Miskant: sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu

Roślina miscanthus (łac. Miscanthus)

, lub wentylator, jest bliskim krewnym trzciny cukrowej i należy do rodzaju bylin zielnych z rodziny Bluegrass (Grains), pospolitych w subtropikalnych i tropikalnych regionach Azji, Australii i Afryki. W rodzaju występuje około 40 gatunków roślin. W kulturze miskant jest jednym z najpopularniejszych zbóż ozdobnych. Miskant w projektowaniu krajobrazu służy do ozdabiania zbiorników, trawników, a także do tworzenia suchych kompozycji florystycznych.

Kwiat miskanta - opis

Kwiat miskanta jest byliną o wysokości od 80 cm do 2 mz pełzającymi kłączami, które w poszukiwaniu pożywienia osiągają głębokość 6 m, pędy wyprostowane, łuskowate, skórzaste liście o szerokości od 5 do 18 mm i wachlarzowate wiechy o długości od 10 do 30 cm, składające się z kłosków ... Miskant jest bezpretensjonalny, wytrzymały i przyjazny dla środowiska, jest interesujący nie tylko ze względu na swój efekt dekoracyjny, ale także jako paliwo dla elektrowni, ponieważ podczas jego spalania uwalniana jest duża ilość energii z utworzeniem minimalnej ilości popiołu ze względu na niską wilgotność surowca.

Sadzenie miskanta

Kiedy sadzić miskanta

Sadzenie miskanta przeprowadza się wiosną, kiedy gleba się nagrzewa - od końca marca do połowy maja. Miskanty są ciepłolubne, dlatego należy je sadzić w miejscach dobrze oświetlonych i nasłonecznionych, chronionych przed zimnym wiatrem. Ale jeszcze bardziej niż ciepło miskanty uwielbiają wodę, dlatego preferują wilgotne, żyzne tereny przybrzeżne. Jakość gleby dla miskanta nie jest bardzo ważna, ale najgorzej rosną na piaskach i ciężkich glinach..

Jak sadzić miskanta

Decydując się na uprawę miskanta na działce, kup dorosłe sadzonki: roślina ta ma bardzo długi okres wegetacji, gdyż ciepłolubny miskant zaczyna rosnąć dopiero, gdy temperatura powietrza osiągnie 25 ºC, więc młoda sadzonka po prostu nie zdąży się uspokoić i wzmocnić przed nadejściem chłodów. Dorosła sadzonka ma większy margines bezpieczeństwa, a przy dobrym schronieniu może bezboleśnie przetrwać nawet mroźną zimę. Warstwę żyznej gleby umieszcza się w otworze do sadzenia, który powinien mieć nieco większą objętość niż system korzeniowy sadzonki, następnie sadzonka jest do niej opuszczana, a puste przestrzenie wypełnia się ziemią, stopniowo ją ubijając. Po posadzeniu miskant jest obficie podlewany.

Opieka nad miskantem w ogrodzie

Jak dbać o miskanta

Miłośnicy roślin twierdzą, że nie ma gorszego spektaklu niż wysychanie miskanta, dlatego nie zapomnij go podlać, zwłaszcza w gorącej porze suchej. Do podlewania miskanta najlepiej użyć węża - im więcej, tym lepiej. Uprawa miskanta wiąże się również z regularnym, ale umiarkowanym żywieniem, ponieważ np. Nadmiar azotu prowadzi do wylegania rośliny. W pierwszym roku miskant nie jest karmiony, a następnie dwa razy w sezonie stosuje się nawozy: w połowie maja wymagane będzie nawożenie płynne nawozami azotowymi, np. Roztworem mocznika. W pierwszej połowie lata teren podlewany jest humatami, w drugiej stosuje się nawozy potasowo-fosforowe. Kiedy zaczynasz uprawiać miskant, nastaw się na stałą kontrolę chwastów, przynajmniej przez pierwsze dwa lata życia rośliny. Następnie, gdy staje się silniejszy i rośnie, chwasty nie będą już przebijać się przez intensywnie rozprzestrzeniające się korzenie miskantu. Ale dzięki korzeniom rośliny nie musisz poluzowywać gleby na miejscu. Nawiasem mówiąc, wzrost miskantu w ogrodzie będzie musiał być ograniczony, w przeciwnym razie oprócz tej malowniczej trzciny nie będziesz mógł uprawiać niczego innego. Odbywa się to natychmiast po posadzeniu: granice, w których roślina powinna pozostać, są oznaczone ogranicznikiem. Możesz użyć kawałków żelaza lub łupków jako ogranicznika. Muszą być wkopane na całym obwodzie stanowiska, bez przerw i szczelin, na głębokość co najmniej 20 cm i powinny wznieść się ponad powierzchnię co najmniej o 10 cm, aby korzenie w poszukiwaniu pożywienia nie mogły „przeskoczyć” linii.

Pod koniec lata niektóre gatunki miskantu tracą dolne liście, co zmniejsza efekt dekoracyjny rośliny. Aby zamaskować przerzedzającą się dolną część krzewów, najlepiej posadzić na stanowisku wysokie hostu - 50-60 cm wysokości, spokojnie rosnące w warunkach nadmiernej wilgotności gleby, bez której miskant nie może się obejść.

To chyba wszystko, co można powiedzieć o uprawie tego zboża. Sadzenie i pielęgnacja miskanta na otwartym polu nie jest pracochłonne, a piękno i skuteczność tej rośliny trudno przecenić.

Rozmnażanie miskantu

Miskant nie lubi zmieniać miejsc, jednak z biegiem czasu pędy w środku krzewu giną, dlatego konieczne staje się przeszczepienie rośliny, co łączy się z podziałem krzewu - jednym z najbardziej niezawodnych wegetatywnych sposobów rozmnażania miskanta. Krzew jest podzielony wiosną lub wczesnym latem, zabieg przeprowadzany jest bardzo ostrożnie, ponieważ miskant po kontuzjach regeneruje się długo i boleśnie.

Roślinę można również rozmnażać przez nasiona. Nasiona miskanta nie wymagają zaprawiania przedsiewnego, jednak reprodukcja generatywna będzie wymagała cierpliwości i zajmie dużo czasu, gdyż roślina wyhodowana z nasion staje się atrakcyjna dopiero w trzecim lub czwartym roku. Nasiona kiełkują w doniczkach torfowych, a wraz z nadejściem wiosny, po całkowitym rozmrożeniu gleby, sadzi się je na otwartym terenie. Przypominamy, że miskant nie zachowuje cech odmianowych podczas rozmnażania nasion, dlatego zdecydowana większość ogrodników woli rozmnażać miskant wegetatywnie..

Szkodniki i choroby miskanta

Nic nie wiadomo o chorobach i szkodnikach, które mogą zarazić miskanta. To bardzo zdrowa roślina.

Miskant po kwitnieniu

Przygotowanie miskanta na zimę

Istnieją gatunki miskanta, które są odporne na zimno, a są takie, które potrzebują obowiązkowego schronienia na zimę. Delikatne odmiany należy chronić nie tylko przed mrozem, ale także przed nagłymi zmianami temperatury. Jeśli trzask zimna następuje stopniowo, roślina ma czas na dostosowanie się do zmian natury, ale jeśli niespodziewanie wybuchną mrozy, może umrzeć. Aby temu zapobiec, przykryj miskanta foliową chatką tak, aby powietrze mogło przepływać pod nią z boków, a na wierzch folii, również z chatką, zamontuj dwie drewniane tarcze - taka konstrukcja uchroni miskanta przed nagłym trzaskiem zimna. Ale nie zapomnij o ściółkowaniu terenu przed budową schronienia i zabezpiecz korzenie przed zamarzaniem grubą warstwą luźnej gleby..

Rodzaje i odmiany miskantu

Miskant olbrzymi (Miscanthus giganteus)

najprawdopodobniej jest to złożona hybryda, która od dawna jest znana ogrodnikom, ale której pochodzenia można się tylko domyślać. Jego wyprostowane łodygi osiągają wysokość 3 m, płaczące ciemnozielone liście z białym paskiem wzdłuż nerwu, do 25 cm szerokości, rozciągające się od łodygi we wszystkich kierunkach, sprawiają, że roślina wygląda jak duża fontanna. Gatunek ten kwitnie późnym latem z różowawymi wiechami, które z czasem stają się srebrzyste, a na obszarach o zimnym lecie miskant olbrzymi może w ogóle nie kwitnąć. Najczęściej ten widok jest używany jako akcent w tle. Wymaga maskowania dolnej części łodyg ze względu na obumieranie liści w drugiej połowie lata..

Chiński miskant (Miscanthus sinensis)

rośnie naturalnie w Chinach, Korei, Japonii i Rosji. Jest to wieloletnia trawa z luźnym krzewem, krótkimi kłączami i wyprostowanymi łodygami do 3 m. Liście są liniowe, twarde i szorstkie, do 1,5 cm szerokości, z szorstkim żebrem wzdłuż żyły środkowej. Kwitnie pojedynczo kwitnącymi kłoskami o długości do 7 mm, zebranymi w luźne wiechy. W kulturze gatunek istnieje od 1875 roku, jego zimotrwalosc jest względna, dlatego wymagane jest suche schronienie i ściółkowanie na zimę. Chiński miskant jest najpopularniejszym gatunkiem w kulturze, dziś znanych jest ponad sto jego odmian, które różnią się kolorem i kształtem kwiatostanów, wielkością i kształtem krzewu. Wśród nich są zarówno rośliny ciepłolubne, jak i te, które są bezpiecznie uprawiane na środkowym pasie. Na przykład:

• Blondeau - wysokość krzewu do 2 m, odporny na zimno - hibernuje bez zadaszenia;
• Variegatus - luźny krzew o wysokości nie większej niż półtora metra z białymi podłużnymi paskami na liściach;
• Miscanthus Zebrinus, czasami do niego dzwonią Miscanthus Zebrina - pstrokata roślina z poprzecznymi żółtymi paskami nad zielonymi liśćmi;
• Ferner Austin - do półtora metra wysokości, na wąskich, wdzięcznych zielonych liściach biały pasek wzdłuż środkowej żyłki, zmieniający jesienią kolor na czerwonawo-czerwony. Wachlarzowate, jaskrawoczerwone wiechy z białymi wierzchołkami, które kwitną w sierpniu, stopniowo zmieniają kolor na srebrzystobrązowy;
• Poranne światło - wdzięczna niska roślina o wąskich liściach z białą obwódką. Niestety odmiana kwitnie późno i nie każdego roku;
• Strictus - miskant o wysokości do 270 cm z jasnymi pstrokatymi liśćmi o szerokości do 1,5 cm, wzdłuż których występują na przemian poprzeczne jasnobiałe i zielone paski oraz czerwonawe jednokwiatowe kłoski w luźnych wiechach.

Miskant cukrowy lub miskant cukrowy (Miscanthus sacchariflonis)

rośnie w Rosji na wilgotnych obszarach od regionu Amur na południe od terytorium Primorsky, a także w Korei, Chinach i Japonii. Roślina ta ma do 2 m wysokości z gołymi łodygami, liniowe jasnozielone opadające liście do 60 cm długości i do 1,5 cm szerokości, kwitnące białymi lub srebrzysto-różowymi wiechami do 25 cm długości. Ponieważ gatunek ten jest ciepłolubny, jego rozwój rozpoczyna się późną wiosną, ale przez cały ciepły sezon intensywnie rośnie sacharoza miskanta. Kwitnie od lipca, zachowuje efekt dekoracyjny do października. Jest odporny na zimno, hibernuje bez zadaszenia, ale ściółkowanie terenu jest pożądane w przypadku braku śniegu. Najpopularniejszą formą jest Robustus - roślina większa od głównego gatunku.