Samodzielna konstrukcja ogrodzenia z poliwęglanu

Do budowy ogrodzeń w arsenale dewelopera służy masa niezawodnych i sprawdzonych przez lata materiałów: drewno, metal, cegła, siatka. Mimo to współcześni właściciele domów coraz częściej zwracają uwagę na nowe rodzaje ogrodzeń, wśród których pewnie prym wiedzie ogrodzenie z poliwęglanu..

Pod względem właściwości użytkowych arkusz poliwęglanu przewyższa drewno i metal, ponieważ nie jest w ogóle podatny na negatywne wpływy atmosferyczne. Polimer jest niedrogi, lekki, trwały, wystarczająco przezroczysty, nie wymaga prac wykończeniowych. Te właściwości czynią go idealnym kandydatem do zastosowań budowlanych. W tej publikacji dowiesz się, jak samodzielnie wykonać piękne i trwałe ogrodzenie z arkusza poliwęglanu, podając zalecenia dotyczące wyboru materiału.

Główna charakterystyka

Poliwęglan to syntetyczny materiał polimerowy produkowany w postaci arkuszy (paneli) o różnych długościach od 3 do 12 m, przyjęta przez normy szerokość panelu wynosi 210 cm W nowoczesnej konstrukcji stosowane są dwa rodzaje płyt poliwęglanowych:

1. Komórkowy. Ma strukturę komórkową. Płyty zewnętrzne są połączone prostymi lub w kształcie litery X usztywnieniami. Długość i grubość arkusza zależy od rodzaju materiału (3-40 mm).
2. Monolityczny. Jest to przezroczysty lub przeświecający jednorodny materiał o podwyższonej wytrzymałości. Grubość od 1 do 12 mm.

Strukturyzowany arkusz poliwęglanu (plaster miodu) jest dostępny w szerokiej gamie wariantów kolorystycznych, co ułatwia wybór do realizacji dowolnych rozwiązań projektowych.

Zalety i wady syntetycznego polimeru

Główne zalety materiału to:

• niska waga, która nie wymaga mocnej ramy nośnej;
• odporność na korozję i zewnętrzne wpływy atmosferyczne;
• odporność na naprężenia mechaniczne, lepka struktura materiału nie pozwala na pękanie polimeru od uderzenia, poliwęglan jest 200 razy mocniejszy niż szkło;
• dobra przepuszczalność światła, przezroczysty plastik przepuszcza do 90% naturalnego światła;
• niska przewodność cieplna;
• odporność chemiczna;
• szeroki zakres temperatur pracy, polimer można stosować w temperaturach od -50 do + 120 ° C bez utraty właściwości;
• łatwość pielęgnacji, która sprowadza się do okresowego mycia wodą z mydłem.

Wszystkie te cechy sprawiają, że poliwęglan jest doskonałym materiałem do tworzenia ogrodzeń, szklarni, wiat, konstrukcji krytych itp. Ogrodzenia poliwęglanowe na profilu metalowym całkiem dobrze spełniają swoją główną funkcję - zabezpieczają teren przed wejściem osób niepowołanych. Dzięki swojej strukturze plastra miodu doskonale absorbują dźwięki ulicy, chroniąc właścicieli przed hałasem.

Główna wada poliwęglanu, jak zresztą wszystkich syntetycznych polimerów - zniszczenie pod wpływem promieniowania UV.

Biorąc pod uwagę ten fakt, współcześni producenci pokrywają ten materiał specjalną powłoką ochronną. Ponadto syntetyczny polimer ma dość wysoki współczynnik rozszerzalności cieplnej. Dlatego ogrodzenia z poliwęglanu są wykonywane tylko w oddzielnych sekcjach. Jako konstrukcję nośną takiego ogrodzenia stosuje się metalową spawaną ramę lub mur..

Technologia wznoszenia ogrodzenia z arkusza poliwęglanu

Proces wznoszenia ogrodzeń z blachy polimerowej niewiele różni się od technologii wznoszenia ogrodzeń z blachy profilowanej i wygląda następująco:

• oznaczenia na obwodzie;
• przygotowanie otworów o odpowiedniej głębokości i średnicy;
• instalacja filarów wsporczych;
• mocowanie do podpór poprzecznych opóźnień;
• montaż arkuszy poliwęglanowych.

Aby utworzyć ogrodzenia zewnętrzne, zaleca się użycie monolitycznego materiału arkuszowego, który ma wysoką wytrzymałość i zdolność do zginania bez utraty właściwości. Jeśli chcesz zrobić piękne i przezroczyste ogrodzenie z poliwęglanu między sąsiadami w kraju, możesz zdecydować się na opcję budżetową - panele strukturalne.

Przygotowanie materiału

W przypadku podpór wymagana będzie metalowa rura profilowana o przekroju 60 x 60 mm i grubości ścianki 2 mm. Długość słupków nośnych uzależniona jest od przewidywanej wysokości ogrodzenia, głębokości ułożenia oraz sposobu mocowania podpór w gruncie.

W przypadku kłód poprzecznych należy kupić metalową rurę profilowaną o przekroju 40 x 40 mm lub 25 x 50 mm. Grubość ścianki nie mniejsza niż 1 mm.

Przy doborze grubości arkusza polimeru na ogrodzenia należy kierować się odległością między zworkami. Optymalna opcja ramy: trzy zworki o rozstawie 600 - 1000 mm z odległością między podporami 3 m. Minimalna grubość poliwęglanu komorowego wynosi 8 mm.

Ponadto potrzebne będą profile do paneli strukturalnych, których rodzaj należy dobrać w zależności od grubości materiału, konstrukcji i mocowania ogrodzenia z poliwęglanu. Zdjęcie możliwych odmian jest wyraźnie pokazane poniżej..

Jeśli słupy wsporcze zostaną zabetonowane, konieczne jest zaopatrzenie się w żwir, cement i piasek, aby stworzyć rozwiązanie. Nie zapomnij o narzędziu: wiertło - poziomica, pion, taśma miernicza, łopata, wiertarka z zestawem wierteł, Śrubokręt z kompletem bitów, szlifierką, zgrzewarką i mocowaniami.

Etapy wznoszenia ogrodzenia z blachy poliwęglanowej

Po przygotowaniu materiału możesz przystąpić do bezpośredniego tworzenia ogrodzenia z poliwęglanu własnymi rękami.

Etap numer 1 - oznaczenie obwodu witryny

Określamy punkty narożne ogrodzenia i wbijamy kołki, między którymi należy przeciągnąć sznur. Określić punkty mocowania słupków wsporczych. Zalecana podziałka 3 m między środkami przyszłych wnęk.

Etap numer 2 - instalacja filarów wsporczych

Wiercimy studnie w wyznaczonych miejscach. Średnia głębokość nie powinna być mniejsza niż 1/3 całkowitej długości słupka.

Przy określaniu głębokości montażu podpór warto wziąć pod uwagę wskaźniki głębokości zamarzania gleby dla danego regionu. W przypadku gleb falujących najlepszą opcją mocowania podpór byłby fundament listwowy z pełnym wzmocnieniem konstrukcji.

Na dno każdej studni wylewamy warstwę piasku lub skratek. Grubość warstwy wynosi 10-15 cm, część podziemną każdego wspornika traktujemy bitumem lub owijamy pokryciem dachowym, aby wykluczyć kontakt metalu z wilgocią. W przygotowanej studni montujemy podpory, wyrównujemy poziomicą i pionem, mocujemy fragmentami cegieł i betonujemy. W zależności od warunków atmosferycznych i temperatury powietrza okres całkowitego zestalenia betonu waha się od 23 do 30 dni.

Etap 3 - stworzenie ramy ogrodzenia

Spawamy poziome mostki (kłody) do słupków wsporczych. Odległość między opóźnieniami zależy od wysokości ogrodzenia z poliwęglanu. Jeśli wysokość ogrodzenia przekracza 1,5 m, zaleca się zainstalowanie trzech zworek, w odległości między nimi od 60 do 100 cm.

Jeśli nie jest możliwe użycie spawarki do zamocowania zworek, to jest całkiem dopuszczalne mocowanie ich do stojaków za pomocą wkrętów samogwintujących do metalu, instalowanie rury na „półkach” z metalowego narożnika i ostrożne mocowanie.

Po wykonaniu konstrukcji rama jest zabezpieczona przed rdzą, szwy są czyszczone i malowane.

Etap 4 - mocowanie paneli poliwęglanowych

Zaznaczamy i wycinamy materiał na panelu o wymaganym rozmiarze. Do cięcia można użyć piły do ​​metalu z drobnym zębem przy minimalnym rozwodzie lub wyrzynarki (ustawienie ruchu ostrza - bez kołysania). Na końcach każdego otrzymanego przedmiotu kładziemy profil końcowy (UP). Wiercimy otwory w punktach mocowania do ramy. Rozstaw otworów - 300 mm.

Aby zmniejszyć ryzyko pęknięć w poliwęglanie komórkowym, wszystkie punkty mocowania nie powinny znajdować się bliżej niż 40 mm od krawędzi materiału.

Nie należy zapominać o rozszerzalności cieplnej polimeru o strukturze plastra miodu, która może sięgać 10 mm w kierunku komór powietrznych. Aby uniknąć odkształcenia kurtyny ogrodzenia, pomiędzy arkuszami należy pozostawić szczelinę termiczną (5 mm). Podczas rozszerzania mogą również powstawać pęknięcia w punktach mocowania. Dlatego zaleca się stosowanie specjalnych podkładek termicznych. Konstrukcję montażową pokazano na poniższym rysunku..

Aby zneutralizować ewentualną rozszerzalność cieplną, panele można mocować z miodem poprzez profil łączący.

Biorąc pod uwagę możliwe odkształcenie materiału pod wpływem temperatury, eksperci zalecają użycie spawanej ramy z narożnika do mocowania poliwęglanu, w której materiał zostanie sztywno zamocowany tylko w środkowej części każdej sekcji. Przykład takiego projektu pokazano na zdjęciu..

Ostatnim krokiem w samodzielnym montażu ogrodzenia z poliwęglanu jest uwolnienie materiału z folii transportowej, która chroniła panele przed zarysowaniami i odpryskami podczas całego procesu. To kończy tworzenie ogrodzenia. Najważniejsze jest terminowe czyszczenie z zanieczyszczeń i regularne sprawdzanie integralności całej konstrukcji..