Uprawa bukszpanu w otwartym polu i jak go rozmnażać w domu

Zadbany ogród z angielskim trawnikiem, klombami i wiecznie zielonymi krzewami to marzenie każdego właściciela domu lub letniego mieszkańca. Stworzenie własnego, specjalnego projektu krajobrazu nie jest łatwym zadaniem. Ale jest to całkiem możliwe, jeśli główny nacisk kładzie się na roślinę bukszpanu, cenioną za takie cechy, jak bezpretensjonalność, dekoracyjność i plastyczność podczas cięcia.

Od niepamiętnych czasów, rosnąc w naturze Morza Śródziemnego i Kaukazu, bukszpan w XXI wieku mocno osiadł na terenach nie tylko stosunkowo ciepłego regionu moskiewskiego, ale także przeniknął do ogrodów Uralu, Syberii i Dalekiego Wschodu..

Ogólne informacje o bukszpanie i jego opis

Bukszpan lub buxus w terminologii grecko-łacińskiej to reliktowa roślina, której korzenie sięgają czasów prehistorycznych. Jest to wiecznie zielony krzew lub drzewo przypominające drzewo o średniej wysokości 12-15 metrów. Rośnie powoli i przez długi czas. Niektóre gatunki mogą osiągać roczny wzrost tylko 2–3 mm. Jeśli drzewo dodaje 10 cm rocznie, uważa się, że szybko rośnie. Długość życia bukszpanu mierzy się w stuleciach..

Krzew jest bezpretensjonalny w warunkach wzrostu. Rośnie na glebach skalistych, na skrajach lasów, w ciepłych, ciemnych zakamarkach ogrodu. Wykazuje wystarczającą odporność na zimowe mrozy, ale może umrzeć od palących promieni wiosennego słońca.

Małe kwiaty, wydzielające odurzający aromat, przyciągają pszczoły i owady. Jednak miód uzyskany z jej kwiatów jest uważany za trujący, ponieważ wszystkie części rośliny, od nasion po owoce, zawierają do 3% alkaloidów. Owocem jest kulista kapsułka, która otwiera się i wyrzuca nasiona.

Buxus swoje piękno zawdzięcza budowie liścia, który w zależności od gatunku może mieć różny kształt: eliptyczny, jajowaty, okrągły, wydłużony. Krzewy formowane w formie kulek, trapezów lub trójkątów, od czasów Cesarstwa Rzymskiego do współczesności, służyły i służą jako doskonała dekoracja do dekoracji ogrodów i parków.

Przystosowanie do stref klimatycznych w Rosji

Za obszary naturalnego wzrostu uważa się ciepłe regiony Azji Południowo-Wschodniej, pogórze Kaukazu, wybrzeże Morza Śródziemnego od Maroka po Turcję, wybrzeże Japonii i Korei. W Rosji sam bukszpan rośnie w regionie Rostowa, na wybrzeżu Morza Czarnego na terytorium Krasnodaru, na terytorium Stawropola i w regionie dolnej Wołgi.

W ciągu ostatnich kilku stuleci bukszpan osiadł również w strefie umiarkowanej Rosji. Dobrze przystosowawszy się do specyfiki klimatu kontynentalnego, roślina ze szklarni przeniosła się na otwarty teren, gdzie w pełni pokazała swoje walory dekoracyjne.

Oczywiście nie wszystkie gatunki pokochały zmienną pogodę w Rosji i gwałtowną zmianę pór roku. Tak więc ani Kolchidy, ani giganci Balearów nie zakorzenili się na terytorium północnego kraju. Ale wiele odmian wiecznie zielonego bukszpanu nie tylko znalazło swoją drugą ojczyznę w Rosji, ale także grało z nowymi odcieniami północy.

Odmiany przeznaczone dla regionów Rosji

Bukszpan rosnący na ulicy coraz częściej można znaleźć w rejonie Moskwy, Wołgi, Wołogdy, Trans-Uralu, południowej części Syberii, Dalekiego Wschodu i Primorye. Są to takie odmiany jak:

• Oreo Variegata. Odmiana ma wspaniałe szmaragdowe liście z małymi żółtymi plamami. Wygląda jak mini fajerwerki w ogrodzie kwiatowym.
• Latifolia Maculata. Złoty odcień przypominającego karła liścia bukszpanu nadaje mu powagi i luksusu.
• Curly Locks lub Curly Boxwood. Drzewo o jasnozielonych błyszczących zaokrąglonych liściach i lekko skręconych gałęziach nigdy nie przestaje zadziwiać swoich widzów.
• Suffruticosis. Karłowa, wolno rosnąca odmiana o błyszczących zielonych liściach nie rośnie więcej niż 1 metr w górę.
• Oreo Marginata. Krzew o doskonałych rozgałęzieniach zadziwia dekoracyjnością liścia z jasnożółtą obwódką wzdłuż krawędzi.

Wszystkie te odmiany łatwo poddają się sezonowej obróbce i przycinaniu, nie wymagają długiej i sumiennej pielęgnacji, a co najważniejsze z powodzeniem wypełniają przestrzeń wiejską lub parkową, tworząc piękne krajobrazy krajobrazowe.

Cechy wzrostu bukszpanu w regionie moskiewskim

Jak pokazała praktyka, region moskiewski jest dość odpowiednim obszarem do uprawy wiecznie zielonych gatunków bukszpanu. Najprawdopodobniej nie wyrośnie tutaj na drzewo o długości 15 metrów, ale będzie całkiem odpowiedni do tworzenia labiryntów i geometrycznych kształtów.

Za główne warunki agrotechniczne pomyślnego istnienia rośliny uważa się rozsądną pielęgnację w okresie wegetacji oraz zapewnienie snu zimowego w porze śnieżnej. Jeśli na czas usuniesz schronienie zimowe z rośliny, zapewnij mu odpowiednią dawkę słońca i cienia, harmonijnie naprzemienne podlewanie i rozluźnianie, nie pozostawiając w tyle za przycinaniem sanitarnym i dekoracyjnym, wtedy w pełni zareaguje na opiekę i uwagę.

Cechy uprawy bukszpanu na Syberii i Dalekim Wschodzie

Chociaż regiony te są położone jako obszary mrozu i śniegu, nadają się również do rozmnażania ciepłolubnych buxusów. Z biegiem lat hodowcy stworzyli odmiany, które są w stanie wytrzymać najbardziej śnieżne i mroczne zimy. Nawet mróz powyżej 25 ° C okazuje się dla wielu z nich niestraszny, jeśli miejsce do sadzenia reliktu jest odpowiednio dobrane.

Oto kilka kryteriów, które pomogą Ci wyhodować krzak bukszpanu w trudnych warunkach pogodowych na Syberii i Dalekim Wschodzie:

• Miejsce do sadzenia nie powinno być przestrzenią otwartą na wiatr, ale skarpą lub narożnikiem w południowej części działki ogrodowej, chronionym ziemnym wałem, kamieniem lub murem. Dziura lub zagłębienie nie zadziała, ponieważ wpływające do nich wody źródlane grożą nasiąknięciem i śmiercią rośliny.
• Po opadach śniegu konieczne jest strząśnięcie grudek śniegu z zakrytych krzewów, zapobiegając w ten sposób naciskom na gałęzie i ich późniejszemu zniszczeniu.
• Zrób ostatnią sezonową fryzurę nie później niż w pierwszych dziesięciu dniach września, aby dać krzewowi czas na zregenerowanie się i zgromadzenie zapasów soków na zimę.
• Wiosną, gdy pali się słońce, zaleca się osłonięcie niedojrzałej rośliny ochronnym ekranem odblaskowym..
• Ułożenie dobrego systemu odwadniającego będzie odgrywać ważną rolę w życiu bukszpanu, ponieważ nie toleruje on silnej wilgoci.

Przestrzeganie wszystkich tych kryteriów i zasad pomoże wyhodować piękny rozgałęziony krzew bez narażania go na skutki szoku dramatycznie zmieniającego się reżimu temperaturowego typowego dla rosyjskiego klimatu..

Technologia rolnicza w otwartym terenie

Wszystkie rodzaje bukszpanu uprawiane w Rosji są uważane za bezpretensjonalne, mrozoodporne, przystosowane do przycinania i formowania koron. Ale to nie znaczy, że po przymocowaniu młodego pędu do dziury powinieneś o tym zapomnieć raz na zawsze. Wręcz przeciwnie, o roślinę trzeba będzie dbać przez całe życie..

Poniżej znajduje się tabela zbiorcza, która definiuje terminy i rodzaje prac z buxusem, które mają być wykonywane w okresie wegetacyjnym:

Wybór miejsca lądowania

To paradoks, ale roślina pochodzi z południowych słonecznych brzegów, preferuje miejsca półcieniste do wzrostu. Liście bukszpanu są tak delikatne, że przy jasnych promieniach może się spalić i stracić swój efekt dekoracyjny.

Wynika z tego, że otwarta przestrzeń z maksymalnym strumieniem słonecznym nie jest opcją wymaganą dla rodzaju bukszpanu. Nie możesz przesadzić z nadmiernym cieniem. Należy pamiętać, że cień 25 ° w regionie Soczi i 15 ° cień na Syberii to dwie duże różnice. Jeśli posadzisz bukszpan w odległym miejscu, zacienionym do stopnia wiecznego zmierzchu i zimna, delikatna roślina nie otrzyma niezbędnych dawek światła i pożywienia, a zatem uschnie, przerzedzi się i straci dekoracyjność. W przypadku niedoboru składników odżywczych w okresie letnim najprawdopodobniej nie będzie zimował tak, jak powinien..

Dlatego wybierając odpowiednie miejsce do sadzenia, należy preferować półcień, w którym rozproszony strumień światła korzystnie wpłynie na jego walory wegetatywne..

Jeśli chodzi o skład gleby w miejscu sadzenia, odpowiednie jest lekko kwaśne środowisko bogate w nawozy mineralne. Jeśli zaniedbamy te warunki, to w najlepszym razie można dostać krzak słabo rozgałęziony, w najgorszym - aby być świadkiem jego stopniowego wymierania.

Technika lądowania

Wskazane jest sadzenie bukszpanu w otwartym terenie na wiosnę, aby do listopada zabrał wszystko, co możliwe z sezonu wegetacyjnego i spędził cały czas zimowej hibernacji bez wyrządzania sobie krzywdy.

W przypadku przesadzenia okazu wyhodowanego w pojemniku należy ostrożnie wyjąć go z doniczki wraz z kawałkiem ziemi i umieścić w wykopanym wcześniej dołku z podłożem. Może składać się z próchnicy, torfu, suchej próchnicy. Dalsze nawożenie nie jest wcale konieczne, ponieważ bukszpan, nie tracąc swojego efektu dekoracyjnego, może rosnąć na ubogich glebach piaszczystych lub kamienistych. Najważniejsze, że woda z opadów atmosferycznych nie stagnuje wokół buszu. W tym celu gleby gliniaste są odchylane lub zapewnia się wysokiej jakości drenaż.

Otwór do sadzenia jest osuszany agroperlitem lub wermikulitem. Po umieszczeniu rośliny w dołku należy ją lekko posypać ziemią i obficie podlać w ilości 2,5–3 litrów wody na sadzonkę 30–35 cm. Po wchłonięciu wody otwór całkowicie wypełnia się do podstawy szyjki korzeniowej rośliny i zagęszcza.

Jeśli kiełek jest pozyskiwany z otwartym systemem korzeniowym, to przed przesadzeniem zaleca się trzymanie jego korzeni w roztworze z dodatkami stymulującymi przez 3 do 24 godzin. Pomoże to roślinie wyzdrowieć po szoku, w którym znajdowała się bez wody, ziemi i wszelkich składników odżywczych..

Pielęgnacja: od podlewania do karmienia

W pierwszym roku sezonu wegetacyjnego roślina będzie wymagała regularnego podlewania. Aby woda nie wydostawała się z kręgu w pobliżu pnia i nie rozlewała się po powierzchni ziemi, zaleca się zbudowanie ziemnego szybu wokół obwodu kruchego pnia w odległości 30–40 cm od niedojrzałego pnia i wypełnienie jego wnętrza agroperlitem, trocinami lub suchymi igłami. Zachowają wilgotność gleby i posłużą jako naturalna ściółka, malowniczo wypełniając teren wokół buszu.

Aby nie uszkodzić delikatnego pnia rośliny oparzeniami spowodowanymi połączeniem wody i słońca, zaleca się podlewać ją rano lub wieczorem odpowiednią ilością czystej wody. Po podlaniu poluzowanie i oczyszczenie chwastów w kole pnia jest obowiązkowe.

Bukszpan nie wymaga specjalnego karmienia w pierwszym roku. Złożony nawóz mineralny można stosować raz w sezonie wegetacyjnym dla lepszego wzrostu.

Szkodniki i choroby

Liście bukszpanu należy okresowo badać pod kątem śladów pryszczarka. Ten owad wraz ze swoim potomstwem wielu tysięcy larw może zniszczyć całą koronę drzewa. Od ich inwazji liście żółkną, wysychają i opadają.

Filcowanie lub wełnowca to kolejny równie niebezpieczny wróg bukszpanu. Filcowa samica jest bardzo płodna. Po objęciu rośliny wraz z potomstwem pokrywa wszystkie części rośliny białym nalotem. Jeśli liść żółknie lub spuchnie z bąbelkami, musisz poszukać szkodnika w koronie.

Leki Karbofos, Fufanon, Aktara pomagają zwalczać pryszcz i filc. Opryskiwanie wykonuje się w dwóch przejściach w odstępie 10 dni.

Martwica pędów i rak są uważane za powszechne choroby. Z nekrozą można jakoś poradzić, odcinając zainfekowane gałęzie i wielokrotnie traktując zdrowe pędy fungicydami. Rak praktycznie zje roślinę. Po znalezieniu tej choroby konieczne jest całkowite usunięcie dotkniętych obszarów poprzez złapanie zdrowej tkanki. Jeśli na drzewie jest dużo chorych pędów, lepiej je całkowicie wykorzenić i spalić, niż pozwolić, aby choroba rozprzestrzeniła się na inne krzewy.

Przycinanie z formowaniem korony

Przycinanie bukszpanu jest niezbędne, aby uzyskać roślinę ozdobną. Bez fryzury nie będzie żywopłotów, figurek, labiryntów. Ponadto ścinanie przyczynia się do przyspieszenia wzrostu i tworzenia nowych pędów, co korzystnie wpływa na roślinę..

Jeśli celem przycinania jest tworzenie kształtów, to wykonuje się je 3 lub 4 razy w sezonie przy użyciu odpowiednich wzorów, które pomagają wyrównać kształt krzewu pod kulką, sześcianem, stożkiem lub trójkątem. Pierwsze cięcie przeprowadza się wczesną wiosną przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego, drugie i trzecie latem w odstępie co najmniej miesiąca, czwarte w pierwszej połowie września. Ponieważ buxus rośnie bardzo wolno, trzecia i czwarta fryzura będzie czysto korygująca, w celu skorygowania pojedynczych liści, które wyszły z ramy.

Jeśli z bukszpanu powstaje standardowe drzewo, wówczas schemat przycinania ma na celu stworzenie silnego centralnego pnia z wieloma bocznymi gałęziami w górnej części rośliny. Wszystkie pędy wtórne u nasady i na wysokości do 25-30 cm są wycinane, a od góry tworzy się atrakcyjna figura geometryczna.

Aby zrobić topiary z bukszpanu i zamienić go w ptaka lub zwierzę, użyj specjalnego wzoru siatki do formowania. Doświadczony mistrz, niczym rzeźbiarz, precyzyjnymi ruchami odcina z krzaka wszystko, co niepotrzebne, pozostawiając jedynie zamierzony zarys. Taka praca to za dużo dla początkującego..

Po każdym przycięciu, aby roślina łatwiej tolerowała innowacje w koronie, zdecydowanie zaleca się dokarmianie dolistne i korzeniowe stymulantami wzrostu.

Wraz z nadejściem drugiej połowy września okazy uliczne i drzewa w pomieszczeniach są pozostawione same, aby pędy miały czas na stwardnienie, zanim zacznie się chłód.

Przygotowanie do odpoczynku i schronienie na zimę

Ponieważ roślina jest ciepłolubna, należy zwrócić na nią maksymalną uwagę przed nadejściem chłodów. Algorytm pielęgnacji krzewu w ostatniej dekadzie października należy sprowadzić do następujących działań:

1. 1. Obfite podlewanie i stosowanie mieszanki potasowo-fosforanowej. To nasyci rośliny wilgocią i zapewni przyzwoitą ilość pożywienia do nowego sezonu wegetacyjnego..
2. 2. Ściółkowanie ziemi w pobliżu kręgów pnia naturalnym materiałem: torfem, trocinami, igłami sosny, zgniłym listowiem, słomą z warstwą do 10 cm. Tworząc w ten sposób mikroklimat na glebie, nie pozwalamy (nie używać zaimków osobowych) korzeniom przemarznąć.
3. 3. Wiązanie do podpory standardowych roślin i sadzonek z kruchym pniem. Wtedy ani wiatr, ani obfite opady nie mogą ich złamać..
4. 4. Bielenie dolnej części pni. Będzie chronić korę drzewa przed palącymi promieniami wiosny.
5. 5. Oprawianie pni włókniną lub gałązkami świerkowymi. Takie prace wykonuje się w warunkach stabilnej temperatury zewnętrznej -5o -10o С.

Przykryj nie tylko wolnostojące drzewa standardowe, ale także żywe żywopłoty bukszpanu. Spunbond, lutrasil lub płótno mogą służyć jako namiot dla roślin. Wcześniej krzewy były związane, tworząc z nich ogromne bukiety. Dzięki takiemu wsparciu gałęzie nie będą się wyginać ani łamać przed atakiem mas śniegu.

Wiosną, gdy nocne temperatury sięgają 0 ° C, należy usunąć cały materiał izolacyjny, aby gałęzie nie blokowały się. Zaleca się to robić w ciepły, ale pochmurny dzień..

Powielanie w domu

Istnieją dwa sposoby hodowli bukszpanu w domu:

• szczepienie;
• rośnie z nasion.

Oba są dość dostępne dla większości ogrodników i nie wymagają specjalnej wiedzy i umiejętności. Cięcie jest uważane za bardziej produktywne i akceptowalne, ponieważ wskaźnik przeżycia sięga 80-85%.

Sadzonki

Każdy może wyhodować sadzonkę z gałązki. W tym celu w sierpniu-wrześniu z dorosłej, dobrze rozwiniętej rośliny wycina się gałęzie o długości 15-18 cm.Łodyga powinna mieć 4-5 pąków, niezbyt sztywnych ani bardzo zielonych, ponieważ te skrajności spowalniają tworzenie się korzeni. Wszystkie liście i pędy usuwa się z dolnej części łodygi, a dopiero potem łodygę umieszcza się w pojemniku z wodą z rozcieńczonym biostymulatorem wzrostu. Doświadczeni hodowcy zamiast używek stosują metodę bruzdowania, polegającą na tworzeniu małych rowków na gałęzi poprzez przeciąganie po niej czubka gwoździa. Pod naciskiem kora jest uszkodzona, odsłaniając małe guzki. To są zarodki korzeni. Następnie pojawią się z nich korzenie.

Na tym etapie można zastosować efekt cieplarniany, pokrywając pojemnik sadzonkami folią z rzadkimi otworami. Przyspieszy to tworzenie korzeni, które pojawią się nie wcześniej niż miesiąc później. Kiedy nabierają rozgałęzień, cięcie jest przesadzane do szklarni lub doniczki wewnętrznej z pożywnym podłożem i umieszczane w ciepłym, ale nie przesuszonym miejscu, przestrzegając wszystkich zasad techniki rolniczej dla bukszpanu.

Tutaj młoda roślina spędzi całą jesień, zimę i część wiosny. Głównym zadaniem w tym okresie jest umiarkowane podlewanie - gleba nie powinna wysychać i nie powinna zamieniać się w bagno.

Sadzonka rośnie bardzo wolno. Jeśli przed nadejściem wiosny słabo przybrał na wadze i wzroście, lepiej trzymać go przez całe lato w domu na parapecie i sadzić na otwartym terenie dopiero we wrześniu.

Uprawa z nasion

Ta metoda jest uznawana za najbardziej nieproduktywną i czasochłonną. Z 10 nasion tylko trzy przetrwały do ​​etapu sadzenia w otwartym terenie. Przed posadzeniem nasion w domowej doniczce muszą przejść przez etap rozwarstwienia, czyli długotrwałego przechowywania w warunkach niskiej temperatury. Aby to zrobić, są zwilżane, zawijane w warstwy mchu torfowca i umieszczane na dolnej półce lodówki, gdzie będą musiały spędzić od 2 do 3 miesięcy. Odbywa się to w celu stworzenia nasionom jak największej imitacji naturalnych warunków wzrostu i zmiany pór roku, uzupełniając fazę zimowego spokoju pozostając w lodówce przez dwa miesiące..

Dopiero po tym nasiona sadzi się w zamkniętym gruncie ze specjalnym podłożem i przechodzi przez wszystkie dalsze etapy wegetacji, pielęgnacji i przetwarzania opisane powyżej..

A jednak rodzina bukszpanów jest tak piękna, dekoracyjna i różnorodna, że ​​warta jest całego wysiłku. Niech królewskie labirynty lub figury topiary nie sprawdzą się w pierwszym sezonie, ale w kolejnych latach roślina nabierze siły, a odważni ogrodnicy - umiejętność opieki.

Wówczas reliktowe drzewo nie tylko zachwyci innych swoimi dziwacznymi formami, ale także pobudzi wszystkich sąsiadów do botanicznych wyczynów swojej powszechnej hodowli. Przystojny mężczyzna z Czerwonej Księgi odrodzi się z nową energią na terytoriach jeszcze większych niż przed wycinką na dużą skalę.