Po.SuperMG.com » Rośliny ogrodowe » Guzmania

Guzmania

Guzmania to roślina zielna, wiecznie zielona, naziemna lub epifityczna, zwana również guzmania, jest przedstawicielem rodziny Bromeliad. Ten rodzaj łączy około 130 gatunków. W naturze takie rośliny występują w Brazylii, Indiach Zachodnich, Wenezueli, Ameryce Środkowej i południowej Florydzie. Wolą rosnąć na otwartych zboczach górskich na wysokości około 2,4 tysiąca metrów nad poziomem morza. W 1802 roku ten rodzaj został opisany po raz pierwszy i został nazwany na cześć hiszpańskiego zoologa, botanika i farmaceuty A. Guzmana, który studiował Amerykę Południową. Obecnie wiele gatunków tej rośliny uprawia się w warunkach wewnętrznych. Taki kwiat ma efektowną rozetę, składającą się z długich blaszek liściowych, a jednocześnie niezupełnie zwykłym kwiatostanem, który przypomina kształtem stożek. Jednak główną cechą guzmania jest jej długie kwitnienie..

Kwiat. Każda z rozet guzmania kwitnie tylko raz, po czym obumiera.
Oświetlenie. Światło powinno być jasne i rozproszone.
Reżim temperaturowy. Temperatura powietrza nie powinna przekraczać 27 stopni i poniżej - 13 stopni. Ten kwiat najlepiej rośnie w temperaturze 25 stopni podczas aktywnego wzrostu i rozwoju oraz w temperaturze 20 stopni w okresie kwitnienia..
Podlewanie. Odbywa się to natychmiast po wyschnięciu wierzchniej warstwy mieszanki gleby w doniczce..
Wilgotność powietrza. Powinien być podwyższony. Aby to zrobić, codziennie krzew zwilża się opryskiwaczem dobrze osadzoną letnią wodą..
Nawóz. Opatrunek górny przeprowadza się od marca do 1 września w ciągu 4 tygodni, do tego używają nawozu bromilowego, podczas gdy stężenie pożywki powinno być 2 razy mniejsze niż jest napisane w instrukcji.
Transfer. Nie musisz przeszczepiać takiego kwiatu..
Reprodukcja. W rzadkich przypadkach przez nasiona, a najczęściej przez wyrostki boczne.
Szkodliwe owady. Pochwy, wełnowce i przędziorki.
Choroby. Zgnilizna korzeni i szara.

Cechy guzmania

Guzmania

Podobnie jak wszyscy przedstawiciele rodziny Bromeliad, płytki liściowe Guzmania nakładają się na siebie u podstawy, tworząc pozory miski na wodę, gromadzi ją dla siebie, ale inni mieszkańcy lasu również używają jej w naturze. Z reguły blaszki liściowe są monochromatyczne, jednak istnieją typy z listwami poprzecznie lub podłużnie prążkowanymi. Długość blaszek liściowych waha się od 0,4 do 0,7 m, tworzą one rozetę, która średnio osiąga około 50 cm średnicy, jednak zdarzają się gatunki mniejsze i bardziej zwarte. Różne rodzaje łodyg kwiatowych mogą mieć różną długość. Kwitnienie rozpoczyna się w marcu lub wrześniu i trwa kilka miesięcy. Kwiaty nie mają wartości dekoracyjnej. Jednak wypustki Guzmanii są efektowne, jakby polakierowane, mają kolor żółty, pomarańczowy, czerwony lub biały i mają długość od 40 do 50 mm. Takie przylistki tworzą niezwykle niezwykły kwiatostan. Wysokość dorosłego krzewu wynosi około 0,75 m, a jego szerokość do 0,6 m, jednak w warunkach wewnętrznych wysokość takiego kwiatu rzadko przekracza 0,4 m, po 6 miesiącach zaniku krzewu ginie.

Opieka Guzmania w domu

Aby hodować guzmania w pomieszczeniach, kwiaciarnia musi wiedzieć, jak właściwie o nią dbać. Taki kwiat jest ciepłolubny, normalnie rośnie tylko przy dużej wilgotności powietrza i potrzebuje jasnego, ale rozproszonego światła bez bezpośredniego nasłonecznienia.

Reżim temperaturowy

Roślina przygotowująca się do kwitnienia potrzebuje ciepła, a temperatura powietrza w pomieszczeniu nie powinna spaść poniżej 25 stopni. Kwitnący krzew może znajdować się w chłodniejszym miejscu (około 20 stopni). Taka roślina może przez krótki czas wytrzymać spadek temperatury do 13 stopni. Pomimo tego, że guzmania jest ciepłolubna, nie może być narażona na działanie wysokich temperatur przez długi czas (powyżej 27 stopni), w przeciwnym razie może doprowadzić do śmierci buszu..

Wilgotność powietrza

Aby utrzymać w pomieszczeniu wysoką wilgotność powietrza wymaganą dla tego kwiatu, konieczne jest codzienne nawilżanie go opryskiwaczem, w tym celu należy użyć filtrowanej wody, ale lepiej nadaje się do tego woda destylowana. W okresie od października do lutego należy zwilżyć kwiat tylko rano. Podczas opryskiwania krzaka należy uważać, aby płyn nie spadał na powierzchnię przylistków, ponieważ znacznie skraca to czas kwitnienia.

Zasady podlewania

Do podlewania i opryskiwania takiej rośliny można używać tylko wody destylowanej lub filtrowanej, ponieważ jej system korzeniowy jest niezwykle wrażliwy na wapno, a także na chlor. Woda musi być ciepła (około 20 stopni). Konieczne jest podlewanie kwiatu w taki sposób, aby podłoże było zawsze lekko wilgotne. Podlewanie odbywa się natychmiast po tym, jak powierzchnia mieszanki gleby zaczyna wysychać. Wodę należy wlewać bezpośrednio do wylotu liści. Częstotliwość podlewania jest bezpośrednio związana z temperaturą i wilgotnością w pomieszczeniu. Jeśli temperatura powietrza i oświetlenie są niższe niż zalecane przez ekspertów, podlewanie będzie rzadsze, ale nawet w tym przypadku konieczne jest codzienne nawilżanie liści letnią wodą. W okresie wiosenno-letnim, kiedy następuje intensywny wzrost krzewu, szczególnie potrzebuje wilgoci.

Nawóz

Nawóz do bromeli służy do karmienia guzmania, którą można kupić w specjalistycznym sklepie. Przygotowując pożywkę należy wziąć pod uwagę, że jej stężenie powinno być kilkakrotnie mniejsze niż wskazane w instrukcji. Upewnij się, że nawóz nie zawiera miedzi ani boru, ponieważ roślina reaguje na nie wyjątkowo negatywnie. Opatrunek górny przeprowadza się od marca do 1 września w ciągu 4 tygodni. Pożywkę wlewa się bezpośrednio do wylotu liścia lub zwilża się nim krzew z opryskiwacza.

Przeszczep Guzmanii

Ta roślina jest przeszczepiana tylko 1 raz: z pojemnika, w którym rosła w sklepie, do własnego. Ale robią to tylko wtedy, gdy jest to konieczne. System korzeniowy takiej rośliny jest niewielki, pod tym względem doniczkę do jej przeszczepu należy wybrać taką, która osiąga nie więcej niż 10-12 centymetrów średnicy. Ponieważ krzew może przewracać doniczkę w miarę wzrostu, należy go czymś zważyć. Ponadto, dla stabilności, pojemnik można umieścić w ozdobnej donicy. Nie zapomnij zrobić dobrej warstwy drenażowej na dnie doniczki. Mieszanka glebowa powinna dobrze przepuszczać wodę, a jej pH powinno wynosić 5,5–7,0. Przybliżone składy mieszanki gleby:

paproć i pokruszone korzenie torfowca (3: 1);
piasek, ziemia liściasta, mech i kora iglasta (1: 2: 1: 2);
humus, torf, piasek i ziemia darniowa (2: 4: 1: 2).

Jeśli nie chcesz samodzielnie tworzyć mieszanki gleby, możesz użyć jej gotowej do storczyków lub paproci.

Połóż warstwę drenażową na dnie doniczki i wlej do niej niewielką ilość mieszanki gleby, a następnie krzew przesadza się, przenosząc go ze starego pojemnika do nowego, starając się nie zniszczyć jego glinianej bryły. Następnie przygotowaną mieszankę gleby należy wypełnić wszystkie puste przestrzenie. Jednocześnie pamiętaj, że korzenie kwiatu są bardzo delikatne, dlatego musisz być niezwykle ostrożny.

Po kwitnieniu

Każdy krzew Guzmania kwitnie tylko 1 raz. Eksperci uważają, że taka roślina jest jednoroczna, jednak czasami potrzeba więcej niż jednego roku, zanim zakwitnie. Wyblakły krzew stopniowo obumiera. Jeśli ma dzieci, można je przeszczepić. Jednak macierzysty krzew nadal umrze.

Metody reprodukcji

Zasady dotyczące miejsc siedzących

Poniżej zostanie szczegółowo opisany sposób rozmnażania guzmania, dzielenie buszu i jigowanie dzieci. Faktem jest, że wszystkie te procedury są identyczne. Po wyblaknięciu krzewu powstają procesy boczne zwane dziećmi. Wyblakła rozeta rodzicielska z czasem obumiera, jednak w jej pobliżu powstaje kilka bocznych wyrostków, które ostatecznie tworzą własny system korzeniowy. Dzieci są odkładane, gdy długość ich korzeni wynosi półtora centymetra. Niemowlę odcina się od macierzystego krzewu bardzo ostrym, wstępnie wysterylizowanym narzędziem, a miejsca nacięć zarówno na wyrostku, jak i na starym krzewie smaruje się var. Tworzenie korzeni w procesach bocznych następuje w różnym tempie, pod tym względem przesadzanie ich w jednym czasie najprawdopodobniej nie zadziała. Dzieci sadzi się w pojedynczych doniczkach, które wypełnia się mieszanką gleby do storczyków, po czym przenosi się do ciepłego miejsca. Najpierw posadzone dzieci należy przykryć czapką polietylenową od góry, ponieważ potrzebują stałej wysokiej wilgotności. Wyhodowane i wzmocnione krzewy sadzi się w stałych doniczkach, stosując metodę przeładunku, podczas gdy należy starać się nie uszkodzić delikatnych korzeni.

Rozmnażanie Guzmanii przez nasiona

Ta uprawa może być również rozmnażana przez nasiona. Na początek pojemnik jest wypełniony podłożem dla bromeli, które obejmuje piasek i pokruszony torf. Nasiona są myte w roztworze manganu potasu, dobrze suszone, a następnie równomiernie rozprowadzane na powierzchni mieszanki gleby. Nie trzeba ich chować w ziemi, ponieważ do kiełkowania będą potrzebować dużej ilości światła, a powierzchnię pojemnika należy przykryć folią lub szkłem. Uprawy zbierane są w ciepłym miejscu (od 22 do 24 stopni), przy czym nie można zapominać o ich systematycznym wietrzeniu iw razie potrzeby zwilżyć podłoże z rozpylacza letnią wodą. Pierwsze sadzonki powinny pojawić się po 15–20 dniach. Zbiór przeprowadza się po osiągnięciu przez sadzonki 8-10 tygodni, w tym celu używają mieszanki gleby, która obejmuje torf, liście i ziemię darniową (4: 2: 1). Po pół miesiącu krzewy przesadza się do trwałych doniczek. Kwitnienie krzewów wyhodowanych z nasion można zobaczyć za 3-5 lat.

Możliwe problemy

Z nadmiernym podlewaniem możliwe jest gnicie korzeni.
Guzmanię często dotykają choroby grzybowe. z powodu przebywania w zbyt ciepłych i wilgotnych pomieszczeniach.
Brązowe plamy na liściach wskazują na oparzenia słoneczne.
Końce liści brązowieją w przypadku niedostatecznej wilgotności powietrza, a także podlewania twardą wodą lub braku wymaganej ilości wody w wylocie.
Roślina obumierająca po zakończeniu kwitnienia - naturalny proces.
Pojawienie się żółtych plam na liściach ze stopniowym żółknięciem i obumieraniem całego liścia wskazuje na uszkodzenie z czerwonym przędziorkiem.
Pojawienie się brązowych blaszek-guzków na liściach - roślina jest dotknięta skalą bromeli.
Jeśli liście są pokryte białą watą - oznacza, że została pokonana przez wełnowce.
Jeśli roślina nie tworzy córki, oznacza to, że brakuje mu składników odżywczych.
Opadające i miękkie liście wskazują na niską temperaturę guzmania.

Rodzaje guzmania ze zdjęciami i nazwami

Trzcina Guzmania

W warunkach wewnętrznych najczęściej uprawianą trzciną guzmania jest kwiat, który może rosnąć jako epifit i jako epilit (na kamienistej glebie). Podstawą takiej rośliny jest rozeta, składająca się z długich i gęstych blaszek liściowych o szerokim liniowym kształcie i zielonym kolorze, pośrodku znajduje się korona kwiatostanowych liści o nasyconym kolorze. Taką koronę można pomylić z kwiatem. Prawdziwe kwiaty są częścią kwiatostanu w kształcie kolca, ale nie mają żadnej wartości dekoracyjnej, a ponadto kwitnienie nie trwa zbyt długo. Ten gatunek ma kilka odmian:

Odmiany trzciny Guzmania

Fioletowy (odm. Cardinalis). W rozecie rozprowadzającej znajdują się zielone blaszki liściowe o szerokości 30–40 mm. Kwiatostan ma kolor czerwony, szkarłatny lub fioletowy. Kwiatostan jest wielokwiatowy. Kwitnienie obserwuje się w marcu, wrześniu.
Skromny (var.concolor). Rozeta składa się z zielonkawych blaszek liściowych. Bladopomarańczowe przylistki mają bardziej nasycone końcówki.
Ognisty (odm. Zapalenie). Rozeta składa się z zielonych blaszek liściowych, których długość wynosi od 24 do 34 centymetrów, a szerokość od 1 do 2 centymetrów, są skierowane we wszystkich kierunkach górnej półkuli. Przylistki skierowane do zenitu są pomalowane na ognisty czerwony odcień. Kwitnienie obserwuje się w lipcu i sierpniu, podczas gdy tworzą się kwiatostany o małych kwiatach.
Zwykły (odm. Lingulata). Rozeta składa się z blach o szerokości 25 mm. Przylistki wyprostowane mają kolor różowy lub czerwony. Bloom obserwuje się w marcu, sierpniu i grudniu.
Mały (odmiana Minor). Rozeta składa się z zielono-czerwonych lub zielonych blaszek liściowych, których szerokość wynosi około 25 mm. Nadmuchiwane czerwone lub cytrynowożółte talerze liściowe mogą być rozłożone lub wyprostowane.

Guzmania Donnell-Smith

Posiada luźną rozetę składającą się z zielonych blaszek liściowych o jaśniejszym odcieniu łusek. Na wyprostowanej szypułce tworzy się krótki kwiatostan o kształcie piramidalno-wiechowatym, który u podstawy pokryty jest kaflowymi wypustkami o ciemnoczerwonym kolorze. Bloom obserwuje się w kwietniu, maju.

Guzmania krwistoczerwona

Rozeta kielichowa składa się z szerokich liniowych blach. Nasycone czerwone przylistki są cienkie. Kwiatostan corymbose ma owinięcie w kształcie liścia, jego szypułka jest nierozwinięta, dlatego jest zanurzona w rozetce liściowej. Ten gatunek ma kilka odmian:

Bloody (odm. Sanguinea). Przylistki są zaokrąglone ostrą końcówką. Kwiaty są białe lub zielonkawożółte. Kwitnienie obserwuje się w kwietniu, sierpniu.
Krótonogie (odmiana Brevipedicellata). Spiczaste wypustki mają kształt hełmu.

Guzmania musaika, czyli mozaika

Rozeta rozrzucająca jest utworzona z długich blaszek liściowych. Na prostej szypułce znajdują się spiczaste, szerokie eliptyczne przylistki w kolorze ciemnoróżowym. Prosty kwiatostan główkowaty składa się z 20 żółtawo-białych kwiatów, u podstawy znajdują się przylistki. Gatunek ten ma takie odmiany jak:

Musaica - zielonkawe blaszki liściowe pokryte nieregularnymi liniami, kwitnienie obserwuje się w czerwcu i wrześniu;
Concolor - liście monochromatyczne;
Zebrina - na liściach są szerokie paski.

Guzmania Nicaraguensi

Guzmania Nikaraguan

Krzew ma liście w kształcie języka, które zwężają się ku górze, w dolnej części pokryte są wyblakłymi, gęstymi łuskami, które z czasem znikają. Zamiast łusek na liściach tworzą się małe podłużne czerwone smugi. Rozeta liściowa ma kształt kielicha, zanurzony jest w niej prosty kwiatostan w kształcie wrzeciona, na którym rośnie niewiele żółtych kwiatów. Bloom obserwuje się w marcu, maju.

Guzmania monostachia

Guzmania jednogłowa

Rozeta zawiera dużą liczbę zielonkawo-żółtych blaszek liściowych, podczas gdy te, które znajdują się poniżej, są wyblakłe w porównaniu z górnymi, a na ich powierzchni w niektórych miejscach znajduje się powłoka składająca się z małych kropkowanych łusek, z czasem latają dookoła. Na szczycie nagiej szypułki rośnie wydłużony, wielorzędowy kolec, składający się z białych kwiatów. Na kwiatach jałowych przylistki są białe lub ciemnoczerwone, a na owocujących są wyblakłe z ryzykiem podłużnego brązowienia. Istnieją następujące odmiany:

Monostachia - blaszki liściowe są monochromatyczne, na wypłowiałych wypustkach podłużne paski koloru czekolady, kwitnienie obserwuje się w czerwcu, lipcu;
Variegata - na zielonych blaszkach liści są białe smugi;
Alba - liście są jednolicie zielone, górne wypustki są białe, a dolne również zielone.