Percheron: najwyższy koń z luksusową grzywą

W przeciwieństwie do zwykłych koni pociągowych, konie rasy Percheron mają znacznie bardziej niezwykłe cechy, a przede wszystkim wzrost (w kłębie osiągają 175 cm, a czasem nawet więcej). W porównaniu ze swoimi towarzyszami wyglądają jak prawdziwi olbrzymy, zdolni poradzić sobie z każdym zadaniem, więc po prostu nie mogą nie zwrócić na siebie uwagi..

Historia powstania rasy

Ta francuska rasa została wyhodowana w małym miasteczku Perche na początku XIX wieku. W żyłach współczesnych przedstawicieli płynie krew arabskich ogierów i lokalnych koni francuskich typu zachodniego. Percherony zaczęto importować do Rosji na początku XIX wieku i uprawiano je głównie w regionie Uljanowsk w zakładzie Oktyabrsky.W dawnych czasach konie percherońskie służyły do ​​celów wojskowych, a za panowania hrabiego Monte Christo zajmowały się dostawami paryskich dyliżansów i omnibusów. Sile i wytrzymałości koni tej rasy w dużej mierze sprzyjały sprzyjające warunki klimatyczne w miejscu ich hodowli - we francuskiej prowincji Perche.

Opis i funkcje

Oprócz niezwykłego wzrostu konie Percheron mogą pochwalić się innymi, nie mniej zauważalnymi cechami: niezwykłym kolorem i dużą sylwetką. Dodatkowo planując wyhodowanie takich olbrzymów warto wziąć pod uwagę ich usposobienie i zachowanie..

Wygląd zewnętrzny, wzrost i waga

Cały wygląd Percheronów mówi o ich mocy i aby być pewnym wielkości tych koni, wystarczy spojrzeć na następujące cechy:

• wysokość w kłębie - 162-175 cm;
• długość ciała - około 169 cm (dla obu płci);
• obwód klatki piersiowej - 197–202 cm;
• obwód nadgarstka - 22,7-24,4 cm.

Podobnie jak inne konie ras ciężkich, głowa Percheronów jest stosunkowo mała, ale wyraźnie widoczna na tle ciała. Czoło wypukłe i dość szerokie, oczy lekko wyłupiaste, uszy długie, nos spłaszczony, uzupełniony szerokimi nozdrzami. Głowa jest wsparta na mocnej i szerokiej szyi średniej długości, na której znajduje się gęsta i puszysta grzywa.Kłąb tych koni jest lekko podniesiony, co jest typowe dla koni silnych. Zad jest mocny i długi, a grzbiet, choć krótki, dobrze osadzony, mocny i umięśniony, co zapewnia gładkość i zwinność. Klatka piersiowa jest jednocześnie głęboka i szeroka, nogi mocne i muskularne, z normalnymi przedramionami, ale nadgarstkiem krótkim i bardzo mocnym. Ogon Percheronów jest nisko osadzony i bardzo puszysty i nie był przycinany przez długi czas, jak to robiono wcześniej.

Garnitury

Charakterystyczna kolorystyka opisywanej rasy to szarość w "jabłkach" i czerń, ale zdarzają się też stroje deresz i rude.

Temper i nawyki

W większości przypadków Percherony wyróżnia miły i plastyczny charakter, dzięki czemu zwierzęta te cierpliwie wykonują swoje obowiązki. Spokój i łatwy kontakt z człowiekiem pozwalają na wykorzystanie opisywanych koni w sztuce cyrkowej oraz jako środek transportu do transportu na dużą skalę, a dawniej koń był nieodzownym pomocnikiem w sprawach wojskowych (nawet w najtrudniejszych sytuacjach ogiery zachowywały spokój i wykonywały wszystkie polecenia jeźdźca).Ani chaos, ani chaos wokół nich nie mogą zakłócić spokoju zwierząt i zmusić ich do nieposłuszeństwa..

Szereg zastosowań

Początkowo nowa rasa koni była wykorzystywana w rolnictwie do transportu ciężkich ładunków i uprawiania ziemi, na której Percheroni nie mieli sobie równych. Ciężka praca konia i jego zapał natychmiast sprawiły, że zwierzę stało się popularne wśród rolników nie tylko we Francji, ale także w Ameryce, Kanadzie, a nawet w Japonii..

Nieco później przedstawiciele rasy zaczęli być aktywniej wykorzystywani do pracy w terenie, a po rewolucji przemysłowej i mechanizacji stali się uczestnikami zawodów jeździeckich, zdobywając nowe wyżyny w sporcie..

Hodowla w Rosji

Pierwszy Percheron został sprowadzony na ziemie rosyjskie w 1891 roku. Dalsza hodowla zwierząt przez pół wieku była związana ze stadniną koni Khrenovsky, gdzie wykorzystywano niegdyś najlepszych przedstawicieli rasy sprowadzonych bezpośrednio z Francji. Tu powstały najlepsze linie klaczy i ogierów, z których narodził się nowy typ krajowego przedstawiciela rasy.

Wszystkie konie miały suchą budowę, były bardzo energiczne i równie dobrze nadawały się do pracy w rolnictwie, jak i do jazdy konnej. Niemniej jednak do 1933 r. Import ogierów hodowlanych został prawie całkowicie wstrzymany, co wynikało głównie z ich wysokich kosztów..

Od 1941 r. Stadnina koni Chrienowskich zmieniła lokalizację i kontynuowała działalność w rejonie uljanowskim, otrzymując jednocześnie nową nazwę - stadnina październikowa. To on do niedawna uważany był za jedyne miejsce „czystej” hodowli rasy Percheron, jednak w 2011 roku ogłosił upadłość i musiał spłacać długi przy pomocy tych samych wysokogórskich koni francuskich..W całej historii rozwoju Percheronów na ziemiach rosyjskich udało się uzyskać najcenniejsze i najbardziej prestiżowe linie krajowe, wśród których wyróżniają się Ixoda, Bardadim, Apra i Vewitri, ale te ostatnie niestety nie przetrwały do ​​tego czasu..

Oczywiście we współczesnych wioskach jest dużo różnego sprzętu do uprawy ziemi i transportu towarów, ale nadal chcę wierzyć, że piękne i dostojne Percherony znajdą miejsce w sercach krajowych rolników, a rasa wkrótce rozpocznie odrodzenie.