Wybór miłorzębu do domu według zdjęcia i opisu gatunku

Oprócz dobrze znanego wielu miłośnikom roślin domowych włosie miłorzębu Wenus

, wiele pokrewnych gatunków jest interesujących, bezpretensjonalnych i dekoracyjnych. Aby lepiej przedstawić całą różnorodność paproci, warto przestudiować opisy gatunków miłorzębu i zdjęcia tych pięknych i bardzo bezpretensjonalnych roślin.

Miłorząb czterolistny (A. Tetraphyllum)

Paproć południowoamerykańska, czterolistny miłorząb, występujący dziko na górzystych płaskowyżach Brazylii, jest jedną z najciekawszych i najbardziej ozdobnych roślin z tego rodzaju. W przeciwieństwie do wielu odmian miłorzębu, które mają pierzasto złożone liście, tutaj rośliny liściowe są spiczaste.

Łodygi liści są pomalowane na zielono-brązowe odcienie i wznoszą się prawie pół metra nad ziemię. Liście są nieco opadające, z płatkami naprzemiennie zebranymi na pręcikach. Same płaty są asymetryczne, trapezowe, średniej wielkości, błyszczące na zewnątrz. Mocno osadzone sori wzdłuż tylnej krawędzi.

Miłorząb czterolistny doskonale znosi życie w warunkach wewnętrznych. Propagowane przez podzielenie kłącza, które jest grube w paproci i przepuszczenie płytko pod powierzchnią podłoża.

Przezroczysty miłorząb (A. diaphanum)

Dla tego miłorzębu, jak na zdjęciu, charakterystyczne jest tworzenie się podwójnie pierzastych liści, wyciętych wzdłuż jednej krawędzi. Segmenty liścia nie przekraczają trzech centymetrów długości, natomiast całkowita długość wąskiego, spiczastego liścia może dochodzić do 25 centymetrów.

Płaty są szerokie, odwrotnie jajowate lub owalne, zielone. Ogonki są ciemne, z zielonym lub brązowym odcieniem. Wypukłe zarodniki znajdują się wzdłuż zewnętrznej krawędzi liścia.

Całkowita wysokość typu dekoracyjnego sięga 35-40 cm, natomiast w mieszkaniu dobrze rośnie paproć pochodząca z Indochin, Australii czy Polinezji.

Miłorząb ogoniasty (A. caudatum)

Ojczyzną tego typu miłorzębu, który woli osiedlać się nie tylko na kamieniach, ale także na pniach dużych przedstawicieli flory, jest Ameryka Południowa. Miłorząb ogoniasty wyróżnia się obecnością długich liści, do 40 cm.

Liście pierwszego rzędu na ogonkach ułożone są naprzemiennie, ciasno do siebie. Mają trapezoidalny, mocno rozcięty kształt. Zęby są tępe lub zaokrąglone wzdłuż krawędzi. Zarodniki znajdują się po zewnętrznej stronie segmentów liści, w rowkach gęstych zarodni utworzonych wzdłuż cięcia.

Jako kultura pokojowa miłorząb ogoniasty jest bardziej kapryśny niż inne rodzaje miłorzębu. Roślina wymaga częstszego Glazura, ponieważ sucha gleba dla kłączy paproci jest destrukcyjna. Równie ważne jest utrzymanie wysokiej wilgotności w pomieszczeniu, w którym przebywa pokazany na zdjęciu miłorząb.

Miłorząb klinowaty (A. cuneatum)

Paproć pochodzi z południowoamerykańskich lasów deszczowych wyglądem i strukturą korony i liści przypomina inne odmiany miłorzębu, już uwielbiane przez hodowców kwiatów. Podstawowa różnica między miłorząbem w kształcie klina polega na kształcie i umiejscowieniu sori. W tym przypadku zarodniki dojrzewają w rowkach wzdłuż krawędzi liści pierwszego rzędu. Kształt zarodni przypomina nerkę lub podkowę.

Adiantum drobno owłosione lub cienkowłose (A. hispidulum)

W naturze miłorząb drobnowłosy występuje w górzystych rejonach Afryki, gdzie roślinę można spotkać u podnóża, porośniętego gęstymi lasami, prawie na linii śniegu. Przedstawicieli tego typu miłorzębu można spotkać w innych częściach świata, np. W Australii, Nowej Zelandii i Indiach..

Adiantum hispidilum tworzy wycięte liście w kształcie dłoni z segmentami w kształcie rombu. Długość takiego arkusza może osiągnąć 45 cm.

Zarodnie małych miłorzębu dojrzewającego znajdują się wzdłuż linii cięcia segmentu liścia prawie blisko siebie. Ogonki, podobnie jak wiele odmian miłorzębu, są ciemne, cienkie, raczej mocne..

Widok ten jest interesujący zarówno dla miłośników domowej kwiaciarstwa, jak i tych, którzy lubią uprawiać paprocie w ogrodzie zimowym..

Trapezoidalny miłorząb (A. trapeziforme)

Dość duża roślina wieloletnia, dorastająca nawet do metra wysokości w warunkach wewnętrznych. Miejsce narodzin miłorzębu trapezoidalnego to Afryka Środkowa i Południowa, gdzie paproć woli osiedlać się w cieniu dużych roślin.

Kultura dobrze znosi dzienne i sezonowe zmiany temperatury, ale negatywnie reaguje na suche powietrze i wysychanie gleby. Ogonki liściowe są prawie czarne, cienkie. Liście duże, pełzające w warunkach naturalnych, w doniczce tworzą piękną opadającą koronę.

Segmenty liścia miłorzębu, jak na zdjęciu, mają kształt rombu, jasnozielony, z zaokrąglonymi zębami, asymetryczną krawędzią. Obszary tworzenia się i dojrzewania zarodników są skoncentrowane wzdłuż cięcia płatka liścia.

Piękny miłorząb (A. venustum)

Ta zadbana i bardzo elegancka roślina ma zaledwie 20 centymetrów wysokości. Ojczyzną pięknego miłorzębu są subtropikalne regiony Indochin, gdzie gatunek jak na zdjęciu osiada na kamiennych podkładkach pod baldachimem lasu.

Według zdjęcia i opisu miłorząb posiada złożone, pierzaste, ażurowe liście z segmentami o jajowatym kształcie. Zewnętrzna krawędź, na której dojrzewają zarodniki, jest drobno ząbkowana. Kolor liści - jasnozielony.

Piękny miłorząb (A. formosum)

Piękny miłorząb żyjący w lasach Australii i Nowej Zelandii charakteryzuje się wielokrotnie wycinanymi ażurowymi liśćmi o długości około 60 cm Zielone segmenty są małe, w kształcie rombu, często asymetryczne, z cienką blaszką liściową.

Ciemne małe zarodnie znajdują się na zewnętrznej części liścia. Ogonki miłorzębu, jak widać na zdjęciu, są brązowe, aw dolnej części prawie czarne. Roślina nadaje się do uprawy domowej, doskonale znosi utrzymanie w cieniu lub półcieniu.

Delikatny miłorząb (A. tenerum)

Łagodnego miłorzębu można zobaczyć w warunkach naturalnych w strefie tropikalnej kontynentu amerykańskiego, a także na Antylach. Zgodnie z opisem i zdjęciem miłorzębu można zrozumieć, że roślina jest bardzo interesująca dla hodowców kwiatów. Jednocześnie nie zapominaj, że gatunek jest dość duży. Jego liście osiągają czasami długość 0,7 metra. Mają potrójny pierzasty kształt. Małe, szeroko klinowate segmenty, ciasno osadzone na cienkich, sztywnych ogonkach o długości prawie 30 cm.

W domu roślina wymaga takiej samej pielęgnacji i pielęgnacji, jak bardziej znany miłorząb włoski. Paproć dobrze przystosowuje się do uprawy w doniczce, dobrze rozmnaża się wegetatywnie. Roślinę można wykorzystać do cięcia.

Delikatna odmiana Farleyense miłorzębu to pełna wdzięku roślina pochodząca z Barbadosu. Małe, jasne liście pierwszego rzędu są gęsto wycięte wzdłuż krawędzi, co nadaje im wygląd z frędzlami. Młode liście mają zauważalny złoty lub różowy odcień. Dojrzałe liście osiągają wysokość 25-30 centymetrów.

W treści domowej miłorząb, jak na zdjęciu, jest bardziej kapryśny niż podobne odmiany. Wyraża się to w strachu przed przeciągami, wymaganiem wilgotności powietrza i obowiązkową ochroną przed słońcem.

Maidenhair w przyrodzie - wideo