Pushkinia: sadzenie i pielęgnacja, wyrastanie z nasion

Kwiat pushkinia (łac. Puschkinia)

należy do rodzaju z podrodziny hiacyntów z rodziny szparagów, chociaż niektórzy eksperci wolą włączyć go do rodziny Liliaceae. Rośliny tego rodzaju zostały nazwane na cześć Musina-Puszkina, rosyjskiego chemika i mineraloga, członka Royal Society of London, który jako pierwszy zebrał te rośliny na Araracie. Czasami Puszkinia nazywana jest hiacyntem karłowatym, ponieważ hiacynty i Puszkinia są najbliższymi krewnymi i mają duże podobieństwa. Rodzaj Puszkin ma dwa gatunki i kilka odmian, które rosną naturalnie na kamienistych mokrych zboczach, a także wśród krzewów i na górskich łąkach Kaukazu, Azji Mniejszej i Azji Zachodniej.

Kwiat Puszkina - opis

Puszkinia jest jednym z najbardziej atrakcyjnych wiosennych pierwiosnków o wysokości od 15 do 20 cm, jest rośliną zielną, efemeroidalną, o jajowatych cebulach w brązowych i cienkich łuskach zewnętrznych. Liście Pushkinia są liniowo-pasowe, koloru ciemnozielonego, umieszczone u nasady łodygi w ilości 2-3 sztuk. Bladoniebieskie lub białe kwiaty dzwonkowate, zebrane w kwiatostany racemiczne i różniące się słabym, ale niezbyt przyjemnym aromatem, czasami pojawiają się na szypułkach kilka dni później niż liście. Owoce Pushkinia to soczyste pudełko z okrągłymi zmianami jasnobrązowego koloru.

Puszkinia oprócz tego, że jest długo wyczekiwanym wiosennym kwiatem, mimo niewielkich rozmiarów posiada jeszcze jedną zaletę - wysoką dekoracyjność. Świetnie prezentuje się w skalniakach, w małych ogrodach przydomowych w połączeniu z innymi pierwiosnkami lub bylinami.

Sadzenie broni na otwartym terenie

Kiedy podłożyć armatę

Uprawa Pushkinia z nasion zajmie trochę czasu, ponieważ pierwsze kwiaty na roślinie z nasion pojawiają się zaledwie cztery lata po siewie. Tylko kiełkowanie nasion trwa co najmniej miesiąc. Jednak generatywny sposób uprawy Pushkinia jest tak samo niezawodny jak wegetatywny. Wysiew nasion Pushkinia odbywa się bezpośrednio po zbiorach, w czerwcu lub jesienią, od połowy września do 20 października, ale w tym przypadku przed zasiewem będą musiały być przechowywane w lodówce, niezawodnie chroniąc je przed wysychaniem.

Jak sadzić pushkinię w ziemi

Podczas siewu w otwartym terenie w zimie nasiona Pushkinia ulegają naturalnemu rozwarstwieniu w okresie zimowym, co dodatkowo wpływa korzystnie na ich zdrowie i rozwój. Jednak przed siewem należy przygotować miejsce: wykonać dobry drenaż, w razie potrzeby poluzować zbyt gęstą glebę torfem, piaskiem i próchnicą liści. Samo miejsce może być słoneczne lub lekko zacienione. Siew przeprowadza się na głębokość co najmniej 5 cm, po czym na zimę miejsce multuje się torfem.

Opieka Puszkina w ogrodzie

Jak dbać o Puszkina

Pielęgnacja Pushkinia, podobnie jak pielęgnacja innych kwiatów ogrodowych, obejmuje:

• regularne podlewanie;
• pielenie;
• rozluźnienie strony;
• nawożenie nawozami;
• usuwanie zwiędłych kwiatostanów.

Aby ułatwić sobie pracę i zaoszczędzić czas, teren należy ściółkować torfem. We wszystkich tego typu pracach bardzo ważne jest przestrzeganie regularności i metodyczności, ponieważ jeśli zaniedbasz na przykład pielenie obszaru za pomocą pchnięcia, agresywne chwasty z łatwością zatykają delikatne małe pchnięcie..

Wczesną wiosną, nawet w śniegu, Pushkinia jest karmiona pełnowartościowym nawozem mineralnym, na przykład nitrofosem, rozprowadzając go równomiernie po terenie w ilości 50-60 g na m² (czyli około dwóch garści). W kwietniu, kiedy sadzonki są już dobrze widoczne, a ziemia rozmroziła, poluzuj nawy boczne.

W suchą wiosnę nasadzenia wymagają podlewania, ale potrzeba wilgoci w Puszkinii jest szczególnie silna podczas szybkiego wzrostu liści. W miesiącach letnich, mimo że Pushkinia już wyblakła, konieczne jest utrzymanie terenu w czystości, natychmiastowe usuwanie chwastów i poluzowanie naw. Jeśli znajdziesz chore lub pożółkłe okazy na miejscu, natychmiast je wykop i spal bez żalu.

Jak widać, sadzenie i pielęgnacja armaty na otwartym polu nie będzie wymagało od ciebie heroicznych wysiłków, ale nie można przecenić przyjemności płynącej z tych delikatnych pierwiosnków.

Reprodukcja Pushkinia

Sadzenie i pielęgnacja kwiatu Pushkinia zapewnia również terminowy przeszczep roślin, ponieważ za 4-5 lat dorosła żarówka wyrasta na całe gniazdo 5-7 dzieci w różnym wieku, które staje się ciasne, a dekoracyjność rośliny na tym cierpi. Przeszczepianiu Puszkinii towarzyszy podział jej cebulki - wegetatywna metoda rozmnażania, która wraz z metodą nasienną opisaną w poprzednich rozdziałach odtwarza Puszkinię. Gniazdo cebul jest usuwane z ziemi, oddzielane od cebulki matki niemowląt, wysyłane do przechowywania i sadzone jesienią w odległości co najmniej 10 cm od siebie. Żarówka jest dzielona co pięć do sześciu lat..

W tej kwestii ważne jest, aby wykopać żarówkę na czas, ponieważ jeśli zostanie to zrobione zbyt wcześnie, niedojrzałe cebulki będą źle przechowywane, a jeśli będzie za późno, wówczas dzieci, w trakcie usuwania ich z gleby, łatwo odrywają się od żarówki macierzystej, często pozostają niezauważone w glebie i zatykają obszar ... Znakiem, według którego określa się, że nadszedł czas, aby wykopać cebulki, jest wysuszenie liści Pushkinia. Usuń cebulki z ziemi, wysusz je w cieniu, oczyść je z ziemi i starych korzeni, oddziel dzieci, posortuj według wielkości: małe cebulki sadzi się na podłożu treningowym do uprawy, a duże nadają się do sadzenia w ziemi lub do forsowania w domu. Posortowany materiał sadzeniowy jest przechowywany do czasu sadzenia w chłodnym pomieszczeniu z dobrą wentylacją w lekko wilgotnych trocinach lub torfie.

Sadzenie Pushkinia w ziemi odbywa się jesienią. Żarówki w zależności od wielkości zakopuje się na 5-7 cm, zachowując między nimi odstęp 10 cm.

Pushkinia dobrze rozmnaża się poprzez samosiew, a jeśli przejmiesz kontrolę nad tym procesem, nie będziesz musiał bawić się rozmnażaniem nasion..

Szkodniki i choroby Puszkini

Puszkinia cierpi na powszechne choroby bulwiaste i drobnopłucne, na przykład na szarą zgniliznę wywoływaną przez grzyba Botrytis i objawiającą się brązowymi plamami na naziemnych częściach rośliny. Niebezpieczeństwo choroby polega na tym, że Botrytis jest wszystkożerny, łatwo migruje z jednej rośliny do drugiej. W ramach profilaktyki choroby podczas podlewania należy unikać dostania się wody na liście, nie nadużywać nawozów azotowych i natychmiast usuwać dotknięte części rośliny. Grzyb jest niszczony na początku interwencji poprzez potraktowanie armaty płynem Topaz, Champion, Cuproxat lub Bordeaux. W przypadku poważnej porażki użyj Previkur, Skor, Fundazol.

Nie mniej niebezpieczną chorobą jest zgnilizna cebulek wywoływana przez różne grzyby. Dotknięte rośliny żółkną u podstawy liści, infekcja przenika przez cebulki, pojawiają się na nich czerwono-brązowe plamy, w wyniku czego cebulki giną. Infekcja może utrzymywać się w ziemi. Terminowe leczenie preparatami zawierającymi miedź uratuje Puszkina. Przed sadzeniem dokładnie sprawdź cebulki iw żadnym wypadku nie sadz podejrzanych okazów w ziemi.

Achelenchoides to choroba powodująca brązowienie łusek cebulek, przez co gniją w pierścieniach, na powierzchni pojawiają się nekrotyczne plamy o jasnobrązowym kolorze, na samym dnie rośliny zaczynają opóźniać się w rozwoju i tracą swój efekt dekoracyjny. Uszkodzone cebulki należy zniszczyć, a resztę przed posadzeniem namoczyć w gorącej wodzie (43 ° C).

Spośród szkodników, myszy są niebezpieczne dla Puszkina, których odstrasza zatrute przynęty rozrzucone po całym terenie, a także roztocza korzeniowe, gryzące dna cebulek, wnikające głęboko i żerujące na wewnętrznych łuskach, powodujące wysychanie lub gnicie cebul. Profilaktycznie cebulki przed sadzeniem trawi się środkami owadobójczymi, które następnie, w razie niebezpieczeństwa, traktują rośliny na stanowisku.

Pushkinia po kwitnieniu

Pushkinia jesienią i zimą

Opisaliśmy już fazowy sezon wegetacyjny Puszkini. Jesienią, kiedy sadzi się cebulki Pushkinia, a nasiona wysiewa się w ziemi, rozpoczyna się okres odpoczynku dla rośliny. Aby Pushkinia mogła spokojnie zimować, miejsce ściółkuje się warstwą humusu o grubości 2-3 cm lub warstwą torfu o grubości 5-7 cm i nie trzeba się spieszyć, aby usunąć ściółkę: wiosną i latem ochroni Pushkinię przed wysychaniem i młodymi chwastami.

Zmuszanie Puszkina

Pushkinia dobrze nadaje się do destylacji i może zakwitnąć zimą na parapecie. W tym celu kilka cebulek Pushkinia sadzi się w listopadzie w doniczce o średnicy 13-15 cm i wysokości około 7 cm, wypełnionej ziemną mieszanką składającą się z dwóch części ziemi darniowej, jednej części piasku rzecznego i jednej części próchnicy liści. Doniczkę przechowuje się przez 2-2,5 miesiąca w ciemnej piwnicy o temperaturze nie wyższej niż 10 ºC i wilgotności powietrza 85-90%, a po tym okresie przenosi się do jasnego pomieszczenia o temperaturze powietrza nie wyższej niż 15 ºC i rozpoczyna się podlewanie. Pushkinia zakwitnie za 2-3 tygodnie. Nie spiesz się, aby wyrzucić cebulkę Pushkinia po jej zakwitnięciu: na naszej stronie internetowej znajduje się artykuł opisujący, jak dbać o cebulki wyciskające po kwitnieniu. Przy odpowiedniej pielęgnacji ta żarówka może kwitnąć więcej niż raz..

Rodzaje i odmiany Pushkinia

W kulturze uprawia się tylko dwa rodzaje Pushkinia: hiacyntopodobny i proleskidny.

Pushkinia hyacinthus (Puschkinia hyacinthoides)

rośnie w naturze na zboczach gór północnego Iranu i wschodniego Zakaukazia. Jest to urocza mała roślina z liniowymi mięsistymi liśćmi o długości do 15 cm i szerokości około 1 cm, cebulki u roślin tego gatunku osiągają 2 cm średnicy Mocne szypułki do 15 cm wysokości niedźwiedzia gęste owalne kwiatostany o 12-30 opadających bladoniebieskich, prawie białych kwiatach do 1,5 cm średnicy z jasnoniebieskim paskiem wzdłuż płatków. Jedna dorosła żarówka produkuje do 4 szypułek. Hiacynt Puszkinia kwitnie od 10 dni do trzech tygodni.

Pushkinia scilloides (Puschkinia scilloides)

rośnie na łąkach, obrzeżach lasów wśród krzewów w górach Kaukazu, Turcji, Iranu i Libanu. Jest to niewielka roślina o dwóch podstawowych ciemnozielonych wąskoliniowych mięsistych liściach o długości 12-15 cm, które powstają jednocześnie z szypułkami osiągającymi 20 cm wysokości. Na szypułkach ujawniają się pachnące bladoniebieskie kwiaty w kształcie dzwonu o średnicy 1,5-2 cm z niebieskim paskiem pośrodku każdej części okwiatu. Kwiaty zebrane są w drobnokwiatowy kwiatostan racemose o długości do 12 cm, który kwitnie od maja do trzech tygodni.

Istnieje szeroko znana odmiana Pushkinia proleskovid, zwana Pushkinia Lebanotica lub Puszkinia Libanu. Odmiana ta różni się od głównego gatunku większymi kwiatami z dwuzębnymi płatami koronowymi. Sadzenie i pielęgnacja libańskiej Pushkinia odbywa się w tej samej kolejności, co sadzenie i pielęgnacja głównego gatunku - Pushkinia.