Catalpa

Zadowolony

• Sadzenie surowca w otwartym terenie
• Pielęgnacja catalpa
• Top dressing
• Przycinanie
• Choroby i szkodniki
• Rośnie na przedmieściach
• Powielanie surmii
• Jak wyrosnąć z nasion
• Sadzonki
• Rodzaje i odmiany surówki ze zdjęciami i nazwami
• Surmia pospolita (catalpa bignonioides) lub surowiec bignonioidalny
• Catalpa wspaniała (catalpa speciosa) lub piękna surówka
• Catalpa ovate (catalpa ovata)
• Catalpa fargesii
• Catalpa hybrid (catalpa hybrida) lub sferyczna surmia
• Catalpa w projektowaniu krajobrazu

Catalpa (Catalpa) jest przedstawicielem rodzaju Bignonium. W naturze taką roślinę można znaleźć w Indiach Zachodnich, Chinach, Ameryce Północnej i Japonii. Ten typ surowca surmia bignonium jest od dawna używany przez Indian jako roślina lecznicza w leczeniu krztuśca i malarii. Nazwali tę roślinę „katoba”, a botanik i lekarz z Włoch Scopoli, który jako pierwszy opisał ten rodzaj, bez złego zamiaru nieznacznie zmienił indyjską nazwę na „surmię”. Rodzaj ten, według różnych źródeł, liczy około 10–38 gatunków. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne w różnych częściach Ziemi, na przykład: na Białorusi, Ukrainie i południowych regionach Rosji.

Surmia dekoracyjna to bardzo piękne drzewo wiecznie zielone lub liściaste, którego wysokość nie przekracza 20 metrów. Kształt korony jest okrągły. U większości gatunków blaszki liściowe znajdują się przeciwnie, spotyka się również okółki, mają długie ogonki i kształt serca, ich rozmiar to około 30x17 centymetrów. To drzewo bardzo efektownie kwitnie. Długość pachnących kwiatów wynosi około 7 centymetrów, mają kształt lejka i kremowy lub biały kolor, w gardle znajdują się plamki i kropki ciemnego koloru. Kwiaty są częścią piramidalnych, pionowych kwiatostanów wiechowatych. Owocem jest zawieszona kapsułka w kształcie strąka, której długość sięga 0,4 m. Wewnątrz tych owoców znajduje się ogromna ilość latających nasion. Taka roślina kwitnie w drugiej połowie czerwca lub w pierwszych dniach lipca, a niezwykłe owoce nie spadają z drzewa przez całą zimę.

Sadzenie surowca w otwartym terenie

Konieczne jest sadzenie surmii i dbanie o nią w taki sam sposób, jak w przypadku każdego dekoracyjnego drzewa. W szkółkach lub centrach ogrodniczych dostępne są w sprzedaży jednoroczne lub dwuletnie sadzonki surówki. Sadzenie w otwartym terenie przeprowadza się wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków lub jesienią, gdy kończy się opadanie liści. Do sadzenia należy wybrać dobrze oświetlony obszar, który ma niezawodną ochronę przed podmuchami wiatru, faktem jest, że duże i niezwykle delikatne płytki liściowe takiego drzewa można łatwo zranić w przeciągu. Bardzo dobrze, jeśli na wybranym obszarze występowanie wód gruntowych jest jak najgłębsze. Ta roślina potrzebuje miejsca, dlatego między sadzonką a jakąkolwiek inną rośliną należy zachować odległość od 4 do 5 metrów, nie mniej. Głębokość dołu do sadzenia powinna wynosić 100 centymetrów, a szerokość 70 centymetrów. Przygotuj mieszankę gleby do wypełnienia otworu, w tym celu połącz próchnicę, glebę liściastą, piasek i torf, pobrane w stosunku 3: 2: 2: 1. Mieszankę tę należy połączyć z 5-8 kilogramami popiołu drzewnego i 50 gramami fosforytu. Ta mieszanka gleby powinna mieć kwasowość 6,5-7,5.

Na dnie dołu do sadzenia należy najpierw wykonać warstwę drenażową, której grubość powinna wynosić 15 centymetrów. Jako materiał drenażowy można zastosować kruszony kamień lub łamaną cegłę. Następnie dół należy przykryć mieszanką gleby nasyconą składnikami odżywczymi prawie do góry. Następnie należy umieścić w nim system korzeniowy sadzonki, a następnie otwór jest całkowicie wypełniony tą samą mieszanką gleby. Po lekkim zagęszczeniu gleby roślinę należy obficie podlać. Podczas sadzenia staraj się trzymać kołnierz korzeniowy drzewa nieco nad ziemią. W tym samym czasie, gdy woda po nawadnianiu zostanie wchłonięta do gleby, kołnierz korzeniowy surmii powinien opaść na poziom gruntu. Nie zapomnij o ściółkowaniu koła pnia jakimkolwiek materiałem organicznym po podlaniu (dobrze sprawdza się torf).

Pielęgnacja Catalpa

Surmia należy do roślin kochających wilgoć, pod tym względem należy ją podlewać raz w tygodniu, szczególnie w okresach gorących i suchych. W przypadku, gdy drzewo odczuwa brak wody, jego efekt dekoracyjny znacznie się zmniejszy, ponieważ liście stracą turgor i zwisają. Na 1 dorosłą surmię na 1 podlewanie pobiera się 20 litrów wody. W przypadku, gdy okres letni okazał się wilgotny lub chłodny, podlewanie można zmniejszyć do 2-3 razy w miesiącu. Taka sama ilość podlewania jest wymagana dla rośliny z mulczowanym kołem pnia. Po deszczu lub podlewaniu zaleca się spulchnienie powierzchni gleby w kole przy pniu do głębokości 0,3 m podczas pielenia. W przypadku przedłużającej się suszy należy zwiększyć liczbę nawadniania..

Top dressing

Nie zapomnij o systematycznym karmieniu drzewa. Aby to zrobić, konieczne jest dodanie do gleby roztworu zgniłego obornika (1:10), a na 1 dorosłe drzewo pobiera się od 5 do 6 litrów mieszanki składników odżywczych. To karmienie odbywa się 2 razy w sezonie. Wiosną zaleca się karmić surmię Nitroammofosem, a jesienią - nawozami fosforowymi i potasowymi, w tym czasie nie potrzebuje azotu.

Przycinanie

Cięcie zalecane jest wiosną, zanim pąki puchną. Podczas tego zabiegu należy odciąć wszystkie zranione, wysuszone gałęzie uszkodzone przez mróz, choroby lub szkodniki. Tworzenie drzewa z reguły odbywa się przy wysokości łodygi od 120 do 200 centymetrów, nad nim roślina rozgałęzia się w rozłożystą niską koronę 4 lub 5 gałęzi szkieletowych. Po pewnym czasie, jeśli to konieczne, gałęzie szkieletowe rośliny są skracane, a pogrubiające się łodygi i gałęzie należy usunąć.

Choroby i szkodniki

Surmia jest wysoce odporna zarówno na choroby, jak i szkodniki. Ale w przypadku, gdy roślina jest bardzo słaba, muchy Span mogą się na niej osiedlić. Aby je zniszczyć, musisz 2 razy potraktować roślinę pyretroidem (Fastak lub Decis). Szkodniki łodygowe - szerszenie - również mogą osiedlać się na tej roślinie, są owadami błonkoskrzydłowymi, podczas gdy ich dorosłe osobniki są zewnętrznie bardzo podobne do szerszeni. Drewno takiego drzewa służy jako miejsce składania jaj przez dorosłe samice. Po pewnym czasie wyłaniają się z nich larwy, robiąc dziury w drewnie, a następnie zatykając je mąką wiertniczą. Surowce zakażone takimi larwami znacznie osłabiają się i stopniowo wysychają. Najczęściej giną okazy dotknięte rogogonem, ale należy pamiętać, że jeśli drzewo jest całkowicie zdrowe i silne, to żadne szkodniki się go nie boją.

Surmia może cierpieć na więdnięcie wertykalne (więdnięcie), w tym przypadku od połowy okresu letniego w dolnej części jej korony można zauważyć żółknięcie, opadanie i obumieranie blaszek liściowych. Taka choroba grzybicza jest dość poważna, często z jej powodu drzewo traci blaszki liściowe tylko z jednej strony i wygląda jednostronnie na zewnątrz. Jeśli choroba dopiero zaczyna się rozwijać, można spróbować wyleczyć roślinę, w tym celu należy ją podlać pod korzeń Rovralem lub Maximem, a także leczyć Fundazolem lub Topsin-M. W celach profilaktycznych drzewa można spryskać fungicydami takimi jak: Quadris, Previkur czy Falcon.

Rośnie na przedmieściach

W przypadku, gdy zamierzasz uprawiać takie drzewo na środkowym pasie, do sadzenia należy wybrać gatunki i odmiany odporne na mróz. Największą mrozoodporność posiada taki gatunek jak wspaniała surmia. Na średnich szerokościach geograficznych nadal można rosnąć bignoniform i jajowate surmia. Ponadto do uprawy w regionie moskiewskim nadają się następujące odmiany:

1. Aurea. Kolor liści złoty.
2. Rys. Kolor blaszek liściowych jest różnorodny, różnorodny.
3. Nana. Ta zwarta forma nie kwitnie.
4. Niewola. Kwiaty tej odmiany są podwójne.

Aby uprawa surmii odniosła sukces, należy pamiętać o kilku ważnych niuansach. Do sadzenia należy wybrać obszar słoneczny, a gleba powinna być mokrą gliną o neutralnym odczynie. Surmię należy umieścić na gęstych nasadzeniach iglastych lub po południowej stronie budynku. Przez pierwsze 2-3 lata roślina wymaga obowiązkowej ochrony przed podmuchami wiatru, a także powinna być dobrze osłonięta na zimę. Starsze okazy należące do odmian zimotrwałych nie potrzebują schronienia na zimę. W przypadku, gdy nadal dużo zamrażają, to wraz z nadejściem sezonu wegetacyjnego mogą dość łatwo całkowicie wyzdrowieć.

Powielanie surmii

Do rozmnażania surmii stosuje się metodę generatywną (nasienną), a także metodę wegetatywną - sadzonki. Nasiona nie muszą być stratyfikowane przed wysianiem.

Jak wyrosnąć z nasion

Sadzonki wysiewa się w lutym lub marcu. Nasiona bezpośrednio przed wysiewem zanurzamy w letniej wodzie na 8-12 godzin. Siew można wykonać jesienią, ale nasion nie należy moczyć. W podłożu należy wykonać rowki, w które następnie układa się nasiona, należy je posypać warstwą gleby. Pojemnik przykrywa się szkłem lub folią i wyjmuje w ciepłe (od 20 do 22 stopni) i dobrze oświetlone miejsce. Nie zapomnij chronić upraw przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych i zapewnić im systematyczną wentylację i podlewanie. Sadzonki, które wzmocniły się przez zimę, sadzi się na otwartej glebie wiosną, gdy minie zagrożenie powrotnymi przymrozkami (mniej więcej od połowy do końca maja).

Sadzonki

Sadzonki należy zbierać w drugiej połowie okresu letniego. Długość sadzonek wynosi około 8 centymetrów i powinno być na nich kilka pąków. Do ich przygotowania należy wybrać osobniki dorosłe. W celu ukorzenienia sadzonki sadzi się w mieszance gleby składającej się z piasku i torfu, a następnie przykrywa się przezroczystą nasadką na górze, co pomoże stworzyć niezbędny efekt cieplarniany. Musisz dbać o sadzonki w taki sam sposób, jak o sadzonki. Możesz zrozumieć, że sadzonki są całkowicie zakorzenione przez młode płytki liściowe, które się pojawiły. Są sadzone na otwartej glebie od połowy do końca maja..

Rodzaje i odmiany surówki ze zdjęciami i nazwami

Tylko niewielka liczba gatunków surmii jest uprawiana przez ogrodników. Zostaną one opisane poniżej..

Surmia pospolita (Catalpa bignonioides) lub surowiec bignonioidalny

W naturze występuje w Ameryce Północnej, gatunek ten woli rosnąć na brzegach rzek. Wysokość takiej rośliny może sięgać 20 metrów. Rozłożysta korona ma szeroko okrągły kształt. Kolor kory cienkowarstwowej jest bladobrązowy. Na takim drzewie na szczególną uwagę zasługują blaszki liściowe o jasnozielonym kolorze; wyglądają bardzo podobnie do liści bzu, ale są większe. Ich długość sięga 20 centymetrów, a szerokość do 15 centymetrów. Ich przednia powierzchnia jest naga, a strona seamy owłosiona wzdłuż żył. Jeśli zmielisz taki liść, możesz poczuć niezbyt przyjemny zapach. Długość pachnących białych kwiatów wynosi około 5 centymetrów, w gardle mają dwa żółte paski, a na powierzchni brązowawo-czerwona plamka. Są częścią luźnych piramidalnych kwiatostanów, które osiągają 20 centymetrów szerokości i 30 centymetrów długości. Okres kwitnienia wynosi około 20 dni. Owocem jest wąskie, długie (około 40 centymetrów) pudełko w kształcie strąka z małymi nasionami w środku. Uprawiany od 1726 r. Formy ozdobne:

1. Aurea (złoty). Kolor liści ciemnożółty.
2. Kene. Żółte płytki liściowe mają zielone żyłki i ciemną plamkę w środku.
3. Niski (nana). Ta forma krzewu ma kulistą koronę.

Catalpa wspaniała (Catalpa speciosa) lub piękna surówka

Ojczyzną tego gatunku jest wschodni region Ameryki Północnej, takie rośliny wolą rosnąć nad brzegami rzek i jezior. Wysokość tego spektakularnego drzewa nie przekracza 30 metrów, korona ma kształt szerokopiramidalny. Na powierzchni smukłego pnia znajduje się cienkowarstwowa szara kora. Przednia powierzchnia zielonych, błyszczących blaszek liściowych z długimi petiolami jest gładka, osiągają 30 centymetrów długości i 15 centymetrów szerokości. Rosną nieco wcześniej niż inne rodzaje surmii. Na seamy powierzchni liści występuje lekkie pokwitanie. Pachnące, kremowo-białe kwiaty osiągają 7 centymetrów długości i faliste brzegi, na ich wewnętrznej powierzchni znajduje się para żółtych pasków i brązowo-fioletowych kropek. Są częścią szerokich kwiatostanów wiechowych, których długość waha się od 15 do 20 centymetrów. Owocem jest bardzo długa (około 0,56 m) torebka, która po dojrzewaniu pęka na dwa liście. Uprawiana od 1800 roku Najpopularniejsza forma dekoracyjna to pudrowana lub pudrowa: na powierzchni blaszek liściowych duża ilość plamek koloru biało-kremowego.

Catalpa ovate (Catalpa ovata)

Pochodzi z centralnych Chin. Wysokość takiego drzewa wynosi około 10 metrów, ale uprawiane w ogrodzie rzadko przekracza 3,5 metra. Uprawiana na średnich szerokościach geograficznych taka surmia często zamarza, więc jej wysokość w tym pasie nie przekracza 150 centymetrów. Pachnące kremowo-białe kwiaty mają fioletową krtań. Są częścią wiech o długości do 25 centymetrów. Owocem jest długie (około 0,45 m) pudełko w kształcie strąka. Gatunek ten wyróżnia się światłotrwałością, potrzebuje też pożywnej i wilgotnej gleby..

Catalpa fargesii

W naturze można go znaleźć w zachodnich Chinach w ciepłych lasach. Wysokość takiego drzewa liściastego nie przekracza 20 metrów. Naprzeciwko pełne, proste blaszki liściowe, zewnętrznie podobne do liści bzu, mają zielony kolor i dziesięciocentymetrowe ogonki. Na ich przedniej powierzchni nie ma tak gęstego pokwitania w porównaniu z bełkotem. Długość kwiatów fioletowo-różowych lub różowych wynosi około 35 mm, na wewnętrznej powierzchni korony znajdują się plamki ciemnofioletowego koloru. Kwiatostany wiechowate składają się z 7-15 kwiatów. Ten gatunek kwitnie 4 tygodnie wcześniej niż inne rodzaje surmii. Takie drzewo jest bardzo dekoracyjne.

Catalpa hybrid (Catalpa hybrida) lub sferyczna surmia

Ta hybryda jest tworzona przez skrzyżowanie surówki jajowatej i surówki zwykłej. Taka roślina osiąga wysokość 16 metrów i ma zaokrągloną koronę. Duże bladozielone liście na dolnej powierzchni są owłosione. Jeśli zmielisz taki liść, możesz poczuć niezbyt przyjemny zapach. Kwiatostany duże, luźne składają się z kwiatów osiągających długość 25 mm. Ten typ jest najbardziej popularny w projektowaniu krajobrazu..

Catalpa w projektowaniu krajobrazu

Surmę wyróżnia szybki wzrost, odporność na niesprzyjające warunki, a także bezpretensjonalność. Takie drzewo może posłużyć do nasadzenia alei, jak również jako pojedyncza roślina nasadzona przed gabinetem, kawiarnią czy sklepem. Taką roślinę można sadzić wzdłuż linii brzegowej dowolnego zbiornika wodnego. Jeśli podczas sadzenia połączysz różne rodzaje surmii (na przykład z fioletowymi i złotymi liśćmi), możesz osiągnąć jeszcze większą dekoracyjność. Ponieważ drzewo to jest odporne na zanieczyszczenie gazem, jest coraz częściej wykorzystywane do kształtowania krajobrazu ulic miast. W miejskich parkach można zobaczyć surmię surową, którą otacza żywopłot z irga lub głogu, taka „kompozycja” prezentuje się bardzo efektownie przez cały sezon.

W ogrodach i daczach najczęściej uprawiana surmia jest wspaniała i bignoniformalna. Taka roślina jest jasnym akcentem ogólnego krajobrazu. Aby zwiększyć dekoracyjność tego drzewa, zaleca się sadzenie go obok liściastych magnolii lub dębów. Aby udekorować mały ogród lub okolicę, eksperci zalecają stosowanie niezbyt wysokich odmian takiej rośliny, na przykład nana.