Jak sadzić, uprawiać i pielęgnować lawendę na świeżym powietrzu

Lawenda to roślina należąca do rodziny Lamb. W warunkach naturalnych rośnie w Afryce, Australii, na Wyspach Kanaryjskich i Indiach. Ogrodnicy uprawiają tylko 2 gatunki tej rośliny w otwartym polu - leczniczą i liściastą. Lawenda jest również uprawiana przez przemysłowców jako cenny olej eteryczny. Roślina ozdobna jest również wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu. Ponieważ lawenda jest bezpretensjonalna, sadzenie jej na otwartym terenie nie spowoduje trudności nawet dla początkującego ogrodnika. Pielęgnacja krzewów polega na wykonywaniu standardowych czynności: przycinania, ściółkowania i karmienia.

Opis, odmiany i odmiany

Lawenda jest wieloletnim, wiecznie zielonym krzewem z włóknistym kłączem sięgającym 2 m głębokości. Roślina ma dużą liczbę pędów, które osiągają wysokość około 60 cm oraz przeciwległe liście, pomalowane na srebrzystozielony kolor. Na liściach jest mały puch. Kwiaty lawendy są pomalowane na niebieskawy lub liliowy odcień. Są zbierane w kwiatostany w kształcie kolców po 6-10 sztuk.

Lawenda francuska

Na otwartym polu najczęściej uprawiana jest lawenda szerokolistna. Ten gatunek jest również nazywany francuską lawendą. Charakterystyczną cechą tej odmiany jest wyraźny zapach. Jej kwiaty są fioletowe, różowawe, liliowe, zielonkawe, ciemnoczerwone i śnieżnobiałe. Okres kwitnienia lawendy szerokolistnej rozpoczyna się wcześniej niż w przypadku innych gatunków tej rośliny, czyli w środku lub późną wiosną. Ten typ rośliny ogrodowej zanika do połowy lata, ale może ponownie zakwitnąć w sierpniu..

W przeciwieństwie do lawendy angielskiej, liście liściaste są mniej odporne i zaleca się je uprawiać w ciepłych miejscach..

Jeśli chodzi o odmiany, popularne są:

1. 1. Yellow Vale. Odmiana o ciemnofioletowych kwiatach, malinowych wypustkach i żółtawozielonych liściach.
2. 2. Regal Splendur. Ta odmiana ma ciemnofioletowe kwiaty..
3. 3. Tiara. Odmiana wyróżnia się dużymi niebieskawymi kwiatami z beżowymi wypustkami.

Lawenda wąskolistna

Najbardziej zimotrwały gatunek uważany jest za wąskolistną lub angielską lawendę.. Gatunek ten nazywany jest również lawendą angustifolia (Lavandula angustifolia). Ten wieloletni krzew ma srebrzystozielone liście i małe niebieskawe kwiaty bzu, które kwitną w środku lata..

Typowe odmiany lawendy wąskolistnej to:

1. 1. Munstad. Krzew ozdobny o wysokości około 40 cm, kwiaty ciemnoniebieskie.
2. 2. Nakrycie głowy niebieskie. Ten krzew jest bardziej zwarty i osiąga wysokość nie większą niż 40 cm, a kwiatostany tej odmiany są pomalowane na niebiesko-fioletowy odcień.
3. 3. Alba. Ta odmiana osiąga wysokość nie większą niż 50 cm, a jej kwiatostany są białe.

Lawenda zębata jest ciepłolubną, zwartą rośliną, charakteryzującą się szorstkimi zielonkawo-srebrzystymi liśćmi i dużymi kwiatami kwitnącymi w środku lata. Popularną odmianą zapiekanej lawendy jest Royal Crown z fioletowymi kwiatami..

Cechy uprawy w otwartym polu

Do uprawy lawendy w otwartym terenie na Uralu i Syberii najlepiej nadaje się angielska lawenda, która wyróżnia się nie tylko wysoką mrozoodpornością, ale także witalnością. Zapewniając schronienie, krzew może wytrzymać mrozy do -35 stopni. W ogrodach świetnie prezentują się odmiany lawendy wąskolistnej, takie jak Munstead i Alba, które są odporne na silne wiatry. Nie zaleca się uprawiania innych rodzajów lawendy na działce na Syberii..

Ta sama odmiana jest zalecana do uprawy w wiejskim domu w regionie moskiewskim. Wysiew nasion lawendy wąskolistnej w centralnej Rosji jest zalecany późną wiosną, kiedy jest ciepło. Wskazane jest sadzenie sadzonek wczesnym latem. Nie możesz siać nasion na zimę, ponieważ zamarzną.

Sadzenie krzewów

Aby wyhodować roślinę, nasiona należy poddać wstępnej obróbce. Należy je wymieszać z zwilżonym piaskiem i przechowywać w lodówce przez 2 miesiące. Podczas stratyfikacji nasion należy przygotować pojemnik na nasiona i ziemię doniczkową. Podłoże przygotowuje się z humusu i gruboziarnistego piasku, wymieszanego w stosunku 2: 1. Mieszankę gleby należy dokładnie przesiać, wypalić w piecu w określonej temperaturze i rozlać roztworem manganu. W pojemniku przygotowanym do sadzenia nałóż warstwę drenażową i gotowe podłoże.

W lutym lub marcu nasiona należy wysiać na powierzchnię gleby, posypać warstwą piasku, spryskać wodą o temperaturze pokojowej z rozpylacza i przykryć polietylenem, aby uzyskać efekt cieplarniany. Pojemnik należy umieścić w dobrze oświetlonym i ciepłym miejscu. Od czasu do czasu trzeba podnieść schronienie, aby przeprowadzić wentylację.

Zaleca się kiełkowanie nasion lawendy w temperaturze nie niższej niż +15 stopni.

Wraz z pojawieniem się pierwszych pędów należy zorganizować dodatkowe oświetlenie, aby zapobiec wyrywaniu się sadzonek. Każdego dnia należy na chwilę usunąć polietylen, aby sadzonki przystosowały się do temperatury pokojowej. Po kilku dniach będzie można zdjąć schronienie i posadzić sadzonki w taki sposób, aby odległość między nimi wynosiła co najmniej 5 cm.

Miejsce do sadzenia kiełkujących nasion powinno być dobrze oświetlone. Ponieważ lawenda nie toleruje podlewania, nie zaleca się jej sadzenia na terenach podmokłych. Gleba do sadzenia powinna być nie tylko sucha, ale także dobrze przepuszczalna. Wskazane jest dodanie niewielkiej ilości zmielonego wapienia do kwaśnej gleby. Bezpośrednio przed sadzeniem należy wykopać teren i poluzować glebę, dodając niewielką ilość kompostu i torfu.

Pomiędzy zwartymi krzewami należy zachować co najmniej 80 cm odstępu, a między wysokimi co najmniej 120 cm Głębokość dołka musi odpowiadać systemowi korzeni lawendy. Korzenie krzewu należy lekko przyciąć. Po zainstalowaniu krzewu w dziurze należy go zakopać i obficie podlać sadzonki.

W ciepłych regionach można sadzić nasiona bezpośrednio w ziemi. Sadzenie należy przeprowadzić w połowie jesieni, po przygotowaniu gleby na miejscu i dodaniu do niej torfu. Do zbyt wilgotnej gleby należy dodać niewielką ilość drobnego żwiru lub piasku. Nasiona lawendy należy wysiać w otwartym terenie na głębokość nie większą niż 4 cm Po wysianiu powierzchnię gleby należy lekko zagęścić. Następnie musisz podlać uprawy niewielką ilością wody..

Funkcje pielęgnacyjne

Dbanie o ten krzew jest dość łatwe. Ogrodnik będzie musiał przeprowadzić terminowe podlewanie, przycinanie, ściółkowanie, a także nawożenie i ponowne sadzenie, jeśli to konieczne. Podlewanie powinno być umiarkowane, pożądane jest wykonywanie go, gdy gleba wyschnie. Nasiąkanie wodą prowadzi do zgnilizny korzeni. Jeśli roślina rośnie na bagnistym obszarze, musisz zadbać o dobry drenaż.

Po zakończeniu okresu kwitnienia należy przerwać podlewanie. Jeśli lawenda rośnie na zboczach, możesz zbudować wodopój. Krzew należy mulczować tylko przed zimowaniem. Wskazane jest użycie torfu, gałęzi świerkowych lub opadłych liści jako ściółki. W okresie wegetacji zaleca się również poluzowanie gleby..

Zaleca się karmić lawendę 2 razy w roku. Pierwsze karmienie należy przeprowadzić wiosną, na początku sezonu wegetacyjnego, a drugie latem, przed kwitnieniem. Wiosną konieczne jest dodanie roztworu mocznika w ilości pół łyżki deserowej na 5 litrów wody. Krzew można karmić nawozem organicznym, osadzając go płytko w glebie wokół lawendy. Latem należy nawozić roślinę opatrunkiem mineralnym Agricola. Dawkowanie jest wskazane na opakowaniu.

Nie zaleca się stosowania obornika ani nawozów o dużej zawartości azotu, ponieważ hamują obfite kwitnienie lawendy.

Krzew należy corocznie przycinać. Gdy lawenda wyblaknie, wyblakłe kwiaty należy usunąć. Jesienią należy również skrócić gałęzie krzewu. Krzew nie może mocno się rozciągnąć, ponieważ roślina straci swój efekt dekoracyjny. 10 lat po posadzeniu lawendy na otwartym terenie należy przeprowadzić przycinanie przeciwstarzeniowe, odcinając wszystkie gałęzie. W celu urozmaicenia krzewu wskazane jest skrócenie gałęzi do 5 cm.

Pomimo tego, że krzew ten jest dość odporny na choroby i atak pasożytów, należy go okresowo przetwarzać. Lawenda jest najbardziej podatna na atak chrząszczy tęczowych i skoczków. Chrząszcz tęczowy zjada liście krzewu i trzeba go będzie zbierać ręcznie. Skoczki nie szkodzą zdrowiu lawendy, ale psują jej wygląd. Szkodniki składają larwy i pokrywają je śnieżnobiałą pianą, podobną do śliny. Pozbycie się tych pasożytów jest proste: wystarczy zmyć powstałą pianę strumieniem wody.

Spośród chorób najczęściej występuje szara zgnilizna, pojawiająca się w deszczowe lato lub przy ciągłym podmokaniu gleby. Nie można wyleczyć rośliny, ale nadal trzeba przycinać i palić zranione części krzewu, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji na całą roślinę. Należy także zmniejszyć częstotliwość nawadniania, co prowadzi do podlewania terenu..

Przeszczep lawendy jest wymagany tylko wtedy, gdy krzew przestał rosnąć lub odwrotnie, urósł za bardzo. Konieczne jest wykopanie go dużą ziemistą grudką i przeszczepienie w dobrze oświetlone miejsce. Wskazane jest przeprowadzenie tej procedury w sierpniu lub bezpośrednio po zakończeniu okresu kwitnienia..

Reprodukcja lawendy

Oprócz metody nasiennej lawendę można rozmnażać kilkoma innymi metodami: warstwami, sadzonkami i dzieleniem buszu.

1. 1. Do rozmnażania tej rośliny przez sadzonki konieczne jest cięcie sadzonek o długości co najmniej 8 cm, sadzenie w wilgotnej, luźnej glebie, pogłębianie o kilka centymetrów i przykrycie szklanymi pojemnikami. Gdy tylko sadzonki się zakorzenią, należy usunąć osłonę..
2. 2. Aby rozmnożyć roślinę przez podzielenie krzewu, należy ją przygotować do tej procedury. Jak tylko lawenda wyblaknie, należy ją przyciąć na wysokości około 10 cm i wyrzucić, wypełniając glebą przestrzeń między pędami. Wraz z nadejściem wiosny krzew powinien zostać ponownie wyrzucony. Wczesną jesienią konieczne będzie wykopanie krzewu i podzielenie go na części z rozwiniętym systemem korzeniowym oraz pędami i sadzeniem.
3. 3. Aby rozmnażać lawendę przez nawarstwianie, należy zgiąć kilka pędów, ułożyć je w małych rowach, których głębokość nie będzie większa niż 4 cm, przykryć glebą i wodą. W okresie letnim należy regularnie nawilżać glebę powyżej warstw. Następnej wiosny pęd, który zapuści korzenie, należy oddzielić od krzewu, podzielić na kilka części i przesadzić do stałego miejsca wzrostu..