Kislitsa (oxalis)
Zadowolony
Oxalis, zwany także szczawikiem, należy do rodziny kwaśnych, a ten rodzaj jest reprezentowany przez wieloletnie i jednoroczne rośliny zielne. W warunkach naturalnych oxalis występuje w Afryce Południowej, Ameryce Południowej i Środkowej, a także w Europie. W Irlandii jest to symbol narodowy, roślina św. Patryka, uważana za najbardziej szanowanego prawego człowieka w kraju. Z łaciny „oxys” tłumaczy się jako „kwaśny”, wynika to z faktu, że liście takiej rośliny mają kwaśny smak. W warunkach naturalnych występuje około 800 gatunków szczawików. Niektóre z tych gatunków zaczęto uprawiać w XVII wieku i od tego czasu uprawia się je zarówno w domu, jak i na otwartym polu. W krajach europejskich roślina ta nazywana jest także „koniczynką szczęścia”, aw Rosji - „kapustą zajęczą”. Dużą popularność kwaśnej rośliny wśród ogrodników i kwiaciarni tłumaczy fakt, że jest to roślina bardzo dekoracyjna i mało wymagająca w pielęgnacji..
- Kwiat. Od ostatnich dni maja lub od pierwszych dni czerwca do zimy.
- Oświetlenie. Wymagane jest jasne światło, które musi być koniecznie rozproszone.
- Reżim temperaturowy. W okresie wegetacji temperatura powietrza powinna mieścić się w przedziale od 20 do 25 stopni, aw okresie odpoczynku - od 12 do 18 stopni.
- Podlewanie. W okresie wiosenno-letnim podlewanie powinno być obfite, aw zimnych porach roku - od umiarkowanego do rzadkiego.
- Wilgotność powietrza. Dobrze rośnie przy wilgotności powietrza, która jest typowa dla pomieszczeń mieszkalnych, ale jeśli w pomieszczeniu jest zbyt gorąco, czasami liście zwilżamy butelką z rozpylaczem.
- Nawóz. Podczas intensywnego wzrostu nawożenie przeprowadza się 1 raz na 15-20 dni, w tym celu stosuje się nawozy mineralne złożone w połowie dawki zalecanej przez producenta.
- Okres uśpienia. Rozpoczyna się po kwitnieniu i trwa 4-6 tygodni.
- Transfer. Młode krzewy przesadza się co roku, a dorośli - raz na 2 lub 3 lata.
- Reprodukcja. Najczęściej stosuje się guzki lub cebulki potomne, rzadziej metodę nasienną.
- Szkodliwe owady. Mszyce, łuskowce i przędziorków.
- Choroby. Fusarium i szara zgnilizna.
- Nieruchomości. Roślina ta ma właściwości lecznicze, jej liście zawierają dużą ilość witaminy C..
Cechy kwaśnego
Jak wspomniano powyżej, rodzaj Oxalis obejmuje dużą liczbę gatunków, wśród których są byliny, jednoroczne, a także rośliny bulwiaste i bulwiaste. Blaszki liściowe trójlistkowe lub dłoniaste o złożonym zagięciu otwierają się rano i składają wieczorem. Liście reagują również na mechaniczne podrażnienia lub bardzo jasne światło. Liście mogą być fioletowe, zielone lub bordowe. Małe, regularne kwiaty mogą mieć kolor różowy, żółty, biały lub liliowy. Kwiaty zamykają się jak liście wieczorem lub przed złą pogodą. Dojrzałe nasiona są w łupinie, która pęka przy najmniejszym dotknięciu. Najczęściej trójkątny kwas i czterolistny kwas uprawia się w warunkach pokojowych. W Europie kwas pokojowy jest bardzo często używany jako prezent na choinkę, ponieważ jest taki znak, że jeśli taki kwiat osiedli się w domu 1 dzień przed Nowym Rokiem, to przyniesie dobrobyt i szczęście.
Dbanie o kwaśność w domu
Oświetlenie
Aby uprawa wiśni odniosła sukces, musi stworzyć warunki jak najbardziej zbliżone do naturalnych. Potrzebuje dużo jasnego światła, ale musi być rozproszone. Nie pozwól, aby bezpośrednie promienie słońca padały na liście..
Reżim temperaturowy
W ciepłym sezonie kwiat woli mieć temperaturę powietrza od 20 do 25 stopni. Zimą jest usuwany do chłodniejszego miejsca, jeśli nie zostanie to zrobione, kwitnienie może nie nadejść.
Podlewanie i opryskiwanie
W okresie wiosenno-letnim roślinę należy obficie podlewać, ale nie dopuścić do zastoju cieczy w systemie korzeniowym krzewu. Jesienią podlewanie jest ograniczone, aw miesiącach zimowych podlewanie powinno być skromne i rzadkie, ale nie można dopuścić do całkowitego wyschnięcia bryły ziemi w doniczce.
Oxalis rośnie i rozwija się normalnie bez regularnego opryskiwania liści z butelki z rozpylaczem. Ale jeśli pomieszczenie jest bardzo gorące i duszne, bardzo przydatne będzie spryskiwanie kwiatu, w tym celu używają nie zimnej wstępnie przegotowanej wody. Jednak kwiat nie może być nawilżany zimą..
Okres uśpienia
U niektórych gatunków szczawików okres odpoczynku obserwuje się zimą, którego czas trwania wynosi od 4 do 6 tygodni. Śledź kwaśność, gdy skończy się kwitnąć, jeśli liście zaczną masowo latać, należy ograniczyć podlewanie i przenieść je do chłodniejszego miejsca, gdzie pozostanie do końca okresu uśpienia. Jednak w niektórych przypadkach liście nie latają, a roślina po prostu przestaje rosnąć, w tym przypadku należy ją również przenieść do chłodnego miejsca, aby dobrze odpocząć. W tym czasie krzak należy podlewać bardzo rzadko i niewielką ilością wody, ale grudka ziemi w doniczce nie powinna wysychać. Natychmiast po tym, jak młode pędy zaczną rosnąć, kwiat przesadza się do nowej mieszanki gleby i wraca na swoje zwykłe miejsce, a podlewanie jest wznawiane i nie zapomnij go nakarmić w odpowiednim czasie.
Top dressing
Kwas pokojowy należy podawać systematycznie, stosując w tym celu kompleksowy nawóz mineralny. Opatrunek wierzchni przeprowadza się w okresie wegetacji i kwitnienia z częstotliwością 1 raz w ciągu 15-20 dni, stosując pożywkę o takim stężeniu, które będzie o połowę mniejsze niż zalecane przez producenta (patrz opakowanie).
Przeszczep kwasu kwaśnego
O ile kwiat jest młody, należy go przesadzać raz w roku, starsze okazy są poddawane tej procedurze znacznie rzadziej, mianowicie raz na 2 lub 3 lata. Przed rozpoczęciem przeszczepu rośliny musisz wybrać odpowiedni pojemnik. Doświadczeni hodowcy zalecają użycie szerokiej doniczki, ponieważ w tym przypadku zmieści się w niej kilka cebul i bulw, w wyniku czego spektakularny bujny krzew ozdobi Twój dom. Aby uniknąć zastoju płynu w systemie korzeniowym, na dnie pojemnika należy wykonać dobrą warstwę drenażową. Roślina ta nie różni się dokładnością od mieszanki gleby, dlatego do jej przeszczepu można kupić gotową uniwersalną mieszankę gleby lub można ją skomponować własnymi rękami, w tym celu połączyć piasek, darń, liście i glebę torfową, które są pobierane w równych częściach. Jednak wybierając mieszankę gleby, należy wziąć pod uwagę fakt, że jeśli jest w niej zbyt wiele składników odżywczych, spowoduje to bujny wzrost liści ze szkodą dla kwitnienia. Bardzo ostrożnie przeszczepiają krzak i zabierają go razem z kawałkiem ziemi.
Choroby i szkodniki
Oxidis jest wysoce odporny na choroby i różne szkodliwe owady. Jeśli jednak zostanie osłabiony przez niewłaściwą pielęgnację, mogą się na nim osiedlić mszyce, przędziorki i owady łuskowate. Jeśli mszyce osiadły na roślinie, traktuje się ją wodą z mydłem (na 2 łyżki wody, 2 łyżeczki mydła w płynie), przędziorków usuwa się za pomocą Actellika. Jeśli został zaatakowany przez owada łuskowego, najpierw owady należy usunąć z kwiatu rękami, po czym spryskać je Aktarą. W razie potrzeby po 7 dniach kwas jest ponownie przetwarzany. Podczas stosowania chemikaliów nie zapominaj o środkach ostrożności: opryskiwanie kwiatu odbywa się tylko na świeżym powietrzu, w rękawiczkach i zabezpieczeniu powierzchni podłoża w doniczce przed dostaniem się na niego leku. Jeśli krzew jest traktowany wodą z mydłem, to po kilku godzinach należy go usunąć czystą wodą i nie zapomnij również o ochronie powierzchni mieszanki gleby.
Jeśli na dnie doniczki nie wykonano warstwy drenażowej podczas sadzenia kwasu, to przy zbyt obfitym podlewaniu w systemie korzeniowym może wystąpić stagnacja cieczy. Przyczynia się to do rozwoju fusarium lub szarej zgnilizny. Obie te choroby na początkowym etapie rozwoju można łatwo wyleczyć za pomocą Fundazolu.
Metody reprodukcji
Rozmnażanie nasion
Dzikie kwaśne gatunki są rozmnażane przez nasiona. Jednak ta metoda rozmnażania nie jest często stosowana przez hodowców kwiatów, ponieważ jest stosunkowo długa i nieskuteczna. Ale jeśli chcesz wyhodować kwiat z nasionka, możesz spróbować to zrobić. Instrukcje krok po kroku dotyczące siewu nasion:
- Pierwszym krokiem jest przygotowanie odpowiedniej mieszanki gleby. Powinien zawierać próchnicę z piasku, torfu i liści (1: 4: 4).
- Na samym początku wiosny równomiernie rozprowadź nasiona na powierzchni podłoża, nie musisz ich przykrywać ani posypywać ziemią.
- Przykryj pojemnik szkłem (folią), które utrzyma wysoką wilgotność niezbędną do kiełkowania (około 100%).
- Przestaw rośliny w chłodnym (od 16 do 18 stopni) i dobrze oświetlonym miejscu, światło musi być zawsze rozproszone. Upewnij się, że podłoże w pojemniku jest przez cały czas lekko wilgotne, w tym celu należy regularnie podlewać sprayem.
- Pamiętaj o codziennej wentylacji upraw.
Jeśli wszystko zostanie wykonane poprawnie, pierwsze sadzonki pojawią się po 7-30 dniach (w zależności od świeżości nasion).
Rozmnażanie przez cebulki potomne
Wegetatywne rozmnażanie kwiatu jest znacznie szybsze i łatwiejsze. Aby to zrobić, podczas przeszczepu w krzaku należy ostrożnie oddzielić guzki potomne lub cebulki, które utworzyły się wokół korzenia palowego. Następnie kilka z nich sadzi się w jednym pojemniku i przykrywa niezbyt dużą ilością podłoża na wierzchu. Następnie doniczkę usuwa się w półcieniu i nie zapomnij od czasu do czasu przeprowadzić umiarkowanego podlewania. Gdy pojawią się młode pędy, pojemnik przestawia się w dobrze oświetlone miejsce, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, a po 4-6 tygodniach Twój dom będzie już ozdobiony obficie kwitnącym bujnym krzewem.
Podział bulw
Natychmiast po zakończeniu okresu spoczynku, gdy na krzaku pojawi się pierwsza nowa blaszka liściowa, bulwę należy wyjąć z doniczki i usunąć z niej cały substrat. Delikatnie wypłucz w różowawym roztworze potasu i manganu i podziel na kilka części ostrym, zdezynfekowanym narzędziem. Miejsca nacięć na sadzonkach posypujemy proszkiem węglowym, po czym sadzimy do pojedynczych doniczek. Następnie przenosi się je w dobrze oświetlone miejsce (światło powinno być rozproszone) i zapewnia się im regularne podlewanie, które przeprowadza się natychmiast po wyschnięciu grudki ziemi w doniczce. Nawozy nawozimy raz na 15 dni, natomiast pierwszy raz nawozimy tydzień po posadzeniu.
Właściwości kwaśne
Od dawna wiadomo, że szczawik ma właściwości lecznicze. Powietrzna część krzewu była używana do leczenia szkorbutu, a także do leczenia ran i wrzodów, a także jako antidotum na zatrucia rtęcią lub arszenikiem. W medycynie alternatywnej szeroko stosowano takie właściwości kwiatu jak: żółciopędne, gojące się rany, przeciwrobacze, przeciwzapalne i moczopędne..
Ponieważ liście zawierają dużo witaminy C, zaleca się jej stosowanie przy przeziębieniach, a także w celu wzmocnienia układu odpornościowego organizmu. Kislitsa jest również szeroko stosowana w kuchni, na przykład przygotowuje się z niej zdrową i smaczną herbatę, a także dodaje się ją do zielonego barszczu, kapuśniaka czy kwasu chlebowego.
Rodzaje kwasu ze zdjęciami i nazwami
Trójkątny szczawik (Oxalis triangularis) lub purpurowy szczawik
Ten typ jest najbardziej popularny wśród hodowców kwiatów. Jest to bulwiasta niezbyt wysoka roślina, której trójpłatowe liście o długich ogonkach są ozdobione plamkami ciemnofioletowego koloru. Liście takiego kwiatu przypominają drgające skrzydła motyla, dlatego nazywany jest również „Madame Butterfly”. Podczas kwitnienia powstają małe kwiaty, które mogą być różowawe, białe lub liliowe..
Czterolistny Oxalis (Oxalis tetraphylla)
Albo oxalis deppei. Ten typ jest uprawiany zarówno w pomieszczeniach, jak i na otwartym polu. Zielonkawe czteropłatkowe płytki liściowe mają środkowy brązowo-czerwony kolor. Kwitnienie trwa stosunkowo długo, podczas którego powstają kwiatostany składające się z kwiatów o malinowo-czerwonym odcieniu. Ten gatunek w Anglii jest również nazywany „szczęśliwą koniczyną”.
Oxalis bowiei
Gatunek ten wyróżnia się ciepłolubnością. Wysokość krzewu wynosi tylko około 20-25 centymetrów, skórzaste płytki liściowe mają zielonkawy kolor, a kwiaty na długich szypułkach są pomalowane na ciemnoróżowy.
Szczawik pospolity (Oxalis acetosella)
Wysokość takiej rośliny kłącza wynosi około 8-10 centymetrów. Struktura blaszek liściowych jest podobna do koniczyny. Pojedyncze białe kwiaty tworzą długie szypułki.
Podgorzałka szczawiowa (Oxalis adenophylla)
U tego gatunku krzew może osiągnąć wysokość około 10 centymetrów. Jego wielopłatowe blaszki liściowe są zielonkawo-szare. A duże różowawe kwiaty zdobią żyły i plamki o innym odcieniu koloru..
Wielobarwny Oxalis (Oxalis versicolor)
Ten gatunek jest bardzo dekoracyjny. Podczas kwitnienia zdobią go białe kwiaty z czerwonymi paskami. Gdy kwiat jest otwarty, w środku jest biały, a wzdłuż krawędzi biegnie czerwona obwódka..
Oprócz tych gatunków uprawia się także wiśnię tatusową, oką (bulwiastą), chleb świętojański, dziewięciolistną, ubogą, mlecznobiałą, nasturcyjną, soczystą, łamaną, prasowaną, trójkątną itp. Jednak wszystkie z nich są uprawiane w otwartym terenie..
