Łubin: sadzenie i pielęgnacja, wyrastanie z nasion

Lupin (łac. Lupinus)

- rodzaj z rodziny motylkowatych, który jest reprezentowany zarówno przez jednoroczne, jak i wieloletnie rośliny zielne, krzewy, karłowate i karłowate. W tłumaczeniu z łaciny „Lupus” oznacza „wilk”, a sama roślina jest czasami nazywana fasolą wilka. Kwiaty łubinu są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie w dwóch regionach: w regionie śródziemnomorsko-afrykańskim rośnie 11 rocznych i 1 wieloletnich gatunków łubinu, a na półkuli zachodniej, na terytorium od Patagonii po Alaskę i od Atlantyku do Oceanu Spokojnego, rośnie około 200 gatunków łubinu. Z gatunków amerykańskich uprawiany jest tylko łubin zmienny, który Inkowie nadal zajmowali się hodowlą, oraz łubin wielokwiatowy.

Łubin jest odporny na suszę, dlatego niektóre jego gatunki rosną na pustyniach Arizony, Kalifornii, Teksasu, Peru i Chile, a nawet na Saharze. W 1911 roku angielski hodowca George Russell stworzył niezwykle dekoracyjne gatunki łubinu, które nazywane były „mieszańcami Russella” i od tego czasu są najpopularniejszą ozdobą ogrodów i rabat kwiatowych..

Kwiat łubinu - opis

System korzeniowy łubinu jest kluczowy, czasami sięgając 2 metrów głębokości. Korzenie pokryte są małymi wybrzuszeniami, które pochłaniają azot z powietrza i wzbogacają glebę pod rośliną. Pędy zdrewniałe lub zielne, gałęzie pełzające, sterczące lub wyprostowane. Liście łubinu są naprzemienne, na długich ogonkach, złożone z palmatynianu, połączone z łodygą poduszką liściową z długim przylistkiem. Kwiatostan to kwiatostan wierzchołkowy, na którym znajduje się duża liczba kwiatów okółkowych, półwółkowatych lub naprzemiennie. Rozmiary pędzla u niektórych gatunków sięgają jednego metra, kolor kwiatów jest zróżnicowany - łubin żółty, biały, czerwony, różowy, kremowy i fioletowy, a także wszystkie odcienie fioletu.

Nasiona łubinu różnych gatunków różnią się kształtem, rozmiarem i kolorem. Łubin z gatunków śródziemnomorskich jest większy niż łubin amerykański. Susząc, fasola pęka i rozsypuje wokół siebie nasiona - bardzo małe ziarenka łubinu. Łubin nie tylko zdobi klomby, ale jest również uprawiany jako zielony nawóz: łodygi i liście łubinu zgniłe w ziemi stają się doskonałym nawozem. Ponadto uprawia się łubin pastewny.

Uprawa łubinu z nasion

Wysiew nasion łubinu

Nasiona łubinu na sadzonki wysiewaj w luźnej mieszance gleby do kiełkujących nasion, składającej się z torfu (jedna część), darni (jedna część) i piasku (połowa). Nasiona przed siewem miesza się ze sproszkowanymi grudkami korzeni łubinu starego, aby przyspieszyć rozwój bakterii absorbujących azot. Sadzonki pojawią się za tydzień lub dwa, a jeśli chcesz, aby wszystkie nasiona wyrosły w tym samym czasie, musisz przykryć uprawy mokrą gazą i utrzymywać je w cieple.

Sadzonki łubinu

Należy przypomnieć, że rozmnażanie nasion nie gwarantuje dziedziczenia ubarwienia i innych cech roślin matecznych przez młode łubiny. Łubin z nasion jest zwykle uprawiany do celów eksperymentu hodowlanego. Dominują kolory fioletowe i różowe, dlatego mogą przetrwać w następnym pokoleniu, a kolor biały najprawdopodobniej zanika podczas rozmnażania nasion. Po pojawieniu się 2-3 prawdziwych liści sadzonki sadzi się w stałym miejscu - nie opóźniaj przeszczepu, ponieważ system korzeniowy kranu stanie się dla ciebie znaczącą przeszkodą.

Sadzenie łubinu

Kiedy sadzić łubin

Jeśli używasz metody rozmnażania nasion przez sadzonki, wysiej nasiona wczesną wiosną, na początku marca. Jeśli zdecydujesz się siać bezpośrednio w ziemię na wiosnę, wysiew łubinu odbywa się w kwietniu, po stopieniu śniegu, ale miejsce powinno być gotowe jesienią. Wielu hodowców kwiatów woli wysiewać łubin przed zimą, pod koniec października. Siew jesienią ma wiele zalet i prawie nie ma przeciwwskazań: nasiona nie zdążą wykiełkować przed zimą, ponieważ dojrzewają w gruncie w bardzo komfortowych warunkach. Nasiona zakopuje się w ziemi na głębokość 2 cm, następnie miejsce jest mulczowane torfem, wiosną łubin wyrośnie i zakwitnie do sierpnia.

Jeśli hodujesz łubin w sadzonkach, to, jak już wspomniano, sadzenie łubinu odbywa się, gdy sadzonki mają 2-3 liście i nie dokręcaj go, aby nie było problemów z przesadzaniem.

Jak sadzić łubin

Łubin najlepiej nadaje się na lekko kwaśne lub lekko zasadowe gleby gliniaste lub piaszczysto-gliniaste w miejscach nasłonecznionych. Aby przygotować miejsce do wiosennego sadzenia sadzonek łubinu, jesienią kwaśną glebą jest wapień lub mąka dolomitowa w ilości 5 kg na 1 m², a to wystarcza na 3-4 lata. Zbyt zasadową glebę wykopuje się torfem według tych samych obliczeń - 5 kg na 1 m². Wiosną skiełkowane i wzmocnione sadzonki sadzi się w glebie przygotowanej jesienią w odległości 30-50 cm od siebie.

Pielęgnacja łubinu

Jak dbać o łubin

Pielęgnacja łubinu nie jest trudna. Jeśli uprawiasz łubin wieloletni, przez pierwszy rok będziesz musiał okresowo poluzowywać glebę na miejscu i usuwać pojawiające się chwasty. Z biegiem czasu dorosłe rośliny będą musiały być wzniesione, ponieważ kołnierz korzeniowy jest stopniowo odsłonięty, a rozety boczne są izolowane. Po pięciu do sześciu latach wzrostu stare krzewy będą musiały zostać usunięte, ponieważ środkowa część krzewu obumiera, a jakość kwitnienia znacznie się pogarsza. Zapewnij wsparcie dla wysokich łubinów, aby ich łodygi nie odrywały się od wiatru.

Jeśli chcesz, aby łubin kwitł do bardzo zimnych, przycinaj zwiędłe kwiatostany, nie pozwalając im wyschnąć. Po takiej manipulacji gatunki wieloletnie mogą kwitnąć dwa razy w sezonie. Podlewanie łubinu powinno być umiarkowane, ale wiosną podlewanie obfite.

Nawożenie łubinu

Nawożenie pogłówne łubinu przeprowadza się wiosną, w drugim roku wzrostu, nawozami mineralnymi niezawierającymi azotu: na 1 m2 powierzchni aplikuje się ok. 20 g superfosfatu i 5 g chlorku wapnia. Opatrunek górny przeprowadza się każdej wiosny, aż nadejdzie czas sadzenia nowych łubinów.

Szkodniki i choroby łubinu

W okresie pączkowania łubin mogą być dotknięte mszycami, w późniejszym okresie - larwami muchówki kiełkowej i ryjkowców guzowatych. Będziesz musiał z nimi walczyć opryskując rośliny środkami owadobójczymi..

Spośród chorób groźne dla łubinu są zgnilizna (szara i korzeniowa), więdnięcie fusarium, plamy i mozaiki, phomopsis i rdza. Nie będziesz musiał walczyć z chorobami i szkodnikami, jeśli będziesz przestrzegać wymagań agrotechnicznych łubinu, a przede wszystkim zasad płodozmianu: ponowne umieszczenie łubinu na miejscu może nastąpić dopiero po trzech latach. Najlepszym prekursorem łubinu są zboża.

Jak zbierać nasiona łubinu

Kiedy zbierać nasiona łubinu

Gdy tylko owoc łubinu dojrzeje, pęka, a nasiona latają we wszystkich kierunkach. Aby temu zapobiec, musisz zbierać nasiona, gdy ziarna żółkną i po prostu zaczną wysychać. Należy to zrobić selektywnie w kilku krokach..

Łubin po kwitnieniu

Kiedy łubin zakwitnie, około początku października, należy ściąć łodygi i liście kwiatowe, w razie potrzeby zebrać nasiona. Krzewy łubinu wieloletniego należy uziemić, aby przykryć glebą odsłonięty kołnierz korzeniowy, a na zimę przykryć trocinami - łubin zimą jest bardzo zimny.

Rodzaje i odmiany łubinu

Przedstawimy Państwu niektóre z najbardziej znanych gatunków łubinu występującego w przyrodzie..

Łubin wąskolistny lub niebieski

Roślina zielna o wysokości od 80 cm do 150 cm z wyprostowaną łodygą słabo owłosioną. Liście są oddzielone od palmate, również poniżej dojrzewania. Kwiaty są bezwonne, mają kolor biały, różowy lub purpurowy, który z jakiegoś powodu został uznany za niebieski i dlatego został nazwany gatunkiem „łubin błękitny”;

Łubin wielolistkowy

Pochodzi z północno-zachodniej części Ameryki Północnej. Jest odporny na zimę, dlatego dobrze rośnie na naszych szerokościach geograficznych. Wysokość od 80 cm do 120 cm, łodygi proste i prawie nagie, liść łubinu wielolistkowego jest palmitynianowy, na długim ogonku, poniżej owłosiony. Kwiatostany o długości 30-35 cm składają się z wielu niebieskich kwiatów. Kwitnie przez około trzy tygodnie w czerwcu, pod warunkiem terminowego usunięcia zwiędniętych kwiatostanów, kwitnie ponownie pod koniec lata.

Łubin żółty

Roślina jednoroczna z rzadko liściastą, owłosioną łodygą, te same owłosione liście na długich ogonkach, składające się z 5-9 płatów. Kwiaty żółte o zapachu przypominającym rzepę, zebrane w okółkowane grono;

Łubin biały

Dorasta do 150 cm wysokości. Jego łodyga jest wyprostowana, rozgałęziona u góry. Liście są palmowe, gęsto owłosione od spodu w taki sposób, że kosmki tworzą srebrzystą obwódkę wokół liści. Górna strona liści jest gładka. Kwiaty są bezwonne, białe, jasnoróżowe lub jasnoniebieskie, ułożone spiralnie w kwiatostan.

Oprócz tych gatunków zwraca uwagę także: łubin zmienny, łubin wieloletni, łubin drobnolistny, łubin karłowaty, łubin nutkan, łubin drzewny i inne.

W kulturze najczęściej uprawia się hybrydowe odmiany łubinu wielolistnego, takie jak:

• Księżniczka Juliana - do 110 cm wysokości, biało-różowe kwiaty zbierane są w pędzelku do 40 cm długości, kwitnie do 40 dni od czerwca;
• Morela - do 90 cm wysokości, pomarańczowe kwiaty, kwiatostany do 40 cm długości, kwitnie od połowy czerwca 30-35 dni.

Ale najpiękniejsze i najbardziej lubiane przez hodowców kwiatów odmiany zostały wyhodowane przez hodowcę Russella: "Burg Fraulin" - o czysto białym kolorze Mein Schloss - z czerwono-ceglastym odcieniem, seria niewymiarowych jasnych mieszańców Minaret lub Splendid - grupa odmian mieszańców monofonicznych i odmian z żaglem w kolorze białym lub kontrastowym.