Agrest miodowy żółty: cechy, zalety i wady odmiany, technika uprawy rolniczej

Agrest jest popularną jagodą uprawianą na średnich szerokościach geograficznych. Szybkość wzrostu i owocowania krzewów sprawia, że ​​jest liderem wśród innych jagód. Dzisiaj rozważymy szczegółowy opis agrestu miodowego, zwanego także „północnymi winogronami”, a także omówimy cechy jego uprawy.

Historia hodowlana odmiany

Żółty miód agrestowy wyhodowany przez hodowców Wszechrosyjskiego Instytutu Ogrodnictwa im. I.V. Michurin. Nie podano dokładnej daty i nazwiska hodowcy, który zajmował się tą odmianą.

Opis buszu

Krzew tej odmiany agrestu jest bujny, osiąga wysokość do 1,5 m. Krzew ma rozłożystą koronę, liście drobne, intensywnie zielone z oliwkowym odcieniem. Mają klapowany kształt, krawędź liścia jest zaokrąglona. Krzew składa się z wielu pędów o średniej grubości, które są koloru ciemnoszarego z brązowym odcieniem. Pędy krzewu są gęsto pokryte ostrymi cierniami.

Opis jagód

Dość dużo jagód dojrzewa na krzaku agrestu, są duże, ważą około 6 g, mają kształt okrągły lub gruszkowy. W stanie dojrzałym nabierają złocistego odcienia, skóra staje się cienka i elastyczna. Sama jagoda nabiera miękkiej struktury podczas dojrzewania. Takie owoce są tak słodkie, jak to tylko możliwe, ponieważ zawierają 17% cukru i wyróżniają się charakterystycznym wyraźnym aromatem miodu..

Odporność na choroby i szkodniki

Agrest miodowy uważany jest za niestabilny na szkodniki i choroby. W roślinie szczególnie często występuje mączniak prawdziwy. Na liściach pojawiają się brązowe plamy, które ostatecznie rozprzestrzeniają się po całej roślinie i powodują odpadanie płytek liściowych. Choroba wpływa również na rozwój rośliny i znacznie obniża plon..

Wśród powszechnych chorób agrestu wyróżnia się również miód:

• antraknoza - brązowe małe plamki, które można znaleźć na wszystkich częściach rośliny, z czasem łączą się w duże plamki i powodują ustanie rozwoju agrestu-.
• szara zgnilizna - gnilne formacje na jagodach bez wyraźnego powodu, które ostatecznie niszczą całą uprawę;
• Biała plama - charakteryzuje się występowaniem brązowych plam na liściastej części roślin, które w procesie rozwoju choroby stają się białe z ciemną obwódką;
• rdza kolumnowa i kielichowa - tworzenie się żółtych wybrzuszeń z tyłu liści.

Najczęstszymi szkodnikami atakującymi krzewy agrestu są:

• strzelać do mszyc - rozwój pędów i roślin jako całości zatrzymuje się, pędy są wygięte, liście są zwinięte;
• ćma agrestowa - szkodnik zjada wszystkie liście rośliny;
• sawfly - szkodnik, który składa jaja na liściastej części roślin, z czasem na liściach pozostają tylko żyły;
• ogień - składa jaja na kwiatach, w wyniku czego po utworzeniu jajnika jagody stają się czerwone i gniją.

Odporność na suszę i zimotrwalosc

Miód jest uważany za odmianę mrozoodporną, więc zima nie jest dla niego straszna, ale tylko wtedy, gdy jest uprawiana na średnich szerokościach geograficznych, które charakteryzują się niezbyt mroźnymi zimami. Odmiana jest również odporna na suszę, ale nie należy lekceważyć podlewania, ponieważ tylko wtedy, gdy krzew otrzyma wystarczającą ilość płynu, będzie normalnie owocował.

Wymagania dotyczące oświetlenia

Agrest jest rośliną bardzo kochającą światło i powinien mieć wystarczającą ilość światła słonecznego. Pod wpływem światła słonecznego owoce dojrzewają, dlatego krzew należy sadzić na otwartej przestrzeni, aby nie był zacieniony przez budynki lub inne rośliny. Zwykle roślina należy do przeciągów, ale stojące powietrze może mieć zły wpływ na krzaki..

Wymagania glebowe

Agrest miodowy dobrze rośnie na glebach luźnych, żyznych i preferuje gleby lekko kwaśne lub obojętne. Dla tej rośliny odpowiednie są wszystkie rodzaje gruntów, z wyjątkiem torfu, kwaśnych i ciężkich odmian gliny. Roślina najlepiej rozwija się na glebach lekkich żyznych średnioglinowych i piaszczysto-gliniastych. Nie zaleca się sadzenia krzewu agrestu w miejscu, w którym wody gruntowe są zbyt blisko powierzchni, norma jest większa niż 1,5 m, w związku z tym nie sadzić rośliny na nizinach lub w obniżeniach terenu.

Czas i wzór lądowania

Możesz zacząć sadzić krzewy zarówno wiosną, jak i jesienią. Jeśli sadzenie odbędzie się jesienią, należy mieć czas na sadzenie na dwa tygodnie przed mrozem. Jeśli roślina jest sadzona wiosną, konieczne jest, aby posadzić krzew, zanim pąki zaczną kwitnąć na innych krzewach.

Przygotuj się z wyprzedzeniem na proces zejścia na ląd. Aby to zrobić, dwa tygodnie przed planowaną procedurą, konieczne jest przeprowadzenie pewnych manipulacji. Przygotuj miejsce, usuwając wszystkie chwasty, wykopując i wyrównując powierzchnię gleby (duże bryły ziemi rozbija się grabiami). Wielkość otworu do sadzenia krzewu powinna odpowiadać wartości 50 × 50 cm, głębokość - 60 cm Konwencjonalnie należy podzielić warstwy wykopane z zaznaczonego obszaru: zagiąć pierwszą połowę gleby na jedną stronę, a drugą połowę na drugą.7 kg próchnicy, 50 g podwójnego superfosfatu, 40 g siarczanu potasu dodaje się do części gleby, która była bliżej powierzchni. Wszystko jest dokładnie wymieszane. Dolną warstwę gleby miesza się z piaskiem rzecznym (1 wiadro). Krzewy sadzimy w odległości co najmniej 1,5 m od siebie. Rzędy należy układać w odległości co najmniej 2 metrów.

Podstawy pielęgnacji sezonowej

Ważne jest, aby nie tylko wybrać odpowiednie miejsce i zakończyć proces sadzenia, ale także zadbać o roślinę, która stanie się podstawą wysokiej jakości i obfitego owocowania..

Pielęgnacja gleby

Biorąc pod uwagę, że system korzeniowy rośliny znajduje się na głębokości 40 cm od powierzchni gleby, agrest wymaga obfitego, ale rzadkiego podlewania. Konieczne jest samodzielne regulowanie ilości cieczy wlewanej pod krzak, biorąc pod uwagę warunki pogodowe: w czasie suszy podlewaj obficie i częściej niż w porze deszczowej.

Szczególną uwagę należy zwrócić na podlewanie podczas formowania się jajnika, pąki kwiatowe na następny rok (od połowy maja do początku czerwca) i dojrzewanie owoców (od początku do połowy czerwca). Nie wolno nam zapominać o regularnym podlewaniu podczas przygotowywania krzewu do zimowania (początek września - połowa października). W zależności od wieku rośliny i warunków atmosferycznych ilość wody podlewanej jednorazowo pod jeden krzak powinna wynosić 3–5 wiader. Możesz podlewać nie częściej niż raz w tygodniu..Podlewanie powinno odbywać się jak najbliżej gleby, u nasady. Aby proces był jak najbardziej efektywny, zaleca się wykopanie kilku rowków na głębokość 15 cm w pobliżu buszu, cofając się od podstawy rośliny o 40 cm. Wodę wlewa się najpierw do wykopanych zagłębień, a następnie - pod podstawę. Proces mulczowania jest uzasadniony, jeśli na zewnątrz jest zbyt gorąco, a cała woda podlewana na roślinie paruje w ogromnym tempie. Aby jak najdłużej utrzymać wilgoć w glebie, zaleca się pokrycie powierzchni korzeni skoszoną trawą i posypanie cienką warstwą kompostu lub torfu..Rozluźnienie gleby można połączyć z pieleniem, które jest wymagane do usunięcia chwastów w strefie korzeniowej rośliny. Chwasty w tym przypadku zakłócają cyrkulację powietrza i zabierają część niezbędnych składników odżywczych. Glebę należy poluzować po każdym podlewaniu rośliny, aby korzenie otrzymywały tlen, a gleba u korzeni nie pękała. Zachowaj szczególną ostrożność podczas spulchniania i pielenia, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego rośliny, ponieważ niektóre korzenie mogą zbliżyć się do powierzchni gleby, jak to tylko możliwe..

Top dressing

Nawozy organiczne i mineralne są integralną częścią normalnego rozwoju roślin i ich obfitego owocowania, dlatego w pielęgnacji agrestu Medov warto zwrócić szczególną uwagę na ten aspekt. Wiosną, zanim zakwitną pąki, należy karmić roślinę mieszaniną mocznika (od 15 do 30 g na 1 m2, w zależności od wieku rośliny) i proszku kwasu borowego (10 g na 1 m2). Po nawożeniu wykop lub poluzuj obszar korzeni.

Raz na dwa lata, wiosną, zanim roślina zacznie obficie kwitnąć, należy ją karmić mieszaniną zgniłego obornika lub kompostu (5 l), superfosfatu prostego (50 g), chlorku potasu lub azotanu potasu (20 g), popiołu drzewnego (1 szklanka) na każdy metr kwadratowy. Po nawożeniu gleba jest poluzowana i podlewana niewielką ilością wody. Na początku okresu letniego, gdy powstaje pierwszy jajnik, zaleca się karmić krzewy mieszaniną nitrofoski (20 g) i humatu potasu (40 g) na 10 litrów wody.

Co najmniej 20 litrów roztworu wlewa się jednorazowo pod jeden krzak. Wiosną, gdy plon jest zbierany, konieczne jest karmienie krzewów złożonymi mieszankami fosforowo-potasowymi, które nie zawierają azotu. Spowoduje to aktywne tworzenie się zielonej masy, wzrost pędów, co utrudni roślinie wejście w fazę „snu”. Zakupione nawozy należy aplikować zgodnie z instrukcją na opakowaniu..

Przycinanie i modelowanie korony

W wieku pięciu lat krzew agrestu osiąga ogromny rozmiar, jest uważany za w pełni uformowaną dorosłą roślinę. Aby zapobiec zgrubieniu korony i spadkowi plonu, zaleca się coroczne przycinanie pędów wiosną i jesienią. Ponadto, dzięki terminowemu usuwaniu martwych, uszkodzonych pędów, można nie tylko uprościć zadanie zbioru, ale także zapobiec rozwojowi chorób i uszkodzeniom krzewów przez szkodniki..W procesie przycinania nie należy zapominać o głównych gałęziach owocujących - w wieku pięciu lub siedmiu lat przycina się je do trzeciego rozgałęzienia, pędy starsze - do czwartego rozgałęzienia. Najstarsze pędy, mające ponad dziesięć lat, należy odciąć u podstawy, aby umożliwić powstanie nowych pędów owocujących szkieletowych. Nie zaleca się przycinania młodych pędów, ponieważ dobrze owocują.Jesienią wymagane jest przycinanie sanitarne. Aby to zrobić, wszystkie słabe, złamane, zdeformowane i skręcone pędy, które pogrubiały koronę krzewu, są cięte do punktu wzrostu. Zakłócają normalną penetrację światła i mogą powodować rozwój grzybów i wirusów. Proces przycinania należy przeprowadzać ostrym i zdezynfekowanym narzędziem. Sekcje smaruje się płynem na bazie siarczanu miedzi (10 g preparatu na 1 litr wody), po czym do uszczelnienia sekcji stosuje się warnik ogrodowy.

Przygotowanie do zimy

Aby roślina dobrze zniosła zimę, konieczne jest odpowiednie przygotowanie jej na zimną pogodę. Początkowo zaleca się wyczyszczenie kręgu wokół łodygi, na którym znajdują się chwasty, opadłe liście i owoce oraz suche pędy. Jest to konieczne, aby nie stwarzać sprzyjających warunków dla patogenów i grzybów. Ponadto gleba wokół rośliny jest delikatnie wykopywana i rozluźniana.

Jeśli krzewy są dojrzałe, zaleca się związanie wszystkich pędów w jedną lub więcej pęczków, aby uniknąć uszkodzenia przez duży ciężar pokrywy śnieżnej. Pod koniec października należy pokryć podstawę krzewu gałęziami iglastymi, zawinąć w płótno i dobrze związać. W ten sposób zablokujesz dostęp do krzaka dla gryzoni..

Okres dojrzewania

Agrest miodowy zaczyna dojrzewać w połowie lipca. Do domowego spożycia i przetwórstwa jagody zbierane są w stanie technicznej dojrzałości, kiedy uzyskują złoty odcień, będąc jednocześnie wystarczająco miękkie i tak słodkie, jak to tylko możliwe.

Wydajność

Wydajność krzewów zależy od ich wieku, miejsca sadzenia, a także prawidłowej pielęgnacji roślin. Jeśli zrobisz wszystko dobrze, krzewy zaczną przynosić owoce już trzeciego lata po posadzeniu. Oczywiście pierwsze zbiory będą niewielkie, ale każdego roku ilość zebranych kilogramów z krzewu będzie szybko rosła, a po 3 latach można osiągnąć maksymalny plon - do 5 kg z rośliny. Krzew może owocować przez 30 lat, jeśli prawidłowo odetniesz pędy i regularnie stosujesz opatrunek górny.

Przenośność

Ze względu na niektóre niuanse transportowalność odmiany agrestu Medovy jest całkiem dobra. Do transportu lub sprzedaży jagód zbierane są dwa tygodnie przed konsumencką dojrzałością. Nadal są zielonkawożółte, dość elastyczne i średnio twarde. Planowany do transportu agrest należy starannie posortować, aby zepsute, popękane owoce nie dostały się do głównej części. Następnie posyp je cienką warstwą gazety i wysusz, pozostawiając na trzy godziny. Agrest należy przewozić w pojemnikach o sztywnych ścianach..

Zastosowania agrestu

Odmiana jest wszechstronna i można ją wykorzystać do przygotowania kompotów, a szczególnie smaczne są napoje z zielonkawego agrestu. Z niedojrzałych zielonkawo-żółtych owoców często gotuje się dżemy, konfitury i przetwory. Do zamrażania używa się również jagód. W pełni przygotowane owoce są używane do wyrobu ciast, ciastek, babeczek i są spożywane na świeżo.

Zalety i wady odmiany

Wśród zalet są:

• stosunkowo wczesne dojrzewanie;
• doskonały słodki smak i miodowy aromat charakterystyczny tylko dla tej odmiany;
• dobra odporność na niskie temperatury;
• wysoka wydajność;
• łatwość pielęgnacji.

Wśród negatywnych niuansów odmiany są:

• trudności w zbieraniu z powodu dużej ilości cierni na pędach;
• słaba odporność na choroby i szkodniki;
• dokładność do gleby i światła.

Dlatego też odmiana agrestu miodowego jest bardzo popularną odmianą, cenioną za swój niepowtarzalny smak. Dbanie o niego jest dość łatwe, ale sadzenie wymaga szczególnej uwagi i starannego wyboru terytorium. Aby uzyskać maksymalną wydajność, należy przestrzegać wszystkich zaleceń, przestrzegać schematów karmienia i regularnie ciąć pędy.