Szklarnie z poliwęglanu: optymalny dobór materiału pod względem grubości i koloru

Szklarnie i mini szklarnie (cieplarnie) są nieodzownym atrybutem domków osobistych i letniskowych. Dla jednych dają możliwość cieszenia się wczesnymi owocami pracy, dla innych są źródłem podstawowego lub dodatkowego finansowania rodzinnego budżetu. Nieporęczne i kruche konstrukcje szklane oraz zawodne powłoki foliowe zostały zastąpione lekkimi konstrukcjami poliwęglanowymi.

Nowy materiał arkuszowy wykazuje dobrą przepuszczalność światła i doskonałe właściwości termoizolacyjne. Gotowe szklarnie z poliwęglanu można kupić na rynku narzędzi ogrodniczych lub zamówić w jednej z wyspecjalizowanych firm lub wykonać samodzielnie, ponieważ materiał jest dobrze przetworzony i nie wymaga specjalnego sprzętu do montażu. Maksymalizuje to rozmiar materiału, kształt ramy nośnej i grubość paneli powlekających.

Ogólne informacje o materiałach i priorytetach wyboru

Arkusz poliwęglanu to arkusz polimerowy o strukturze monolitycznej lub komórkowej w standardowym formacie produkcyjnym, który ma różne grubości i kolory:

1. 1. Arkusz monolityczny. Długość 3,05 metra. Szerokość 2,05 metra. Grubość w kolejności od 2 do 6, 8, 10, 12 mm.
2. 2. Panel o strukturze plastra miodu. Długość 6,1 i 12,1 metra. Szerokość 2,1 metra. Grubość waha się od 4 do 32 mm. W przypadku szklarni istotny jest przezroczysty materiał o grubości do 10 mm, ponieważ cały kolejny rząd ma strukturę wielowarstwową, co znacznie zmniejsza intensywność strumienia światła.

Monolityczny poliwęglan ma inną nazwę - szkło polimerowe, ponieważ nie ustępuje przezroczystości analogowi kwarcu. Jest to niezwykle mocny i elastyczny materiał, nadający się do wykonania sufitów i barier antywandalowych. Istotną wadą produktu jest wysoki próg cenowy oraz niewystarczający poziom właściwości termoizolacyjnych, co znacznie ogranicza jego wykorzystanie do budowy szklarni.

Wyjątkiem są mini szklarnie, w których stosowana jest opcja montażu bezramowego. Brak elementów ramy rekompensuje koszty finansowe głównego materiału powłokowego. Zakrzywione arkusze są mocowane na drewnianej ramie (podstawie), połączenia są szczelnie uszczelnione za pomocą elementów łączących. W tym przypadku optymalna grubość blachy wynosi 3 mm..

Komórkowy poliwęglan składa się z dwóch zewnętrznych warstw materiału, które są połączone wzdłużnymi usztywnieniami:

1. 1. Utworzone komórki mogą być prostokątne, regularne wielościany lub falowe.
2. 2. Pustki komórkowe pomiędzy płaszczyznami tworzącymi panel zwiększają właściwości termoizolacyjne konstrukcji.
3. 3. Wytrzymałość materiału i przepuszczalność światła zależą od odległości między usztywnieniami i ich położenia..
4. 4. Masywność wszystkich elementów konstrukcyjnych jest wprost proporcjonalna do grubości płyty. Wraz ze wzrostem grubości zwiększa się współczynnik wytrzymałości materiału.
5. 5. Im grubszy panel, tym większy promień gięcia fragmentu arkusza.

Poliwęglan do szklarni dobierany jest z uwzględnieniem wszystkich wymienionych cech materiału, rodzaju konstrukcji i praktycznego celu samej konstrukcji.

Optymalizacja ceny i parametrów technicznych

Poliwęglan ma szerokie zastosowanie w konstrukcjach i dekoracyjnym wykańczaniu budynków i konstrukcji. Stąd kolorowa wersja materiału. Zastosowanie poliwęglanu do przykrycia szklarni jest jednym ze szczególnych przypadków, dlatego przy wyborze polimeru wymagane jest bardzo ostrożne, można powiedzieć, naukowe podejście..

Ciepło i światło to główne warunki prawidłowej organizacji gospodarki szklarniowej. Wydaje się, że komórkowa powłoka poliwęglanowa w pełni spełnia te kryteria, ale należy wziąć pod uwagę jeden ważny niuans: istnieje pewien antagonizm między wskazanymi cechami. Grubszy panel zapewnia lepszy stopień izolacji termicznej, ale zmniejsza przepuszczalność światła, co nie przyczynia się do pomyślnego wzrostu i rozwoju upraw. Odwrotna zależność jest taka sama, gdy pogoń za intensywnością strumienia świetlnego negatywnie wpływa na reżim klimatyczny wewnętrznej objętości szklarni..

Innym palącym problemem przy wyborze materiału polimerowego jest gwałtowny wzrost kosztu każdego dodatkowego milimetra grubości. Wielkość powinna być uzasadniona zarówno technicznie, jak i finansowo. Zastosowanie zbyt cienkich paneli będzie wymagało zwiększonej sztywności ramy, w przeciwnym razie zawalenie się konstrukcji pod wpływem obciążenia śniegiem i wiatrem jest nieuniknione. Ale jeśli ma on rozebrać szklarnię w okresie zimowym, a strefa klimatyczna lub dobre usytuowanie konstrukcji nie zapewnia silnych prądów powietrza, istnieje możliwość zredukowania grubości materiału do rozsądnego minimum, co może zagwarantować ochronę nasadzeń przed nagłymi zmianami temperatury. W przypadku umiarkowanych szerokości geograficznych liczba ta powinna wynosić co najmniej 4 mm. Na południu można zastosować niestandardową, ale całkiem akceptowalną opcję dla grubości panelu - 3,5 mm.

Łukowa struktura, która nie pozwala na gromadzenie się opadów atmosferycznych na powierzchni szklarni, pozwala na uzyskanie maksymalnej grubości powłoki. Opływowy kształt ogranicza silne działanie podmuchów wiatru. Z drugiej strony ta opcja wymaga:

• pewne umiejętności i największy wysiłek;
• zastosowanie specjalnych elementów konstrukcyjnych do utworzenia podstawy ramy;
• dostępność narzędzi i środków technicznych (wiertarka, wkrętarka, szlifierka, giętarka do rur).

Na najwyższe piętro szklarni z płaskim dachem należy wybrać grubszy i gęstszy materiał, który wytrzyma całkowite obciążenie zimowych opadów, pod warunkiem, że szklarnia będzie zmontowana przez cały rok, a właściciele przeprowadzą się do mieszkań zimowych. Ten rodzaj konstrukcji wymaga wzmocnionej podstawy ramy. Rury z tworzyw sztucznych i lekkie profile metalowe nie mają znaczenia przy montażu części nośnej konstrukcji. Wymienione warunki znacznie zwiększą ostateczną kwotę kosztów organizacji gospodarki szklarniowej i warto pomyśleć o tym, jak uzasadnione jest to.

Z empirycznego punktu widzenia zrozumiano, że najbardziej racjonalne są rozwiązania z ramą łukową i szczytową. W połączeniu z panelami komórkowymi o grubości 6-8 mm tworzą mocne i sztywne konstrukcje o wystarczającej objętości.

Panele poliwęglanowe wyposażone są w folię chroniącą przed promieniowaniem ultrafioletowym, które ma destrukcyjny wpływ na polimer. Czasami ochrona jest wykonywana po obu stronach. W przypadku opcji szklarniowej takie przekroczenia zwiększą obciążenie finansowe przedsiębiorstwa bez żadnych praktycznych korzyści..

Jak uniknąć zakupu niskiej jakości pokrycia?

Ogrodnicy niedoświadczeni w kwestiach jakości powinni najpierw dokładnie zbadać wygląd arkuszy poliwęglanowych i wszystkie oznaczenia na folii opakowaniowej:

1. 1. Nie ma konieczności zakupu materiału zwiniętego w rolkę, nawet jeśli ma on niewielką grubość, np. 4 mm. Taka pozycja handlowa produktu świadczy o jego złej jakości, co będzie skutkowało zbyt krótkim okresem użytkowania powłoki.
2. 2. Obecność wgnieceń i pęknięć na panelu jest powodem do odmowy zakupu. Uszkodzenie może być wynikiem naruszenia procesu produkcyjnego lub nieodpowiednich warunków przechowywania gotowych produktów.
3. 3. Warto zwrócić uwagę na przejrzystość materiału. Obecność obcych wtrąceń i pęcherzyków powietrza w składzie masy formierskiej wskazuje na wykorzystanie wtórnych surowców polimerowych do produkcji produktu, co od razu obniża ocenę jakości materiału we wszystkich głównych parametrach (wytrzymałość, gęstość, przepuszczalność światła).
4. 4. Nie kupuj kolorowego poliwęglanu. Dla normalnego wzrostu roślin powłoka musi zapewniać przepuszczalność światła na poziomie co najmniej 80%. Wiele widm tonalnych zmniejsza ten wskaźnik o 30-40%.
5. 5. Nie będzie zbędne zabieranie ze sobą narzędzia takiego jak suwmiarka i sprawdzanie faktycznej grubości materiału. Zdarza się, że pozbawieni skrupułów lub rozproszeni sprzedawcy oferują cieńszy lub gorszy produkt zamiast pożądanego.
6. 6. Wskazane jest, aby najpierw skonsultować się z kimś z twoich dobrych przyjaciół lub sąsiadów w letnim domku, który z powodzeniem używa szklarni z powłoką poliwęglanową dla najlepszej marki. Firma produkcyjna z pewnością umieści logo na folii opakowaniowej.

Przestrzeganie wszystkich powyższych punktów nie stanowi 100% ubezpieczenia od zakupu towarów niskiej jakości, ale znacznie zmniejsza ryzyko.