Opis drzewa, sadzenie i pielęgnacja drzewa

Świerk to drzewo z rodziny sosnowych, którego rodzaj liczy około 40 gatunków. Wiecznie zielona choinka jest bardzo piękna i znana na całym świecie jako główny atrybut Nowego Roku i Bożego Narodzenia. Ponadto w wielu ogrodach i przed fasadami różnych budynków jest uprawiany jako drzewo ozdobne ze względu na piękną koronę w kształcie stożka..

Ogólna charakterystyka kultury

Jeśli mówimy o choince, to opis drzewa można zacząć od tego, że w sprzyjających warunkach dorasta do 60 metrów wysokości (niektóre okazy do 100 metrów) i żyje 500-600 lat. Dorosłe rośliny mają średnicę 1,5-2 m. Korona młodych okazów ma stożkowaty kształt, u osobników dorosłych zmienia się z parabolicznego na cylindryczny.

Pień świerku jest cylindryczny i prosty, gałęzie wyrastają poziomo do powierzchni ziemi. Kwitnienie drzewa rozpoczyna się w wieku 25 lat i nie jest regularne. Na tej samej roślinie występują zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie. Kobiece kwiaty pojawiają się zwykle na wysokich gałęziach drzew, podczas gdy męskie kwiaty pojawiają się pod żeńskimi. Świerk kwitnie z reguły od kwietnia do czerwca..

Owoce świerku - szyszki, w trakcie dojrzewania zaczynają się zapadać, a nasiona z nich wypadają, ta cecha odróżnia świerk od innych drzew iglastych. Dojrzałe nasiona przenoszone są przez wiatr na duże odległości od drzewa w miesiącach jesiennych (wrzesień, październik). Dojrzałe nasiona, gdy znajdą się w wilgotnej glebie, mogą pozostawać w niej do sześciu tygodni przed pierwszym wykiełkowaniem. Roślina ta rozmnaża się w naturze tylko przez nasiona, a rozmnażanie wegetatywne odbywa się przy udziale człowieka..

Świerk jest drzewem bardzo silnym, toleruje znaczne wahania warunków zewnętrznych, np. Może rosnąć zarówno na glebach ubogich, jak i żyznych, zarówno przy niskiej kwasowości, jak i przy jej wysokich wskaźnikach..

Drewno świerkowe jest białe, o małej gęstości, żywiczne. Jest łatwy w obsłudze, dlatego jest stosowany w drobnej stolarce, instrumentach muzycznych i papierze. Nalewka z pyłku świerkowego stosowana jest w medycynie ludowej na kaszel i katar. W starożytności lekarze zalecali chorym na choroby płuc i astmę częstsze spacery po lasach jodłowych..

Różnica między świerkiem a sosną

Najbliższym krewnym drzewa jest sosna. Istnieje jednak kilka cech między tymi drzewami, które pozwalają nie mylić ich ze sobą:

• Sosna to wysokie drzewo, które może osiągnąć 30 metrów wysokości i bardzo rzadko zdarza się, aby sosna była większa niż ta wielkość. Prawie wszystkie świerki z łatwością rosną powyżej 30 m, więc jeśli zobaczysz drzewo iglaste znacznie wyższe niż 30 metrów, to najprawdopodobniej mówimy o świerku.
• Kora sosny jest ciemna i ma łuszczącą się konsystencję, a świerkowa jest jaśniejsza i gładsza..
• Liście sosny mają kształt igieł, można je kłuć, a na przekroju są praktycznie okrągłe. Liście świerka są spłaszczone i nie kolczaste, na ich tylnej stronie można zauważyć cienkie linie, których nie ma na igłach sosny..
• Owoce sosny - szyszki, gdy tylko dojrzeją, zaczynają spadać na ziemię. Szyszki ich kongenera są niszczone i rozkładane w miarę dojrzewania, a nasiona same spadają na ziemię.

Przykłady różnych typów

Człowiekowi znanych jest kilkadziesiąt gatunków tej rośliny. Ta różnorodność pozwala odpowiedzieć na pytanie, gdzie rośnie świerk. Roślina rośnie w różnych strefach naszej planety. Oto przykłady najpopularniejszych rodzajów choinek:

• Szlachetny (Abies procera). Pochodzi z terenu Ameryki Północnej, w szczególności z amerykańskich stanów Waszyngton i Oregon. Szlachetny świerk często można spotkać w parkach i ogrodach. Osiąga wysokość 90 metrów, jego korona ma stożkowaty kształt, który z wiekiem zmienia się w cylindryczny.
• Biały (Abies alba). Gatunek ten osiąga 50 metrów wysokości i ma piramidalny kształt korony. Świerk biały rośnie dziko w Europie Środkowej, a także we Francji, na Półwyspie Bałkańskim i na Korsyce. Rośnie przez 200-300 lat.
• Kaukaski (Abies nordmanniana). Gatunek ten jest stosunkowo niski wśród swoich krewnych i osiąga wysokość zaledwie 25-30 metrów. Drzewo rośnie dziko w północno-wschodniej Turcji i na zachodnim Kaukazie. W większości regionów Europy rośnie w parkach i ogrodach, a także w lasach..
• Olbrzym (Abies grandis). Wystąpienia tego gatunku mają stożkową koronę i osiągają wysokość 100 metrów. Olbrzymi świerk jest jednym z największych drzew iglastych na świecie. Po potarciu liście wydzielają przyjemny zapach. W warunkach naturalnych świerk olbrzymi występuje w zachodniej części Ameryki Północnej, głównie na wyspie Vancouver i Kolumbii Brytyjskiej. W Europie roślina uprawiana jest do ogrodów i parków, ale na tym kontynencie jej wysokość nie przekracza 50 metrów.

Często świerk jest mylony z jodłą, która w przeciwieństwie do pierwszego ma szyszki zwisające, a nie sztywno przymocowane do gałęzi. Ta cecha ma kluczowe znaczenie dla rozpoznania jodły.

Uprawa i pielęgnacja

Świerk jest bardzo pięknym drzewem zarówno ze względu na kształt korony, jak i kwiaty. Ponadto wygląda majestatycznie i elegancko, jego liście są ciemnozielone. Dlatego z roku na rok coraz więcej ludzi zaczyna uprawiać i pielęgnować te rośliny..

Świerki lubią gleby krzemionkowe i wapienne, które powinny być wilgotne i żyzne. Powietrze musi być również dostatecznie wilgotne. Roślina jest w stanie wytrzymać krótkotrwałe mrozy, ale nie może rosnąć w Arktyce przy zbyt zimnym klimacie.

Oprócz silnych mrozów drzewo jest bardzo wrażliwe na zanieczyszczenie środowiska. Do normalnego rozwoju wymaga głębokich gleb i wilgotnego klimatu z krótkimi i rzadkimi suszami. Kiedy drzewo jest młode, wskazane jest, aby rosło w zacienionych miejscach. Sadzenie nasion jest dozwolone przy temperaturze gleby co najmniej 4 ° C, zwykle udział sadzonek wynosi 40%. Możesz także sadzić sadzonki w otwartym terenie. Aby to zrobić, należy je najpierw wyhodować w domu w dużych doniczkach, które muszą koniecznie mieć otwory drenażowe na dole..

Małe sadzonki najlepiej podlewać codziennie, ale w niewielkich ilościach. Wyhodowane sadzonki można obficie podlewać raz na trzy dni. Musisz również upewnić się, że powietrze jest stale świeże. Podczas przesadzania sadzonek na otwarty teren zaleca się wykonanie pierwszego przycinania. Ta procedura będzie również musiała zostać wykonana nieco później, aby drzewo było bardziej bujne. Należy pamiętać, że przycinania nie można wykonywać, gdy drzewo jest mokre..

Istnieją rodzaje jodeł, które mogą rosnąć na obszarach o dość chłodnym klimacie. Niezależnie od gatunku świerk musi rosnąć na określonych wysokościach w stosunku do poziomu morza, z reguły wysokości te mieszczą się w przedziale od 700 do 2000 metrów. To w takich strefach klimat jest najbardziej sprzyjający zdrowemu wzrostowi tych roślin..

Sama gleba powinna być nie tylko głęboka, ale także chłodna. Podczas uprawy świerka w sztucznych warunkach konieczne jest ciągłe dodawanie do gleby dużej ilości nawozów organicznych. Nie zapomnij o regularnym obfitym podlewaniu, ponieważ gleba dla świerka musi stale zawierać wysoki procent wilgoci..

W międzyczasie nie trzeba o tym wiedzieć ”.Głównymi szkodnikami świerka są kleszcze i czerwone pająki. Możesz sprawdzić ich obecność, biorąc kawałek białego papieru i trzymając go pod liśćmi. Możesz też lekko uderzyć w rękę papierem gałęzią. W takim przypadku na papierze można zobaczyć małe owady. Jeśli ich liczba jest nieistotna, nie można podjąć żadnych działań, w przeciwnym razie zaleca się zastosowanie odpowiedniego preparatu roztoczobójczego. Środki chemiczne należy stosować w ostateczności, gdyż oprócz szkodliwych owadów na drzewach występują także owady pożyteczne.

Wszystkie rodzaje świerków są dość odporne i mogą dostosowywać się do różnych klimatów. Chociaż opieka nad tymi roślinami nie oznacza wdrożenia żadnych specjalnych środków, niemniej jednak należy przestrzegać ogólnych zasad, aby roślina była piękna i zdrowa. Dlatego zaleca się kontakt ze specjalistami zajmującymi się uprawą tych drzew lub ich sprzedażą, którzy mogą zasugerować, jakie warunki najlepiej stworzyć dla każdego konkretnego gatunku zgodnie z klimatem regionu..

Nowy Rok i choinki

Na całym świecie w Nowy Rok i Boże Narodzenie w każdym domu ustawia się i ozdabia choinkę. Ta tradycja stała się tak popularna, że ​​wielu zaczyna się mylić co do odpowiedzi na pytanie i skąd się ona właściwie wzięła..

Pomimo istniejących wersji, które uważają, że pomysł na choinkę jest północnoamerykański, to tak naprawdę niemiecki wynalazek. Według legendy w VIII wieku ne drzewo to zostało uznane za święte przez druidów, ponieważ spadł na nie dąb, pozostało nietknięte. Po tym wydarzeniu został ogłoszony drzewem Jezusa, syna. Oprócz siły drzewa sprzyjał temu również jego stożkowaty kształt, którego wierzchołek uosabia Boga Ojca.. Ale są też inne legendy związane z choinką:

• Inna podobna legenda głosi, że w tym samym VIII wieku angielski mnich Winfried ścinał w noc Bożego Narodzenia dąb, którego miał używać jako święte drzewo do niektórych rytuałów, ale w cudowny sposób na miejscu ściętego dębu wyrósł świerk, więc postanowił przyjąć to drzewo jako symbole chrześcijaństwa.
• Czasy króla Artura. Pertsifalus, jeden z dzielnych rycerzy okrągłego stołu, szukając Świętego Kielicha Jezusa, odkrył drzewo, które błyszczało wieloma olśniewającymi cieniami poruszającymi się jak gwiazdy.
• Niemiecki pisarz i filozof Goethe w jednej ze swoich książek wspomina o bujnym drzewie ozdobionym słodyczami i figurkami religijnymi.
• Wielu historyków i teologów uważa, że ​​choinka związana jest z działalnością angielskiego mnicha św. Bonifacego. Legenda głosi, że podczas jednej ze swoich podróży spotkał grupę pogan zebranych wokół ogromnej sosny. Poganie zamierzali złożyć ofiarę z dziecka swojemu bogu Thorowi. Aby tego uniknąć, święty Bonifacy powalił potężnym ciosem ogromne drzewo. Potem powiedział wszystkim obecnym, że ta sosna jest drzewem wiecznego życia Chrystusa..
• Inna historia mówi, że słynnego pisarza Martina Luthera Kinga, spacerującego po lesie w Wigilię Bożego Narodzenia, uderzyło piękno olśniewającego światła miliona gwiazd świecących wśród gałęzi drzew. Był pod takim wrażeniem, że postanowił wyciąć małe drzewo i przywieźć je do swojego domu. W domu odtworzył piękno, które zobaczył w lesie, ubierając drzewo, które przyniósł.

Współczesna choinka ma swoje korzenie w Niemczech. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z XVI wieku, kiedy urządzono go zgodnie z mroźną i śnieżną zimą. Wtedy ten zwyczaj szybko rozprzestrzenił się na całym świecie..

Jednak do XIX wieku zwyczaj ten nie był znany w takich krajach jak Wielka Brytania, Francja, USA, Portoryko, Chiny czy Japonia. Tradycja dekorowania choinki przybyła na kontynent północnoamerykański z Anglii w okresie kolonizacji. Pierwsza choinka w Stanach Zjednoczonych została założona w 1847 roku przez Augusta Imgarda. Od tego czasu amerykańska kultura choinki rozprzestrzeniła się na cały świat. Tradycja dekorowania choinki na Boże Narodzenie i Nowy Rok dotarła do Rosji dopiero na początku XX wieku..