Zdjęcia z opisem ogrodowych i domowych gatunków oxalis kislitsa

Większość z kilkuset gatunków szczawików występujących na świecie to dzikie, niepozorne rośliny, czasami uważane za chwasty. Ale jednocześnie oxalis to oxalis, jak nazwa kultury brzmi po łacinie, są to kultury ozdobne uwielbiane przez wielu ogrodników.

Ponieważ w naturze kwaśne drzewa żyją w różnych regionach i warunkach, te małe, zielne rośliny są mile widzianymi gośćmi w ogrodach i na parapetach wewnętrznych z północnej Europy i Rosji po południe kontynentu afrykańskiego i amerykańskiego..

Opis i cechy oxalis oxalis

Kwaśne warzywa, których niektóre odmiany są używane do jedzenia, mają przyjemny kwaśny smak. Wynika to z niezwykle wysokiej zawartości kwasu szczawiowego. A ponieważ ta cecha została zauważona dawno temu, określiła nazwę całego rodzaju.

Oxalis jest znany jako roślina ogrodowa od ponad trzystu lat. W tym czasie dla niektórych odmian pojawiły się nazwy ludowe..

Ten przydomek, wywodzący się z podobieństwa do „szczęśliwej” czterolistnej koniczyny, został nadany szczawikom Deppa. Czterolistny szczawik na zdjęciu lub kwiat szczęścia rodzinnego jest również nazywany żelaznym krzyżem ze względu na kontrastowy wzór na liściach.

Kręcone liście szczawika w większości odmian są podzielone na trzy lub cztery części, rzadziej są rośliny, w których na liściach jest pięć lub dziewięć takich części. Ale są ciekawe wyjątki..

Na przykład pokazany na zdjęciu kwiat Oxalis palmifrons ma liście złożone z 15-19 płatków, co nadaje rozecie niepowtarzalny, futurystyczny wygląd.

Liście szczawiu trzymające długie ogonki mogą być nie tylko zielone. Nierzadko - purpurowy, fioletowy, pomarańczowo-czerwony lub barwny kolor blaszek liściowych.

Kwiaty szczawiu na zdjęciu nie wyróżniają się rozmiarem, ale są bardzo różnorodne, a czasem nawet wyjątkowe. Korony są proste lub, znacznie rzadziej frotte, mogą być pojedyncze lub zebrane w rzadkie kwiatostany. W sercu korony znajduje się pięć gładkich płatków, których kolory będą zazdrością tęczy.

Gama kolorystyczna wiśni obejmuje wszystkie odcienie bzu, żółci, różu, czerwieni i kremu. U wielu gatunków kwiaty są całkowicie białe lub ozdobione cienkimi żyłkami bzu lub różu..

Podobnie jak liście szczawiu, jego kwiaty są bardzo wrażliwe. U wielu gatunków korony są zamknięte nie tylko w nocy, ale także w przypadku pogorszenia pogody lub nawet dotknięcia. Liście w tych samych przypadkach po prostu składają się.

Trójkątny Oxalis (Oxalis triangularis)

Oxalis zaczął być uprawiany jako kultura pokojowa dopiero w ubiegłym wieku. Kwiaciarnie przyciągnęła możliwość udekorowania parapetu spektakularną rośliną z odległych krajów bez najmniejszego lub żadnego kłopotu. Uderzającym tego przykładem może być szczawik purpurowy lub trójkątny, niegdyś eksportowany z Brazylii..

Gatunek swoje nazwy zawdzięcza budowie liści i ich barwie. Większość średniej wielkości roślin trójkątnej kwaśnej rośliny uderza grubym fioletowym odcieniem, a na blaszkach liściowych dodatkowo doskonale rozróżnia się plamy lub obrysy o innym kolorze.

Ale bezpretensjonalna kultura wewnętrzna jest nie tylko fioletowa. Zielony trójkątny Oxalis jest nie mniej elegancki i dekoracyjny. Na tle dużych trójklapowych liści wyróżniają się małe białe kwiaty, chętnie otwierające pąki przez cały rok.

Czterolistny Oxalis (Oxalis tetraphylla)

Meksykański gatunek szczawiu w Europie stał się jednym z najpopularniejszych jako roślina ogrodowa. Czterolistny Oxalis ma drugie imię - szczawik deppa Kultura jest łatwo rozpoznawalna dzięki czteropłatkowym liściom z brązowymi, czerwonawymi lub fioletowymi wzorami na płytkach liściowych.

Wieloletni czterolistny szczawik rozmnaża się przez nasiona i utworzone jesienią łuskowate cebulki potomne, które można spożywać. Kwiaty tego gatunku są czerwono-różowe, proste, z szeroko zaokrąglonymi płatkami..

Oxalis bowiei

Oxalis Bowie to wdzięczny, kwitnący gatunek, którego rośliny osiągają do 25 cm wysokości. Jako roślina ogrodnicza, ten ciepły Oxalis Oxalis jest uprawiany w regionach o ciepłym klimacie..

Widok przyciąga uwagę dużymi różowymi kwiatami górującymi nad liśćmi na długich cienkich szypułkach.

Szczawik pospolity (Oxalis acetosella)

Rodzime gatunki europejskie można zobaczyć w lasach iglastych i liściastych, a także w ogrodach, w których zwykły szczawik cieszy się białymi lub liliowo-różowymi kwiatami i jasnozielonymi trójklapowymi liśćmi. Kwitnienie wieloletniego bezpretensjonalnego gatunku występuje wiosną i wczesnym latem..

Osobliwością rośliny jest obecność zwykłych kwiatów szczawiu przedstawionych na zdjęciu, które otwierają się nad powierzchnią gleby i kleistogamiczne, niewidoczne pod opadłymi igłami i liśćmi. Jeśli zwykłe korony przyciągają owady, bardzo małe, o średnicy 3 mm, zamknięte kwiaty zapylają się samoczynnie.

Podgorzałka szczawiowa (Oxalis adenophylla)

Zimotrwały podgorzałek szczawiowy jest często uprawiany w ogrodach jako bezpretensjonalna roślina okrywowa o wysokości zaledwie 10 cm. Kwiaciarnie przyciąga nie tylko mało wymagająca kultura, ale także jej walory dekoracyjne - srebrzyste pierzaste liście i różowo-liliowe kwiaty z malinowymi żyłkami i plamką u podstawy każdego płatka.

Wielobarwny Oxalis (Oxalis versicolor)

Rośliny tej nie można pomylić z innymi przedstawicielami licznego kodu szczawika. Dzięki efektownie skręconym, białym płatkom z jaskrawoczerwoną obwódką, szczawik jest w niektórych krajach nazywany „świątecznym cukierkiem”. Rzeczywiście, pąki bardzo przypominają tradycyjne cukierki lukrecjowe i w niesamowity sposób zdobią bardzo małą roślinę..

Różnobarwny szczawik wyróżnia się nie tylko jasnym kwitnieniem, ale także bardzo małymi, prawie igiełkowymi liśćmi. Obecnie gatunek rodzimy się w południowej Afryce jest aktywnie uprawiany zarówno jako roślina wewnętrzna i szklarniowa, jak i w ogrodach ciepłych regionów..

Oxalis obtusa

Kolejny szczawi południowoafrykański to bezpretensjonalny gatunek do wnętrz i ogrodów, charakteryzujący się niewielkimi rozmiarami i wieloma kolorami kwiatów. Rozetę o średnicy i wysokości nie większej niż 10 cm, w zależności od odmiany, można ozdobić kwaśnymi kwiatami, jak na zdjęciu, kremowym, żółtym lub innym odcieniu.

W wielu odmianach pierścień o barwie jaśniejszej niż tło jest zauważalnie bliżej środka korony..

Tuberous oxalis (Oxalis tuberosa)

W długiej linii istniejących odmian, Oxalis bulwiasty lub, jak nazywa się roślina w swojej ojczyźnie, w Ameryce Południowej, oka nie jest rośliną ozdobną, ale uprawą rolniczą.

Jest aktywnie uprawiany nie ze względu na liście lub kwiaty, ale dzięki jadalnym bulwom skrobiowym, które pod względem wartości odżywczej i plonu konkurują z ziemniakami bardziej znanymi Rosjanom..

W zależności od uprawianej odmiany kwasu bulwiastego chłopi z krajów regionu Ameryki Środkowej zbierają bulwy w kolorze białym, żółtawym, różowym lub fioletowym. Po zbiorze są przechowywane w postaci suszu lub spożywane po wszystkich dostępnych typach kulinarnej obróbki..

Convexula oxalis (Oxalis Convexula)

Popularny w pomieszczeniach gatunek szczawika wyróżnia się niewielkimi rozmiarami, mięsistymi małymi liśćmi i dość dużymi, zwłaszcza w porównaniu do liści, kwiatami o różowo-łososiowym odcieniu. Do dyspozycji kwiaciarni odmiany nie tylko z prostymi kwaśnymi kwiatami, jak na zdjęciu, ale także z frotte corollas.

Adenophylla oxalis (Oxalis adenophylla)

Adenophyllum oxalis jest znany ogrodnikowi jako chilijski oxalis lub srebrna koniczyna. Roślina o srebrzystych liściach i jasnoróżowych kwiatach dobrze znosi mróz i może zimować nawet w środkowej strefie. Kultura jest używana na zjeżdżalniach alpejskich i do dekoracji granic.

Niezwykłe kolory i dekoracyjność szczawika - wideo