Chlor potasowy jako nawóz - charakterystyka substancji i instrukcja stosowania

Chlorek potasu lub chlor potasu to nawóz mineralny stosowany w technice rolniczej w celu normalizacji wzrostu i rozwoju upraw ogrodniczych oraz przywrócenia niezbędnej równowagi składników odżywczych. Stosują zarówno samodzielne karmienie, jak i jako część kompleksu z innymi nawozami azotowymi i fosforowymi. Głównym składnikiem aktywnym suplementu jest potas, niezbędny pierwiastek dla wszystkich roślin i gleb bez wyjątku..

Chlorek potasu - charakterystyka i cechy nawozu

Chlor potasowy (KCl) to skoncentrowany suplement mineralny, który w zależności od receptury i standardów GOST zawiera od 52 do 90% czystego potasu. Dostępny w postaci granulek lub kryształków w kolorze białym, szarym lub różowobrązowym. Substancja jest otrzymywana w sposób laboratoryjny przez zmieszanie wodorotlenku potasu z kwasem solnym. Surowcem do nawożenia są różne sole zawierające potas.

Nawóz pogłówny za pomocą tego narzędzia jest niezbędny na wszystkich typach gleb i ma korzystny wpływ na rośliny ogrodowe, żyzne. Na glebach słabych, zubożonych stosowany w połączeniu z pożytecznymi nawozami azotowo-fosforowymi, na glebach cięższych i kwaśnych jako samodzielny dodatek.

Spośród pozytywnych właściwości, które potas ma na uprawach ogrodowych, są takie jak:

• zdolność do zwiększania odporności i odporności na różne choroby i szkodniki;
• zwiększenie odporności na mróz i suszę roślin wieloletnich;
• Zmniejsza prawdopodobieństwo odwodnienia z powodu zmian temperatury lub ciepła;
• poprawia jakość gotowych produktów, a mianowicie smak, kolor i zapach dojrzałych owoców;
• przy pomocy potasu wydłuża się okres trwałości zebranych plonów.

Aby efekt wprowadzenia tego nawozu był pozytywny, przestrzegane są ściśle określone dawki i terminy. Nadmiar chlorku potasu w glebie prowadzi do spadku żyzności i zaburzeń w układzie wegetatywnym roślin, ze względu na obecność w recepturze sodu i chloru.

Aby chronić uprawy przed tymi dwoma związkami, nawóz jest stosowany poza sezonem, przy obfitym i częstym podlewaniu lub podczas ulewnych deszczy. Woda stopniowo wypłukuje chlor z gleby, pozostawiając w niej jedynie kryształy potasu, które owocnie wspomagają system korzeniowy podczas całego wzrostu.

Główne rodzaje potasu i ich różnice według standardów GOST

Chlorek potasu produkowany jest w postaci małych granulek i kryształków o dużej rozpuszczalności. W ogrodnictwie bardziej pożądane są opcje gruboziarniste, ziarniste, które nie wypłukują się i dłużej pozostają w glebie. Wygląd, zawartość dodatkowych zanieczyszczeń i związków regulują normy GOST. W rolnictwie potas jest najczęściej używany z oznaczeniem 4234-77 lub 4568-95. Między sobą produkty te różnią się procentem chloru, sodu, potasu i innych pierwiastków i substancji chemicznych..

Zgodnie z przepisami udział masowy wolnych kwasów, siarczanów, fosforanów, różnych zasad, azotanów itp. W składzie chemicznym KCl GOST-4234-77 nie powinien przekraczać 2%. Wszystko inne to czysty chlor potasowy w postaci sypkich, białych kryształów o dużej frakcji. Stosowanie takiej substancji jest szczególnie powszechne w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym, w rolnictwie stosowana jest jako top dressing tylko w połączeniu z nawozami azotowo-fosforowymi w ramach kompleksu.

W czystej postaci do pól, ogrodów i domków letniskowych stosuje się granulowany i drobny proszek chlorku potasu z oznaczeniem GOST-4568-95. Występuje w dwóch odmianach różniących się składem chemicznym (40 lub 60% substancji aktywnej w składzie), a także wyglądem (szary, biały lub różowy granulat lub proszek).

Instrukcje użytkowania i środki ostrożności

Chlor potasowy jako nawóz należy do grupy substancji średnio niebezpiecznych dla człowieka. Po dostaniu się może powodować pewne podrażnienia skóry i błon śluzowych, utrudnia także gojenie się ran i sprzyja procesom zapalnym.

Podczas pracy zaleca się noszenie rękawic i innej odzieży ochronnej. W powietrzu chlor potasowy nie jest niebezpieczny i nie uwalnia żadnych szkodliwych substancji ani związków, które mogą negatywnie wpływać na ludzi lub zdrowe rośliny w okolicy.

Okres przechowywania chlorku potasu, zgodnie z instrukcją, wynosi 6 miesięcy od daty produkcji. Ze względu na wysoki indeks higroskopijny nawóz przechowywany jest w pomieszczeniach o niskiej wilgotności powietrza w szczelnie zamkniętych workach foliowych lub pojemnikach plastikowych..

Po upływie zalecanego okresu przydatności do spożycia, z zastrzeżeniem wszelkich wymagań dotyczących opakowania i miejsca, praktycznie nie traci swoich właściwości chemicznych, ale staje się bardziej kruchy i zmienia kolor. W ogrodnictwie bezwzględnie nie zaleca się stosowania chlorku potasu w połączeniu z mąką dolomitową, wszystkimi innymi rodzajami wapna czy kredą. Poza tym jest w pełni kompatybilny z popularnymi kompleksami azotowo-fosforowymi i organicznymi.

Niebezpieczeństwo braku lub nadmiaru potasu w organizmie rośliny

Brak lub nadmiar potasu negatywnie wpływa na wzrost i rozwój wszystkich roślin ogrodniczych bez wyjątku. Słabo przyswajają pożyteczne pierwiastki, takie jak azot, fosfor, magnez, wapń czy cynk, następuje spowolnienie wzrostu, stopniowe zamieranie liści i pędów, zmiany parametrów owoców i bulw.

Można stwierdzić, że roślina pilnie potrzebuje nawozów potasowych, w tym chlorku potasu, za pomocą następujących znaków:

• zielony kolor liści zmienia się na czerwonawy lub szaro-brązowy;
• pojawia się zażółcenie i na krawędziach zaczyna się stopniowe blaknięcie;
• na starszych liściach pojawiają się ciemnobrązowe, punktowe plamki;
• łodyga staje się cienka, przestaje rosnąć lub wygina się w kierunku ziemi;
• kwitnienie i tworzenie pąków lub pąków opóźnione lub zatrzymane.

Niedobór potasu najczęściej obserwuje się w uprawach rosnących na glebach względnie zubożonych, ubogich, zwłaszcza na terenach piaszczystych, zalewowych lub torfowych. Terminowe i prawidłowe stosowanie chlorku potasu i innych nawozów o dużej zawartości potasu może poprawić rozwój roślin na wszystkich etapach wzrostu.

Zalecane dawki nawożenia w ogrodzie

Na potas najlepiej reagują różne rośliny okopowe, w tym buraki, rzodkiewka, marchew czy ziemniaki. Ten pierwiastek śladowy ma pozytywny wpływ na powstawanie większości zbóż, ogórków, cukinii, winogron, pomidorów i bakłażana. Chlor zawarty w substancji czynnej może uszkodzić niektóre rośliny, a zwłaszcza większość krzewów jagodowych, a także rośliny strączkowe i tytoń.

W przypadku stwierdzenia negatywnej reakcji rośliny na chlor zaleca się zaprzestanie dokarmiania stanowiska tego typu nawozem i zastąpienie go bardziej „lojalnymi” mieszankami potasu, np. Siarczanem potasu lub potasowo-magnezowym.

Aby zneutralizować efekt chloru, KCl jest wprowadzany głównie jesienią, do kopania lub orania ziemi. Na początku sezonu wegetacyjnego wszystkie szkodliwe substancje, w tym chlor, są wypłukiwane z gleby, pozostawiając w niej tylko użyteczny potas.

Wiosną nawóz stosuje się tylko na glebach o dużej wilgotności lub w porze ulewnych deszczy lub topniejącego śniegu. Żywienie wiosenne odbywa się również na lekkich glebach piaszczysto-gliniastych z bliskim położeniem wód gruntowych. Ogólny wskaźnik zużycia leku wynosi 10-20 gramów na 1 mkw. metr kwadratowy jesienią lub dwukrotnie mniejszą objętość podczas wiosennego nawożenia.

Aby poprawić właściwości penetrujące, lepiej jest dodać chlorek potasu po obfitym podlewaniu oraz w postaci ciekłego roztworu, który przygotowuje się w ilości 25-30 g substancji na 10 litrów ciepłej wody.

Zastosowanie nawozu do popularnych roślin ogrodniczych

Ziemniaki nawozimy dressingiem potasowym tylko razem z innymi kompleksami zawierającymi azot i fosfor. Chlor negatywnie wpływa na tworzenie się bulw i zmniejsza ilość użytecznej skrobi. KCl jest wprowadzany ściśle 1 raz przez cały sezon, jesienią podczas kopania w proporcji 80-100 g na 10 m2. metrów lądowań. W przypadku późnych odmian ziemniaków lepiej jest dodać magnez potasowy lub posypać rzędy pyłem cementowym.

Wiosną pomidory karmione są tylko siarczanem potasu, jesienią można nawozić ziemię niewielką ilością chlorku potasu w ilości 50-60 gramów na 10 m2. m powierzchni i zawsze w postaci płynnej. Ale ogórki bardziej niż inne żyzne rośliny potrzebują potasu. Wpływa bezpośrednio na kształtowanie się właściwości smakowych, przez co warzywa pozbawione tego pierwiastka stają się ospałe, gorzkie lub pozbawione smaku..

Konieczne jest jednak ostrożne nałożenie materiału chlorkowego pod ogórki i cukinię. Nadmiar jeszcze gorzej wpływa na tworzenie się owoców. Najpierw zaleca się selektywne karmienie 1-2 krzewów na miejscu.

Przygotuj podstawowy roztwór o objętości 0,5-1 litra na 1 roślinę i po tygodniu lub dwóch spójrz na wygląd krzewów, jeśli liście nie zmieniły koloru, jajniki są w porządku, wówczas przeprowadzają kompleksowe karmienie wszystkich warzyw.

Dawki stosowania dla winogron, drzew owocowych i kwiatów

Do winogron nie stosuje się chlorku potasu, ograniczając się do innych nawozów mineralnych lub potasu w postaci siarczanu. Drzewa owocowe, a zwłaszcza gruszki i jabłonie, wymagają systematycznego dodawania tej substancji kilka razy w sezonie, zarówno przed, jak i po kwitnieniu. 120-150 gramów kryształów lub granulek wprowadza się pod duże drzewo lub wylewa się je w postaci roztworu wzdłuż obwodu koła pnia, po czym obficie podlewa się 2-3 wiadrami wody.

Do karmienia roślin ozdobnych i kwiatów stosuje się również chlorowany nawóz potasowy. Róże i wszystkie odmiany z rodziny są karmione 2 razy w sezonie 10 gramami proszku, który rozpuszcza się w 10 litrach ciepłej wody.

Piwonie i tulipany są karmione nie więcej niż 1 raz przy minimalnej ilości (5-7 g suchej masy), bardzo źle reagują na chlor. W przypadku odmian bulwiastych i pnących dawkę potasu zwiększa się do 20-25 g. Nie zaleca się stosowania chloru potasowego do roślin domowych, ponieważ chloru nie można wypłukać z gleby, co może spowolnić ich rozwój w nienaturalnych warunkach.