Popularne rasy kucyków

Kucyki nie są tak poszukiwane w prywatnych gospodarstwach jak konie pociągowe i rzadko są używane w szkółkach hodowlanych, ale nadal istnieje kategoria osób, które preferują właśnie takie małe konie.

Zobaczmy, jak pojawiły się kucyki, w jakich obszarach można ich używać i co warto wiedzieć o najpopularniejszych rasach..

Pochodzenie

Kucyk to podgatunek znanego konia domowego, ale o obniżonych parametrach. Niski wzrost (do 140 cm) to wizytówka tych zwierząt, ponieważ poza tym przypominają zwykłe konie o mocnej, mocnej szyi, krótkich nogach i dużej wytrzymałości..

Wielu uważa, że ​​pierwsze kucyki pojawiły się na europejskich wyspach położonych w północnej części Skandynawii, gdzie przez długi czas mieszkali w skalistym terenie. Miejscowa ludność wykorzystywała je do transportu towarów, a prędkość nie odgrywała żadnej roli. W szczególności takie małe konie były często używane do transportu rudy i pomocy ludziom w rolnictwie, a ich mały rozmiar nie miał żadnego znaczenia..

Wiele ras małych koni, które są dziś szeroko stosowane w wyścigach konnych, rozwinęło się dopiero w XIX i XX wieku..

Szereg zastosowań

Kiedy wspominasz o kucykach, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, są dzieciaki jeżdżące i występujące w cyrku, ale tak naprawdę zakres tych małych koni jest znacznie szerszy. Często to właśnie one stają się głównym narzędziem praktyk regeneracyjnych dla osób z niepełnosprawnościami, niezależnie od wieku, doskonale nadają się do hipoterapii z dziećmi i mogą stać się z nimi prawdziwymi przyjaciółmi, przywiązując się do małego człowieka nie gorszego niż pies.Zdarzają się przypadki, gdy kucyki przewoziły ludzi w saniach i pracowały w firmie kurierskiej, która przyniosła im światową sławę. Obecnie małe konie mogą być wykorzystywane nawet w sporcie, jednak zawody rozgrywane są wśród przedstawicieli jednego typu koni.

Trzymane w domu kucyki często stają się doskonałymi towarzyszami, a jeśli wybierzesz odpowiednią rasę zwierząt, możesz je wykorzystać do pomocy w pracach domowych, w szczególności w rolnictwie.

Rasy kucyków

Zakres jego zastosowania zależy bezpośrednio od rasy zwierzęcia, dlatego przed wyborem kucyka bardzo ważne jest zbadanie wszystkich cech konkretnego zwierzęcia. Spójrzmy na najbardziej znane rasy małych koni.

walijski

Kucyk walijski jest jednym z najbardziej wdzięcznych w swoim rodzaju. Dziś trudno już dokładnie powiedzieć, gdzie i kiedy pojawili się pierwsi przedstawiciele tych zwierząt, ale otrzymały one nowoczesne cechy po pojawieniu się rzymskich legionów w Wielkiej Brytanii (badacze uważają, że w tym czasie kucyki walijskie aktywnie rozmnażały się przy udziale innych gatunków, które wpłynęły na ich wygląd i działanie). Wygląd zewnętrzny współczesnych przedstawicieli tego gatunku ma następujące cechy:

• wzrost - 120-152 cm;
• głowa - stosunkowo duże, z dużymi nozdrzami;
• plecy - krótki i zaokrąglony, z wydatnym zadem;
• nogi - masywne i mocne, z wystającymi prostymi przedramionami;
• ogon - wysokiej rangi i zdradza obecność krwi koni arabskich;
• kolor - inne, ale częściej niż inne są szare, gniade i czerwone, dozwolone są również inne garnitury, najważniejsze jest to, że są tego samego koloru.

Tak duża różnica w wartościach wzrostu wynika z czterech różnych ras, które są dziś klasyfikowane jako kuce walijskie:

1. Kucyk górski (lub typ A, nie więcej niż 123 cm wzrostu) charakteryzuje się mniejszą głową i dużymi wypukłymi oczami, a profil czaszki jest zawsze wklęsły (za wadę rasy uważa się strukturę prostą lub wypukłą). Szyja jest średniej długości, ale dobrze łączy się z łopatkami, wyróżnia się kłąb. Nogi są szeroko rozstawione, z okrągłymi i małymi kopytami. Zwykle konie górskie służą do jazdy na dzieciach, które te zwierzęta bardzo kochają..
2. Walijski typ B. - koń o wysokości nie większej niż 135 cm, ale poza tym prawie pod każdym względem odpowiada poprzedniej odmianie. Obecnie jest używana w szkołach jeździeckich, bierze udział w wyścigach i występuje na ringach pokazowych.
3. Walijski typ C. - wzrost zwierząt wynosi 135-146 cm, co w połączeniu z masywnym ciałem i mocnymi kończynami sprawia, że ​​takie kucyki są niezastąpionymi ludzkimi pomocnikami w różnych dziedzinach działalności.
4. Walijski typ D lub cob - wzrost tego zwierzęcia przekracza 140 cm, a ciało wyróżnia się głębokością. Nogi - mocne z dobrze rozwiniętymi stawami. Wszystkie ruchy są płynne i swobodne, dzięki czemu koń służy do jazdy, choć dobrze radzi sobie z uprzężą.

Oczywiście tych ostatnich nie można nazwać „kucykami” w pełnym tego słowa znaczeniu, ale pamięta się je również, mówiąc o walijskiej odmianie małych koni..

Szkocki

Kucyk szkocki (aka Garron i Highland) łączy w sobie trzy typy koni: małe kucyki (o wysokości w kłębie nieprzekraczającej 132 cm), konne szkockie (132-140 cm w kłębie) i największych przedstawicieli (do 147 cm w kłębie) ). Wszystkie wydają się być bardzo twardymi zwierzętami i mają wiele wspólnych cech:

• głowa - średniej wielkości, z szerokim czołem i takimi samymi szerokimi nozdrzami, „żywymi” oczami i małymi uszami;
• Klatka piersiowa - szerokie i mocne;
• tułów - mocny i głęboki, z krótkim grzbietem i mocnymi, muskularnymi biodrami, szerokim zadem;
• nogi - mocne, z twardymi kopytami;
• kolor - ciemnoszary, szary, czarny, gniady, czerwono-czerwony, ale z jaśniejszym ogonem i grzywą.

Konie szkockie są podatne na problemy z sercem, naczyniami krwionośnymi, stawami i często mdleją. Ponadto zwierzęta te często cierpią na choroby godowe, ochwat i zapalenie płuc wywołane przez morbillivirus, dlatego ich właściciele powinni uważnie monitorować stan zdrowia swoich podopiecznych..

Falabella

Wielu hodowców uważa te miniaturowe konie nie za kucyki, ale za niezależną rasę najmniejszych koni na świecie. Zwierzęta te były hodowane w Argentynie w połowie XIX wieku, a poprawa cech rasy i cech zewnętrznych trwała do połowy ubiegłego wieku..

Cechy zewnętrzne koni są wyświetlane w następujących cechach:

• wzrost - 40–75 cm;
• waga - 20-60 kg;
• typ ciała - proporcjonalny, pełen wdzięku (w porównaniu do innych kucyków zwierzętom tym brakuje kilku żeber);
• głowa - duże, z prostymi małymi uszami i równym czołem;
• Klatka piersiowa - umiarkowanie szerokie;
• Skórzany - chudy;
• nogi - cienkie, z małymi kopytami;
• kolor - absolutnie każdy, może nawet nakrapiany lub srokaty.

Kucyki Falabella różnią się oczekiwaną długością życia i często żyją do 40 lat lub więcej. Oczywiście mogą służyć tylko jako zwierzęta ozdobne, zwłaszcza że obecnie jest ich zaledwie kilkaset. Te konie są profesjonalnie hodowane przez Francuzów, Holendrów, Amerykanów, Brytyjczyków i Włochów..

Szetlandy

Ten typ małego konia jest często określany jako kucyk szkocki, ale w rzeczywistości można je uznać za odrębną rasę, powstałą na Wyspach Szetlandzkich ponad tysiąc lat temu. Ponieważ ziemie te są częścią Szkocji, to teoretycznie Szetlandy można nazwać szkockimi, ale jednocześnie zwierzęta te nie są bardzo podobne do powyższych gatunków ich współplemieńców i wyróżniają się następującymi charakterystycznymi cechami:

• wzrost - 65-110 cm;
• głowa - masywny i ciężki;
• Klatka piersiowa - szeroki;
• nogi - krótkie i grube;
• typ ciała - mocny i szeroki;
• grzywa i ogon - długie i grube (chronią konia przed zimnem);
• kolor - częściej srokaty, z dużymi plamami na dowolnym tle (np. czerwonym, szarym lub czarnym).

Kuce szetlandzkie są bardzo zabawne i często są używane do jazdy na małych dzieciach w szkołach jeździeckich. Ponadto biorą udział w wyścigach i dobrze skaczą przez przeszkody. Średnia długość życia - 45-54 lata.

Exmoor (celtycki)

Kucyki celtyckie są uważane za najstarszych mieszkańców torfowisk Anglii, położonych w hrabstwach Devon i Somerset. Od zamierzchłych czasów do dziś istnieją w formie półdzikiej, choć są jedną z najsłynniejszych ras jeździeckich na małych koniach, zwłaszcza w dziecięcych szkółkach jeździeckich..Cechy zewnętrzne koni Exmoor wyrażają się następującymi cechami:

• wzrost - do 127 cm;
• typ ciała - silny i silny;
• głowa - średniej wielkości, z umieszczonymi na nim dużymi oczami i lekko wystającymi z orbit;
• Klatka piersiowa - szeroki;
• plecy - gładka;
• nogi - krótki, z mocnymi kopytami;
• kolor - brązowa, szarawa, gniada, z jaśniejszymi czerwonymi plamami na kufie.

Od czasów starożytnych kucyki Exmoor były używane jako konie pociągowe, a dziś aktywnie jeżdżą na dzieciach i nadal są wykorzystywane do prac rolniczych..

islandzki

Przedstawiciele kuców islandzkich dla wielu ludzi wydają się nieco niegrzeczni i niezręczni, zwłaszcza w porównaniu z tymi samymi końmi walijskimi. Przyczyną tego jest pochodzenie rasy i jej wielowiekowe użytkowanie w trudnych islandzkich warunkach. Miejscowa ludność zawsze potrzebowała mocnych i wytrzymałych koni zdolnych do pracy, jeśli nie przez cały dzień, to przynajmniej większość..Zewnętrzne cechy kuców islandzkich sprawiają, że są one trochę szorstkie, co łatwo zauważyć, patrząc na zewnętrzną stronę rasy:

• wzrost - do 140 cm;
• waga - około 350-400 kg;
• głowa - duży i mocny, noszony na krótkiej i grubej szyi;
• tułów - w kształcie beczki;
• Klatka piersiowa - szeroki;
• nogi - krótki i mocny, z mocnymi, ale bardzo zgrabnymi kopytami;
• kolor - może być cokolwiek, ale osobniki czarne i gniade są bardziej powszechne.

Na Islandii gatunek ten w ogóle nie jest uważany za kucyka i jest używany jako konie pełnoprawne: w rolnictwie, policji i do nauki jazdy konnej w szkołach jeździeckich. Tak szeroką dystrybucję można wytłumaczyć ich uległym charakterem i ufnym podejściem do ludzi, co w połączeniu z wysoką inteligencją naprawdę czyni zwierzęta niezastąpionymi pomocnikami..

Ogólnie rzecz biorąc, każda rasa kucyka może być z powodzeniem używana przez ludzi, a wszystko, czego wymaga się od przyszłego właściciela, to zapoznanie się z jego cechami i równomierne rozłożenie ładunku. Tylko w ten sposób zwierzę będzie mogło zachować zdrowie i wiernie służyć swojemu właścicielowi przez długie lata..