Najlepsze nisko rosnące odmiany pomidorów na otwarty teren, które nie wymagają szczypania

Bezpretensjonalne w pielęgnacji, owocne i wcześnie dojrzewające pomidory są szczególnie cenione wśród letnich mieszkańców. Należą do nich niewymiarowe odmiany, które zapewniają przyjazne i szybkie zbiory. Po utworzeniu 5–7 jajników rośliny spowalniają wzrost i aktywnie zaczynają kwitnąć. Dotyczy to północy, gdzie okres letni jest krótki. Nawet na otwartym terenie, bez folii, pomidory mają czas, aby zarumienić się na krzaku. Wybór takich odmian nie jest tak duży, więc należy wziąć pod uwagę nie więcej niż dziesięć najbardziej akceptowalnych opcji. Konieczne jest skupienie się nie tylko na właściwościach technicznych, ale także na smaku.

Najlepsze odmiany na otwarty teren

Istnieje kilka odmian nisko rosnących odmian pomidorów na otwartym terenie, różniących się kształtem, rozmiarem i kolorem. Wszystkie mają szereg istotnych zalet:

• większość z nich wcześnie dojrzewa;
• nie potrzebują przypinania i podwiązek, w przeciwieństwie do wysokich;
• równomiernie zacząć przynosić owoce;
• nie mają czasu na zarazy;
• mają słodkawy smak.

W terminologii naukowej kultury o ograniczonym wzroście nazywane są determinantami. W nich pierwszy kwiatostan powstaje po 5-7 liściu, po którym następuje przerwa dwóch liści. Z reguły przy tworzeniu się 5-6 pęczków owoców wzrost zatrzymuje się. Jest to dość wygodne, ponieważ krzewów nie trzeba przywiązywać do podpory.

Podobne odmiany nadają się do regionów północnych i południowych. Dobrze zakorzeniają się w otwartych przestrzeniach. Możesz je również sadzić w szklarniach, co jest rozsądne w trudnym klimacie..

Bardzo wczesne i wczesne odmiany pomidorów nisko rosnących

Istnieją odmiany wczesne i średnie, które dojrzewają 90-100 dni po posadzeniu. Ale bardzo wcześnie zaczynają się zapełniać 70 dnia. Wśród letnich mieszkańców najpopularniejsze są:

• Katya F1 to wysokowydajna hybryda o kompaktowych rozmiarach i niskim ulistnieniu. Pierwsza kępka tworzy się nad piątym liściem, daje do 9 owoców na raz. Pomidory o okrągłym eliptycznym kształcie o wadze 100-120 gramów. Mają gęstą czerwoną skórkę i mięsisty miąższ o słodkawym smaku. Przy odpowiedniej pielęgnacji od 1 mkw. m. zebrać do 10-12 kg dojrzałych warzyw. Może być transportowany na duże odległości bez uszkodzeń. Długo zachowują swój pierwotny wygląd i smak. Mocno znoszą ostre skoki temperatury, nie są podatne na choroby: zgnilizna górna, mozaika wirusowa, zaraza późna.
• Sanka to odmiana wcześnie dojrzewająca, która zaczyna dojrzewać 65 dnia po przesadzeniu. Krzewy osiągają 60 cm wysokości. Na siódmym liściu zawiązuje się kiść owoców. Dojrzałe owoce mają intensywny szkarłatny kolor z lekkim żebrowaniem u podstawy. Miąższ jest soczysty, gęsty, aromatyczny, niskoziarnisty. Z jednego krzewu można zebrać do 2,5 kg. Dzięki błyszczącej skórze długo zachowują swój wygląd, nie pękają podczas transportu. Posiadają trwałą odporność na wiele chorób typowych dla psiankowatych.
• Boni M - hybrydy, które nie osiągają wzrostu powyżej 45 cm, nie wymagają podwiązki, liście są zwarte, o podwójnej teksturze. Na piątym liściu pomidory są zawiązane w liczne frędzle. W 80-85 dniu możesz rozpocząć zbiory. Owoce są okrągłe, lekko spłaszczone, każdy o wadze do 70-80 gramów. Rdzeń jest gęsty, mięsisty, a skorupa jest jaskrawoczerwona. Jest używany zarówno w postaci świeżej, jak i pustej. Roślina nie wymaga szczypania, troska o nią jest bezpretensjonalna. Warzywa są przechowywane przez długi czas.

Szczególnie niecierpliwi ogrodnicy preferują następujące typy:

• Supermodelka - typ średnio wczesny, wysokość ok. 65 cm.Owoce są głęboko szkarłatne, średniej wielkości, długości 11–12 cm i ważą do 120 gram. Wyróżniają się wykwintnym wypukłym wydłużonym kształtem z ostrą podstawą. W smaku przeplata się słodycz i kwaskowatość. Idealny do konserw.
• Akwarela to najpopularniejsza odmiana psiankowatych. Ceniony ze względu na swoją zwartość - krzewy o wysokości nie większej niż 45-50 cm, z oszałamiającymi błyszczącymi pomidorami. Wdzięczne wydłużenie, jaskrawoczerwony kolor i gęsta skorupa wyjaśniają ich zastosowanie do blanków. Równie smaczne są na surowo. Istotną zaletą jest odporność na gnicie i różne choroby.
• Eldorado - pomidory o średnim okresie dojrzewania, do 60 cm wysokości, wyróżniają się jasnożółtym kolorem i owalnym kształtem. Zachwycają ogrodników ciężkimi owocami o wadze 200-230 gramów. A co najważniejsze, nie dostają fusarium.
• Skorospelka to odmiana do uprawy na wolnym powietrzu, przynosząca wczesne plony. Okrągłe, czerwone warzywa o wadze 170 gramów. Krzewy małe, ok. 60 cm, mają zwiększoną odporność na spadki temperatury, są szczególnie niewymagające w pielęgnacji..
• Golden Stream - pomidory o nietypowym eliptycznym kształcie, pomarańczowe lub żółte, o masie 100 gram. Dobrze znoszą zmiany temperatury. Jedna pęczek może zebrać 6-8 owoców. Dobre zarówno na surowo, jak iw puszkach.
• Czerwony kieł - miniaturowe pomidory czereśniowe o wadze 20–40 gramów. Dzięki tak niewielkim rozmiarom, ognistej czerwieni i błyszczącej skórze pięknie prezentują się w blankach. Krzewy są stosunkowo wysokie, około 90 cm.
• Antoshka - pomidory gotowe do spożycia 3 miesiące po posadzeniu. Dzięki wysokości 45-50 centymetrów można je przypisać do kategorii karłów. Owoce są szkarłatne, zaokrąglone, o wadze 60–70 gramów. Roślinność jest mało wymagająca do pielęgnacji, świetnie czuje się w łóżkach. Polecany do uprawy w rejonach północnych - Ural, Syberia. W regionach południowych, na przykład na Ukrainie, mają czas na dojrzewanie więcej niż raz w sezonie.

Hodowcy stale pracują nad rozwojem nowych, nisko rosnących odmian pomidorów. Wynika to z wygody uprawy bez szklarni, na obszarach o niestabilnych warunkach pogodowych. Ponadto są to pomidory, które nie wymagają szczypania, co znacznie ułatwia agrotechniczne środki pielęgnacyjne..

Doświadczeni ogrodnicy próbują posadzić działkę ogrodową z uprawami pomidorów o różnych okresach dojrzewania. Wtedy możesz cieszyć się pysznymi zbiorami od połowy lata do późnej jesieni..

Pomidory wielkoowocowe

Są nie mniej popularne wśród ogrodników, chociaż nadają się głównie do sałatek. Przedstawione poniżej pomidory zaczynają dojrzewać wcześniej niż inne podobne odmiany. Pomimo dużych rozmiarów nie ustępują one w smaku mniejszym pomidorom. Popularne odmiany:

• Ciężki z Syberii. Owoce są masywne, do 500 gramów każdy, o czerwono-różowym odcieniu. Miąższ jest gęsty, z drobnymi inkluzjami z nasion, o bogatym smaku. Nadaje się do uprawy w zimnym klimacie. Nie toleruje ciepła, odporny na powszechne choroby psiankowatych.
• Atutem syberyjskim jest sadzenie pomidorów o gęstym ulistnieniu o wysokości 60–70 cm, ze względu na duże owoce konieczne jest mocowanie do podpory. Są bardziej odpowiednie do sałatek, ponieważ mają imponującą wagę - około 700 gramów. Mają zaokrąglony, lekko spłaszczony kształt. Dojrzewanie jest stabilne przy każdej pogodzie, rozpoczyna się 110 dnia po przesadzeniu. Wysoka wydajność - 15-16 kg na metr kwadratowy.
• Pieczona solona - odmiana o ograniczonym wzroście, zatrzymująca się na ok. 70 cm, nieliczne jajniki, po 3-5 sztuk każdy, z dużymi mięsistymi szkarłatnymi pomidorami, z minimalną ilością ziaren. Nawet przy złej pogodzie charakterystyczne jest obfite owocowanie. Konieczne jest uformowanie krzewów w dwóch łodygach z mocowaniem każdego. Nie boją się zarazy i kladosporiozy.

Takie gatunki są powszechne w regionach o niestabilnych warunkach pogodowych. Nadaje się do regionu moskiewskiego, Syberii, Uralu.

Zatrzymując się na mieszańcach o dużych owocach, nie zawsze można osiągnąć wysokie plony. Zwykle nie nadają się do konserw..

Wybór takich odmian jest wymagany, biorąc pod uwagę specyficzne środowisko uprawy, ponieważ niedostosowani przedstawiciele nie zapewnią wysokiego plonu.

Plonowanie decydujących pomidorów

Ogrodnicy dążący do dalszej sprzedaży warzyw ostrożniej wybierają rośliny. Obecnie istnieje wiele pomidorów o krótkim okresie dojrzewania i bogatych zbiorach. Z takich nasadzeń można zebrać do 20 kg na metr kwadratowy. Należy zauważyć, że ich owoce są małe. Lista najpopularniejszych odmian:

• Bananowe nogi. Na hektar sadzonek przypada około 600-700 centów dojrzałych pomidorów, regularnie nawożonych nawozami mineralnymi i organicznymi. W przeciwnym razie - nie więcej niż 450 c. Pędy osiągają nie więcej niż 60 cm Pomidory są małe, ważą 100 g, lekkie, mięsiste, żółte. Można je bez problemu transportować i przechowywać przez długi czas. Używany w konserwach i świeżych sałatkach.
• Różowy anioł. Znany jest z wysokiej wczesnej wydajności, do 50 ton z hektara. Owoce są różowe, w smaku słodkawe. Odnotowuje wysoką odporność na antraknozę i więdnięcie.
• Solokha. Wysokowydajna odmiana z dużymi pomidorami o wadze 140–240 g każdy. Krzewy o wysokości 80 cm, średnio na 1 hektar przypada 150 centów dojrzałych warzyw.
• Podpuszczka. Krzewy są małe, mają tylko 35–40 cm wysokości. Różni się w bardzo wczesnym okresie dojrzewania przy każdej pogodzie. Waga jednego owocu - 100 g.

Standardowe gatunki charakteryzują się masywną łodygą z obfitym ulistnieniem. Potrzebują minimalnej opieki. Jest więc idealny dla zapracowanych ogrodników. Liderami wśród tych odmian są:

• Pomidory jamalskie to krzewy karłowate, wyprostowane, o wysokości nie większej niż 30 cm. Mają grubą łodygę o średniej gęstości ulistnienia. Grona owoców są związane na piątym międzywęźle. Dojrzewanie następuje 90 dni po posadzeniu. Rozróżnij okrągły lub płaski kształt jaskrawoczerwonego koloru. Waga jest niewielka, około 50–70 gramów. W smaku słodkie i soczyste. Średni plon to 5-6 kg z kwadratu nasadzeń. Nie ma potrzeby zakładania podwiązek i przypinania.
• Betta - bardzo wcześnie dojrzewająca, ok. 50 cm wys. Pędzle są nieliczne, zawierają do 6 owoców o wadze 50 g. Zaczynają śpiewać jednocześnie. Lekko żebrowane i zaokrąglone, ciemnoczerwone, z słodkim posmakiem. Wydajność - około 2 kg na metr kwadratowy.

Takie odmiany są wygodne do uprawy w otwartym terenie i małych szklarniach. Są cenione za bezpretensjonalność w pielęgnacji, zwartość i odporność na większość chorób psiankowatych, wysoką wydajność. Przy odrobinie uwagi, nawet w chłodne dni, dają stabilne zbiory.

Kolejną istotną zaletą jest brak konieczności spinania i wiązania. Krzewy są mocne, zwarte, na małej powierzchni sadzenia dają stabilne i wczesne zbiory.

Nisko rosnące hybrydy dla regionu moskiewskiego

Aby czerpać przyjemność nie tylko z wysokich plonów, ale także ze smaku, konieczne jest wybranie odmian dostosowanych do regionu. Tak więc w strefie regionu moskiewskiego i centralnej Rosji istnieją specjalnie wyhodowane gatunki psiankowatych, zdolne do produkcji stabilnego i wczesnego owocowania bez schronienia w szklarni..

Standardowa opinia, że ​​wysokiej jakości pomidory można uzyskać tylko w szklarni, jest błędna. Ostatnio wyhodowano wiele mieszańców, które z powodzeniem zakorzeniają się w otwartym terenie zimnej strefy klimatycznej. Najczęstsze są następujące:

• Wypełnienie białe to popularna odmiana pomidorów o wysokości nie większej niż 50 cm, która zaczyna owocować po 100 dniach od posadzenia i przed pierwszymi przymrozkami. Owoce są czerwone, płynne, z gładką skorupą, każdy o wadze 120-130 g.
• Sultan F1 to bardzo wczesna odmiana opracowana przez holenderskich hodowców. Dobrze przystosowuje się do zmiennych warunków klimatycznych typowych dla regionu moskiewskiego. Krzewy są zwarte, niewymiarowe, ale z dużymi owocami. Idealny zarówno do świeżego spożycia, jak i do produkcji soków i past.
• De Barao to wszechstronny gatunek, który obejmuje różne warianty kolorystyczne: czerwony, żółty, różowy, żywiczny. Pomidory są owalne, wydłużone, ważą około 80–90 g. Skórka jest gęsta i matowa. Jeden pędzelek jednocześnie daje 7-9 owoców.
• Phytous - średnio wczesne pomidory do uprawy na rabatach. Pierwsza uprawa zaczyna dojrzewać w ciągu 100 dni po posadzeniu. Zalecane na 1 mkw. metr, aby umieścić nie więcej niż trzy krzewy.

Wszyscy przedstawiciele są sprawdzeni w czasie i popularni wśród ogrodników.

Można stwierdzić, że u szczytu popularności znajdują się niewymiarowe odmiany pomidorów. Jest to całkiem zrozumiałe, skoro jest tak wiele zalet. Są szczególnie istotne dla centralnej Rosji, gdzie lata są krótkie i zimne. Ale to nie wyklucza ich uprawy na żadnym innym terytorium. Najważniejsze jest, aby zdecydować o celu uprawy i zebrać odpowiednie nasiona. Zadanie jest znacznie uproszczone, jeśli przed zakupem dokładnie przestudiujesz cały dostępny asortyment..