Czerwone porzeczki: sadzenie i pielęgnacja, przycinanie i rozmnażanie

Czerwona porzeczka (Latin Ribes rubrum),

lub porzeczka ogrodowa, lub porzeczka zwyczajna - krzew liściasty z rodziny agrestu. W naturze czerwone porzeczki rosną w strefie leśnej Eurazji, tworząc zarośla na krawędziach, wzdłuż brzegów rzek i strumieni. W kulturze Holendrzy zaczęli uprawiać czerwone porzeczki już w V wieku i nie jako krzew jagodowy, ale jako roślina ozdobna. Dlatego porzeczki czerwone są w Europie znacznie bardziej popularne niż czarne. W Moskwie czerwona porzeczka pojawiła się dopiero w XV wieku..

Czerwona porzeczka - opis

Krzewy porzeczki czerwonej osiągają wysokość od 1 do 2 m. System korzeniowy czerwonych porzeczek jest dość silny. Jej pędy są żółtawe lub szare, drewno jest zielone z jasnym rdzeniem. Liście czerwonej porzeczki mają od trzech do pięciu klap, gładkie i błyszczące na górnej stronie, a na dolnej jaśniejszy odcień, czasem z pokwitaniem wzdłuż nerwów. Nieokreślone czerwono-brązowe lub żółto-zielone kwiaty kwitnące w maju zbiera się w krzaku. Owoce czerwonej porzeczki - soczyste i kwaśne w smaku czerwone jagody o średnicy do 1 mm, zebrane w pęczki.

Porzeczki czerwone i czarne są bliskimi krewnymi. Są również spokrewnione z białymi porzeczkami i agrestem. W naszych ogrodach czerwone porzeczki uprawiane są równie często jak porzeczki czarne, truskawki i maliny, a znacznie częściej niż jeżyny, borówki i jagody są nowością w ogrodach amatorskich..

Czerwone porzeczki kwitną znacznie później niż czarne, dlatego rzadziej cierpią na nawracające przymrozki. Łatwiej znosi suszę i przy odpowiedniej pielęgnacji daje bogatsze plony. Krzew czerwonej porzeczki żyje 30-35 lat. Prawie wszystkie odmiany kultury są samozapłodnione.

Z tego artykułu dowiesz się, jak sadzić i pielęgnować czerwone porzeczki - jak i kiedy je podlewać, jak je karmić, jak kroić czerwone porzeczki, jak leczyć je przed chorobami i szkodnikami oraz czy czerwone porzeczki można uprawiać na obszarach o chłodnym klimacie. Dodatkowo przedstawimy Ci opis odmian czerwonych porzeczek, dzięki czemu z pewnością wybierzesz odmiany idealne dla swojego regionu..

Sadzenie czerwonych porzeczek

Kiedy sadzić czerwone porzeczki

Optymalny czas sadzenia czerwonych porzeczek to wrzesień. Jeśli z jakiegoś powodu nie mogłeś posadzić czerwonych porzeczek jesienią, możesz odłożyć sadzenie wiosną - do połowy lub końca kwietnia.

Ponieważ czerwone porzeczki są bardzo lekkie, należy je uprawiać na dobrze oświetlonym i wentylowanym południowym zboczu. Najlepsze dla niej gleby to czarne gleby, leśne o dużej zawartości próchnicy i gliny o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Do sadzenia wybierz jedno- lub dwuletnie sadzonki czerwonej porzeczki z rozległym i zdrowym systemem korzeniowym o długości ok. 20 cm, przed sadzeniem należy usunąć z sadzonek wszystkie liście, a ich korzenie przechowywać w wiadrze z wodą przez 2-3 godziny.

Sadzenie czerwonych porzeczek jesienią

2-3 tygodnie przed sadzeniem jesiennym wykop dołek o średnicy 50-60 cm i głębokości około 40 cm Wymieszaj dokładnie ziemię wyjętą z dołka z 8-10 kg torfu lub próchnicy, 200 g superfosfatu i 40 g popiołu drzewnego lub siarczanu potasu - to jest wyliczenie za 1 roślinę. Wlej połowę mieszanki do otworu i pozostaw drugą część w pobliżu. Jeśli sadzisz kilka krzewów, wykop dla nich dołki w odległości co najmniej 1,5-2 m, sadząc czerwone porzeczki wzdłuż ogrodzenia lub ścieżek, cofnij się od nich co najmniej półtora metra.

Gdy po 2-3 tygodniach gleba w jamie opadnie, opuść korzenie sadzonki do dołka i rozłóż je. Sadzonkę układamy prosto lub pod kątem, pogłębiając szyjkę korzeniową o 5-6 cm w celu pobudzenia tworzenia dodatkowych korzeni i odnowienia pędów. Podczas napełniania korzeni sadzonki pożywną ziemistą mieszanką, wstrząsaj ją od czasu do czasu, aby w korzeniach nie było pustek. Po wypełnieniu dołka zagęścić glebę, wykonać okrągłą bruzdę wokół sadzonki w odległości 20 cm i kilkakrotnie napełnić wodą. Po wchłonięciu wody obszar wokół sadzonki należy ściółkować torfem lub humusem, a pędy ścinać na wysokość 10-15 cm, pozostawiając na każdym nie więcej niż 2-3 pąki - środek ten przyczynia się do powstania dobrze rozgałęzionego krzewu i rozwoju silnego systemu korzeniowego. Zanim sadzonka się zakorzeni, należy ją podlewać co najmniej dwa razy w tygodniu..

Sadzenie czerwonych porzeczek wiosną

Wiosenne sadzenie czerwonych porzeczek odbywa się od połowy do końca kwietnia w tej samej kolejności co jesienią, z jednym wyjątkiem: jesienią przygotowuje się doły na sadzonki i żyzną mieszankę, ale do gleby dodaje się tylko materię organiczną, a przed sadzeniem dodaje się do niej fosfor i potas.

Pielęgnacja czerwonych porzeczek

Wiosenna pielęgnacja czerwonych porzeczek

Pod koniec marca, gdy tylko pogoda na to pozwoli, przychodzi czas na cięcie sanitarne i uformowanie krzewów porzeczki czerwonej. W kwietniu czerwone porzeczki są karmione mocznikiem na mokrej glebie, a następnie, gdy tylko wierzchnia warstwa gleby wyschnie, zaczynają rozluźniać obszar wokół krzaków na głębokość 6-8 cm, a jeśli na zimę skulisz czerwone porzeczki, strząśnij ziemię z krzaków. Następnie wyrównaj powierzchnię za pomocą grabi i ściółkuj powierzchnię warstwą torfu o grubości 5-10 cm.

Jeśli mrozy powrócą w maju, w okresie kwitnienia czerwonych porzeczek, być może trzeba będzie palić pod nimi krzaki. W tym samym czasie bada się czerwone porzeczki w celu identyfikacji okazów porażonych frotte (przerost) - na takich roślinach kwiaty dzwonkowate stają się podzielne. Jeśli znajdziesz pojedyncze podwójne kwiatostany, odetnij je, ale jeśli cały krzew jest uszkodzony, natychmiast go wyrwij.

Aby czerwone porzeczki nie odczuwały pragnienia wiosną, należy utrzymywać glebę na miejscu w lekko wilgotnym stanie. Usunąć chwasty podczas spulchniania gleby, co należy przeprowadzać na głębokość 6-8 cm raz na dwa do trzech tygodni. Rozstaw rzędów poluzowuje się na głębokość 10-12 cm.

Letnia pielęgnacja czerwonych porzeczek

W czerwcu czerwone porzeczki karmione są nawozami organicznymi. Oprócz karmienia korzeni krzewy spryskuje się na liściach roztworem nawozów mikroelementowych. Jeśli znajdziesz gniazda ćmy, zbierz je z krzaków i zniszcz wraz z jagodami dotkniętymi przez szkodnika. Najprawdopodobniej będzie to musiało zostać zrobione kilka razy..

Kiedy nadejdzie czas zbiorów, zbierz czerwone porzeczki, gdy dojrzewają w całych gronach, na małe tacki lub pudełka, które nie będą się marszczyć. Po zbiorach porzeczki wymagają obowiązkowego podlewania, a następnie poluzowania.

W trosce o czerwone porzeczki jesienią

Wczesną jesienią można wykonać rozmnażanie wegetatywne czerwonych porzeczek. Pod koniec września lub trochę później na wstępnie zwilżoną glebę w obszarze z czerwonymi porzeczkami aplikuje się nawozy organiczne i mineralne, po czym wykopuje się glebę w celu ich osadzenia.

Po opadnięciu liści porzeczki odcina się, a jeśli jesień jest sucha, obszar jest nawadniany zimą..

Przetwarzanie czerwonych porzeczek

Na początku marca krzewy porzeczki trzeba wybudzić z zimowego snu - zalać konewką wodą podgrzaną do 80 ºC. Następnie, na jeszcze uśpionych nerkach, zapobiegają chorobom krzewów siarczanem miedzi lub nitrafenem. Kolejne zapobiegawcze leczenie czerwonych porzeczek przeciwko chorobom grzybiczym za pomocą tych samych leków przeprowadza się 10 dni po zbiorach.

W okresie pączkowania, w celach profilaktycznych, czerwone porzeczki są traktowane przez szkodniki owadów Actellik, Karbofos lub Rovikurt. Ponowne przetwarzanie odbywa się po zbiorze.

Podlewanie czerwonych porzeczek

Pomimo tego, że porzeczki czerwone, ze względu na dobrze rozwinięty system korzeniowy, są dużo bardziej odporne na warunki jałowe niż czarne, brak wody opóźnia ich wzrost, aw okresie formowania i napełniania owoców często prowadzi do ich zgniatania, a nawet zrzucania. Dlatego szczególnie ważne staje się regularne i wystarczające podlewanie czerwonych porzeczek w okresie aktywnego wzrostu i tworzenia się jajników, czyli na początku czerwca, a także pod koniec lipca i na początku sierpnia, kiedy nalewane są jagody.

Podlewanie odbywa się w ilości 20-30 litrów na m² gruntu w celu nasycenia gleby na głębokość 30-40 cm Wodę wlewa się w okrągłe rowki o głębokości 10-15 cm, wykonane w odległości 30-40 cm od krzewu. Wokół każdego krzewu można zaaranżować obszar nawadniania, ogradzając go glinianym wałkiem o wysokości 15 cm Po wyschnięciu dobrze nawilżonej gleby należy poluzować obszar tak, aby na jego powierzchni nie utworzyła się skorupa. Jeśli wiosną sprawiłeś sobie kłopot, aby ściółkować ziemię na miejscu próchnicą, rozłożonym torfem lub zgniłym obornikiem w ilości 10-15 kg na krzak, będziesz musiał podlewać teren i poluzować go znacznie rzadziej.

Top dressing z czerwonych porzeczek

W kwietniu do zwilżonej gleby na miejscu dodaje się mocznik w ilości 10-15 g na m². W czerwcu czerwone porzeczki podaje się 1 litrem wlewu gnojowicy rozcieńczonego w wiadrze z wodą lub roztworem pół litra ptasich odchodów w 10 litrach wody. Jeśli nie możesz znaleźć materii organicznej, dodaj 10-15 g mocznika pod każdy krzak, taką samą ilość siarczanu potasu i 20 g superfosfatu.

Latem porzeczki czerwone wymagają dokarmiania dolistnego mikroelementami. Aby to zrobić, do 2,5 g kwasu borowego, 5-10 g siarczanu manganu, 1-2 g siarczanu miedzi, 2-3 g molibdenianu amonu i taką samą ilość siarczanu cynku należy rozpuścić w 10 litrach wody. Przetwarzanie liści czerwonej porzeczki odbywa się w pochmurny dzień lub wieczorem.

Na początku października czerwone porzeczki są karmione po raz ostatni: 10-15 kg nawozu organicznego, 100 g superfosfatu i 50 g chlorku potasu wprowadza się pod każdy krzak do kopania. Nawozy mineralne można zastąpić mieszanką warzyw lub owoców i jagód w ilości 500 g na każdy krzew.

Przycinanie porzeczek czerwonych

Kiedy kroić czerwone porzeczki

Uprawa czerwonych porzeczek polega na regularnym przycinaniu krzewów formującym, odmładzającym i sanitarnym. Przycinanie porzeczki czerwonej odbywa się wczesną wiosną lub późną jesienią, kiedy jest w stanie spoczynku..

Struktura porzeczek czerwonych jest podobna do struktury porzeczek czarnych, ale jej pędy owocujące trwają dwa razy dłużej. Pąki owocowe czerwonych porzeczek prawie zawsze tworzą się na wierzchołkach rocznych pędów, a jej owoce są umieszczone w górnej części gałęzi, dlatego podczas cięcia ich końcówki w żadnym wypadku nie są odcięte. Ponieważ okres owocowania pędów czerwonej porzeczki jest dłuższy niż pędów czarnej porzeczki, przycinanie odmładzające nie jest wykonywane tak często..

Przycinanie czerwonych porzeczek wiosną

U jednorocznej sadzonki czerwonej porzeczki wszystkie pędy są skracane o połowę do pąka zewnętrznego, tworząc zwarty kulisty krzew. Ponieważ czerwona porzeczka jest rośliną bardzo kochającą światło, a gdy krzew gęstnieje gwałtownie traci plon, jej krzew w ciągu 5-6 lat powstaje z nie więcej niż 15-20 gałęzi, a od siódmego roku oprócz przycinania sanitarnego, które obejmuje usuwanie niepotrzebnego, chorego, połamanego lub wysuszonego gałęzi, konieczne będzie przeprowadzenie odmładzającego - usuń gałęzie, które służyły ich życiu i ureguluj wzrost zerowych pędów.

Spośród pędów zerowych najbardziej rozwinięte i dobrze zlokalizowane pozostają do odnowienia, to znaczy te, które rosną bliżej krzewu, nie leżą na ziemi i nie krzyżują się z innymi pędami. Są skracane o połowę do zewnętrznej nerki, skierowane do góry, a pozostałe narośla są odcinane.

Cięcie czerwonych porzeczek jesienią

Jesienią, po opadnięciu liści, kiedy czerwona porzeczka owocuje i wchodzi w stan uśpienia, przeprowadza się sanitarne przycinanie krzewów: usuwa się gałęzie, które są złamane, dotknięte chorobą, wysuszone lub rosnące w złym kierunku. Jeśli z jakiegoś powodu nie wykonałeś przycinania formacyjnego na wiosnę, możesz to zrobić jesienią..

Reprodukcja czerwonej porzeczki

Jak rozmnażać czerwone porzeczki

Oczywiście sadzonki czerwonych porzeczek możesz kupić na dowolnym rynku, ale nie ma gwarancji, że sprzedasz dokładnie te odmiany, które zdecydowałeś się kupić. Jeśli nie chcesz się zniechęcić, rozmnażaj się. Porzeczki czerwone rozmnaża się wegetatywnie - nakładając warstwy, sadząc i dzieląc krzew.

Rozmnażanie czerwonej porzeczki przez nakładanie warstw

To najprostszy i najskuteczniejszy sposób propagowania kultury. Dla niego wybiera się młody krzew w wieku trzech, czterech lub pięciu lat, wczesną wiosną poluzowują pod nim glebę, nawożą ją, robią rowki o głębokości 8-10 cm w glebie, wychodząc ze środka krzewu, umieszczają w nich dobrze rozwinięte pędy jednoroczne lub dwuletnie, bezpiecznie mocują je w kilku miejscach za pomocą metalowych haczyków i przykryj środkową część warstw ziemią, tak aby ich wierzchołek pozostał na powierzchni. Gdy rozwijające się na warstwach pędy osiągną wysokość 10-12 cm, rozsypuje się je dwukrotnie w odstępie 2-3 tygodni wilgotną, luźną glebą. Przez całe lato warstwy są obficie podlewane, mulczując obszar wokół nich materią organiczną.

Jesienią ukorzenione i pędy są oddzielane od ługu macierzystego i dzieląc je wzdłuż na osobne rośliny z systemem korzeniowym, przesadzane na stałe. Za dwa lub trzy lata najbardziej rozwinięte z nich wejdą już do owocowania..

Rozmnażanie czerwonej porzeczki przez sadzonki

Sadzonki są również niezawodną metodą hodowli. Zdrewniałe sadzonki czerwonych porzeczek z rocznych pędów wyrastających z korzenia lub na dwu-trzyletnich gałęziach zakorzeniają się łatwiej i szybciej. Grubość cięcia powinna wynosić co najmniej 8 mm, a długość 18-20 cm. Materiał do sadzenia zbiera się jesienią, po czym sadzonki umieszcza się w skrzynce z mokrym piaskiem w celu utworzenia pąków korzeniowych i przetrzymuje przez 2,5-3 miesiące w temperaturze 2-3 ºC, a następnie umieścić pod śniegiem lub w pudełku na warzywa w lodówce do sadzenia wiosną.

Sadzonki sadzi się na otwartym terenie wczesną wiosną w ukośnej odległości 20 cm od siebie pod plastikowymi butelkami lub szklanymi słoikami. Głębokość zanurzenia sadzonek w glebie jest następująca: tylko dwa pąki powinny pozostać nad ziemią, a pozostałe są zanurzone w glebie. Gleba wokół sadzonek jest zagęszczana i podlewana, a po wyschnięciu miejsce jest ściółkowane humusem lub drobnym torfem. Ukorzenione sadzonki we wrześniu przesadza się na stałe.

Można rozmnażać przez porzeczki i zielone sadzonki, jednak zbyt długo tworzą system korzeniowy ze szkodą dla części naziemnej, dlatego sadzi się je na stałe nie wcześniej niż rok później, a zatem wchodzą do owocowania później niż czerwone porzeczki z zdrewniałych sadzonek.

Rozmnażanie czerwonej porzeczki przez podzielenie korzeni

Zwykle tę metodę rozmnażania stosuje się, gdy istnieje potrzeba przeszczepienia krzewu porzeczki w inne miejsce. Najpierw z krzaka usuwa się wszystkie chore, stare i połamane gałęzie, po czym wykopuje się krzak, dzieli na części ostrym sterylnym narzędziem, z których każdy powinien mieć dobrze rozwinięte korzenie i pędy, następnie kawałki obrabia się pokruszonym węglem, a sadzonki sadzi się w przygotowanych otworach na 5 7 cm głębiej niż krzew macierzysty. Po posadzeniu pędy skraca się do 15-20 cm, obficie podlewa i codziennie nawilża glebę, aż części krzewu zakorzenią się w nowym miejscu.

Szkodniki i choroby czerwonej porzeczki

Choroby czerwonej porzeczki

Choroby czerwonych porzeczek są typowe dla wszystkich agrestów. Na naszej stronie znajduje się artykuł „Choroby i szkodniki agrestu”, który szczegółowo opisuje wszystkie niebezpieczeństwa, jakie czyhają na przedstawicieli tej rodziny, dlatego nie będziemy rozwodzić się nad każdą chorobą, a jedynie o nich przypomnieć..

Tak więc na czerwone porzeczki wpływa antraknoza, biała plama, mączniak prawdziwy europejski, frotte (przerost, nawrót), nekrylowe suszenie pędów, mozaika pasiasta, kielich i rdzawa kolumnowa, szara zgnilizna. W walce z chorobami grzybiczymi dobre wyniki wykazały takie fungicydy jak płyn Bordeaux, Captan, Khomycin, Phtalan, Topsin M, Fundazol, siarka koloidalna, Kuprozan i inne leki o podobnym działaniu. A takich chorób wirusowych, jak frotte i mozaika, niestety nie można wyleczyć żadnym lekarstwem. W przypadku, gdy wirus zainfekował tylko pojedyncze gałęzie lub kwiatostany, wytnij je i spal, ale jeśli cały krzew jest zainfekowany, będziesz musiał się go pozbyć.

Szkodniki czerwonych porzeczek

Podobnie jak czarna, biała porzeczka i agrest, na krzewy czerwonej porzeczki mogą wpływać owoce czarnej porzeczki, bobkowate i bladostopie agrestowe, porzeczki porzeczkowe, robaki szklane, pąki i pająki, żółci liści i mszyce krzewiaste agrestu.

Najlepsze dziś środki owadobójcze to Actellik, Karbofos i Rovikurt. Aktara, Metaphos, Etaphos Ambush, Fosfamid, Vofatox, Tedion, Tsidial, Zolon, Antio i inne również wykazały dobre wyniki w zwalczaniu szkodników..

Przypominamy, że choroby lub owady dotykają głównie osłabione i zaniedbane rośliny, dlatego główną ochroną przed chorobami i szkodnikami jest przestrzeganie praktyk rolniczych i terminowa pielęgnacja. I oczywiście zapobiegawcze leczenie krzewów wczesną wiosną i po owocowaniu nie będzie przeszkadzać..

Odmiany czerwonych porzeczek

Czerwone porzeczki są popularne na całym świecie. Na skalę przemysłową porzeczki uprawiane są w USA, Holandii, Czechach, Słowacji, Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Łotwie i Estonii. Popyt na kulturę wynika nie tylko z jej smaku, ale także z cennych właściwości leczniczych, które posiada. Oferujemy Ci znajomość najpopularniejszych odmian czerwonych porzeczek.

Duże odmiany porzeczki czerwonej

Porzeczki o dużych owocach są reprezentowane przez następujące odmiany:

• Viksne - duża słodka czerwona porzeczka łotewskiej selekcji wczesnego dojrzewania z ciemnymi jagodami wiśni i słodko-kwaśnym smaku. Viksne to odmiana odporna na zimę i suszę, na którą prawie nie mają wpływu choroby i szkodniki. Wydajność z jednego krzewu wynosi 5-7 kg;
• Ural piękno - wysokowydajna i zimotrwała odmiana samopłodna o dużych czerwonych jagodach o słodkim deserowym smaku o wadze do 1,7 g. Odmiana nie jest niszczona przez błonki i mole, jest odporna na mączniaka prawdziwego;
• Fertody - samopłodna, owocująca, zimotrwała i odporna na grzyby, odmiana węgierska z zaokrąglonymi, jasnoczerwonymi jagodami o wadze do 1,2 g, o przyjemnym słodko-kwaśnym smaku;
• Darnitsa - porzeczka czerwona duża, której masa jagód sięga 1,5 g. Odmiana średnio dojrzewająca, odporna na suszę i mróz, plenna, rzadko dotknięta chorobami. Jagody błyszczące, ciemnoczerwone są używane zarówno do spożycia w stanie świeżym, jak i do mrożenia i przetwarzania;
• Rondome - wysokowydajna, antraknozowa, mrozoodporna późna odmiana selekcji holenderskiej o dużych owocach o słodko-kwaśnym smaku, dojrzewająca na niskich, zwartych krzewach.

Odmiany Asora, Obsky sunset, Ilyinka różnią się również dużymi owocami.

Słodkie odmiany czerwonych porzeczek

Najbardziej znane ze słodkich odmian to:

• Cukier - aromatyczna, smaczna i słodka czerwona porzeczka, którą można zjeść prosto z krzaka. Odmiana charakteryzuje się jednak niską samozapłodnieniem, a do dobrego owocowania potrzebuje zapylaczy - na przykład czerwonych porzeczek odmiany Natali;
• czerwony Krzyz - średnio dojrzewająca odmiana o dużych, jasnoczerwonych owocach deserowych, które stają się mniejsze pod koniec krzewu. Niestety na odmianę wpływa antraknoza;
• Wczesne słodkie - zimotrwała, plenna odmiana, wymagająca pielęgnacji i żyzności gleby, z wyrównanymi pod względem wielkości słodkimi, jasnoczerwonymi jagodami średniej wielkości;
• Svetlana - zimotrwała i owocna odmiana średnio dojrzewająca z małymi zaokrąglonymi jagodami o jasnoczerwonym kolorze i cienkiej skórce;
• Zamek Houghton - Odmiana zachodnioeuropejska zimotrwała i owocna o średniej wielkości czerwonych jagodach i przyjemnym smaku.

Wczesne odmiany czerwonej porzeczki

Wczesne dojrzewające odmiany czerwonych porzeczek obejmują:

• Wiktoria - wysokowydajna odmiana pochodzenia europejskiego o średniej wielkości jagodach o dobrym smaku, spożywana jako świeża i nadająca się do przetwórstwa;
• Kryształ - odmiana samopłodna o żółtawych okrągłych jagodach o przezroczystej skórce, dobrze zbalansowanym smaku, średniej do dużej wielkości;
• Pierworodny - mrozoodporne, wysokowydajne i odporne na grzybice, czerwone porzeczki selekcji fińskiej, z krzewu którego można wyjąć do 10 kg słodko-kwaśnych, średniej wielkości jagód, przyjemnych w smaku. Odmiana jest wszechstronnym zapylaczem dla odmian samopłodnych;
• Serpentynowy - wysokowydajna odmiana odporna na choroby i szkodniki o dużych owocach słodko-kwaśnych osadzonych na długich gronach;
• Hojny - odporna na antraknozę i roztocza nerek, wysokowydajna i zimotrwała czerwona porzeczka z jasnoczerwonymi, umiarkowanie kwaśnymi jagodami.

Słynne wczesne odmiany czerwonych porzeczek to także czerwona Gollandskaya, Early sweet, Laturnays, Chulkovskaya, Rachnovskaya i Konstantinovskaya.

Średnie odmiany czerwonych porzeczek

Odmian czerwonych porzeczek o średnim okresie dojrzewania jest znacznie więcej niż wczesnych lub późnych. Spośród nich najczęściej uprawiane:

• Versailles Red - wysokowydajna, wielkoowocowa, samopłodna odmiana o dużych czerwonych jagodach o gęstej skórce, stosowana zarówno jako świeża, jak i przetworzona;
• Róża - odporna na choroby odmiana deserowa z różowymi jednowymiarowymi jagodami średniej wielkości, o delikatnym słodkim smaku z lekką kwaskowatością;
• Buzhanskaya - ukraińska odmiana wysokowydajna i odporna na grzybice z jasnoczerwonymi dużymi jagodami o wadze do 1 g, nadająca się zarówno do spożycia w stanie świeżym, jak i do mrożenia i przetwórstwa;
• Gazela - wysokowydajna, zimotrwała i odporna na grzyby odmiana o małych, ale bardzo smacznych czerwonych jagodach;
• Krasnaya Andreichenko - samopłodna, zimotrwała, wysokowydajna odmiana, odporna na choroby grzybowe, z czerwonymi zaokrąglonymi jagodami o wadze do 0,8 g przyjemnego słodko-kwaśnego smaku.

Oprócz tych opisanych istnieją inne odmiany czerwonych porzeczek w połowie sezonu, które są popularne w ogrodnictwie amatorskim: Purple, Hero, Honduin, Reibi Castle, Star of the North, Natalie, Polyana, Samburskaya, Vika, Niva, Nenaglyadnaya i inne.

Późne odmiany czerwonej porzeczki

Wśród odmian późnego dojrzewania najczęściej uprawia się w kulturze:

• Valentinovka - zimotrwała, wysoko plenna, samopłodna odmiana, odporna na mączniaka prawdziwego, o średniej wielkości jednowymiarowych, kwaśnych jagodach o silnych właściwościach żelujących;
• Marmolada - zimotrwała, owocująca i odporna na antraknozę i mączniaka prawdziwego, bardzo późno dojrzewająca odmiana o pomarańczowo-czerwonych owocach o kwaśnym smaku, średniej do dużej wielkości;
• Osipovskaya - zimotrwała, owocna i odporna na choroby odmiana rosyjskiej selekcji z ciemnoczerwonymi jagodami o dobrym smaku tej samej wielkości;
• Holenderski czerwony - wytrzymała, bezpretensjonalna, zimotrwała, produktywna i odporna na antraknozę odmiana holenderskiego wyboru o średniej wielkości czerwonych jagodach o słodko-kwaśnym smaku z przezroczystą skórką;
• Laponia - zimotrwała, wysoko plenna, samopłodna odmiana o jasnoczerwonych owocach średniej i małej wielkości oraz doskonałym, delikatnym słodko-kwaśnym smaku.

Oprócz tych późno dojrzewających odmian Dana, Ogonyok, Orlovskaya Zvezda, Pamyatnaya, Orlovchanka, Rosita, Gift of Summer, Ural Dawns i inne są uprawiane w kulturze.

Najlepsze odmiany czerwonych porzeczek

Biorąc pod uwagę takie kryteria, jak wielkość jagód, ich smak, ilość zawartych w nich witamin i cukrów, a także stopień ich zimotrwalości, za najlepsze odmiany czerwonych porzeczek można uznać Viksne, Holland Red, Cascade, Ural Beauty i Serpentine..

Odmiany czerwonych porzeczek dla regionu moskiewskiego

Czerwone porzeczki należą do najbardziej odpornych na zimę roślin jagodowych i mogą być z powodzeniem uprawiane w chłodniejszym klimacie. Czerwone porzeczki dla regionu moskiewskiego powinny mieć dokładnie taką samą jakość jak zimotrwalosc. Jakie odmiany możemy polecić do uprawy w regionie moskiewskim? Najlepsza porzeczka czerwona oprócz zimotrwałości powinna mieć jeszcze inne zalety - dość duży rozmiar, dużą zawartość witaminy C i cukrów, dobry smak i najlepiej aromat. Odmiany o wymienionych cechach obejmują:

• Asiu - średnio-wczesna, plenna i odporna na choroby odmiana o ciemnoczerwonych owocach średniej wielkości o słodko-kwaśnym smaku;
• Natalie - wysokowydajna samopłodna i zimotrwała odmiana o dużej odporności na choroby i szkodniki. Jagody tej odmiany są duże, zaokrąglone, ciemnoczerwone i mają słodko-kwaśny smak;
• Jonker van Tets - zimotrwała, owocna, odporna na choroby, samopłodna i wcześnie dojrzewająca odmiana o okrągłych lub prawie gruszkowatych dużych, jasnoczerwonych owocach o przyjemnym smaku;
• Rachnovskaya - wysokowydajna, zimotrwała odmiana samopłodna, odporna na choroby i szkodniki. Jagody tej odmiany są średniej wielkości, czerwone, słodko-kwaśne;
• Nadzieja - ultra wczesna wysokowydajna odmiana zimotrwała, samopłodna, odporna na szkodniki i choroby, o średniej wielkości zaokrąglonych purpurowoczerwonych owocach, słodko-kwaśnym smaku i uniwersalnym przeznaczeniu.

Właściwości czerwonej porzeczki

Przydatne właściwości czerwonej porzeczki

Jagody czerwonej porzeczki są bogate w witaminy A, C, E, potas, żelazo i selen, kwas jabłkowy i bursztynowy, substancje azotowe i pektynowe. Są wypełnione przeciwutleniaczami, które mogą zwalczać komórki rakowe. Czerwone porzeczki są korzystne dla człowieka, przede wszystkim ze względu na wysoką zawartość prowitaminy A w jagodach, która jest niezbędna dla zdrowia włosów, skóry i kości, a także zapobiega starzeniu się..

Obecność unikalnej substancji oksykumaryny w czerwonych porzeczkach zapobiega zawałom serca i pozytywnie wpływa na pracę układu sercowo-naczyniowego. Osobom cierpiącym na miażdżycę tętnic pokazano codzienne stosowanie czerwonych porzeczek ze względu na zawarte w nich pektyny, które usuwają nadmiar cholesterolu, a tym samym zapobiegają tworzeniu się blaszek w naczyniach..

Dodatkowo czerwona porzeczka usprawnia pracę żołądka i jelit, wzmaga pocenie się, co sprzyja usuwaniu z organizmu nadmiaru soli, toksyn i toksyn. Ma właściwości przeciwzapalne, żółciopędne, przeciwgorączkowe, hemostatyczne, oczyszczające i przeczyszczające..

Sok z czerwonej porzeczki przy regularnym stosowaniu normalizuje poziom hemoglobiny we krwi, łagodzi zaparcia i sole kwasu moczowego, pomaga kobietom w ciąży zwalczać objawy zatrucia - nudności i wymioty. Sok pomaga sportowcom zachować zdrowy wygląd i zregenerować siły po zawodach. Picie soku obniża gorączkę u dzieci i dorosłych. Wskazany jest również przy anemii, cukrzycy, utracie siły i chronicznym zmęczeniu..

W porównaniu z wieloma innymi korzystnymi dla organizmu jagodami i owocami, czerwona porzeczka jest produktem niealergizującym - jest przepisywana nawet na zapalenie skóry.

Czerwona porzeczka - przeciwwskazania

Ale pomimo tak oczywistych zalet czerwonej porzeczki nie można przemilczeć faktu, że może ona niektórym ludziom zaszkodzić. Takie kategorie obejmują pacjentów z wrzodami żołądka i dwunastnicy, ostrym zapaleniem żołądka, zapaleniem wątroby i hemofilią. Regularne stosowanie czerwonych porzeczek jest niepożądane dla osób ze zwiększoną krzepliwością krwi.