Złośliwa gorączka nieżytowa

Hodowla bydła na wsi jest powszechna i opłacalna. Ale poważna i zaraźliwa choroba oddziałów może zaciemnić codzienne życie rolnika - na przykład złośliwa gorączka nieżytowa.

Dowiedz się więcej o tej chorobie, jej objawach i przebiegu, sposobach leczenia zwierząt.

Co to za choroba

Złośliwa gorączka nieżytowa (zwana dalej MCH) to infekcja, która występuje w tej samej grupie zwierząt i nie prowadzi do wybuchów epidemii. Choroba atakuje ośrodkowy układ nerwowy, układ pokarmowy i oddechowy poprzez zapalenie błon śluzowych. Śmiertelność z powodu MCH jest dość wysoka, dlatego ważne jest, aby zdiagnozować ją na czas i rozpocząć leczenie..

Patogen, źródła i drogi zakażenia

Czynnikiem sprawczym choroby jest wirus należący do rodziny opryszczki. Wirus może znajdować się w limfie i błonach śluzowych mózgu, wątroby, śledziony, trzustki. Nosicielami są kozy i owce - w odpowiednich warunkach wydalany jest ze śliną lub śluzem z zatok.Udowodniono, że infekcja nie następuje poprzez kontakt między chorymi i zdrowymi osobami, ale przy najmniejszych objawach podejrzane zwierzęta są izolowane, ponieważ dokładny mechanizm rozprzestrzeniania się wirusa nie został zbadany.Kozy i owce są nosicielami wirusa Następujące czynniki mogą pomóc w stworzeniu środowiska odpowiedniego dla wirusa:

• poza sezonem;
• pasza niskiej jakości;
• błędy w diecie;
• wspólne trzymanie i wypas różnych grup zwierząt (krowy i owce, konie i kozy);
• nadmierna wilgoć w miejscu przetrzymywania;
• przeciągi i niskie temperatury.

Okres inkubacji i objawy

Okres utajony może trwać od 12 godzin do czterech miesięcy, dlatego ważne jest obserwowanie zachowania zwierząt. Chorzy natychmiast pojawiają się awarie w układzie nerwowym:

• uprzednio dobroduszne osobniki stają się pobudliwe i agresywne;
• wcześniej aktywne osobniki popadają w apatię, ucisk.

Choroba obejmuje prawie całe ciało. Cierpią na to różne narządy, co powoduje odpowiednie objawy:

• układ odpornościowy - dreszcze, gorączka, gorączka;
• OUN i serce - nadpobudliwość, muczenie, zgrzytanie zębami, drżenie mięśni, konwulsje, nitkowate i częste tętno;
• Przewód pokarmowy - utrata apetytu, pragnienie, zaparcia, atonia trzustki, biegunka (prawdopodobnie z krwią), zapalenie żołądka i jelit, skurcze mięśni brzucha;
• Skórzany - miejsca między rogami a przednią częścią stają się gorące, skóra twardnieje, włosy kończą się;
• układ mięśniowo-szkieletowy - chwiejny chód, zginanie kończyn, wyginanie pleców;
• oczy - nietolerancja światła, obrzęk powiek, łzawienie, zapalenie spojówek w ciężkiej postaci, zmętnienie rogówki, powstawanie wrzodów na błonie śluzowej, wypadanie tęczówki lub jej zespolenie z soczewką, zaćma, ślepota;

• Układ oddechowy - duszność, duszenie się, świszczący oddech podczas oddychania, obrzęk krtani i nozdrzy, obfite wydzielanie śliny i śluz z zatok;
• układ moczowo-płciowy - martwica i owrzodzenia błony śluzowej pochwy, obrzęk warg sromowych, częste oddawanie moczu, zapalenie pęcherza, zapalenie nerek, poronienie.

W zależności od nasilenia objawów istnieją ostre, podostre i nadostre postacie choroby:

• w postaci podostrej objawy są łagodne: obserwuje się jedynie zmiany behawioralne, możliwy wzrost temperatury, suchość wziernika nosa, śluz z zatok i obrzęk powiek.
• w ostrym przebiegu objawy są wyraźne, zwierzę traci koordynację ruchów, samice tracą mleko, temperatura ciała gwałtownie wzrasta do 42 ° C. W dziewięciu przypadkach na dziesięć śmierć następuje w ciągu dwóch tygodni z ostrą postacią i brakiem leczenia.
• w postaci nadostrej objawy uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego uzupełnia utrata apetytu, pragnienie, duszność, kał staje się płynny i krwawiący. Śmierć może nastąpić trzeciego dnia.

Diagnostyka

Diagnozę może postawić tylko specjalista, ponieważ wiele objawów jest podobnych do innych chorób. Aby uzyskać dokładny obraz, potrzebne są analizy:

• histologiczne;
• Diagnostyka PCR (badania DNA i RNA);
• analiza zeskrobin dotkniętych tkanek;
• analiza krwi i płynu limfatycznego.

Ponadto lekarz weterynarii wyjaśnia obraz kliniczny (objawy, stany przetrzymywania) od właściciela i przeprowadza oględziny.

Zmiany patologiczne

Badania patologiczne pomagają zbadać mechanizmy, które „wyzwalają” wirusa.. Podczas sekcji zwłok martwego zwierzęcia eksperci obserwują następujące zmiany:

• wyczerpanie;
• gęstnienie krwi, jej ciemnienie;
• martwica błon śluzowych narządów oddechowych i trawiennych;
• martwica i owrzodzenia skóry, wymienia, sutków;
• krwotoki na powłokach śluzowych i surowiczych wątroby, śledziony, prostaty i trzustki, mózgu, nadnerczy;
• powiększenie węzłów chłonnych w jamie brzusznej, węzłach podżuchwowych i gardłowych;
• zastój krwi w wątrobie, mięśniu sercowym, nerkach, mózgu;
• obrzęk płuc;
• wyściółka mózgu jest również spuchnięta i pokryta zaschniętym płynem z naczyń krwionośnych;
• krwotoki w błonie łącznej powiek;
• mętna rogówka.

Środki kontrolne i leczenie

Osoby chore są natychmiast umieszczane w oddziale izolacyjnym, gdzie przeprowadza się kompleksowe leczenie:

• wraz z rozwojem wtórnych infekcji na tle wirusa przepisywane są antybiotyki i sulfonamidy (Draxin, Exid, Terramycin), lek podaje się raz, przez wstrzyknięcie, w dawce wskazanej przez lekarza weterynarii;
• w celu utrzymania ośrodkowego układu nerwowego i czynności serca kofeinę wstrzykuje się podskórnie (dawka zależy od masy i ciężkości schorzenia);

• przy zaburzeniach żołądkowo-jelitowych stosuje się leki przeciwzapalne i ściągające - na przykład Tanina, która leczy wrzody błony śluzowej, a także podlewa zwierzę bulionami z owsa, siemienia lnianego lub ryżu;
• przy ciężkim obrzęku podaje się zastrzyki z 10% chlorku wapnia, dawkę i częstotliwość oblicza lekarz weterynarii;
• zewnętrzne błony śluzowe przemywa się lekko różowym roztworem nadmanganianu potasu lub wywar z rumianku, sukcesja;

• do leczenia oczu stosuje się 5% roztwór dimeksydu w mieszaninie z 0,5% nowokainą z dodatkiem gentamycyny, kapie na wewnętrzną powierzchnię powieki;
• do leczenia owrzodzeń skóry stosuje się maść streptocydową lub oksytetracyklinową.

W trakcie leczenia zwierzę otrzymuje wysokiej jakości opiekę, wzbogacone odżywianie witaminami (zioła, warzywa), świeżą wodę w stałym dostępie.

Zapobieganie

Ponieważ ustalono, że owce i kozy są nosicielami wirusa, inne zwierzęta nie powinny być trzymane z nimi ani wypasane na tym samym terytorium. Ponadto podejmuje się następujące środki, aby zapobiec chorobie:

1. Regularnie przeprowadzaj rutynową kontrolę zwierząt gospodarskich.
2. Spełniają normy sanitarne: utrzymują czystość obory lub obory, czystość wyposażenia, higienę osobistą podczas dojenia czy opieki nad zwierzętami. Ściółka i odchody zwierząt są usuwane, gdy stają się brudne, zabierane z siedliska zwierząt domowych.
3. Dbają również o higieniczne bezpieczeństwo wypasu i pojenia.
4. Jako pokarm dostarczana jest wyjątkowo świeża i wysokiej jakości pasza. Dieta zwierząt powinna być optymalnie zbilansowana witaminami i minerałami, szczególnie wiosną i jesienią, kiedy wirus GHG jest aktywny.
5. Nowe zwierzęta są tymczasowo poddawane kwarantannie.

6. W pomieszczeniu do trzymania bydła wykluczone są przeciągi, wilgoć, pojawienie się gryzoni.
7. Regularnie przeprowadzaj dezynfekcję sanitarną obór lub stajni, oczyszczając zarówno pomieszczenia, jak i sprzęt - na przykład 2% sody kaustycznej.
8. Gdy pojawiają się podejrzane objawy, zwierzę jest izolowane od zdrowych osobników. Reszta oddziałów jest dokładnie badana.
9. Niebezpieczna farma zostaje zamknięta na czas kwarantanny, martwe zwierzęta są usuwane. Kwarantanna zostaje zniesiona tylko wtedy, gdy lekarz weterynarii potwierdzi całkowite wyleczenie inwentarza żywego.

Właściciele gospodarstw hodowlanych, uzbrojeni w praktyczną wiedzę o możliwych chorobach swoich podopiecznych, będą mogli podjąć niezbędne kroki, aby im zapobiec. Jeśli choroba nadal się objawia, szybka pomoc uratuje zwierzęta przed śmiercią, a właściciela przed stratami.