Kwiat pantofelka: opis, rodzaje, ciekawostki

Istnieje legenda, zgodnie z którą kiedyś bogini Wenus zstąpiła z nieba, aby przejść się przez północne lasy. Ale wędrując przez las przez długi czas, poczuła się zmęczona i postanowiła położyć się do odpoczynku. Zdjęła buty i położyła się, ale po odpoczynku zupełnie o nich zapomniała. Pozostając na ziemi, buty niebiańskiej bogini zamieniły się w kwiat, który nazwano „pantofelkiem damskim”.

Legenda buta damskiego

Kwiat zawdzięcza swoją nazwę kształtowi kielicha pąka, który w rzeczywistości przypomina kobiecy but, a pobliskie płatki wyglądają jak aksamitne wstążki. W ogóle, ten kwiat ma inne nazwy:

• obuwie damskie;
• buty bogoroditsina (nazwa używana w Rosji);
• buty z kukułką;
• mokasyny (amerykańska wersja nazwy kwiatu).

W starożytnych legendach opisano inną legendę o pochodzeniu tych kwiatów..

Kiedyś bogini Wenus i Adonis polowali w lasach, ale złapała ich burza. Dlatego kochankowie zostali zmuszeni do ukrycia się przed deszczem w pobliskiej jaskini. Przed wejściem Venus zdjęła mokre buty. Ale po chwili przechodzący obok wędrowca zobaczył niezwykłe złote buty i postanowił schylić się, by je podnieść i przyjrzeć się im bliżej. Ale gdy tylko się schylił, buty natychmiast zamieniły się w niezwykle piękne kwiaty. Tak więc podróżnik zdał sobie sprawę, że bogowie ukrywali się w jaskini i ruszyli dalej. I od tego czasu w lasach można znaleźć piękne kwiaty.

Opis rośliny

Kwiat pantofelka - roślina wieloletnia, zielna. Należy do rodziny Orchidei, której jest ponad 500 odmian. Liście są zielone, czasami z szarawym odcieniem i marmurkowym wzorem, do 30 cm długości; z każdej rozety liści wyłania się jedna szypułka 40 cm z jednym lub więcej kwiatami.

Kwiaty mogą mieć szeroką gamę kolorów: żółtą, białą, fioletową, a nawet brązową lub zielonkawą. Mają również przyjemny waniliowy zapach, który przyciąga zapylające pszczoły. Czasami można znaleźć kwiaty ozdobione plamami lub paskami..

Bardzo często łodyga jest pokryta puchem i może być bardzo krótka, w takim przypadku tylko jedna para liści pyszni się na łodydze, znajdującej się blisko ziemi. U okazów z wysoką łodygą liście są duże, ułożone naprzemiennie, wierzchołki szypułek zwieńczone są nawet 12 kwiatami o złożonej budowie, które mogą stać się pułapką na małe owady. Jednak natura jest ostrożna i po zapyleniu mogą uciec przez małe otwory w tylnej części kielicha. Po zapyleniu prawdziwy damski pantofelek zaczyna powoli blaknąć.

Pod koniec lata dojrzewa wiele małych nasion, bardzo drobnych jak kurz. Większość z nich rozproszy się w powietrzu, nie dotykając gleby. To samo ziarno, które zdoła dotrzeć do ziemi, wykiełkuje, jeśli w glebie obecne są grzyby symbionty, wnikając do zarodka ziarna i aktywując procesy kiełkowania i dalszego wzrostu.

Dzikiej przyrody

Jeden z ciekawostek - zakwitnięcie damskiego buta zajmuje wiele lat. Aby uchronić się przed możliwością zjedzenia przez kogoś, natura obdarzyła ten kwiat trującym sokiem o ostrym zapachu. Ale dla osoby nie jest to niebezpieczne, wręcz przeciwnie, jest szeroko stosowane przez uzdrowicieli ludowych.

Pantofelek rośnie w grupach w miejscach o słabym oświetleniu i tam, gdzie jest dużo mchu i cienia z drzew. Dobrze czuje się w wąwozach, klifach rzecznych, w lasach z drzewami iglastymi i mieszanymi, na glebach silnie wilgotnych, bogatych w wapno.

W Rosji ten kwiat jest bardzo rzadki. Występuje częściej w Ameryce Południowej i Północnej, na wyżynach Chin, Mongolii i Japonii..

Znane gatunki i odmiany

Początkowo w naturze występowało wiele odmian butów Venus., jednak ich liczba spadała z czasem. Niektóre z nich są popularne wśród ogrodników, inne można znaleźć tylko w naturalnym środowisku:

1. Pantofel damski jest prawdziwy. Jest uprawiany nie tylko w domu, ale także aktywnie wykorzystywany do celów medycznych: jest w stanie leczyć niektóre dolegliwości psychiczne, epilepsję i łagodzić bóle głowy. Gatunek ten ma poziomy korzeń, dość gruby, z którego wyłaniają się 40-centymetrowe pędy. Różni się od innych braci kolorem - dolny płatek w kształcie miseczki jest żółty, a pozostałe płatki są brązowo-czerwone. Kwitnie w połowie maja, kończy w sierpniu.
2. Wielkokwiatowe. Zyskał nazwę ze względu na duży rozmiar dolnego płatka. Wygląda nieco inaczej niż reszta gatunku: płatki nie są wydłużone, ale owalne, przypominające kształtem liście, zaostrzone na końcach. Mogą mieć różne kolory: fioletowe, różowe, liliowe, czasem z drobinkami. Płatek miseczkowy często ma wzór - kropki i plamki.
3. Cętkowany. To najbardziej odporny na mróz gatunek. Dlatego docenili go ogrodnicy-amatorzy z północnych regionów. Jego osobliwością jest prostota w składzie gleby. Dobrze czuje się zarówno na glebach żyznych, jak i słabo nawożonych. Jest to krótki kwiat - od 10 do 30 cm, kolor biały z fioletowymi plamami. Dolny płatek wygląda jak but na platformie. Nowe pędy wyrastają z kłącza raz w roku w odległości 10 cm od siebie. To znacznie ułatwia proces przesadzania na miejsce..
4. Acaulescent. Posiada ciekawy aromatyczny zapach. Po raz pierwszy odkryto go w Ameryce w 1789 roku. Bardzo trudno jest go samemu wyhodować. Ale przy starannym odtworzeniu warunków naturalnych poczuje się komfortowo. Kwiat ma grube, podłużne liście z fałdami. Czasami na szypułce obecne są małe liście. Dolny płatek jest mały - tylko 5 cm, jest na nim podłużna fałda, co stwarza wrażenie powielenia. Dostępna w kolorze różowym i białym.
5. Kalifornijski. Być może najbardziej egzotyczny i uderzający przedstawiciel gatunku. Rośnie tylko w Oregonie i górach Kalifornii. Odporny na czynniki zewnętrzne, ale preferuje miejsca ekstremalnie wilgotne. Posiada małą "warżkę" w delikatnym beżowym kolorze i żółte płatki po bokach. Dorasta do 90 cm wysokości. Jedna pęd może pomieścić do 12 kwiatów. Warto zauważyć, że nie pachną.
6. Czubaty. Często spotykany w lasach zachodniej Ameryki. Karłowate - do 40 cm Łodyga porośnięta krótkimi włoskami, poniżej znajdują się dwa liście nasady, nad którymi znajdują się zielonkawe kwiaty. Płatek w kształcie miseczki, żółto-zielony z fioletowymi plamami.
7. Głowa barana. Rośnie w miejscach wilgotnych i ciepłych. Wysokość do 30 cm, liście i łodygi słabe, cienkie. Kwiaty są małe, umieszczone pojedynczo na wierzchołkach łodyg. Są kolory czerwony i biały, biały i fioletowy. Kwitnie w lipcu.
8. Królewna Śnieżka. Naturalnym siedliskiem są mokradła i wilgotne łąki Ameryki. Są to średniej wielkości rośliny dorastające do 30 cm wysokości. Kłącze jest krótkie. W pobliżu łodygi znajdują się 4 wydłużone i spiczaste liście. Płatki są zielone, pokryte fioletowymi plamkami. Płatek w kształcie miseczki jest biały. Rozpoczyna się kwitnienie - późną wiosną.
9. Pantofel królowej. Jest to wysoka 60-centymetrowa roślina z małym kłączem. Pędy mocne, pokryte włoskiem przypominającym puch. Liście owalne, długości 25 cm i szerokości 10 cm, jasnozielone. Kwiaty 8 cm, białe lub różowe. „Warga” jest spuchnięta, biała z fioletowymi plamami. Zaczyna kwitnąć w lipcu. Odporny na mróz do -40 stopni.
10. Puszysty. Występuje w bagnistych i wilgotnych miejscach. Wysokość - do 50 cm Na dole łodygi znajdują się 4 liście. Najczęściej kwiaty są pojedyncze, czasami na jednej łodydze rośnie do 3 kwiatów. Działki są zielone. Dolny płatek jest jasnożółty lub jasnozielony z czerwonymi żyłkami.
11. Małe kwiaty. Rośnie w górach i na terenach podmokłych. Wysokość tylko 7 cm, na dole łodygi znajdują się średniej wielkości owalne liście. Wierzch zwieńczony jest dwoma kwiatami emanującymi przyjemnym aromatem. Działki są fioletowozielone. „Warga” jest jasnożółta, opuchnięta i lekko ściśnięta. Okres kwitnienia trwa od maja do lipca.

Rosnące funkcje

Ten kwiat od dawna dostosowany jest do warunków uprawy kulturowej, więc przy odpowiedniej pielęgnacji, zbliżonej do warunków naturalnego środowiska tego kwiatu, z powodzeniem można wyhodować pantofelek damski na swoim terenie lub w domu. Główne warunki komfortu roślin:

• brak przeciągów;
• brak możliwości bezpośredniego nasłonecznienia.

Idealnym miejscem do sadzenia będzie działka w cieniu, a podłoże nadaje się do gleby, w której znajdzie się mech, kora, węgiel drzewny, dobrze będzie dodać pokruszone łupiny orzecha włoskiego i mąkę dolomitową.

Podczas uprawy w domu odpowiednie są szerokie doniczki, ponieważ roślina ta ma poziomy system kłącza (jest to jedna z cech tego kwiatu). Proces sadzenia nie różni się od tego samego procesu w przypadku innych kwiatów w pomieszczeniach - duże elementy podłoża układa się na dole, a mniejsze, charakteryzujące się dobrą pojemnością na wilgoć, wyżej.

Zasady opieki

Z zastrzeżeniem tych prostych zasad, but kwiatowy zachwyci pomyślnym wzrostem:

• Podlewaj kwiat obficie i regularnie, aby podłoże nigdy nie wyschło. Latem podlewanie odbywa się częściej niż zimą w okresie odpoczynku. Woda jest ciepła, temperatura pokojowa. Podczas podlewania unikaj zawilgocenia podstawy łodygi, w przeciwnym razie może zgnić.
• W czasie upałów roślina wymaga oprysku lub stworzenia warunków o sztucznie wysokiej wilgotności.
• Do karmienia odpowiednie są słabo rozcieńczone złożone nawozy mineralne, które stosuje się raz na dwa tygodnie we wszystkich porach roku, z wyjątkiem zimy, gdy karmienie jest potrzebne nie częściej niż raz w miesiącu.

Rozmnażanie roślin

Rozmnażanie odbywa się metodą wegetatywną, dzieląc kłącza na części. Najkorzystniejszy okres dla tej procedury dla kwiatu będzie od sierpnia do października. Część kłącza sadzi się płytko w podłoże, na którym przetrwało kilka pąków potomnych, a następnie posypuje się mieszanką gleby. Więc roślina hibernuje, a wiosną już zaczyna nowe pędy..

Zimą miejsce sadzenia tego niezwykłego kwiatu jest izolowane suchymi liśćmi lub pianą. Musisz przeszczepić roślinę nie częściej niż raz na trzy lata. Ważne jest, aby samą procedurę przeszczepu przeprowadzić bardzo ostrożnie, nie dopuszczając do najmniejszego uszkodzenia korzeni, w przeciwnym razie kwiat może umrzeć.

Ta roślina praktycznie nie jest podatna na choroby nieodłącznie związane z innymi uprawami. Jednak czasami może zostać zaatakowany przez mączne robaki lub przędziorków..

Interesująca informacja

Ciekawe fakty dotyczące pantofli damskich:

• Nasiona mogą kiełkować tylko przy pomocy symbiontów grzybów, które wnikają do zarodka i przyczyniają się do jego rozwoju.
• Najczęściej rośnie w lasach, w których jednocześnie występuje brzoza i sosna.
• Od momentu wykiełkowania nasion do pojawienia się pierwszego kwiatu może minąć nawet 18 lat..
• Trujący sok, który jest wypełniony każdym elementem rośliny, chroni ją przed zwierzętami.
• To długowieczny kwiat - jego żywotność wynosi od 50 do 100 lat..
• Został wymieniony w Czerwonej Księdze ZSRR w 1984 roku.

Rzadka roślina

Jak wiecie, wiele działań ludzkości ma szkodliwy wpływ na przyrodę, wpłynęło na destrukcyjny wpływ działalności gospodarczej i tego gatunku. W Czerwonej Księdze kwiat ten jest oznaczony jako zagrożony wyginięciem planety Ziemia ze względu na wpływające na niego czynniki zewnętrzne, w tym:

• wylesianie;
• rekultywacja;
• zbieranie nawozów z pól;
• czynnik ludzki (gdy ktoś zrywa go na pamiątkę rzadkiej rośliny w strefie leśnej).

Ze względu na obecną sytuację kraje europejskie podejmują działania mające na celu zachowanie dzikich kwiatów. Umieszczenie w Czerwonej Księdze jest jednym ze sposobów ochrony rośliny przed wyginięciem.

Rodzaje i odmiany pantofli damskich