zwróć uwagę, że jeśli gleba jest zbyt pożywna, roślina będzie miała dużo liści i mało kwiatów. Sadzenie kwasu w nowej doniczce odbywa się bardzo ostrożnie, razem z glinianą grudką, jeśli tym razem nie masz zamiaru go rozmnażać.

Szkodniki i choroby kwasu

Oxidis jest odporny na owady i choroby, ale jeśli nie będzie odpowiednio pielęgnowany, może zostać zaatakowany przez przędziorków, mszyce lub owady łuskowate. Pająk jest eliminowany poprzez traktowanie rośliny actellikiem, mszyce niszczone są przez spryskanie kwasu roztworem dwóch łyżeczek mydła w płynie w dwóch szklankach wody, a pochwę należy najpierw usunąć mechanicznie - aby zebrać wszystkie pasożyty z rośliny, a dopiero potem przetworzyć kwas.

Jeśli nie jest możliwe jednorazowe zniszczenie szkodników, po tygodniu należy powtórzyć leczenie rośliny preparatami leczniczymi. Nie zapominaj, że wszystkie manipulacje są przeprowadzane w czystym powietrzu, a powierzchnia gleby musi być niezawodnie chroniona przed wnikaniem na nią leków. Roztwór mydła kilka godzin po nałożeniu na gruntową część rośliny należy zmyć wodą, w ten sam sposób, przykrywając glebę przed dostaniem się do niej mydła.

Jeśli jesteś zbyt gorliwy w podlewaniu i nie zadałeś sobie trudu, aby umieścić warstwę drenażu pod glebą, na roślinę może wpływać szara zgnilizna lub fusarium. Obie choroby w początkowej fazie są skutecznie leczone podkładem.

Domowy szczawik - rozmnażanie

Uprawa wiśni z nasion

W warunkach naturalnych kwaśne drzewa rozmnażają się przez nasiona. Rzadko stosuje się metodę rozmnażania kwaśnego drewna w domu, ponieważ istnieją bardziej niezawodne metody rozmnażania - wegetatywne. Ale jeśli ważne jest, abyś uprawiał szczawik właśnie z nasion, życzymy powodzenia i oferujemy listę warunków i środków dla udanej generatywnej reprodukcji kwaśnego drewna:

• skład mieszanki do siewu: cztery części próchnicy liści i torfu oraz jedna część piasku;
• nasiona kwaśnej rośliny wczesną wiosną są rozrzucone po powierzchni gleby, bez przykrycia, po wysianiu pojemnik przykrywa się szkłem, ponieważ do kiełkowania potrzebna jest stuprocentowa wilgoć;
• do kiełkowania nasion potrzebne jest również rozproszone światło, temperatura 16-18 ºC i stale wilgotna gleba - rośliny nawadniane są z rozpylacza;
• konieczna jest codzienna wentylacja upraw.

Jeśli wszystkie te warunki zostaną spełnione, sadzonki, w zależności od świeżości nasion, pojawią się tydzień lub miesiąc po wysiewie..

Wegetatywne metody rozmnażania kwasu

Najprościej jest oddzielić cebulki potomne lub guzki, które utworzyły się wokół korzenia palowego i posadzić je w kilku kawałkach w jednym naczyniu, posypać niewielką ilością gleby, umieścić pojemnik w chłodnym, zacienionym miejscu i od czasu do czasu zwilżyć glebę, podczas corocznego wiosennego przesadzania kwasu. Kiedy pojawiają się pędy, doniczka jest przesuwana bliżej światła, a za półtora miesiąca młoda roślina zamieni się w bujnie kwitnący krzew.

Po okresie spoczynku, gdy tylko pojawi się pierwszy nowy liść, bulwę usuwa się z ziemi, oczyszcza z gleby, myje słabym roztworem nadmanganianu potasu, kroi na kawałki, skrawki traktuje się pokruszonym węglem drzewnym, a sadzonki sadzi w oddzielnych doniczkach. Doniczki z posadzonymi częściami bulwy umieszcza się w rozproszonym świetle, podlewa po wyschnięciu ziemnej śpiączki i podaje dwa razy w miesiącu, począwszy od drugiego tygodnia po posadzeniu.

Właściwości kwaśne

Przez długi czas szczaw był uważany za roślinę leczniczą. Część naziemną rośliny wykorzystywano do leczenia szkorbutu, wrzodów i ran, jako antidotum na zatrucia arszenikiem lub rtęcią. Tradycyjna medycyna z powodzeniem wykorzystuje przeciwrobacze, żółciopędne, przeciwzapalne, moczopędne i gojące rany właściwości rośliny..

Ze względu na wysoką zawartość witaminy C w kwaśnych liściach, jej stosowanie pomagało radzić sobie z przeziębieniami i wzmacniało układ odpornościowy. Oxalis jest również poszukiwany w gotowaniu: przygotowano z niego smaczną i zdrową herbatę, dodaną do kapuśniaka, zielonego barszczu lub kwasu chlebowego.

Rodzaje kwasów

Trójkątny Oxalis (Oxalis triangularis)

Lub fioletowy szczawik, częściej niż inne gatunki uprawiane w kulturze wewnętrznej jest to krótka roślina bulwiasta z ciemnofioletowymi cętkowanymi trójklapowymi liśćmi na długich ogonkach. Fioletowy kwaśny liść wygląda jak drżące skrzydła motyla, od którego został nazwany „Madame Butterfly”. Kwiaty tego gatunku są małe, białe, jasnoróżowe lub liliowe..

Czterolistny Oxalis (Oxalis tetraphylla)

Lub deppe`s oxalis (Oxalis deppei) uprawiane zarówno w ogrodzie, jak iw domu. Jego liście są czteropłatkowe, jasnozielone z czerwono-brązowym środkiem. Kwitnie długo z czerwono-szkarłatnymi kwiatami tworzącymi kwiatostany. To właśnie ten gatunek Brytyjczycy nazywają „szczęśliwą koniczyną”.

Oxalis bowiei

Kruchy gatunek ciepłolubny o wysokości 20-25 cm o skórzastych liściach jasnozielonego koloru i ciemnoróżowych kwiatach na długich szypułkach.

Szczawik pospolity (Oxalis acetosella)

Kłącza wys. 8-10 cm, z liśćmi koniczyny i białymi pojedynczymi kwiatami na długich szypułkach.

Podgorzałka szczawiowa (Oxalis adenophylla)

Krzewy do 10 cm wysokości z szaro-zielonymi wielopłatowymi liśćmi i dużymi jasnoróżowymi kwiatami z plamkami i żyłkami.

Wielobarwny Oxalis (Oxalis versicolor)

Niezwykle piękna roślina o białych kwiatach z czerwonymi paskami. Otwarty kwiat jest biały od wewnątrz z czerwoną obwódką wokół krawędzi.

Oprócz tych gatunków, w kulturze znane są szczawik Obtus, szczawik oka lub bulwiasty, szczawik karobowy, dziewięciolistny, biedny, mlecznobiały, podobny do nasturcji, soczysty, łamany, prasowany, trójkątny i wiele innych. Ale wszystkie te piękne rośliny rosną w ogrodzie, a to, jak mówią, to zupełnie inna historia....