Wiciokrzew wiciokrzew - cechy pielęgnacji liany południowej

Wiciokrzew Wiciokrzew jest ulubieńcem ogrodników w Europie i na Kaukazie. Krzew wspinaczkowy doskonale ożywia nieokreślone szare ściany i płoty, pięknie kwitnie i pachnie mocnie. Jagody tej południowej liany nie nadają się do jedzenia, ale mimo to jej nektar jest ulubioną ucztą dla pszczół. Niedawno rosyjscy mieszkańcy lata zaczęli aktywnie opanowywać opiekę nad tym uderzającym przedstawicielem flory. Coraz częściej można znaleźć kwitnącą kulturę przy ogrodzeniach lub przy wejściu na osobistą działkę.

Ulubiony projekt ogrodu

Hodowcy znają ponad 200 gatunków wiciokrzewu, wśród których są zarówno ozdobni przedstawiciele, jak i krzewy, których jagody są spożywane. Ostatnio wiciokrzew Kaprifol, zwany także „kozą”, „pachnącą” lub pachnącą lianą, stał się ulubieńcem projektantów krajobrazu. Roślina jest dość bezpretensjonalna w pielęgnacji i szybko rozprzestrzenia się w przypisanym jej miejscu.

Krzew dorosłego wiciokrzewu osiąga wysokość 500-600 cm, pachnąca liana bardzo pięknie kwitnie, jej pąki mają zróżnicowaną paletę od bladobiałej do ciemnoróżowej i żółtej. Burza kolorów zaczyna się na liściach w maju, a kończy w środku lata.

Jagody wiciokrzewu Wiciokrzew nie nadaje się do spożycia.

Niejadalna roślina dojrzewa w sierpniu na południowym buszu, a wcześniej jest aktywnie zapylana przez pszczoły. Kwiatostany wiciokrzewu ładnie pachną, a wraz z zapadnięciem zmroku nasila się korzenny aromat. Pachnąca liana należy do zielonych przedstawicieli fauny o średniej długości życia, niektóre krzewy utrzymują się nawet do 45-50 lat.

Rodzaje koziego buszu

Często używany w ogrodnictwie wertykalnym, Caprifol ma kilka odmian dekoracyjnych, które różnią się kolorem kwiatów i obfitością pąków. Do tych ekspertów należą:

• Albu;
• Małe kwiaty.

W pierwszym przypadku pachnący wiciokrzew kwitnie 14 dni wcześniej niż reszta tego gatunku, jego pąki są koloru białego lub biało-żółtego. W drugiej wersji odmiana drobnokwiatowa nie jest zbyt obficie pokryta kwiatostanami, ale paleta kolorów jest prezentowana w odcieniach różu, czerwieni lub fioletu.

Pachnąca liana jest podzielona na kilka rodzajów. Najpopularniejsze z nich to:

• Brązowy;
• Inga.

Wiciokrzew Browna ma dość nietypowy kolor pąków, ich kolor waha się od bladożółtego do ciemnopomarańczowego. W ciepłych szerokościach geograficznych krzew pnący kilkakrotnie w roku pokrywa się kolorem i obficie owocuje. Na terytorium Rosji ten rodzaj pachnącej liany nie tworzy jagód i ma mnóstwo kolorów tylko raz na 12 miesięcy..

Niektórzy eksperci uważają, że wiciokrzew Browna nie należy do odmian Caprifoli i jest hybrydą szorstkich i zielonych winorośli..

Pachnąca liana Inga należy do rodziny Caprifole iw ogrodzie wiosną ozdabia przestrzeń białymi, różowymi lub słonecznie żółtymi pąkami w kształcie kolców.

Charakterystyczne cechy pachnącej winorośli

Aby zrozumieć, że wiciokrzew naprawdę rośnie w ogrodzie, eksperci zalecają zwrócenie uwagi na następujące charakterystyczne znaki w opisie rośliny. Charakterystyczne cechy pachnącej liany:

• miękkie zielone pędy stają się czerwone w obfitym słońcu;
• liście mają kształt koziego kopyta;
• bukiety kwiatów sadzi się na długich rurkach;
• z buszu emanuje korzenny aromat przypraw;
• jagody znajdują się na liściach płytkowych, mają kolor pomarańczowy.

Pielęgnacja krzewów pnących

Aby wiciokrzew czuł się dobrze w ogrodzie lub na działce ogrodowej, trzeba znać kilka zasad jego pielęgnacji. Jeśli zamierzasz założyć pachnącą lianę, powinieneś dokładnie rozważyć:

• wybór miejsca;
• lądowanie;
• nawóz;
• podlewanie;
• przygotowanie do zimy;
• formowanie korony.

Wybór miejsca i lądowanie

Pachnąca winorośl jest bardzo wymagająca pod względem jakości gleby. Wiciokrzew preferuje gleby żyzne, wilgotne i bogate w składniki odżywcze. Pomimo tego, że wiciokrzew kozi dobrze się czuje również w zacienionych miejscach, najlepszy krzew nadal rośnie i kwitnie w miejscach nasłonecznionych.

Na 14-20 dni przed sadzeniem wybrana działka jest wykopywana i nawożona do gleby.

Sadzonki wiciokrzewu Wiciokrzew jest zwykle sadzony wiosną w otwartym terenie. Według ekspertów w miesiącach takich jak kwiecień i maj panują idealne warunki temperaturowe. Istnieje kilka sposobów dodawania pachnących winorośli do gleby, a mianowicie:

• zwyczajny;
• rów.

Zanurkuj do dołu

Zwykłą metodą sadzenia ozdobnej sadzonki jest wykopanie dołka o średnicy i głębokości 50 cm, a następnie na dno dołka umieszcza się glebę zmieszaną z humusem. Po czym młoda roślina zapada się w dołek, jej korzenie prostują się i jest pokryta ziemią. Aby zapobiec zwiotczeniu sadzonki i po podlaniu jej wyrównania z podłożem, szyjkę korzeniową pozostawić nad powierzchnią w odległości 5 cm.

Pachnąca winorośl posadzona w zwykły sposób po wykiełkowaniu utworzy krzew.

Metoda okopowa

Jeśli zamierzasz posadzić zieleń na swojej działce ogrodowej, lepiej skorzystać z metody okopowej sadzenia wiciokrzewu. Aby to zrobić, wykopuje się długi pas ziemi w wybranym miejscu, którego szerokość i głębokość powinna również wynosić 50 cm Długość wykopanego rowu może być dowolna.

Wybrane sadzonki Caprifoli zostaną umieszczone w ziemi w taki sam sposób, jak przy zwykłym sadzeniu. Istotnym kryterium dla metody kopania rowów jest odległość, w jakiej krzewy powinny znajdować się od siebie i nie może być mniejsza niż 100 cm, jeżeli kompozycja krajobrazowa wiciokrzewu jest grupowa, to rośliny uprawiane są w odległości co najmniej 150 cm od zielonego sąsiada na terenie.

Pochodzący z ciepłych szerokości geograficznych kędzierzawy będzie potrzebował w przyszłości wsparcia, wzdłuż którego będzie poruszał się w górę. Aby nie robić specjalnej konstrukcji dla Caprifoli, ogrodnicy sadzą ją w pobliżu ścian domów lub wysokich ogrodzeń. Młode pędy mają korzenie, które przylegają do nierówności powierzchni, a tym samym rozprzestrzeniają się po obwodzie.

Karmienie roślin

Wiciokrzew kozi uwielbia nawożoną glebę i pozytywnie reaguje na regularne karmienie. Aby to zrobić, możesz użyć zarówno naturalnych składników odżywczych roślin, jak i sztucznych. Najczęściej ogrodnicy wprowadzają do gleby:

• nawóz;
• torf;
• Popiół drzewny;
• nawozy mineralne;
• materia organiczna.

Wprowadzenie składników pokarmowych do gleby w pobliżu i pod krzewami odbywa się zarówno wiosną, jak i latem oraz przed zimowaniem wiciokrzewu. Warto zauważyć, że jeśli w „diecie” rośliny przeważa fosfor lub potas, to jej sok staje się bez smaku dla mszyc lub innych szkodników, które lubią jeść aromatyczną liianę.

Jeśli spryskasz krzew wiciokrzewu 5% roztworem mocznika przed opadnięciem liści, możesz zabezpieczyć go przed zimującymi owadami.

Podlewanie i przygotowywanie się do zimy

Uprawa Caprifoli wymaga stale wilgotnej gleby. Aby krzew nie umarł, należy go podlewać 1-2 wiadrami wody przy suchej pogodzie. Ponieważ pachnąca winorośl nie lubi stagnacji wilgoci w systemie korzeniowym, to po silnej ulewie lub długotrwałym deszczu gleba pod nią jest poluzowana.

Pomimo tego, że dorosły wiciokrzew Caprifoli spokojnie odnosi się do zimowych niskich temperatur, a gdy niektóre jego części zamarzają wystarczająco szybko w ciepłym sezonie, przywracają pędy, eksperci nadal zalecają przygotowanie młodej rośliny na zimę.

Aby sadzonka lub łodyga nie zamarzła, usuwa się ją ze wspornika i umieszcza na łożu z suchych liści. Ponadto krzew pokryty jest świerkowymi gałęziami lub innymi gałęziami i pęczkami ziół. Aby podłoga nie została zdmuchnięta podmuchami silnego wiatru, konstrukcję można dodatkowo pokryć agrowłóknem i zamocować ją po bokach cegłą lub innymi ciężkimi przedmiotami.

Przycinanie krzewów

Wiciokrzew kozie pozytywnie odnosi się do wiosennego przycinania i formowania koron. Aby to zrobić, gdy zielona przestrzeń osiągnie wymaganą wysokość, jej gałęzie na końcach są przycinane ostrymi nożyczkami lub sekatorami..

Powstaje również nowo posadzony krzew. Jego pędy przycina się do 2/3 długości, a następnego roku wiosną wybiera się tylko 3-4 najsilniejsze ze wszystkich gałęzi, a resztę usuwa. W kolejnych latach wykonywane są zarówno strzyżenie, jak i sanitarne cięcie chorych lub złamanych gałęzi.

Jeśli z biegiem lat krzew Caprifoli stracił dawną obfitość pąków, to czas na cięcie sanitarne. Aby to zrobić, wraz z nadejściem wiosny wszystkie gałęzie wiciokrzewu są odcinane, pozostawiając tylko 10-15 cm ich całkowitej długości. W ciepłym sezonie ponownie wypuści młode pędy, z których powstanie nowa korona krzewu.

Przycinanie sanitarne jest obowiązkowe co 5-6 lat.

Reprodukcja

Doświadczeni ogrodnicy wiedzą, jak rozmnażać wiciokrzew w domu. Istnieje kilka sposobów na uzyskanie zielonego potomstwa:

• nasienny;
• sadzonki;
• warstwowanie.

Najdłużej i najbardziej pracochłonni eksperci nazywają nasienną metodą rozmnażania wiciokrzewu Caprifol. Aby to zrobić, w lipcu nasiona zbiera się z dojrzałych owoców, myje i suszy na słońcu. Następnie nasiona miesza się z mokrym piaskiem w stosunku 1: 3 i mieszaninę umieszcza w lodówce..

Po skorzystaniu z tej metody należy regularnie monitorować zawartość wilgoci w piasku. Na początku kwietnia materiał do sadzenia jest wyjmowany z lodówki i sadzony na otwartym terenie w wybranym obszarze. Miejsce kiełkowania nasion powinno być oświetlone pośrednim światłem słonecznym.

Wiciokrzew z sadzonek

Po wybraniu przez sadzonki metody rozmnażania wiciokrzewu należy po utracie koloru krzewu przyciąć gałęzie. Każdy patyk powinien mieć liście, kilka międzywęźli i 4 żywe pąki. W następnym etapie dolne liście są usuwane z sadzonek, a młode pędy sadzi się w odległości 20 cm od siebie w szklarni pod szkłem.

Pożywna gleba do szybkiego ukorzeniania sadzonek powinna składać się z czarnuszki, piasku i torfu. Gałązki należy spryskiwać obficie 3 razy dziennie.. Pierwsze korzenie pojawiają się za miesiąc, po czym sadzonki są mulczowane torfem i usuwane do zamkniętego pomieszczenia na zimę.

Warstwy na żywo

Najłatwiejszym i najszybszym sposobem pozyskania nowych krzewów wiciokrzewu Caprifoli jest metoda nakładania warstw. W tym celu wybrane silne młode pędy są usuwane ze stojaka i dociskane do ziemi, mocując łodygi drewnianymi kołkami. Kiedy młoda gałąź się zakorzeni, jest oddzielana od krzewu macierzystego przez odcięcie gałęzi 10-15 cm od węzła korzeniowego i przesadzana na miejsce. Caprifol nie lubi przeszczepów, dlatego konieczne jest natychmiastowe podjęcie decyzji o miejscu lądowania.

Pachnąca winorośl dobrze prezentuje się jako oryginalny element pionowego projektu krajobrazu. Przy odpowiedniej pielęgnacji roślina rozciąga się 150-200 cm rocznie, a dorosłe krzewy zachwycają swoim aromatem i kwitnieniem przez dość długi czas.