Gołębie agaran (turkmeński)

Elitarne gołębie agarowe zasługują na szczególną uwagę profesjonalnych hodowców drobiu i po prostu miłośników ptaków. Rasa ta różni się od innych odmian i nie można ich w ogóle porównać ze zwykłymi gołębiami „miejskimi”.

Trochę historii

Aharanie uważani są za dalekich krewnych irańskich ptaków, które koczownicy przywieźli ze Wschodu (zachodni Afganistan) na terytorium dzisiejszego Turkmenistanu w XVI wieku. W tym samym czasie ptaki te po raz pierwszy zaczęły pojawiać się w annałach. Obecnie są szeroko rozpowszechnione na całym terytorium regionu turkmeńskiego, gdzie są skarbem narodowym, częściowo w Pakistanie i innych częściach Azji, a także w Europie..Agarany po raz pierwszy pojawiły się w Rosji w latach 50.ubiegłego wieku, gdzie swoim niezwykłym wyglądem i umiejętnościami szybko podbiły słynnych hodowców Streltsov. Już w latach 60. stały się ozdobą wielu moskiewskich wystaw..

Zewnętrzny

Rasa gołębi Agaran charakteryzuje się potężnymi mięśniami i dużymi skrzydłami. Różnią się znacznie wyglądem od innych ras cechami zewnętrznymi:

• pierś jest duża i wypukła;
• dobrze rozwinięte mięśnie, średniej wielkości ciała;
• masywne, opływowe ciało;
• duże i długie skrzydła, lekko dotykające ogona;
• pióra ogonowe (ogon), jest od 10 do 13 sztuk;
• nogi pokryte zgrabnymi piórami (długość 5-10 cm);
• prosta, lekko wydłużona szyja;
• średniej wielkości wosk;
• dziób nieostry, cienki i lekko matowy (cieńszy u samic), usytuowany prostopadle do czoła;
• głowa masywna, zaokrąglona bez różnych dodatków (ozdób).

Kolor oczu jest często jasnoszary, ale czasami można znaleźć matowe żółte lub jaskrawo pomarańczowe odcienie.

Kolor

Grube pióra są przeważnie beżowe, przypominające odcienie kawy z dużą ilością mleka lub śmietanki. Właśnie ze względu na swój piękny kolor elitarna rasa turkmeńska otrzymała nazwę „Agaran”, co oznacza „krem z mleka wielbłądziego”. Głowa i tułów są srebrzysto-jesionowe, poduszki skrzydeł są białe.

Funkcje lotu

Być może najbardziej uderzającą zaletą agaranów jest ich wspaniały lot. To z ich powodu ptaki te są uważane za rzeź. W powietrzu gołąb może unosić się pionowo i obracać wokół własnej osi, jednocześnie głośno trzepocząc skrzydłami. Sam lot może trwać, jak na gołębie, nie długo, około 4 godzin, ale przez cały ten czas, ludzie poniżej z pewnością będą czerpać wiele estetycznej przyjemności z wirtuozowskiego wykonywania salta powietrznego..

Odloty różnią się:

• w pozycji pochylonej i tej samej ze spiralnymi zwojami ciała;
• w pozycji zgiętej, gdy start jest wykonywany tak, jakby do tyłu, z nogami pochylonymi do przodu;
• z palcami nóg podczas zakrzywionego wyjścia: wrażenie, że gołąb idzie pieszo w górę;
• z wykonaniem kilku spiralnych obrotów w skośnym stojaku, po czym agaran zatrzymuje się i wykonuje pełny obrót o 360 stopni.

Trudność w hodowli w domu

Niestety agarany nie charakteryzują się dużym przyrostem, nie są uważane za szczególnie płodne - tłumaczy to niewielką liczbę ich populacji. Taka para gołębi w jednym sezonie, nawet przy doskonałym zdrowiu, może urodzić tylko 3 pisklęta, często nawet mniej. Walczące turkmeńskie ptaki są dość bezpretensjonalne w życiu codziennym, dieta jest w większości zbliżona do diety ich bliskich.

Oprócz powyższych uwag hodowcy powinni zwrócić uwagę na następujące niuanse hodowlane:

• gołąb ma dobrze rozwinięty instynkt kury;
• dorosłe gołębie ostrożnie karmią swoje pisklęta;
• samica i samiec wspólnie opiekują się pisklętami;
• wybrana para, odpowiadająca sobie we wszystkich parametrach (właściwościach lotu), musi być umieszczona w jednej komórce w trakcie sezonu lęgowego;
• pisklęta od pierwszego miesiąca życia powinny stopniowo wprowadzać pokarmy uzupełniające, składające się początkowo z małych owadów i ziaren. Pierwsze szczepienie należy przeprowadzić w tym samym wieku;
• w wieku 2 miesięcy pisklęta są już w stanie latać samodzielnie;
• agarany osiągają dojrzałość płciową w ciągu roku.

Ptaki te można z łatwością trzymać w gołębnikach lub zagrodach zewnętrznych, nie zapominając o terminowym utrzymywaniu tam czystości i wymianie wody w poidłach. Agarany nie będą kolidować z sąsiadami, jeśli w wolierze zostaną umieszczeni przedstawiciele rodziny gołębi. Nie zaszkodzi jednak uważne obserwowanie zachowania wewnątrz „siedliska” po zadomowieniu się - jeśli ptaki zaczną walkę, to sąsiedzi turkmeńskich gołębi mogą bardzo ucierpieć.

Zalety i wady

Agaran jest wysoko ceniony przez profesjonalnych hodowców na całym świecie ze względu na swoje niezaprzeczalne zalety:

• doskonała zdolność latania;
• oryginalny, estetyczny kolor;
• zdolność samic do doskonałego wypełniania obowiązków macierzyńskich, opiekowania się i chronienia potomstwa;
• nie kapryśność i bezpretensjonalność w opiece.

Ale, jak każdy ptak, agaran ma również swoje wady, choć nieistotne:

• przedłużony pobyt w wolierze powoduje u gołębi silny dyskomfort, a nawet choruje. Ich ciało nie jest przystosowane do życia bez wolnego nieba;
• podczas wykonywania startów i trików gołąb może nie zachować równowagi, stracić panowanie nad ciałem, spaść i rozbić się;
• mała populacja.

Jeśli chodzi o komunikowanie się z ludźmi, agarany są dość przerażające i przyjemne. Ale często niechętnie nawet udają się do swojego pana. Jednak przez długi czas chętnie rekompensują ten moment jasnymi piruetami powietrznymi..

Wideo: agaran gołębi