Berberys: odmiany, sadzenie, rozmnażanie i pielęgnacja

Roślina berberysu występuje w postaci krzewów i małych drzewek. Należy do rodziny berberysu. Sama nazwa ma korzenie w języku arabskim i pochodzi od słowa beiberi, które tłumaczy się jako „kształt muszli”. Krzewy cieszą się dużym zainteresowaniem ogrodników, ponieważ jadalne owoce są doskonałym surowcem do produkcji różnych napojów, dżemów i produktów leczniczych stosowanych w medycynie ludowej..

Cechy widoku

Duża rodzina berberysu liczy ponad 170 gatunków, z których wiele jest uprawianych i jest interesujących dla ogrodników i hodowców, ponieważ jadalne owoce są podstawą przyrządzania różnych napojów, słodyczy, leków stosowanych w medycynie ludowej, a także dodatków do potraw narodowych niektórych narodów. Nie odstają też walory dekoracyjne tej rośliny - zróżnicowana, jasna barwa liści pozwala wykorzystać ją jako malowniczy żywopłot do ogrodu lub dekor do krajobrazu. Chciałbym również zwrócić uwagę na bezpretensjonalność, mrozoodporność, odporność na suszę i trwałość berberysu - wszystkie te właściwości znacznie ułatwiają jego uprawę..

Przedstawiciele rodziny berberysu można spotkać głównie na terenach górskich, rośnie na półkuli północnej. Wysokość może wahać się od bardzo niewymiarowych form - 30 cm (karzeł), do olbrzymów o długości około 3 metrów (kolumnowy).

Oprócz zieleni (berberysu pospolitego) liście mogą mieć różne odcienie żółtego, fioletowo-fioletowego (czerwonolistne), cętkowane lub z obwódką wokół krawędzi.

Opis kwitnienia:

• Małe pachnące kwiaty o złotożółtym lub pomarańczowym odcieniu z czerwonymi inkluzjami.
• Tworzą kwiatostany racemose lub corymbose. Czasami roślina kwitnie w jednym kolorze.
• Każdy płatek ma parę nektarników. Kwitnący berberys przyciąga swoim aromatem pszczoły, uważany jest za doskonałą roślinę miododajną.

Rodzaje i odmiany

Różnorodność gatunków tej rośliny i ich atrakcyjność dekoracyjna często utrudnia wybór. Konieczne jest dokładne określenie celu uprawy i budowanie na nim.

Jeśli celem jest zebranie jagód, powinieneś wybrać odmiany owocujące, kiedy planujesz sadzić roślinę jako krzewy ozdobne dla przyjemności estetycznej, będziesz musiał wybrać inne. Ale w rodzinie Barberry odmiany, które z powodzeniem radzą sobie ze wszystkimi zadaniami naraz, zyskały ogromną popularność.

Najpopularniejsze odmiany to:

• zwykły berberys;
• Thunberg;
• bagatela;
• Koreański;
• Ottawa;
• Maria.

Berberys pospolity jest najczęstszym i najbardziej skromnym typem rodziny. U młodej rośliny gałęzie są cienkie i rozłożyste, ale z biegiem lat silnie rosną i stają się nieprzekraczalną ścianą. Liście drobne, cienkie są owalne w kolorze ciemnozielonym, a na pędach wyrastają liczne kolce. W okresie kwitnienia krzewy są dosłownie pokryte pędzelkami z jaskrawożółtych kwiatów. Krzew daje wysokie plony jasnoczerwonych aromatycznych jagód.

Berberys pospolity

Berberys Thunberg zyskał uznanie ogrodników za swoje właściwości dekoracyjne. Wysokość krzewu jest niewielka - do 1 metra. Gałęzie młodej rośliny są żółte do jaskrawoczerwonych, ale z wiekiem stopniowo ciemnieją i stają się fioletowe. Jasnozielone liście latem są małe i podłużne lub jajowate, a jesienią nabierają czerwonego odcienia. Gorzkie owalne jagody zaczynają dojrzewać jesienią i ożywiają pusty ogród jasnymi kolorami przez cały zimny okres, służą jako pokarm dla ptaków.

Berberys Thunberg

Berberys ottawski jest wynikiem skrzyżowania kilku gatunków z rodziny. Stało się powszechne i jest zasłużenie uznawane za jednego z najpiękniejszych przedstawicieli berberysu ze względu na niezwykły różowo-fioletowy kolor liści. Jesienią liście zmieniają kolor na ciemnoczerwony i przez całą zimę przypominają gorące letnie słońce.

Berberys Ottawa

Bagatela berberysu to krzew karłowy, ma kulisty kształt. Ta roślina o wielu łodygach osiąga zaledwie 40 cm wysokości i rośnie bardzo wolno. Jej liście mają oryginalny kolor - są szkarłatno-czerwone i odlewane z miedzią. Jesienią poprawia się jasność i nasycenie koloru czerwonego. W połowie wiosny kwitnienie rozpoczyna się od białych kwiatostanów, które we wrześniu-październiku zastępowane są jasnoczerwonymi eliptycznymi owocami o średnicy do 1 cm, które mogą ozdabiać roślinę przez całą zimę.

Bagatela z berberysu

Koreański berberys to średniej wielkości krzew, osiągający maksymalnie 2 m wysokości. Jego jasnożółte kwiaty mają silny zapach i są zebrane w grona-kwiatostany. Owoce prawie kuliste czerwone dojrzewają we wrześniu, ich średnica wynosi ok. 1 cm, liście krzewu z nadejściem jesieni przybierają purpurowoczerwony kolor i opadają pod koniec października. Jest piękny i jasny, dlatego nadaje się do sadzenia w najbardziej widocznych miejscach..

Koreański berberys

Berberys Maria to ciernisty krzew o gęstej koronie rosnącej ku górze. Młode pędy mają czerwonawy odcień. Jego średnia wysokość wynosi 1,2–1,5 m, a szerokość 1 m. Ma duże złocistożółte liście z czerwoną obwódką, które wraz z nadejściem jesieni zmieniają się w pomarańczowoczerwone. Kwitnie licznymi małymi żółtymi kwiatami.

Berberys Maria

Kiedy i jak sadzić berberys?

Roślinę sadzi się zwykle wczesną wiosną na glebie rozmrożonej ze śniegu, ale niektóre odmiany sadzi się jesienią.

Powinieneś także wziąć pod uwagę 2 ważne zasady:

• obecność wody gruntowej w pobliżu może zniweczyć wszelkie wysiłki związane z opieką nad rośliną, ponieważ berberys nie toleruje dużej ilości wilgoci;
• sadzenie najlepiej wykonywać po słonecznej stronie, ponieważ w cieniu niezwykły kolor traci swoją jasność, a także zmniejsza się owocowanie.

Przygotowanie gleby

Wygodnym miejscem do wzrostu krzewów są słoneczne, otwarte i dobrze wentylowane tereny. Berberys najlepiej rośnie na glebie, której pH jest bliskie zeru, ale nie przekracza 7. Jeśli gleba ma kwaśne środowisko, lepiej dodać do niej wapno.

Pożądane jest wcześniejsze wapnowanie gleby. Mieszankę przygotowuje się w następujący sposób: 9 kg humusu, 400 g wapna gaszonego, 100 g superfosfatu i 200 g popiołu drzewnego. Dokładnie wymieszaj wszystkie składniki i dodaj do dołów do sadzonek.

Zasady lądowania

Krzewy można sadzić pojedynczo lub tworzyć żywopłot. W przypadku pojedynczego sadzenia odległość między roślinami powinna wynosić co najmniej półtora metra. W przypadku żywopłotu sadzi się 2 krzewy na 1 metr bieżący. Doły wykopuje się na 2-3 tygodnie przed sadzeniem, ich rozmiar dla pojedynczych krzewów wynosi średnio 40 x 40 cm. W przypadku żywopłotu wykopany jest rów o głębokości 40 cm. Na dno wykopu lub dołu wylewa się warstwę czystego piasku - zwiększy to napowietrzenie systemu korzeniowego. Następnie korzenie sadzonki są obniżane, przykrywane ziemią i zagęszczane. Po obfitym podlewaniu gleba jest nawożona torfem lub kompostem. Po posadzeniu część rośliny należy odciąć, pozostawiając tylko pęd z 4-5 pąkami.

Jeśli pH gleby ma środowisko obojętne, lekko kwaśne lub lekko zasadowe, wówczas nawóz wlewa się do dołów wraz z sadzonkami, których skład jest wskazany w poprzedniej sekcji, ale bez popiołu i wapna.

Opieka

Dbanie o różne odmiany tej rośliny nie różni się zbytnio, niezależnie od tego, czy są to krzewy ozdobne o gorzkich owocach, czy rośliny ogrodowe - w każdym razie nawet początkujący ogrodnik amator z łatwością może wyhodować berberys.

Lista wymaganych czynności obejmuje następujące rodzaje prac:

• podlewanie;
• poluzowanie gleby;
• usuwanie chwastów;
• przycinanie;
• karmienie.

Przy umiarkowanej ilości opadów podlewanie berberysu nie jest konieczne. W przypadku silnych upałów lub suszy, co tydzień odpowiednio nawilżaj glebę wodą o neutralnej temperaturze. Należy wylewać u nasady, nie spadając na liście. Świeżo posadzone krzewy podlewamy z tą samą częstotliwością.. Niebezpieczeństwo dla berberysu jest reprezentowane przez częste deszcze, ponieważ w korzeniach gromadzi się dużo wilgoci, co jest dla niego destrukcyjne.

Oprócz podlewania należy od czasu do czasu poluzować glebę, a także usunąć chwasty, które obficie rosną wokół krzewów. Cięcie roślin jest obowiązkowe, a słabe i suche pędy są usuwane. Pierwotną procedurę przeprowadza się wiosną, rok po posadzeniu, przez przecięcie gałęzi o połowę lub nawet więcej. W przyszłości przycinanie odbywa się 2 razy w roku: na początku czerwca i na początku sierpnia ma nie tylko znaczenie sanitarne, ale także pomaga uformować piękny kształt krzewów..

Ważnym warunkiem komfortowego rozwoju sadzonek w kraju jest dokarmianie. Rok po posadzeniu każdą roślinę berberysu należy karmić nawozem azotowym: w tym celu 30 g mocznika rozpuszcza się w wiadrze z wodą. Wystarczy dodać to rozwiązanie raz na 3-4 lata. Dotyczy to odmian ozdobnych. A jeśli na miejscu posadzimy uprawiane krzewy owocowe, to po kwitnieniu ważne jest, aby każdy z nich nawozić 10 g nawozu potasowego i 15 g superfosfatu.

Reprodukcja

Istnieje kilka sposobów rozmnażania berberysu - zarówno metodami generatywnymi, jak i wegetatywnymi. Każdy z nich ma swoje zalety i wady:

• Rozmnażanie przez sadzonki. Są gotowane bliżej połowy czerwca wczesnym rankiem, podczas cięcia górne liście są całkowicie usuwane, a dolne przecinane na pół. Następnie sadzonki umieszcza się w roztworze korzeniowym na kilka godzin i dobrze myje. W tym czasie przygotowuje się następującą kompozycję: jedną część gleby, próchnicę i torf oraz połowę piasku. Materiał do sadzenia jest zakopany w takiej glebie, a zdejmowana przezroczysta kopuła jest wykonana z plastikowych butelek lub innych improwizowanych środków. Utrzymują w tym stanie przez około 2 tygodnie, okresowo podnosząc osłonę kopuły w celu wentylacji. Po ukorzenieniu pokrywki są usuwane.
• Posiew. W takim przypadku, po zebraniu dojrzałych owoców berberysu, które nabierają czerwonego koloru, należy oddzielić miazgę od nasion. Trzymaj ostatni przez kilka minut w roztworze nadmanganianu potasu i wysusz. Wysiewa się jesienią na prowizorycznym podłożu, głębokość warstwy gleby wynosi 1 cm, wiosną, gdy z pary liści pojawiają się pędy, przerzedza się je tak, aby między pędami zachowała się odległość co najmniej 3-4 cm. Sadzonki uprawiane są przez około 2 lata a następnie przesadzane na stałe miejsce. Jeśli planuje się wysiać nasiona berberysu wiosną, to w tym przypadku miesza się je z piaskiem i utrzymuje przez 3-5 miesięcy w chłodnym miejscu w temperaturze około 5 ° C. Sadzonki krzewów, przeniesione na stałe, dadzą plon w ciągu 2 lat. Ale przesadzanie ich jest pożądane w kilku kawałkach obok siebie, ponieważ owoce pojawiają się przez zapylenie.
• Dzieląc krzew. Ta metoda jest idealna dla krótkich roślin w wieku pięciu lat z pogłębieniem korzeni nie większym niż 10 cm, wiosną wykopują krzew i dzielą go na kilka identycznych części. Wygodne jest oddzielenie korzenia sekatorem lub piłą, ale musisz starać się go jak najmniej zranić. Po oddzieleniu wszystkie świeże kawałki posypuje się pokruszonym węglem drzewnym, a nowe krzewy sadzi się na otwartym terenie.
• Warstwy. Wiosną wybierz silniejszy niższy młody pęd na berberysie. Wykop w pobliżu otwór o głębokości 20 cm i umieść w nim środek pędu, posyp go ziemią i pozostaw górę na powierzchni. Jesienią na warstwie pojawią się korzenie. Możesz przenieść gotowe sadzonki na stałe miejsce wzrostu.

Przygotowanie krzewów do zimowania

Wraz z nadejściem chłodów roślina musi być przygotowana na zimę. Aby to zrobić, musisz wykonać następujące czynności:

• Zawiąż mocno rozłożone gałęzie liną i zrób cylinder wokół tulei z dowolnej metalowej siatki, na przykład ogniwa łańcucha. Wysokość siatki powinna być nieco wyższa niż sam krzew.
• W przestrzeń między rośliną a siatką wsypać suche opadłe liście lub świerkowe gałęzie i owinąć siatkę materiałem izolacyjnym.

Przed budową schronienia warto posypać ziemię wokół buszu torfem lub suchymi liśćmi.