Rose rugosa - ozdobne owoce dzikiej róży dające wysokie plony

Dzika róża (łac. Rosea) jest zwykle przypisywana rodzinie różowej. W naturze występuje ponad 600 gatunków i około 5000 różnych form i mieszańców. Rośnie zarówno w lasach liściastych, jak i iglastych, w górach, na zboczach, wzdłuż źródeł i rzek, na łąkach i równinach w różnych warunkach klimatycznych. Jedną z najpopularniejszych form róży jest róża Rugosa lub „róża pomarszczona”, której wiele uprawia się na środkowym pasie i na Dalekim Wschodzie..

Rosa Rugosa - opis i charakterystyka rośliny

Rosa rugoza lub dzikiej róży to bujny krzew o wysokości od 1 do 2,5 metra o mocno pomarszczonych i błyszczących liściach, które składają się z kilku części (od 5 do 9) i mają charakterystyczne pokwitanie na dolnych stronach szaro-zielonego koloru.

Kwiaty są pojedyncze lub zebrane w kwiatostany po 3-5 sztuk, mają przyjemny aromat, w zależności od konkretnego podgatunku mogą być podwójne lub zwykłe z białymi lub czerwonymi płatkami. Okres kwitnienia róży Rugosa to całe lato kalendarzowe, dlatego często w jednym miejscu i na jednym krzewie można zobaczyć zarówno pąki, jak i kwiaty z owocami.

System korzeni róży ma charakterystyczną cechę. Jednocześnie rośnie w głąb ziemi o 3-4 metry, pozostając niejako na powierzchni. Przyczynia się to do dobrej stabilności krzewu. W porównaniu z innymi rodzajami róży róża Rugosa ma kilka zalet, za które jest tak ceniona przez projektantów krajobrazu i prostych ogrodników:

• bardziej dekoracyjne i piękne kwiaty;
• wysoka odporność na mróz i suszę;
• mało wymagający dla składu gleby;
• stabilne i ciągłe owocowanie;
• wysoka wydajność (do 4 kg z jednego standardowego krzewu).

Rose Rugosa lub Queen of the North ma bardzo zdrowe owoce, które są szeroko stosowane zarówno w medycynie tradycyjnej, jak i ludowej, a zapach jej kwiatów jest podobny do prawdziwych róż..

Przegląd odmian i odmian mieszańcowych

Wszystkie formy hybrydowe i nowe odmiany róży Rugosa zostały wyhodowane ze zwykłej pomarszczonej dzikiej róży. Do najbardziej znanych z nich należą:.

Pink Grothendorst

Wysoki krzew o rozłożystej koronie, błyszczących jasnozielonych liściach i gęstych kwiatach o średnicy 2-3 cm, z wyrzeźbionymi na brzegach płatkami o delikatnym różowym odcieniu i jasnym przyjemnym zapachu. Zewnętrznie świeże kwiatostany tej odmiany przypominają goździki..

Conrad Ferdinand

Bujny krzew z piramidalną koroną i zielonymi liśćmi, jak prawdziwa róża. Kwitnie kilka razy w ciągu jednego sezonu. Kwiaty pachnące, masywne, o charakterystycznym srebrzysto-różowym odcieniu.

Agnes Gold

Różni się wysokością, jak kwiatostany - półpełne, kremowo-żółte pąki o średnicy 5-7 centymetrów z ciemnym, prawie złotym środkiem. Liście ciemnozielone, tradycyjne jak zwykłe róże.

Królowa Północy

Jedna z najbardziej „rosyjskich” odmian, opracowana w XIX wieku przez słynnego naukowca i botanika Eduarda Regela. Różni się wysoką zimotrwalością, intensywnym aromatem kwiatów i wytrzymałością.

Rugelda

Duży i mocny krzew o wysokości do 170 cm i szerokości do 130 cm, z ciernistymi i grubymi łodygami oraz falistymi płatkami na pąkach kwiatowych, które kształtem przypominają pompony. Posiada bardzo przyjemny zapach i dekoracyjny wygląd.

Dagmar

Najbardziej wytrzymała i „silna” z mieszańców róży Rugosa, nazwana na cześć duńskiego naukowca z 1914 roku. Opis wyróżniają się liśćmi o ciemnozielonym kolorze z pięknym brązowym odcieniem w jesiennym okresie wzrostu. Pąki jasnoczerwono-różowe z 6-8 płatkami.

Oprócz wybranych podgatunków warto zwrócić uwagę na takie odmiany hybrydowe jak: Hansa o pachnących fioletowo-różowych kwiatach, a także Georges Ken, Wrinkled Alba, Vera i Grothendorst Suprem z podwójnymi kwiatostanami o brązowo-malinowym odcieniu.

Owoce takiej dzikiej róży to multi-korzenie o specjalnym kształcie od 1 do 2 cm średnicy, pokryte włosiem, mają kolor pomarańczowy lub czerwonawy.

Wewnątrz owocu znajduje się wiele nasion, które ostatecznie dojrzewają w połowie sierpnia i września. Zawierają dużą ilość witamin i są szeroko stosowane zarówno w medycynie tradycyjnej, jak i ludowej jako podstawa do różnych naparów i wywarów.

Rozmnażanie przez nasiona i odrosty korzeni

Najskuteczniejsze jest rozmnażanie pomarszczonej dzikiej róży z nasionami. Zbiera się je pod koniec lata z niedojrzałych, brązowych owoców do wyschnięcia okrywy nasiennej. Wysiew materiału przeprowadza się jesienią, pod koniec września lub października bezpośrednio na otwarty teren, wykonując specjalne rowki, które następnie posypuje się trocinami lub przetworzoną próchnicą.

Na początku wiosny sadzonki w doniczkach lub innych pojemnikach przykrywa się ramą z włókna szklanego lub folii plastikowej typu szklarniowego, aby sadzonki nie zamarzały i pojawiały się szybciej.

Gdy tylko uformują się pierwsze 2-3 liście, zaczynają przesadzać do oddzielnych doniczek, a następnie na otwarty teren.

Podczas siewu wiosną nasiona należy poddać obróbce wstępnej - rozwarstwieniu. Aby to zrobić, świeży materiał miesza się z ziemią torfową i piaskiem w specjalnych pudełkach i umieszcza w lodówce lub chłodnej piwnicy, a zimą są okresowo wyjmowane i mieszane.

Aby zachować właściwości rośliny matecznej, dzikiej róży hoduje się, dzieląc krzew lub odrosty korzeni. Odpowiednie jest również rozmnażanie przez sadzonki, ale nie wszystkie odmiany dobrze kiełkują, zwłaszcza jeśli są sadzone natychmiast w dołkach na otwartej przestrzeni.

Wiosną lub jesienią wybiera się odpowiednie potomstwo o wysokości 25-30 cm, ostrożnie oddzielając od głównej części ostrą łopatą, a następnie sadząc w niewielkiej odległości, stosując te same zasady pielęgnacji, jak w przypadku głównego krzewu róży.

Przeszczep róży Rugosa i zastosowanie w projektowaniu krajobrazu

Potrzeba przeszczepienia dzikiej róży pojawia się z różnych powodów. Najczęściej jest to zubożona, osłabiona gleba lub niewłaściwe początkowe miejsce sadzenia.

Roślinę przesadza się wiosną lub w połowie jesieni. W tym celu przygotowuje się nowy dół do sadzenia z odpowiednią i nawożoną glebą. W pochmurny dzień ostrożnie kopią stary krzew, wyciągają owoc dzikiej róży wraz z glinianą grudką, w razie potrzeby odcinają zbyt długie i natychmiast sadzą w nowym miejscu. Posyp korzenie ziemią i ściółkuj cały obszar sadzenia.

Korzenie róży nie znoszą ciepła i suchości. Dlatego jeśli przeszczep zostanie przeprowadzony na wiosnę, nie powinno upłynąć więcej niż pół godziny między wykorzenieniem a sadzeniem w nowym miejscu, w przeciwnym razie korzenie zostaną uszkodzone w powietrzu. Nie zaleca się przeszczepiania kwitnącego krzewu, nawet jeśli jest to pilnie potrzebne. Ta procedura jest przeprowadzana przed rozpoczęciem przepływu soków i dojrzewania lub po nim.

W projektowaniu krajobrazu różne odmiany i hybrydy róż Rugosa są używane do sadzenia jako żywopłot, w połączeniu z drzewami iglastymi lub jako dekoracja kompozycji kamiennych na terenie.

Rugosa jest używana jako idealna naturalna bariera wzmacniająca brzegi, wąwozy lub piaski rzeczne. W naturze pomarszczone owoce róży po prostu wolą rosnąć w pobliżu zbiorników wodnych na glebach piaszczystych lub piaszczysto-gliniastych, a zwłaszcza w klimatach tropikalnych.

Pielęgnacja ogrodu dzikiej róży - jak wyhodować zdrową roślinę

W pierwszym roku po posadzeniu róża Rugosa wymaga stałego i obfitego podlewania. Jednak owoce róży są uważane za stosunkowo odporną na suszę uprawę ogrodniczą. Od drugiego roku 2-3 wiadra wody wystarczą na 1 młody, niepłodny krzew i około 5-6 wiader na kwitnący. W sumie w jednym sezonie dzika róża jest podlewana 4-5 razy, ale w przypadku ekstremalnych upałów i suszy liczbę podejść można zwiększyć o 1,5 razy.

Aby kultura dobrze rosła i rozwijała się w ogrodzie, potrzebuje ciągłego karmienia.. Dzika róża uwielbia nawozy azotowe, a także magnez i żelazo, które są wprowadzane do gleby w celu zapobiegania groźnym chorobom, takim jak chloroza liści i łodyg. Odpowiednie dodatki mineralne i organiczne wprowadzane są etapami - najpierw wczesną wiosną, następnie w połowie lata i jesieni. Oprócz azotu do każdego krzewu dodaje się 3-4 kilogramy świeżego, przetworzonego kompostu w ciągu pierwszych 3-4 lat życia..

Po osiągnięciu wieku trzech lat róża Rugosa wymaga ciągłego przycinania. Wszystkie chore, słabe lub suche pędy są całkowicie odcinane ostrym sekatorem ogrodowym. Przyrosty jednoroczne i dwuletnie należy skrócić o ćwierć lub połowę. Przycinane są również gałęzie powyżej 7 roku życia.

Wszystkie zabiegi „chirurgiczne” przeprowadzane są głównie wiosną, gdyż jesienią owoce róży są bardziej podatne na zmiany. Jeśli chodzi o kwiaty, można je również ciąć po więdnięciu. Może to zarówno promować obfite kwitnienie, jak i prowadzić do utraty płodności..

Zbiór owoców rozpoczyna się etapami w połowie sierpnia. Ze względu na specyfikę wzrostu i kwitnienia tej uprawy nie będzie możliwe jednorazowe zebranie całej uprawy. Ale najważniejsze jest to, aby mieć czas na usunięcie ostatnich owoców przed nadejściem pierwszych przymrozków. Pamiętaj, że pomimo atrakcyjnego wyglądu i aromatu, ten rodzaj róży ma kolczaste pędy, dlatego zbiórka prowadzona jest w specjalnych rękawiczkach i ubraniach..

Choroby i szkodniki - wskazówki dotyczące zapobiegania i leczenia

Dzika róża atakuje wiele szkodliwych owadów i kleszczy, a także choroby zakaźne i grzybicze. Wśród najczęstszych „gości” są bocianki, mszyce, skoczki, liszajowce, chrząszcze brązowe i inne. Motyle, które wgryzają się w młode pędy, powodując ich wysychanie i więdnięcie, są zwalczane silnymi środkami owadobójczymi i pestycydami.

Pod krzakiem dotkniętym przez tego szkodnika gleba jest ponownie wykopywana, a już „obgryzione” gałęzie i pędy są odcinane i palone na stosie. Wczesne leczenie profilaktyczne specjalnymi środkami chemicznymi i środkami ludowymi pomaga w przypadku gąsienic owocowych lub maczug liści. W przypadku znalezienia kilku ścieżek najlepiej złożyć je ręcznie. Spryskiwanie środkami owadobójczymi o podwójnym działaniu pomoże przez chwilę w dużej ilości.

Przędziorki i inne rodzaje roztoczy żywią się sokiem zielonych liści i pędów. Mogą również stać się nosicielami niebezpiecznych chorób wirusowych. Najczęściej owady pojawiają się przy suchej, upalnej pogodzie lub przy niewystarczającym podlewaniu. Profilaktycznie liście, a zwłaszcza ich dolna część, spryskuje się 2-3 razy w tygodniu czystą, zimną wodą. Ale jeśli już się pojawiły, są niszczone tylko za pomocą silnych preparatów akarycydów i innej chemii ogrodowej..

Terminowe zapobiegawcze traktowanie krzewów roztworami mydła i siarczanu miedzi pomaga w zwalczaniu takich chorób dzikiej róży, jak mączniak prawdziwy, rdza czy chloroza liści. Nawozy potasowe zwiększają odporność na choroby, tylko należy je stosować zgodnie z instrukcją, aby nie uzyskać odwrotnego efektu.

Chloroza i zażółcenie liści wskazuje na brak w glebie różnych pierwiastków w postaci cynku, magnezu, potasu czy fosforu oraz niedostatek lub nieskuteczność nawozów. Aby zwalczyć chorobę, stosuje się środki ludowe i preparaty grzybobójcze..

Pamiętaj, że przy odpowiedniej pielęgnacji, terminowym podlewaniu, wykonaniu wymaganej liczby opatrunków i zapobieganiu, ryzyko zarażenia zarażonych krzaków jest znacznie zmniejszone.

Rosa Rugosa - magazyn witamin i minerałów

Owoce większości odmian dzikiej róży, w tym pomarszczone, zawierają ogromną ilość witaminy C (10 razy więcej niż cytryna i inne owoce cytrusowe), a także potas, magnez, fosfor, różne przydatne kwasy, karoten, garbniki itp..

Pąki zawierają cenne olejki eteryczne, antocyjany i glikozydy, związki organiczne, a nawet wosk. To właśnie kwiaty róży Rugosa zawierają najwięcej składników odżywczych w porównaniu z innymi rodzajami owoców dzikiej róży..

Owoce, kwiaty i pędy dzikiej róży są używane w takiej czy innej formie jako silny środek przeciwzapalny, napotne i krwiotwórcze. Napary i wywary z tej rośliny polecane są przy wielu schorzeniach, w tym przy chorobach wątroby, nerek, przewodu pokarmowego, serca i naczyń krwionośnych. Tradycyjny napar jest stosowany jako tonik i tonik.

Przygotowanie takiego bulionu jest łatwe. Dwie łyżki posiekanych i suszonych owoców wlewa się do 500 ml wrzącej wody w specjalnym termosie lub innym pojemniku i utrzymuje przez kilka godzin pod przykryciem. Napój z korzeni i kwiatów pomarszczonej dzikiej róży jest stosowany jako środek żółciopędny i przeciwgorączkowy. Poprawia apetyt i normalizuje ciśnienie krwi, korzystnie wpływając na ściany naczyń krwionośnych i tkanki ciała.