Parch
Zadowolony
Parch to choroba zakaźna, która stanowi wielkie zagrożenie dla wielu upraw. Czynniki wywołujące tę chorobę to chorobotwórcze mikroskopijne grzyby, bakterie i promieniowce. W roślinie dotkniętej parchem obserwuje się deformację powierzchni blaszek liściowych, bulw, łodyg i owoców, co ma wyjątkowo negatywny wpływ na produktywność. Najbardziej rozpowszechnione występowanie tej choroby obserwuje się w klimacie umiarkowanym. Występuje parch, z powodu którego cierpią krzewy i drzewa, a także są rodzaje takiej choroby, na którą podatne są buraki i korzenie ziemniaka..
Eksperci zauważyli, że wszystkie kultury są dotknięte różnymi patogenami parcha. Na przykład parch na jabłoni nigdy nie rozprzestrzeni się na ziemniaki ani gruszki. Jednak wszystkie rodzaje takiej choroby mają wspólne objawy. Podczas badania chorej rośliny można zauważyć następujące objawy choroby: skóra zaczyna się łuszczyć, na owocach, bulwach, pędach, blaszkach liściowych, łodygach i kwiatach tworzą się krosty, plamki, brodawki i wrzody. Jeśli roślina jest bardzo silnie dotknięta parchem, następuje suszenie i latanie liści, naruszenie równowagi wodnej kultury, a to jest bardzo złe dla owocowania zarówno obecnego, jak i przyszłych sezonów. Wokół latają chore kwiaty i pąki, a owoce stają się brzydkie z powodu tej choroby. Ponadto podczas przechowywania takie owoce zaczynają gnić, ponieważ patogeny gnicie bardzo łatwo przenikają do nich przez pęknięcia powstałe na powierzchni skórki z powodu parcha..
Taka choroba zakaźna wpływa na kulturę tylko w określonych warunkach. Na przykład wysoka wilgotność gleby. Ta choroba nie może się rozwijać bez wilgoci. Grzyb uaktywnia się, gdy wiosenna pokrywa śnieżna topnieje, a temperatura powietrza powinna wynosić około 12 stopni. Latem strup zaczyna się rozwijać, jeśli często pada deszcz lub często występują mgły i rosa. Zbyt zagęszczone nasadzenie przyczynia się do rozwoju choroby. Na tych działkach ogrodowych, na których rośnie wiele drzew tego samego gatunku, obserwuje się szybkie rozprzestrzenianie się choroby, zwłaszcza jeśli powierzchnia gleby między rzędami jest porośnięta chwastami, przez które niczym most przenoszą się zarodniki z jednej rośliny na drugą. Obserwuje się również szybkie rozprzestrzenianie się parcha w ogrodzie z monotonią genetyczną, na przykład, gdy drzewa tego samego gatunku rosną obok siebie. Na przykład, jeśli śliwka lub gruszka zostanie posadzona w pobliżu jabłoni dotkniętej parchem, jest mało prawdopodobne, aby „zaraziły” się one taką chorobą jabłoni. A jeśli w pobliżu chorej jabłoni rosną kolejne 2-3 jabłonie, to wszystkie te rośliny po pewnym czasie zostaną dotknięte parchem. Niektóre rośliny są bardziej podatne na parch ze względu na podatność odmiany. Tak więc eksperci odkryli, że niektóre odmiany rzadziej zapadają na parch, podczas gdy inne częściej (ze względu na ich wysoką podatność). Do tej pory hodowcom udało się uzyskać odmiany wysoce odporne na parch..
Kontrola parcha
Jak leczyć parch
Najszybciej i najskuteczniej zwalczają parch. W niektórych przypadkach pestycydy są jedyną nadzieją na uratowanie chorej rośliny. Do leczenia drzew stosuje się takie preparaty grzybobójcze, jak: But, Skor, mieszanka Bordeaux, Hom, Fitosporin itp..
Aby pozbyć się parcha, potrzeba kilku zabiegów, a niezwykle ważne jest, aby wybrać odpowiedni czas na opryskiwanie roślin. Aby to zrobić, musisz wiedzieć, jak długo trwa początek i koniec rozprzestrzeniania się askosporów grzybów. Pierwszy raz rośliny opryskuje się przeciwko tej chorobie w fazie zielonej szyszki, ponownie - w fazie różowej szyszki, a ostatni najważniejszy zabieg wykonywany jest po odlaniu płatków. Latem kultury na tę chorobę leczy się z przerwą 15–20 dni. Jeśli pora jest deszczowa, z powodu której poziom wilgotności regularnie rośnie, rośliny będą musiały zostać spryskane parchem co najmniej 5 lub 6 razy.
Zapobieganie
Wielu ogrodników przekonało się z własnego doświadczenia, że o wiele łatwiej jest zapobiegać rozwojowi parcha, regularnie podejmując środki zapobiegawcze, niż walczyć z chorobą później..
Istnieją pewne techniki agronomiczne, które są bardzo skuteczne w zwalczaniu parcha. Na przykład:
- Konieczne jest terminowe oczyszczenie powierzchni gleby pod drzewami i krzewami z luźnych liści, a także wykopanie gleby w kręgach przy pniu.
- Aby w odpowiednim czasie zauważyć początek rozwoju choroby, w okresie wegetacji konieczne jest przeprowadzanie częstych i regularnych kontroli drzew. Owoce i liście, które wyglądają podejrzanie, są natychmiast odcinane i niszczone.
- Nie zapomnij co roku przerzedzać korony krzewów i drzew, ponieważ gdy gęstnieją, parch rozwija się bardzo szybko.
- Roślinom zaleca się dokarmianie liściastymi nawozami na bazie fosforu, węglanu potasu i krzemu np .: Opty Sil i Solfan PK.
- Gdy opadanie liści kończy się jesienią, krzewy, drzewa, a także powierzchnię gleby pod nimi spryskuje się roztworem mocznika (7%), azotanu amonu (10%) lub nitroammofoskiego (10%). Podczas opryskiwania roślin tymi preparatami temperatura powietrza powinna wynosić co najmniej 4 stopnie. Dzięki takiemu zabiegowi nie tylko zniszczona zostanie większość patogennych drobnoustrojów i szkodników, ale także krzewy i drzewa otrzymają dodatkowe pożywienie..
Parch na drzewach
Parch jabłoni
Parch najczęściej dotyka jabłonie. Najpierw pojawia się parch liści: na przedniej powierzchni porażonych blaszek liściowych tworzą się plamki koloru oliwkowego, które są pokryte aksamitnym nalotem zawierającym zarodniki grzyba. W miarę postępu choroby liście zaczynają latać. Później obserwuje się uszkodzenie owoców: na ich powierzchni tworzą się plamki brązowego koloru z obwódką o jaśniejszym odcieniu, na której pojawia się aksamitny nalot. Ta płytka z czasem znika, a pod nią można znaleźć tkankę korkową. Ponadto występuje wzrost i pękanie takich plamek korka i często są one łączone ze sobą. Kształt zaatakowanych owoców staje się nieregularny i brzydki, a one same są bardzo słabo przechowywane.
Najbardziej podatne na uszkodzenia parcha są następujące odmiany jabłek: Grushovka Moskovskaya, Slavyanka, Borovinka, Antonovka, Papirovka i Bellefleur-Kitaika. Najbardziej odporne na tę chorobę są takie odmiany jak: szafran Pepin, Jonathan, anyżek Kitayka, Rodnichok, Union, Fortuna, Juno, Dawn, Fairy, Red Amber, Golden Summer, Lyubava, Vasilisa, Orpheus, Margo, Nocturne, Talida, Yekaterinodarskoe i dr.
Aby wyleczyć chorą jabłoń, należy połączyć środki agrotechniczne z opryskiwaniem drzew specjalnymi pestycydami. Chore łodygi znajdujące się na roślinie należy wyciąć, a także upewnić się, że koło przy łodydze jest zawsze czyste, w tym celu usuwaj i niszcz luźne owoce i liście w odpowiednim czasie oraz usuwaj chwasty. Jesienią przeprowadza się obowiązkowe kopanie kręgu pnia. Trzebież i sanitarne przycinanie drzew przeprowadza się wczesną wiosną.
Aby zapobiec parchowi, jabłonie opryskuje się na krótko przed rozpoczęciem przepływu soków, w tym celu używa się roztworu emulsji Nitrafen (20 gramów na 1 litr wody) lub DNOC (10 gramów na 1 litr wody). Pierwsze opryskiwanie jabłoni w celach leczniczych przeprowadza się w fazie zielonego stożka roztworem mieszanki Bordeaux (1%), a za drugim razem drzewo jest traktowane w fazie różowego pąka, w tym celu stosuje się roztwór Scor (2 miligramy na wiadro wody). Jeśli nie zdążyłeś spryskać rośliny na uśpione pąki Nitrafenem lub DNOC w odpowiednim czasie, zaleca się wykonanie „niebieskiego” oprysku roztworem Bordeaux (3-4%) w fazie zielonego stożka, aw razie potrzeby można w tym przypadku pominąć zabieg w fazie różowego pąka. Następnie jabłonie regularnie opryskuje się parchem z przerwą 15–20 dni, w tym celu na przemian używają takich środków jak Tsineb lub Kaptan w postaci emulsji (5 g na 1 litr wody), Khom (4 g na 1 litr wody) i koloidalnej siarki w postać zawiesiny (10 g na 1 litr wody). Kiedy pozostało co najmniej 30 dni przed zbiorem, konieczne jest zaprzestanie wszelkich oprysków pestycydami. W tych latach, kiedy następuje masowe porażenie jabłoni parchem, po zbiorze rośliny opryskuje się jeszcze raz roztworem Tsineb (0,5%) lub mieszanki Bordeaux (1%).
Parch na gruszce
Objawy uszkodzenia parcha gruszki są prawie takie same, jak w przypadku jabłoni (patrz wyżej). Jednak u gruszki plamy na liściach tworzą się na dolnej powierzchni, a oprócz owoców i blaszek liściowych choroba ta dotyka również młode pędy. Patogen parcha zimuje na gałęziach drzew, a także na luźnych liściach pod rośliną.
Pierwsze objawy parcha pojawiają się 15–20 dni po otwarciu pąków. W przypadku, gdy drzewo zostało dotknięte chorobą wcześnie (wiosną lub w pierwszych tygodniach letnich), plamy, które pojawiły się na liściach i owocach, będą duże. A jeśli drzewo zostanie później zarażone parchem, plamki będą mniejsze. Późne pojawienie się parcha obserwuje się, gdy przed zbiorem jest mokra pogoda. W tym przypadku pojawiające się plamy są bardzo małe i są prawie niewidoczne, ale na pewno się pojawią podczas przechowywania. Te owoce nazywane są „gruszkami magazynowymi”. Na chorych łodygach na korze pojawia się wiele bardzo małych bąbelków, a ich powierzchnia staje się szorstka i zaczyna się łuszczyć.
Najbardziej podatne na uszkodzenia parcha są takie odmiany gruszek jak: Forest Beauty, Bergamot Mlievsky, Sapezhanka i Winter Bere Ligel. Następujące odmiany są stosunkowo odporne na tę chorobę: Bere Gardi, Bere Ardanpon, Bere Bosch, jesień Mlievskaya, Lyubimitsa Klappa, Vrodlyva, Vyzhnitsa, Etude, Trembita, Zolotovorotskaya, Stryiskia itp..
Aby wyleczyć drzewa dotknięte parchem, konieczne jest szybkie oczyszczenie powierzchni gleby pod nimi z luźnych liści i owoców. Wiosną przeprowadzają obowiązkowe przycinanie w celu rozrzedzenia korony i usunięcia wszystkich chorych i wysuszonych gałęzi, które są niszczone przez ogień. Jesienią miejsce jest oczyszczane z luźnych liści i owoców, które również są spalane. Aby zniszczyć czynniki wywołujące chorobę zimą w glebie koła pnia i kory rośliny późną jesienią i na początku okresu wiosennego wykopują ziemię pod gruszą, a drzewo i glebę pod nią spryskują roztworem nitrafenu (3%) lub DNOC (1%). Aby przetworzyć sto metrów kwadratowych, potrzebujesz 2 wiadra roztworu. Wiosną pierwszy zabieg, zwany „opryskiem niebieskim”, przeprowadzany jest na gruszkach parchem w fazie zielonego stożka, do tego należy użyć roztworu mieszanki Bordeaux (3%). Następnie roślinę opryskuje się w fazie różowego pąka i pod koniec kwitnienia pobierają w tym celu roztwór preparatu Skor (2 gramy na wiadro wody). Po upływie 1,5–2 tygodni od momentu zgrubienia liści i ponownie po 20 dniach na gruszki spryskuje się roztworem jednego z następujących środków: Hom, Kaptan, Skor, Tsineb, siarka koloidalna i inne preparaty o podobnym działaniu.
Brzoskwinia i morela
Parch rzadziej atakuje owoce pestkowe niż rośliny ziarnkowe, ale nadal ta choroba jest dla nich niebezpieczna. Przy wysokiej wilgotności na tle umiarkowanych temperatur powietrza zwiększa się prawdopodobieństwo uszkodzenia moreli i brzoskwini przez parch. Gdy temperatura powietrza wzrośnie do 30 stopni, choroba zaczyna się rozwijać znacznie wolniej.
Pierwsze objawy parcha na owocach moreli i brzoskwini to plamy o rozmytym zarysie zielonobrązowej barwy. Z biegiem czasu obserwuje się ciemnienie i wzrost plam, na ich powierzchni pojawia się aksamitny rozkwit czarnego lub oliwkowego odcienia, a ich granice stają się wyraźniejsze. Jeśli roślina jest bardzo mocno dotknięta, plamy łączą się i tworzą skorupę. Następuje spowolnienie wzrostu owoców, na ich powierzchni tworzą się wrzody i pęknięcia, przez które mogą wnikać w nie patogeny zgnilizny owoców. Często dotknięte owoce latają dookoła. W chorych łodygach występuje opóźnienie w rozwoju, a na dolnej powierzchni dotkniętych liści pojawia się wiele rozmytych plamek zielonkawego lub brązowego koloru. Największą podatnością na parch wyróżniają się takie odmiany moreli jak: czerwonolicy, szalach i cała grupa „ananasowa”.
Do opryskiwania drzew na uśpione pąki w celach profilaktycznych użyj roztworu mieszanki Bordeaux (3-4%) lub innego środka zawierającego miedź. Roślinę opryskuje się bezpośrednio z parcha w pierwszej dekadzie czerwca, a do tego używa się Skor, Horus lub Kaptan (ściśle przestrzegać instrukcji na opakowaniu). Po 15 dniach przeprowadza się ponowne opryskiwanie. Późniejsze zabiegi nie przyniosą oczekiwanego efektu, jednak po opadnięciu wszystkich liści z moreli jesienią można ją spryskać roztworem mieszanki Bordeaux (1%). Preparaty grzybobójcze zawierające miedź są najbardziej skuteczne przeciwko parchowi moreli. Aby chronić roślinę przed tą chorobą, nie należy zapominać o zasadach techniki rolniczej tej kultury..
Śliwka
Na śliwę parch wpływa w takich samych warunkach, jak na innych uprawach owoców pestkowych, pojawiają się też takie same objawy choroby. W związku z tym śliwkę należy traktować w taki sam sposób jak morelę:
- pierwszy zabieg na roślinę wiosną na uśpione pąki („oprysk niebieski”);
- w pierwszych dziesięciu dniach czerwca przeprowadza się leczenie roztworem Horusa lub Skor, po 15 dniach konieczne jest wielokrotne opryskiwanie;
- kiedy wszystkie liście latają z rośliny jesienią, jest traktowana mieszanką Bordeaux (1%).
wiśnia
Podobnie jak inne owoce pestkowe, wiśnie rzadko chorują na parch. Ale jeśli mimo to roślina zostanie uszkodzona przez tę chorobę, to nie sam parch jej najbardziej zaszkodzi, ale czynniki wywołujące różne zgnilizny, które łatwo przenikają przez pęknięcia w owocach powstałe w wyniku choroby. W związku z tym, aby nie stracić zbiorów i chronić wiśnie przed chorobami, nie należy zaniedbywać zabiegów profilaktycznych, które rozpoczynamy od wczesnej wiosny tymi samymi środkami i na tej samej zasadzie, co w przypadku moreli..
Drzewa owocowe
Parch może również wpływać na uprawy cytrusów, ale na średnich szerokościach geograficznych pomarańcze, cytryny i mandarynki nie są uprawiane przez ogrodników w ich ogrodach. Parch może zapadać również na śliwkę wiśniową, pigwę, brzoskwinię i wiśnię, a z chorobą można radzić sobie w taki sam sposób iw takich samych ramach czasowych, jak w przypadku gruszki, jabłka i moreli. Nie zapomnij o środkach zapobiegawczych, które są prawie takie same dla wszystkich drzew ogrodowych..
Leczenie parcha
Agrest
Agrest jest również podatny na uszkodzenia parcha. Jednak objawy tej choroby na takim krzewie są często mylone przez ogrodników z objawami mączniaka prawdziwego, ale są to zupełnie inne choroby. Dlatego zanim zaczniesz przetwarzać krzak, spróbuj porównać wszystkie dostępne objawy choroby, aby upewnić się, że jest to strup.
Aby zapobiec zachorowaniu rośliny na parch, nie zapomnij o regularnym przeprowadzaniu profilaktycznych zabiegów wiosennych na jeszcze nie opuchniętych pąkach. Do tej procedury stosuje się roztwór mocznika (7%), przy czym należy pamiętać, że po opryskaniu zarówno gałęzie, jak i pąki oraz powierzchnia gleby pod rośliną powinny być dobrze nawilżone środkiem. Kiedy opadanie liści kończy się jesienią, ziemia w pobliżu agrestu jest oczyszczana z luźnych liści i kopania koła pnia i powtarzane opryskiwanie roztworem mocznika.
Jeśli jednak krzew został dotknięty parchem, spryskuje się go na spuchnięte pąki mieszaniną takich środków, jak Horus i Aktara lub roztworem mieszanki Bordeaux (2-3%). Po 30 dniach przeprowadza się powtórne opryskiwanie Aktarą i Horusem.
Porzeczka
W porównaniu z agrestem porzeczki znacznie rzadziej są dotknięte parchem. Jednak eksperci nie zalecają podejmowania ryzyka i zalecają podjęcie wszystkich niezbędnych środków zapobiegawczych. Ponieważ agrest i porzeczki są uprawami pokrewnymi, te same metody i preparaty są stosowane do zwalczania parcha. Ale nawet w tym przypadku przed przystąpieniem do zabiegu należy upewnić się, że roślina jest zdecydowanie chora na parch, a nie na mączniaka prawdziwego..
Parch na ziemniakach
Parch, podobnie jak drzewa owocowe, może również wpływać na ziemniaki. W tym przypadku najczęściej cierpi powierzchnia bulw, przez co stają się brzydkie, a jakość nasion i smak takich ziemniaków znacznie się pogarsza. Ponadto dotknięte korzenie nie mogą być przechowywane przez długi czas. Jeśli ziemniak jest bardzo mocno dotknięty, nie możesz go użyć do jedzenia..
Obszary, na których rosły krzewy porażone parchem, zdecydowanie nie są zalecane do uprawy ziemniaków przez 4 lub 5 lat (przynajmniej). Na kulturę tę mogą wpływać następujące typy parcha: pospolity, grudkowaty (oosporoza), czarny (rizoktonia), srebrzysty i pudrowy. Bardziej szczegółowo o każdym z typów:
- Parch zwykły. Na powierzchni bulw powstają niezbyt głębokie małe wrzody, które mają nieregularny kształt. Z biegiem czasu plamy rosną, łączą się ze sobą, a na ich powierzchni pojawia się formacja korka. Jeśli wykopiesz chorego ziemniaka, to na jego powierzchni widać rozkwit pajęczyny, ale gdy tylko bulwy wyschną, znika.
- Parch prószysty. Pojawia się, gdy patogeny wnikają do korzeni, bulw i rozłogów przez mechaniczne uszkodzenia lub oczy. Na powierzchni korzeni obserwuje się tworzenie się galasów, czyli nieregularnych narośli o białym zabarwieniu, które ciemnieją w miarę postępu choroby. Na bulwie pojawia się wiele brodawkowatych krost, które z czasem stają się wrzodami z zakurzoną brązowawą masą. Podczas przechowywania chore ziemniaki często są dotknięte suchą zgnilizną lub zarazą zarazy.
- Srebrzysty strup. Możesz zrozumieć, że ziemniaki chorują podczas zbioru bulw lub podczas przechowywania. Na chorych bulwach powstają słabo widoczne matowe plamki o różnych rozmiarach i kształtach o brązowawym odcieniu. Choroba zaczyna się aktywnie rozwijać bliżej wiosny. W tym czasie dotknięta tkanka bulwy nabiera metalicznego połysku i wygląda na nieco przygnębioną do wewnątrz. Jeśli ziemniak jest bardzo chory, traci dużą ilość wilgoci, przez co skóra staje się pomarszczona.
- Parch guzowaty (oosporoza). Klęska bulw następuje w ziemi, podczas ich aktywnego wzrostu, ale można zrozumieć, że są chore tylko w magazynie. Na ziemniakach pojawiają się okrągłe krosty, które są zabarwione w tym samym odcieniu co skórka. Te krosty są wypukłe, przygnębione lub płaskie. Z biegiem czasu zwiększają się i tworzą obszary, które są na zewnątrz podobne do zarazy, ale w tym przypadku pod skórą nie ma zgnilizny.
- Parch czarny (Rhizoctonia). Ten rodzaj parcha atakujący ziemniaki jest najbardziej niebezpieczny. Z tego powodu ogrodnik może stracić do 20 procent plonów. Z powodu tej choroby bulwy giną, obserwuje się skręcenie wierzchołkowych blaszek liściowych, a na korzeniowych częściach krzewu pojawia się pleśń. Z tego powodu łodygi krzewu mogą gnić i umrzeć..
Aby zapobiec porażce ziemniaków z tą chorobą, musisz sadzić tylko całkowicie zdrowy materiał do sadzenia o wysokiej jakości. Tuż przed sadzeniem nie zapomnij potraktować bulw roztworem Rovral, Fito Plus lub Aquaflo. Wprowadzenie manganu, boru i miedzi do gleby może pomóc zmniejszyć prawdopodobieństwo uszkodzenia rośliny przez parch. Aby zapobiec tak groźnej chorobie, bardzo ważne jest również, aby nie zapominać o zasadach płodozmianu. Dlatego na miejscu zaleca się uprawę na przemian ziemniaków i roślin z rodziny motylkowatych. A jeśli nie możesz co roku sadzić ziemniaków na nowym obszarze, pamiętaj, aby odmówić dodania świeżego obornika do gleby.
Zaleca się zakwaszenie zasadowej gleby na miejscu roztworem siarczanu amonu (2 łyżki na wiadro wody). Dzięki takiemu rozwiązaniu gleba na miejscu jest zrzucana w okresie kwitnienia krzewów i zużywa się 1 litr mieszanki na roślinę. Gdy do zbioru pozostanie około 15 dni, zaleca się skoszenie wierzchołków, dzięki czemu skórka na bulwach stanie się silniejsza. Podczas formowania się pąków spryskaj krzaki roztworem cyrkonu, co nie tylko zatrzyma rozwój parcha, ale także przyczyni się do wzrostu plonu. Po 15–20 dniach rośliny poddaje się działaniu preparatu Phyto Plus (1 saszetka na 3 litry wody), dzięki czemu zmniejsza się stopień porażenia bulw parchem. A eksperci doradzają również wybór do uprawy tych odmian, które są najbardziej odporne na parch, na przykład: Aspia, Skoroplodny, Alpha, Lady Rosetta, Mentor, Nicolas, Prevalent, Patrones, Element, Polyana, Yavir, Vesta, Dara, Rakurs, Tiras , Riwiera, Lyubimets, Reserve, Spring, Bulletin, Varmas, Ramensky, Vilnya, Vyatka, Zhukovsky wcześnie, Bezhitsky, Briańska nowość itp..
Preparaty parchowe
Do leczenia rośliny dotkniętej parchem stosuje się preparaty grzybobójcze należące do 3-4 klasy zagrożenia, ponieważ nie są one w stanie tworzyć trwałych związków, wnikać w skórkę ani gromadzić się wewnątrz owocu. To, co oznacza wybór w tym lub innym przypadku, zależy od różnych czynników i osobistych preferencji letniego mieszkańca. jednak najczęściej choroba jest zwalczana lekami, takimi jak: Horus, Skor, Raek, Stroby, Abiga-Peak, Fitoflavin, płyn Bordeaux i siarczan miedzi.
