Opis, rodzaje i uprawa ostróżki z nasion

Delphinium to ogólna nazwa roślin zielnych z rodziny Buttercup. Rodzaj jest dość liczne, obejmuje ponad 400 gatunków bylin i jednorocznych. Te ostatnie stanowią około 40 gatunków, które wyróżnia się na pokrewną grupę zwaną sokirkami. Naturalny obszar występowania: Chiny, Azja Południowo-Wschodnia, górzyste obszary Afryki. W ogrodnictwie szeroko stosuje się zarówno odmiany jednoroczne, jak i wieloletnie. Cenione są za atrakcyjny wygląd, łatwość pielęgnacji i odporność na zimno.

Cechy delphinium

Delphiniums preferują dobrze oświetlone miejsca bez wiejącego wiatru, ale boją się bezpośredniego nasłonecznienia. Mając to na uwadze, wybiera się miejsce, w którym kwiaty będą pozostawać w cieniu przez kilka godzin dziennie. Idealnie jest sadzić je wzdłuż ogrodzeń lub budynków, które wykluczają przeciągi. Niektóre gatunki są wyposażone w rozgałęziony system korzeniowy, bez głównego kłącza leżącego poziomo. Nowe pędy korzeni powstają corocznie, dając życie młodym roślinom.

W regionach o ciepłym klimacie kwitnienie występuje dwukrotnie: pierwsza fala - w maju-czerwcu, druga - jesienią. Na środkowym pasie kwitną pod koniec czerwca przez 20-30 dni. Jesienne kwitnienie jest ponownie możliwe, jeśli natychmiast odetniesz zwiędłe szypułki.

Delphiniums są przedstawicielami odpornymi na zimę i nie potrzebują schronienia. Ale nie tolerują stagnacji wody, co wynika z powierzchownego położenia korzeni. Dlatego lepiej sadzić na wzgórzu, gdzie wykluczone jest gromadzenie się stopionej wody wiosną i nie ma przepływów gruntowych. W przeciwnym razie zaczyna się gnicie, a śmierć rośliny jest nieunikniona..

W jednym miejscu delphiniums nie żyje dłużej niż 5-6 lat, a pacyficzny jeszcze mniej - 3-4 lata. Następnie sadzenie jest dzielone i przesadzane. Ponieważ gigantyczne szypułki mogą rozciągać się do 180 cm wysokości, wówczas pod ciężarem kwiatostanów zaczynają się zapadać lub puste łodygi odrywają się od wiatru. Dlatego konieczne jest terminowe wykonanie podwiązki do wsparcia. Równie ważne jest regularne zapobieganie mączniakowi prawdziwemu i niektórym nieznośnym owadom. Omijając wszystkie pułapki związane z uprawą delphiniums, nagrodą będzie bujne i kolorowe powtarzające się kwitnienie.

Rodzaje i odmiany

W wyniku prac hodowlanych wyhodowano wiele mieszańców o różnych kształtach i kolorach. W zależności od pochodzenia dzielą się na osobne grupy..

Więcej informacji o popularnych odmianach w tabeli:

Nazwa grupy	Charakterystyka	Zdjęcie wizualne
Hybrydy nowozelandzkie	W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci wyhodowano wiele odmian tego kierunku. Wyróżniają się zwiększoną mrozoodpornością, bezpretensjonalną pielęgnacją i długim okresem kwitnienia. Wysokość rośliny - 1,5-2,3 m. Kwiatostany są podwójne i półpełne, do 80 cm długości. Zebrane w gęstych, obszernych pędzlach. Kwiaty o średnicy 9–10 cm, złożone z płatków w kilku sąsiadujących rzędach. Paleta kolorów jest zróżnicowana w zależności od odmiany
Hybrydy Pacyfiku	Podgrupa ta obejmuje wieloletnie ostróżki z wysokimi, wyprostowanymi łodygami o wysokości 120-180 cm, kwiatostany reprezentowane są przez duże świece w kształcie stożka o długości do 100 cm, kwiaty półpełne o średnicy do 8 cm. Jedynym minusem jest krótki okres życia, około pięciu lat. W niestabilnym rosyjskim klimacie wymagają szczególnej opieki i schronienia na zimę, a także regularnego zapobiegania chorobom i szkodnikom
Hybrydy Belladonna	Grupa charakteryzuje się przedstawicielami wielkokwiatowymi i wargowymi. Charakteryzują się rozgałęzionymi kwiatostanami typu wiechowatego, zebranymi w grupy po 6–20 kwiatów. Liście są wycinane. Kwitną w połowie lipca
Hybrydy marfinów	Najczęściej spotykane hybrydy w rosyjskim ogrodnictwie, ze względu na dobre przystosowanie do lokalnych warunków klimatycznych. Pod względem wskaźników dekoracyjnych i technicznych nie ustępują one zagranicznym odpowiednikom. Wyglądają jak zwarte krzewy do 180 cm wysokości, kwiatostany są duże, piramidalne, z półpełnymi kwiatami. Kolory są różne

Odmiany często spotykane w projektowaniu ogrodów są wskazane w tabeli:

Nazwa odmiany	Przynależność do grupy	Zdjęcie
Arnold Berklin	Belladona
Capri	Belladona
Merheim	Belladona
Niebieska koronka	Nowa Zelandia
Zielony twist	Nowa Zelandia
Słoneczne niebo	Nowa Zelandia
Głębokie ukochane	Nowa Zelandia
Poranne światła	Nowa Zelandia
Czarny Rycerz	Pacyfik
Blue Brad	Pacyfik
Galahead	Pacyfik
Wiosenne światło	Marfinsky
Niebieska koronka	Marfinsky
Córka zimy	Marfinsky
Przysięga młodości	Marfinsky

Uprawa z nasion

Uprawa wieloletniej delphinium jest możliwa na dwa sposoby: wysiew nasion do sadzonek w domu i natychmiast na otwartym terenie. Należy zauważyć, że rozmnażanie nasion nie jest jedyną opcją. Istnieje: dzielenie kłącza, pąków i sadzonek. Nasiona sadzi się w ziemi jesienią. Po naturalnym rozwarstwieniu przez zimno w zimie nasiona kiełkują w następnym roku.

Planują wysiać nasiona na sadzonki zimą - koniec lutego. Nie zaleca się długotrwałego utrzymywania materiału w cieple, co ogranicza jego kiełkowanie. Wskazane jest, aby nie odkładać sadzenia przez długi czas po zakupie. W ostateczności umieść nasiona w lodówce. Bezpośrednio przed sadzeniem nasiona zawija się w gazę i namacza w nasyconym roztworze manganu. Po zabiegu myje się pod bieżącą wodą i zanurza na 1 dzień w roztworze Epin (3-4 krople rozpuszcza się w 100 ml wody). Po terminie nasiona są suszone.

Następnym krokiem jest przygotowanie składu gleby. Zmieszać w równych ilościach torfu, ziemi darniowej i próchnicy. Rozcieńczyć mieszaninę piaskiem rzecznym. Aby poprawić przepuszczalność wilgoci i powietrza, perlit wprowadza się w stosunku 100 g na 5 litrów mieszanki gleby. Następnie glebę ogrzewa się w łaźni wodnej przez około 1 godzinę. Ta technika pomaga pozbyć się chorobotwórczej mikroflory. Napełnij pojemniki na sadzonki gotową glebą z lekkim zagęszczeniem.

Nasiona nie są zbytnio pogłębione, ale posypane na wierzchu cienką warstwą ziemi. Ważne jest, aby ich nie zmyć przez podlewanie. Po zakończeniu zabiegu nasadzenia spryskuje się zimną przegotowaną wodą. Aby stworzyć efekt cieplarniany, przykryj szkłem i czarną folią. Delphiniums są bardziej skłonne do kiełkowania w całkowitej ciemności. Umieść pojemniki na parapecie, bliżej okna. Optymalny tryb kiełkowania to 10–14 ºC. Po 3-4 dniach sadzonki są przestawiane na zimno lub na balkonie. Po 2 tygodniach takiego pobytu wracają do warunków pokojowych..

W ten sposób następuje naturalne rozwarstwienie nasion, które daje impuls do wzrostu. Po 2 tygodniach pojawiają się pierwsze pędy.

Gdy tylko kiełki wyklują się, folia jest natychmiast usuwana, ale szkło nie jest dotykane. Pielęgnacja oznacza: codzienne opryskiwanie, wietrzenie nasadzeń i usuwanie nagromadzonego kondensatu. Zdrowe sadzonki będą ciemnozielone, mocne i będą miały spiczaste liścienie.

Gdy uformują się 2–3 prawdziwe liście, nurkuje się w oddzielnych naczyniach o pojemności 200–300 ml. Kiełkował dalej w temperaturze w granicach 20 ° C. Woda z umiarem, bez wody stojącej. W przeciwnym razie istnieje duże ryzyko rozwoju choroby „czarnej nogi”, która zrujnuje całą pracę ogrodnika. W maju zaczynają twardnieć, codziennie wyprowadzając sadzonki na świeże powietrze. Zacznij od 10-15 minut, stopniowo zwiększając czas przebywania. Przed sadzeniem w otwartym terenie wystarczy 1-2 dodatkowe nawozy w odstępie 10-14 dni. Stosuje się leki Agricola i Solution. Przesadzanie do ogrodu jest możliwe, gdy korzenie całkowicie wnikają w glinianą kulę w doniczce. Wtedy ekstrakcja nie będzie już tak problematyczna..

Sadzenie i odejście

Przesadzanie sadzonek do otwartego terenu jest dopuszczalne wiosną, kiedy ziemia się nagrzewa i minęło ryzyko krótkotrwałych nocnych przymrozków. Sekwencja agrotechniczna jest następująca:

• Otwory do sadzenia wykopuje się na głębokość 50 cm i średnicę 35–40 cm, w odstępach 60–70 cm.
• Każdy wypełniony jest 2-3 litrami dziewanny, 30-40 g złożonego nawozu i szklanką popiołu drzewnego. Wszystko dokładnie wymieszaj, aby nie spalić delikatnych korzeni sadzonek.
• Pośrodku wykonuje się wnękę i instaluje się sadzonki. Wolna przestrzeń jest wypełniona i starannie zagęszczona.
• Rozlewaj obficie ogród.

Po raz pierwszy każdy krzak przykryty jest plastikową nasadką. Gdy tylko się zakorzenią i aktywnie rosną, schronienie zostaje usunięte.

Gdy tylko sadzonki osiągną wysokość 15–20 cm, nawozimy płynnym obornikiem krowim. Na 5 dorosłych krzewów hoduje się 5 litrów materii organicznej na 10 wiader wody. Rozluźniają, usuwają chwasty i ściółkę warstwą torfu o grubości 3–5 cm. Cienkie, gdy nasadzenia rozciągają się do wysokości 20–30 cm. Na jednym krzaku pozostaje nie więcej niż pięć mocnych szypułek, co dodatkowo pozwala uzyskać bujne i duże kwiatostany na pozostałych. Niedorozwinięte pędy przycinane są do samej podstawy, co ochroni cały krzew przed uszkodzeniem przez możliwe choroby i poprawi przepuszczalność powietrza.

Sadzonki pozostałe po cięciu, jeśli mają piętę, są ukorzenione. Dno jest traktowane kruszonym węglem i skraplane w mieszaninie torfowo-piaskowej, obficie nawilżone i pokryte folią. Po 3–6 tygodniach sadzonki zakorzeniają się. A po następnych 2 tygodniach są gotowe do przesadzenia na otwarty teren.. Jest to rozmnażanie wegetatywne delphiniums przez sadzonki.

Rosnące sadzonki ostatecznie potrzebują podwiązki do podparcia. Pierwsze utrwalenie wykonuje się, gdy łodygi są rozciągnięte do 40-50 cm, drugie - po osiągnięciu 120-130 cm. Biorąc pod uwagę podobne tempo wzrostu, pręty wsporcze wykopuje się na dłużej, około 2 metry.

Delphiniums to rośliny dość kochające wilgoć, które wymagają obfitego podlewania. Przez cały sezon wegetacyjny są w stanie wypić do 60 litrów wody. Jeśli pogoda jest stale upalna, raz w tygodniu pod każdy krzak wlewa się 2-3 wiadra. Po zwilżeniu grunt należy zaorać na głębokość co najmniej 4–5 cm W upale mogą tworzyć się puste kwiatostany, dlatego pokazano obfite podlewanie i karmienie nawozami potasowo-fosforowymi. Rozcieńczyć mieszankę nawozową w ilości 20-25 g na wiadro wody. 1 litr takiego rozwiązania wystarczy na jedno lądowanie.

Pod koniec kwitnienia szypułki są odcinane. Tylko pod tym warunkiem delphinium ponownie kwitną jesienią. Przerwa między pierwszym a drugim kwitnieniem jest dogodna do podziału starych krzewów w wieku 2-3 lat. Zarośnięte nasadzenia są ostrożnie usuwane wraz z grudką korzeni, podzieloną na kilka części ostrym narzędziem. Jednocześnie starają się nie uszkodzić żywych nerek. Miejsca nacięć posypuje się pyłem węglowym i osadza oddzielnie. To kolejna opcja rozmnażania wegetatywnego..

Jesienią wszystkie używane szypułki są przycinane na wysokości 30–40 cm nad ziemią. Ponieważ łodygi są puste, wilgoć może przenikać przez nie do szyjki korzeniowej i stymulować próchnicę. Aby temu zapobiec, otwarta wnęka po cięciu jest pokryta gliną. Ponieważ roślina jest mrozoodporna, wystarczy rzucić na nią świerkowe gałęzie lub dowolny materiał roślinny. Kwiaty mogą umrzeć nieodwracalnie, jeśli zimą występują gwałtowne skoki temperatury i spada duża ilość śniegu.

Choroby i szkodniki

Delfiny, podobnie jak inne kultury, często chorują. Szczególnie niebezpieczny okres zaczyna się w środku lata. Jeśli nie zauważysz oznak uszkodzenia na czas i nie rozpoczniesz leczenia, większość nasadzeń umiera.

Najczęstsze problemy i środki kontrolne przedstawiono w tabeli:

Dla każdego ogrodnika te niezwykłe kwiaty na miejscu staną się dumą. Rosnący sukces w dużej mierze zależy od odpowiednio wyhodowanych sadzonek. Od samego początku ważne jest odpowiedzialne podejście do procesu, przestrzeganie reżimu temperaturowego i odpowiednia pielęgnacja. W przeciwnym razie sadzonki umrą, nie mając nawet czasu na przeniesienie się do łóżek.

W ogrodzie wieloletnie delphinium wyglądają idealnie wszędzie i z różnymi sąsiadami kwiatów: różami, floksami, liliami. Ze względu na ich wysokość lepiej umieścić je w tle. Tarasy i altany ozdobione są podobnymi kompozycjami, powstają osobne klomby, łącząc odmiany o różnych kolorach. Kwiaty długo nie blakną podczas cięcia.