Zimolyubka: właściwości i przeciwwskazania, sadzenie i pielęgnacja

Miłośnik zimy (łac.Chimaphila)

- rodzaj roślin kwiatowych z rodziny wrzosowatych, który obejmuje około 20 gatunków. Rosyjska nazwa „miłośnik zimy” wynika z faktu, że zima łowi przedstawicieli rodzaju o zielonych liściach. Miłośnik zimy rośnie w strefie leśnej umiarkowanych i zimnych stref półkuli północnej, wybierając na całe życie suche lasy sosnowe i świerkowe. W kulturze uprawia się głównie gatunek parasola zimowego lub wintergreen, który jest rośliną używaną przez rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej. Oficjalna medycyna, dobroczynne właściwości miłośnika zimy zostały docenione podczas wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych: lekarze polowi stosowali jego działanie moczopędne i ściągające. Roślina została wprowadzona do Farmakopei Stanów Zjednoczonych w 1820 roku. Od wieków zioło to było jednym z podstawowych leków na terenach wiejskich Ameryki..

Ziele trawy ozimej - opis

Zimozielona roślina jest wiecznie zieloną byliną z pełzającymi, rozgałęzionymi kłączami, prawie siedzącymi skórzastymi odwrotnie jajowalnymi, ostro zębatymi liśćmi z podstawą w kształcie klina i baldaszkowatymi kwiatostanami składającymi się z 2-7 dużych różowych, białych lub różowobiałych, spłaszczonych dzwonkowatych kwiatów z szeroko rozłożonymi płatkami. Owoc zimy - składane pudełko.

Rosnący miłośnicy zimy

Lądujący miłośnik zimy

Miłośnik zimy jest uprawiany w półcieniu na lekkiej, wilgotnej, przepuszczalnej glebie. Na glebach bagiennych, silnie kwaśnych i zasolonych roślina słabo się rozwija. Krzewy wykopuje się w lesie i sadzi na miejscu, do gleby, na którą wstępnie wprowadza się do wykopania ściółkę iglastą. Po posadzeniu miejsce jest podlewane, a po wchłonięciu wody powierzchnia jest ściółkowana materiałem organicznym. Podejdź do wyboru miejsca odpowiedzialnie: w jednym miejscu miłośnik zimy może dorastać nawet do 50 lat.

W trosce o miłośników zimy w ogrodzie

Trawa zimowa nie toleruje stojącej wody, dlatego podlewając ją należy zachować umiar. Wskazane jest, aby od czasu do czasu dodać trochę kwasu cytrynowego do wody. Podlewanie odbywa się u nasady rośliny. Dobrze nawilżoną glebę rozluźnić następnego dnia, usuwając chwasty.

Mulczowanie tylko młodych roślin ma sens. Do opatrunków aplikowanych 2-3 razy w sezonie stosować płynne kompleksy mineralne lub roztwory nawozów organicznych - dziewanny (1:10) lub odchodów drobiowych (1:15).

Kolekcja i przechowywanie miłośników zimy

Miłośników zimy zbiera się trzy razy w roku, pod koniec każdego letniego miesiąca. Zrób to przy suchej pogodzie. Zebrana trawa jest sortowana, oddzielając szczątki i organy innych roślin, a następnie układana do wyschnięcia w suchym, zacienionym miejscu z dobrą wentylacją. Optymalna temperatura suszenia surowców to 50 ºC. Gotowy surowiec musi być kruchy. Jest układany w kartonach lub torebkach papierowych i przechowywany w suchym, ciemnym, dobrze wentylowanym pomieszczeniu nie dłużej niż trzy lata.

Rodzaje i odmiany miłośnika zimy

W kulturze uprawiane są następujące typy miłośników zimy:

Parasolowy miłośnik zimy (Chimaphila umbellata)

lub zwykły miłośnik zimy, lub wintergreen, lub wygnanie wieprzowe, lub miłośnik zimy wyżynnej - roślina z borealnej strefy Eurazji. Jest to zimozielony, niewymiarowy, wieloletni krzew o wysokości od 5 do 15 cm z wyprostowaną, zdrewniałą łodygą u podstawy, krótkim, włóknistym, pełzającym kłączem o cienkich korzeniach, krótkich liściach ogoniastych zebranych w krótki okółek - gruby, skórzasty, ciemnozielony, odwrotnie jajowaty krawędzie. Kwiaty tego gatunku, w kształcie dzwonu, opadające, szeroko rozwarte, są różowawe i zebrane w 2-8 kawałkach w baldachim wierzchołkowy. Owocem rośliny jest kulista, pękająca skrzynia z drobnymi pyłkowatymi nasionami na krawędziach.

Japoński Wintercat (Chimaphila japonica)

- gatunek rosnący w omszałych lasach iglastych Dalekiego Wschodu, Korei i Japonii. Jest to roślina wieloletnia z pełzającymi pędami podziemnymi pokrytymi łuskowatymi dolnymi liśćmi i prostymi pędami naziemnymi o wysokości 10-15 cm, na których znajdują się naprzeciwko lub blisko 2-4 sztuk, liście z krótkim wierzchołkiem, ostre lancetowate, drobno ząbkowane wzdłuż krawędzi. Kwiaty japońskiego miłośnika zimy opadają, mają średnicę 13-18 mm. Owoce to kuliste stojące pudełko o długości do 5 mm.

Właściwości zimowego kochanka - szkoda i korzyść

Lecznicze właściwości miłośnika zimy

Skład chemiczny parasolowego miłośnika zimy zawiera pierwiastki śladowe, które wpływają na pracę narządów ludzkich i stan towarzyszącej mikroflory, zarówno szkodliwe, jak i użyteczne: arbutyna, erikolina, glikozydy, garbniki, goryczka, żywice, kwas ursolowy i salicylowy, estry metylowe, kwercetyna, hiperina , avikularin, kaempferon. To tylko główne składniki aktywne miłośnika zimy. To właśnie skład chemiczny decyduje o właściwościach antyseptycznych, przeciwzapalnych, przeciwbólowych, moczopędnych i wykrztuśnych rośliny..

Zioło, które kocha zimę, wspomaga wydalanie z organizmu soli azotowych i chlorkowych oraz normalizuje trawienie. Jest uzasadnione, aby przepisać kochanka zimy w cukrzycy, ponieważ obniża poziom cukru we krwi. Miłośnik zimy jest wskazany przy przewlekłych stanach zapalnych układu moczowo-płciowego, chorobach gruczołu krokowego, zapaleniach nerek, przewlekłym i ostrym zapaleniu pęcherza, trudnościach z oddawaniem moczu, a nawet rzeżączce.

W medycynie ludowej miłośnik zimy stosowany jest w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego, procesów zapalnych narządów trawiennych, obrzęku, cukrzycy, duszności, gruźlicy jelit, reumatyzmu, dny moczanowej, obrzęku, przepukliny, nieregularnych miesiączkowania, niewydolności serca i nerek. W przypadku chorób onkologicznych oprócz tradycyjnych metod leczenia przepisywany jest miłośnik zimy. Leczy zimową biegunkę, a zewnętrznie służy do leczenia oparzeń, ran i łagodzenia stanów zapalnych oczu, gruczołów sutkowych i ust.

Jako preparaty lecznicze stosuje się nalewkę miłośnika zimy, a także wywar, herbatę i napar. Na przykład miłośniczka zimy do odchudzania jest stosowana w postaci nalewki, jednak nawet w tej kwestii należy ściśle przestrzegać zaleceń i instrukcji lekarza..

Bulion Winterfather: łyżkę suszonego ziela zimy zalać dwiema szklankami wrzącej wody, gotować od czasu do czasu mieszając na małym ogniu przez 10-15 minut, następnie pozostawić na 3 godziny, przecedzić i przechowywać w termosie nie dłużej niż dwa dni. Stosować przy stanach zapalnych narządów wewnętrznych i krwawieniach 2 łyżki stołowe przed posiłkami, na obrzęki - pół szklanki rano na czczo, przy chorobach przewodu pokarmowego - jedna trzecia szklanki trzy razy dziennie.

Zimolyubka - przeciwwskazania

Jak prawie każda roślina lecznicza, miłośnik zimy ma swoje przeciwwskazania. Na przykład niepożądane jest stosowanie go u osób, których organizm jest podatny na zakrzepicę. Przeciwwskazaniami są ciąża, karmienie piersią, nadciśnienie tętnicze, nadmierna pobudliwość, przewlekłe zaparcia oraz indywidualna nietolerancja produktu..