Jak pozbyć się dodderów w ogrodzie

Istnieją różne rodzaje chwastów. Większość z nich konkuruje z roślinami uprawnymi, odzyskując przestrzeń życiową. Odżywiając się samodzielnie (naukowo będąc autotrofami), podobnie jak warzywa czy kwiaty, które z miłością posadziłeś, potrzebują światła, wilgoci, minerałów, dlatego próbując walczyć o życie uciskając sąsiadów.

Niektóre chwasty robią to za pomocą bardziej rozwiniętego systemu korzeniowego, inne przez przejmowanie nowych terytoriów, na przykład przez obfite samorozprowadzenie.

Ale są też bardziej podstępne chwasty, które nie odbierają terytorium innym roślinom, ale po prostu żyją z nich, nie będąc w ten sposób konkurentami, ale „zależnymi”. Musimy lepiej poznać jednego z tych pasożytów. A więc cwaniak: co to jest i jak sobie z tym poradzić.

Dodder: wprowadzenie do szkodliwego chwastu

Chwiać się - jest rośliną trującą bez liści i korzeni, która nie może istnieć inaczej, jak kosztem innych przedstawicieli świata roślin: przy pomocy swoistych odrostów, przyczepiając się do dawcy i głęboko wnikając w jego tkanki, kanionka pasożytuje na takich roślinach, szybko rozprzestrzeniając się na coraz większe terytoria.

Ta zdolność bytu czyni go jednym z najbardziej niebezpiecznych i żywotnych pasożytów, ponadto ma tendencję do bardzo szybkiego rozwoju i adaptacji do nowych warunków klimatycznych..

Lasy deszczowe Afryki i Ameryki są uważane za ojczyznę chwastów, skąd rozprzestrzeniły swoje macki prawie na całym świecie, modyfikując zgodnie z charakterystyką nowych terytoriów.W efekcie dziś znanych jest ponad 2,5 tysiąca różnych gatunków tego pasożyta, różniących się od siebie kolorem, grubością i budową łodyg oraz kwiatów, a także preferencjami smakowymi - typem kultury, dzięki której pasożyt żeruje głównie (jednak większość gatunków cygara charakteryzuje się "Nienasycony"). 164 kraje cierpią z powodu samej inwazji na pole dodder!

Zewnętrznie dodder wygląda jak długi sznur, który może być gładki lub pryszczaty. Ponieważ roślina ta nie potrzebuje fotosyntezy, nie ma w niej zielonych części: dzięki substancji barwiącej flobafen, która jest częścią doddera, ma żółty lub czerwonawy kolor. Niemal niezauważalne łuski pokrywające długą łodygę doddera przypominają, że roślina kiedyś miała liście, ale straciła je w procesie ewolucji jako niepotrzebne.

Całość pokrywają bardzo drobne, białe, różowe lub jasnozielone kwiaty. Nasiona są bardzo liczne i wytrwałe: jedna winorośl daje ponad sto tysięcy nasion, z których każde może wykiełkować po pozostawieniu w ziemi przez ponad pięć lat, a nawet przejściu przez przewód pokarmowy zwierzęcia i przedostaniu się do ziemi wraz z obornikiem.

Nasiona pryszczycy, wylęgające się przez pierwsze 2-3 tygodnie, są w stanie same się odżywiać. Ponadto składniki odżywcze wewnątrz nasion mogą przemieszczać się z jednego końca na drugi, dzięki czemu samo ziarno przemieszcza się w przestrzeni na krótkie odległości (do 30 cm).

Rośliny zielne, a także krzewy i drzewa mogą stać się ofiarami dodderów. Chwastik najczęściej pasożytuje na łąkach (koniczyna, lucerna i inne dzikie trawy pastewne są szczególnie podatne na jej szkodliwe działanie), ale równie dobrze może stać się niepożądanym gościem w ogrodzie lub w ogrodzie. Często zdarzają się uszkodzenia roślin strączkowych, warzyw, melonów, winnic i jagód, drzew i krzewów owocowych, a także kwiatów.

Witalna aktywność cwaniaka wyrządza wielką szkodę jego ofierze. Karmiąc pasożyta, kultura spowalnia jego wzrost, traci zdolność do normalnego rozwoju z powodu braku równowagi związków mineralnych i substancji organicznych. W uprawach wieloletnich odporność na zimę gwałtownie spada i nie ma potrzeby mówić o negatywnym wpływie pasożyta na ilość i jakość plonów..

Dodder jest niebezpieczny nie tylko dla rośliny, ale także dla świata zwierząt. Trujące alkaloidy wchodzące w skład dodder mogą powodować poważne zatrucia, a czasem śmierć zwierząt, zwłaszcza jeśli rośliny zakażone pasożytem były używane w paszach nie świeże, ale w postaci siana.. Ponadto cygara jest nosicielem wielu chorób wirusowych. Trawy pastewne nieoczyszczone z niego spleśniały i nie wysychały dobrze.

Parka w małych dawkach może mieć korzystny wpływ na organizm człowieka, a sprzyjają temu pod wieloma względami właśnie te substancje, które są trujące w przypadku przedawkowania. Na bazie doddera powstają różne preparaty, które są szeroko stosowane w medycynie tradycyjnej (oficjalne farmaceutyki nie używają tej rośliny z powodu niewystarczającej wiedzy). Jako surowiec leczniczy, dodder należy zbierać w okresie kwitnienia rośliny..

Niektóre sklepy internetowe oferowały nawet zakup nasion dodder, a cena jest imponująca: 50 g nasion kosztuje równowartość około 8 dolarów, podczas gdy podobny worek nasion, powiedzmy pietruszki, kosztuje o rząd wielkości taniej!

Być może handel dodderami jest dochodowym biznesem, ale nie warto sadzić takiej rośliny na własnej działce: taki pasożyt wyrządzi znacznie więcej szkody niż pożytku. Aby po zasadzeniu cwaniaka nie trzeba było zastanawiać się, jak się go pozbyć, lepiej pozyskiwać surowce lecznicze w bardziej racjonalny sposób.

A jak trudno jest poradzić sobie z dodderami, łatwo się domyślić, biorąc pod uwagę, jak głęboko roślina wnika w „ciało” swojej ofiary: kiedy takie połączenie ma miejsce, pasożyta można zabić tylko jednocześnie z dawcą. Ponadto, biorąc pod uwagę długowieczność nasion, nawet długotrwała kwarantanna na miejscu może być nieskuteczna..

A jednak najlepszym sposobem radzenia sobie z dodderami jest zapobieganie..

Środki zapobiegawcze: jak zapobiec inwazji dodderów

Ponieważ dodder ma niesamowitą witalność, główną zasadą dla ogrodnika jest upewnienie się w jakikolwiek sposób, że nasiona roślin, które sadzisz, nawozy organiczne, których używasz, narzędzia, które pracujesz, nie zawierają nasion tego pasożyta..

Jeśli na twojej stronie zauważono cwaniaka, unikaj sadzenia nasion zebranych w pobliżu w przyszłym roku (oczywiście nie mówimy o dużych nasionach, które są głęboko w owocu i wydobywane po tym, jak leżały na parapecie przez kilka dni).

Kup nasiona swoich ulubionych kwiatów w sklepie - będzie to kosztować znacznie mniej: ponieważ obowiązujące w naszym kraju normy zabraniają stosowania nasion zapychanych przez dodder, producent w dobrej wierze przeprowadza specjalne badanie fitopatologiczne nasion przed sprzedażą, więc zakup doddera wraz z głównym plonem jest prawie niemożliwy.

Nie powinieneś prosić o obornik od znajomej babci, ponieważ nie wiesz, co jadły jej zwierzęta. Kupuj nawozy w zaufanych lokalizacjach i zapytaj producenta lub sprzedawcę, czy gwarantują czystość swoich produktów. Uważa się, że całkowicie zgniły obornik jest wystarczającą gwarancją, że nasiona dodder, jeśli się do niego dostaną, straciły zdolność kiełkowania..

Taką samą ostrożność należy zachować w przypadku gleby używanej do sadzonek. Nigdy nie wyląduj na łące, na której jest dużo chwastów, ale najlepiej kupić gotowy ekstrakt w sklepie: taka gleba nie jest bardzo droga, ale gwarantuje, że nie zostanie zaatakowana przez szkodniki, a ponadto jest nasycona wszystkimi organicznymi i nieorganicznymi substancjami niezbędnymi dla sadzonek. gdy nasiona dodder są wprowadzane do gleby wodą używaną do nawadniania, ale tutaj znacznie trudniej jest się chronić.

Dlatego bądź bardzo ostrożny i pamiętaj: cwaniak z reguły szaleje na nieoranych łąkach, a nasze własne zaniedbanie pomaga pasożytowi przedostać się do letniej chaty!

Agrotechniczne metody postępowania z psianką

Jeśli dodder nadal pojawia się w twoim ogrodzie, istnieje kilka sposobów na usunięcie chwastów bez uciekania się do trucizn lub długotrwałej kwarantanny..

Wiemy już więc, że głównym potencjalnym zagrożeniem dla parskacza są liczne nasiona, które mogą zachować żywotność przez długi czas, nawet będąc dość głęboko w glebie. Dlatego głównym i pierwszym zadaniem jest zapobieganie dojrzewaniu nasion pasożyta..

Mechaniczne usunięcie szkarłatki z rośliny, do której przylgnęła, jest nieefektywnym sposobem zwalczania chwastów: wystarczy nie zauważyć małego fragmentu łodygi, a pasożyt wyzdrowieje. Dlatego chora roślina musi zostać usunięta z ziemi i bezlitośnie spalona, ​​a im szybciej, tym lepiej.!

Próbę usunięcia dodder z rośliny można próbować tylko wtedy, gdy pasożyt nie otoczył jeszcze swojej ofiary, a zjawisko to jest wyraźnie odizolowane. Jednak w tym przypadku konieczne jest przeprowadzenie kilku badań kontrolnych, ponieważ zwisające łodygi łatwo ponownie przylegają do rośliny dawcy..

Glebę zaatakowaną przez nasiona dodder można spróbować oczyścić. Można to zrobić na kilka sposobów..

Pierwszy - zakopać nasiona na taką głębokość, z której nie mogą kiełkować. Wyjątkowość strzykwy polega na tym, że jak wspomniano, nie posiada ona własnego rozwiniętego systemu korzeniowego, dlatego jej nasiona mogą kiełkować wyłącznie w powierzchniowej warstwie gleby. Dlatego skuteczną metodą radzenia sobie z dodderami jest głębokie (najlepiej przynajmniej dwa bagnety łopaty) kopanie gleby z obowiązkowym odwracaniem ziemi - pozwala to na jak najgłębsze „zakopanie” nagromadzonych na powierzchni nasion.

Drugi sposób ma na celu sztuczne pobudzanie nasion steryla do jak najszybszego kiełkowania, aby następnie zniszczyć ich pędy, nie pozwalając im przylgnąć do rośliny ofiary (jak powiedziano, bez źródła pożywienia strzyk jest praktycznie bezbronny). Istnieje możliwość stymulacji kiełkowania nasion pozostałych na powierzchni poprzez obfite podlewanie jesienią i wiosną na kilka tygodni przed zasadzeniem w gruncie rośliny głównej..

Skiełkowane nasiona szybko wykiełkują, które można łatwo usunąć poprzez obróbkę powierzchniową. Jeśli jednak młode pędy winorośli przez półtora tygodnia nie znajdą rośliny, do której mogłyby się przyczepić, same umrą z powodu niezdolności do samodzielnego wzrostu..

Dodatkowym środkiem ostrożności po oczyszczeniu gleby jest zasadzenie tych upraw, na których roślina nie pasożytuje. Na przykład owies i pszenica są dość odporne na tego pasożyta..

Zaleca się koszenie łąk zajętych przez pręgę przed zakwitnięciem rośliny. Jeśli mówimy o ogrodzie warzywnym, to na wysokości 2-3 cm nad ziemią należy odciąć zarówno dotkniętą trawę (na przykład w przejściu), jak i jej sąsiadów w promieniu co najmniej 1 m, a następnie zasiać ten obszar tym samym owsem lub innymi zbożami, aby uniknąć ponowna infekcja.

Inna metoda radzenia sobie z dodderami - Ogień. W tym celu w drugiej połowie ubiegłego wieku Amerykanie używali specjalnych miotaczy ognia na gaz (chwastów ognistych), którymi uprawiali winnice i koszili łąki. Podobną technikę stosuje się w niektórych krajach europejskich. W naszym kraju nie ma takiego sprzętu, a używanie otwartego ognia w letnim domku nie jest bezpieczne.

Wreszcie, inny niechemiczny sposób radzenia sobie z parskaniem - stosowanie preparatów wykonanych na bazie ras grzyba Alternaria, jednak znowu w naszym kraju pozyskanie takich preparatów biologicznych jest problematyczne, a ponadto działają one tylko w środowisku wilgotnym, to znaczy woda na łodydze cielaka powinna pozostać na długo. Gdy roślina wyschnie, nie będzie już narażona na działanie grzybów..

Używanie herbicydów do zabijania owadów

Nasi niedawni przodkowie, zdesperowani, by pruszyć wapnem, próbowali użyć przeciwko niemu siarczanu żelaza i miedzi, a nawet nafty i kwasu siarkowego. Pierwsze dwa leki nie wykazały dużej skuteczności, jak w przypadku trzeciego i czwartego, używanie takich substancji w kraju jest chyba tym samym, co leczenie bólu głowy gilotyną.

Dlatego w szczególnie trudnych przypadkach, gdy ani ogień, ani „miecz”, ani „podobne podobne” nie są w stanie pokonać pasożyta, jest tylko jedno wyjście - herbicydy. Nie oznacza to, że ich wybór jest zbyt duży, ale z pewną wytrwałością możesz ich użyć do pokonania dodder na warzywach, drzewach owocowych i winnicach..

Jeśli chcesz pozbyć się nasion dodder w łóżku wolnym od głównej uprawy, możesz użyć soli etyloheksylowych i eterów. Te preparaty zmieszane z azotanem amonu i siarczanem amonu pozwolą Ci pozbyć się chwastów. Ale jeśli na obszarze dotkniętym przez szkodnik znajdują się inne rośliny, zwłaszcza klasa dwuliścienna, będą one cierpieć tak radykalnie, jak sam szkodnik.

Glifosaty są bezpieczniejsze dla takich upraw, ale nie można ich stosować po wzejściu rośliny. Dlatego lek należy stosować po prowokacyjnym podlewaniu, gdy tylko wykiełkuje dodder, ale przed posadzeniem sadzonek kultury głównej. Drugą opcją jest przetwarzanie jesienią, po zbiorze plonów i ponownie po aktywnym podlewaniu.

Dużo trudniej pozbyć się szkarłatki, która zaraziła warzywa niż wapno tego pasożyta na trawach łąkowych.

Na ziemniakach, pomidorach, papryce, pomidorach i innych psiankach psiankowate niszczone są herbicydami glebowymi, takimi jak Reitar, Gezagard, Zenkor Liquid itp..

Ale leki zawierające chlor z metalem C, takie jak Typhoon lub Dual Gold, są w stanie zabić cwaniaczkę tylko w takim stężeniu, które jest niebezpieczne dla samego warzywa.

Marchew można uratować przed dodderami dzięki mieszaninie herbicydów „Stump” i „Reitar”.

Inne herbicydy zalecane do zwalczania owadów to Titus (wyprodukowany przez szwajcarską firmę DuPont) i Targa (japoński lek firmy Nissan Chemical).

Chrząstka to bardzo niebezpieczny chwast. Herbicydy pomagają się jej pozbyć, jednak pozytywny efekt można osiągnąć tylko wtedy, gdy łączy się je zarówno ze sobą, jak iz innymi metodami agrotechnicznymi (wykopywanie gleby, kwarantanna, sadzenie upraw niewrażliwych na uszkodzenia itp.). Tylko taka wytrwała i systematyczna praca może dać stuprocentowe rezultaty..