Jak wykonać wentylację w wannie

Wentylacja w wannie to podstawa. Konieczne jest wyeliminowanie jakiegokolwiek zagrożenia dla zdrowia osób wykonujących zabieg kąpieli oraz zwiększenie żywotności całej konstrukcji konstrukcji. Niezależnie od materiału, z jakiego jest wykonany, wysoka wilgotność powietrza w wysokich temperaturach może szybko uczynić budynek bezużytecznym i stworzyć niehigieniczne warunki. Za pomocą odpowiednio wykonanego systemu wentylacji można skutecznie rozwiązać problem i zapewnić komfortowe warunki we wszystkich łazienkach..

Jaki jest problem?

Kompleksy kąpielowe są w ekstremalnych warunkach spowodowanych wysoką temperaturą i wilgotnością. Szczególnie trudne warunki powstają w łaźni parowej, gdzie stężenie nasyconej pary wodnej jest wysokie, a dla jej zachowania zapewniona jest wystarczająca izolacja pomieszczenia. W takich okolicznościach gromadzenie się dwutlenku węgla podczas oddychania ludzi jest nieuniknione, a także możliwa jest penetracja tlenku węgla uwalnianego podczas spalania paliwa w piecu do sauny. Oczywiście niewłaściwa wentylacja lub jej brak stwarza w pomieszczeniu ryzyko powstania środowiska zagrażającego zdrowiu człowieka..

Oprócz bezpośredniego zagrożenia życia człowieka, gdy przebywa on w łaźni parowej, czynniki agresywne mają poważny wpływ na materiał wszystkich elementów konstrukcji wanny. Wilgoć gromadząca się w grubości materiału prowadzi do gnicia, powstawania pleśni i pleśni. Jeśli nie podejmiesz odpowiednich środków w celu wysuszenia konstrukcji, żywotność wanny zostanie znacznie zmniejszona do 4-5 lat.

Nie należy myśleć, że te okoliczności są charakterystyczne tylko dla łaźni parowej. Kumulacja kondensatu w materiale występuje we wszystkich łazienkach, a nawet w pokoju wypoczynkowym. Dość aktywny efekt obserwuje się w łazience, w której nie ma nadmiernych temperatur, ale woda jest aktywnie wykorzystywana.

Nie bez powodu ustalono normy sanitarno-epidemiologiczne dla kąpieli, które mają na celu wyeliminowanie szkód dla ludzi. Wymiana powietrza i stały dopływ świeżego powietrza wraz z regularnym usuwaniem powietrza wywiewanego staje się ważnym elementem komfortu i bezpieczeństwa kąpieli. Wentylacja zrób to sam w wannie jest w stanie rozwiązać ten problem, ale biorąc pod uwagę pewne zasady i zasady jej tworzenia.

Zasady aranżacyjne

Decydując się na wykonanie wentylacji w wannie, stawia się 2 główne cele: dopływ świeżego powietrza z terminowym usuwaniem szkodliwych składników oraz zapewnienie pełnego, szybkiego wysychania wszystkich elementów konstrukcyjnych, zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz materiału. Jak wiesz, ogólna zasada każdego systemu wentylacji opiera się na tworzeniu przepływu powietrza, który zapewnia określoną cyrkulację powietrza w pomieszczeniu. Taka cyrkulacja powietrza jest możliwa tylko wtedy, gdy istnieją otwory wlotowe (nawiewne) i wylotowe (wywiewne) (otwory wentylacyjne), przez które masa powietrza wchodzi z zewnątrz i jest usuwana z wanny.

Zadanie to komplikuje fakt, że niekontrolowany ruch chłodnych strumieni jest dopuszczalny tylko w okresach, gdy nie są przeprowadzane żadne procedury mycia, czyli w celu wysuszenia materiału i przygotowania pomieszczenia do nowego zabiegu. Podczas użytkowania wanny wentylacja nie powinna zmieniać reżimu temperatury i wilgotności, a także tworzyć niebezpieczne przeciągi i zakłócać równomierność rozkładu temperatury w miejscu pracy. Warunki te należy wziąć pod uwagę przy opracowywaniu schematu wentylacji w wannie. Kierunek ruchu masy powietrza w dużej mierze zależy od lokalizacji otworów nawiewnych i wywiewnych..

Zgodnie z zasadą działania wyróżnia się następujące rodzaje wentylacji wanny:

1. Naturalna wentylacja. Taka wentylacja w wannie własnymi rękami opiera się na fizycznych prawach konwekcji i nie wymaga użycia środków technicznych. Zgodnie z prawami fizyki spontaniczny ruch masy powietrza następuje z powodu różnicy ciśnień i temperatury. Ogrzane powietrze i jego lżejsze komponenty zawsze unoszą się w górę, wypierając chłodniejsze powietrze w przeciwnym kierunku. Ta zasada jest brana pod uwagę przy wykonywaniu tych otworów: wejście znajduje się na dole, blisko podłogi, a kaptur znajduje się pod sufitem..
2. Wymuszona (sztuczna) wentylacja. W przypadku, gdy naturalna wentylacja nie jest w stanie rozwiązać postawionych zadań, instalowane są urządzenia techniczne zapewniające wymuszony przepływ powietrza. Jako takie urządzenia stosowane są wentylatory wyciągowe lub nawiewne. W takim przypadku strumienie mogą być rozprowadzane specjalnymi kanałami - kanałami wentylacyjnymi. System ten nie jest uzależniony od czynników zewnętrznych i zapewnia wymianę powietrza w zadanym trybie.
3. Połączony system. Często w wannie stosuje się kombinację powyższych typów wentylacji pomieszczeń, gdy jednostki są montowane tylko przy wejściu lub tylko przy wyjściu..

Oprócz konieczności zapewnienia wymiany powietrza w łazienkach, odpowiedniej wentylacji - oznacza to również zapewnienie wentylacji wewnątrz ścian i podłogi. Faktem jest, że para wnikająca pod okładzinę może skraplać się na powierzchni podstawy elementu lub izolacji termicznej, a stopniowe gromadzenie się wilgoci prowadzi do aktywnego starzenia się materiałów. Do wentylacji wewnętrznej tworzone są specjalne przestrzenie - szczeliny wentylacyjne, przez które przepływ powietrza krąży pod okładziną ścienną i podłogą.

Naturalna wentylacja

Pytanie, jak zrobić kaptur w naturalnej kąpieli, można rozwiązać na kilka sposobów:

1. Wentylacja lub wietrzenie salwy. To najprostszy i najbardziej radykalny sposób. Polega na stworzeniu przeciągu podczas otwierania drzwi wejściowych. Pełni rolę wlotu, a odprowadzanie spalin odbywa się przez otwarte okno na przeciwległej ścianie. Ta metoda jest całkiem przydatna po zakończeniu procedury kąpieli, gdy wietrzenie może trwać przez długi czas. Podczas mycia wentylacja salwy odbywa się między wezwaniami do łaźni parowej i trwa nie dłużej niż 5-6 minut, aby nie schłodzić zbytnio pomieszczenia.
2. Wersja standardowa do kąpieli rosyjskiej: wlot jest wyposażony w pobliżu pieca na wysokości 22-34 cm od podłogi, a wyjście znajduje się na przeciwległej ścianie u góry, w odległości 18-22 cm od sufitu. Przy takim układzie nawiewników strumień powietrza pochodzący z zewnątrz szybko się nagrzewa i unosi, wypierając zanieczyszczoną masę.
3. Korzystanie z komina. Wlot znajduje się na ścianie naprzeciwko pieca, na wysokości 25-28 cm od podłogi. Wyjście znajduje się w górnej części komina, pod sufitem. Kanał powietrza wywiewanego jest dostarczany z zaślepką. Po otwarciu komin zapewnia ciąg, który wyłapuje powietrze z łaźni parowej i wraz z dymem je wydobywa. Taki system jest całkiem odpowiedni przy stale działającym piekarniku..

Wymuszona wentylacja

Jak prawidłowo zainstalować wentylację wymuszoną? Taki system obejmuje wentylatory, skrzynki przyłączowe, zawory, urządzenia sterujące i uruchamiające system. Czasami wentylacja ma obwód elektroniczny, który utrzymuje dany tryb automatyczny. System oparty na wentylatorze tłoczącym świeże powietrze (wersja nawiewna) lub usuwającym masę zanieczyszczonego powietrza (typ wyciągowy). Jest odpowiednio instalowany na wlocie lub wylocie.

Wyróżnia się następujące rodzaje sztucznej wentylacji wanny:

1. Typ wydechu. Jest to dość powszechny sposób organizacji wentylacji wanny, kiedy świeże powietrze w naturalny sposób dostaje się do pomieszczenia przez otwory w ścianie w pobliżu podłogi lub podziemne kanały o konstrukcji podłogi wylewowej. Na wylocie jest zainstalowany wentylator wyciągowy, który zapewnia wymuszony wypływ masy powietrza w określonym czasie. W przypadku wymuszonego wywiewu wylot może znajdować się w dowolnym miejscu, w tym w pobliżu podłogi lub sufitu, na tej samej ścianie z wejściem lub po przeciwnej stronie. W takim przypadku najbardziej optymalny schemat cyrkulacji powietrza jest wybierany z uwzględnieniem lokalizacji półek. W niektórych przypadkach w ogóle nie jest wytwarzane żadne specjalne powietrze nawiewane. Nowa porcja powietrza może dostać się przez szczeliny wylewki, szczeliny w piwnicy domu z bali, szczelinę pod drzwiami.
2. Rodzaj dostawy. Zapewnia się to poprzez zainstalowanie wentylatora nawiewnego na wlocie. Otwór wentylatora jest zainstalowany u dołu każdej ściany, ale lepiej jest być bliżej pieca. Rolę okapu odgrywają specjalne wywietrzniki przy suficie lub oknie. Wymuszona wentylacja wymuszona jest najbardziej skuteczna, gdy świeże powietrze jest dostarczane do kanałów podziemnych. Zapewnia to wentylację podłogi, a przez pęknięcia w wykładzinie powietrze unosi się do pomieszczenia. Zainstalowanie wentylatora na wejściu do systemu eliminuje zależność od pogody.
3. Wentylacja kombinowana (nawiewno-wywiewna). W takim systemie montowane są oba typy wentylatorów, czyli zarówno wejście jak i wyjście są zmechanizowane. Pozwala na umieszczenie nawiewników w dowolnym miejscu na ścianach, ale dla optymalnej cyrkulacji powietrza z reguły zachowana jest podstawowa zasada - wejście znajduje się blisko podłogi, a wyjście pod sufitem.
4. Uniwersalny system wymiany ogólnej. To nic innego jak skomplikowana opcja połączona. W takim przypadku instalowane są puszki przyłączeniowe, które kierują przepływ powietrza w określonym kierunku. Ten system zwykle wykorzystuje automatyczny system monitorowania i regulacji wymiany powietrza. Regulacja przepływu odbywa się za pomocą przepustnic.

Schematy wentylacji

System wentylacji wymuszonej może mieć inny układ nawiewów. Zwykle są wyposażone w przepustnice, a wentylator nie pracuje w sposób ciągły, ale jest włączony na określony czas. Istnieje kilka typowych układów otworów wentylacyjnych:

1. Wejście znajduje się w pobliżu pieca na wysokości 45-50 cm i jest wyposażone w naturalny dopływ powietrza. Wylot jest wyposażony w wentylator wyciągowy i znajduje się naprzeciwko na wysokości 32-35 cm od podłogi. Cyrkulacja powietrza przebiega według następującego schematu: po podgrzaniu z pieca unosi się, gdzie chłodzi i opada, wychwytywany przez wentylator.
2. Wersja jednościenna, w której oba otwory wentylacyjne znajdują się w jednej płaszczyźnie naprzeciwko ściany z piekarnikiem. Wejście jest zorganizowane na wysokości 25-32 cm od podłogi, a wyjście z wentylatorem w odległości 30-35 cm od sufitu. Schemat rozkładu przepływu: chłodne powietrze przepływa przez całe pomieszczenie do pieca, a następnie nagrzewa się, unosi się do wyjścia.
3. Naturalny wlot powietrza znajduje się pod podłogą, a wylot praktycznie na suficie. Wentylator wyciągowy kieruje przepływ do rury wentylacyjnej wyprowadzanej nad dach.
4. W przypadku pralni preferowany jest rodzaj wentylacji wywiewnej. Wejście wykonane jest na wysokości ok. 1,6-1,8 m od posadzki, a wymuszony wentylator kieruje przepływ do kanału, który wyprowadza powietrze do przedsionka wanny, skąd wychodzi przez rurę wentylacyjną na dachu.

Wentylacja w wannie jest uważana za element obowiązkowy, ponieważ tylko ona może chronić materiał przed rozkładem, a osoba przed wdychaniem szkodliwych substancji. System można wyposażyć własnymi rękami, ale w tym celu należy przestrzegać pewnych zasad i norm sanitarnych.