Klon - opis i różnorodność gatunków

Klon jest jednym z najpiękniejszych drzew. Wśród gatunków są drzewa i krzewy liściaste. Różnią się kolorem i kształtem liści, korony. Odmiany dekoracyjne przyciągają pięknem liści, dlatego są szeroko stosowane w projektowaniu krajobrazu. Dzięki różnorodności gatunkowej tworzą piękne kompozycje drzewne, które dobierane są z uwzględnieniem sezonowej kolorystyki, rozmiarów i dekoracyjnego wyglądu.

Co wyróżnia klony

Istnieje wiele różnych rodzajów klonów (jest ich około 150), które rosną na prawie wszystkich kontynentach Ziemi. Najczęściej można go zobaczyć w strefie umiarkowanej półkuli północnej:

• Azja;
• Europa;
• Ameryka północna.

Jednak w regionie południowym występuje specjalna odmiana - laur, który rośnie w strefie tropikalnej. Należy do rodziny Sapinidów. Przedstawiciele tego gatunku dorastają do 35 m, ale są też znacznie mniejsze - ok. 10 m. To nieduże drzewo ma dużą liczbę pędów wyrastających z podstawy. Przeważnie klony liściaste, ale są też rośliny zimozielone, które są rodzime dla subtropików.

Opis klonów można zaczynać od liści, są one charakterystyczną cechą. Występują: proste, palcowe, duże lub klapowane, rosnące na długich ogonkach, o nietypowych wzorach. Zielona masa tworzy wielką koronę, która zachwyca ludzi. Ale nie wszyscy przedstawiciele mają taką okładkę. Na przykład szary, Maksimowicz i Mandżurski mają płytki liściowe trójlistkowe i złożone-palmitynianowe.

Klony wytwarzają owoce skrzydlic, które są potocznie nazywane „helikopterami”. Dzięki specjalnemu urządzeniu, z góry mogą długo przebywać w powietrzu, co pozwala im latać na dużą odległość od rośliny macierzystej w celu rozmnażania.

Ciekawostką jest fakt, że tego typu drzewa są pustelnikami - rosną w małych grupach lub pojedynczo. Dlatego nie można znaleźć lasu ani składających się z nich zarośli. W regionach południowych uprawy klonów są bardziej powszechne w górach, rosną w miejscach na wysokości około 3 km, na przykład w Himalajach.

Klony wykorzystywane są do zagospodarowania parków, małych ogrodów, ulic, do tworzenia alejek, pojedynczych nasadzeń, jako tło w postaci kompozycji rękodzielniczych.

Wyglądają spektakularnie z odległości 30-50 m. Przy wysokich i średnich okazach drzewa iglaste, jesion, brzoza, dąb, grab i inne wyglądają harmonijnie. Odmiany krzewiaste i karłowate sadzi się razem z krzewami iglastymi i liściastymi: dereniem, śniegowcem, pięciornikiem itp..

Majestatyczne giganty

Klony mają bardzo dużych przedstawicieli, z których jeden jest aksamitny. W naturze rośnie w górach północnego Iranu i na Kaukazie. Osiąga wysokość 50 m, średnicę pnia 1,2 m. Wygląda jak prawdziwy olbrzym. Jest szczególnie piękna w okresie owocowania. W tym czasie z drzewa zwisają duże wiechy z skrzydłami, których jest aż 60 sztuk.

Kolejny duży okaz klonu ma mniejszy rozmiar - pseudopłaszczyznowy lub jawor. Uderzający przedstawiciel górskich lasów Kaukazu i południowo-zachodniej Ukrainy. Dorasta do 40 m wysokości przy średnicy pnia do 2 m. Pokryta jest ciemnoszarą korą, po której złuszcza się jasna, młoda skorupa. Posiada gęstą koronę w kształcie kuli, pięknie prezentuje się w jednej aranżacji.

Liście dwukolorowe: ciemnozielone u góry, fioletowe z tyłu. Młode liście mają na powierzchni żółto-różowe plamki, u dorosłych barwne są kremowo-jasnozielone znaczenia. Na przykład u odmiany Brilliantissimum w okresie wiosennym blaszka liściowa nabiera delikatnego różowo-brzoskwiniowego koloru, a później zmienia kolor na żółto-turkusowy. W projektowaniu krajobrazu stosuje się różne formy klonu z fałszywej płaszczyzny. Odmiany, takie jak Simon Louis Freres i Leopoldii, są małe i różnorodne, więc nadają się do małego ogrodu.

Olbrzyma ciągnie również północnoamerykański klon srebrzysty, który dorasta do 40 m wysokości, osiągając średnicę 1,5 m. Cechą wyróżniającą gatunek jest pięciopłatkowy, głęboko wycięty liść na długich ogonkach. Wierzchnia strona jest jasnozielona, ​​dolna jest srebrzystobiała, co wyjaśnia nazwę rośliny. Jesienią korona nabiera jasnożółtego koloru. Pięknie prezentuje się na alejkach, w nasadzeniach grupowych, nad brzegami zbiorników wodnych. Kruche gałęzie nie wytrzymują ciężaru przywierającego śniegu, często się odrywają.

Piękno Europy

W Rosji rośnie około 20 gatunków, z których część rośnie w części europejskiej: ostrokrzew, biały i tatarski.

Ostrokrzew to jeden z najpopularniejszych gatunków. Kształt liści jest podobny do platana, co wyjaśnia jego nazwę. Ale atrakcyjność drzewa nie ogranicza się do piękna blaszki liściowej. Jego pień jest gładki i prosty z gęstą zieloną masą, która zapewnia elegancką koronę.

Na bazie tego gatunku hodowcy uzyskali różne odmiany koloru liści: złociste z liliowym, a nawet z białą obwódką. Oprócz koloru liści udało nam się zmienić drzewo na zewnątrz: wydobyć klon z koroną w kształcie kuli. Jego zaletą jest to, że nie ma potrzeby dostosowywania kształtu, ponieważ jest stale utrzymywany w pierwotnym stanie..

Chernoklen (Tatar) zawdzięcza swoją nazwę czarnemu drewnu, co jest szczególnie widoczne zimą, kiedy wokół jest śnieg, a klon jest dobrze widoczny. Jest to niskie drzewo lub krzew dorastający do 9 metrów wysokości. Podczas dojrzewania nasionka zostaje obsypana różową skrzydlicą zebraną w zaroślach. Wygląd rośliny w tym okresie przypomina japońską sakurę, ponieważ korona jest pomalowana na fioletowo. Kultura jest odporna na mróz, może rosnąć na prawie każdej glebie. Używany jako żywopłot w ogrodach przydomowych.

Odmiany dalekowschodnie

Na terenie Dalekiego Wschodu rozpowszechnione są klony w postaci drzew i krzewów, które przystosowały się do klimatu tego obszaru. Najczęściej spotykane są następujące odmiany: drobnolistna, rzeczna, żółta, pseudosibold, japońska, zielonobrązowa, brodata i inne.

Klon zielonooki to duży krzew lub niewielkie drzewo, osiągające 15 m wysokości. Uwagę przyciąga niezwykły pień: zielone paski. Młode drzewa mają marmurowy kolor, który z wiekiem staje się bardziej szary. Uderzająca jest bujna korona z ciemno-wiśniowymi gałązkami i dużymi różowawymi pąkami.

Liście są trójklapowe, duże (około 15 cm długości) z cienkimi blaszkami liściowymi. Latem kolor ciemnozielony, jesienią zmienia się na żółto-złoty. Klon jest szczególnie piękny, gdy kwitnie. Żółtawozielone kwiaty zebrane w luźne i pełne wdzięku grona o długości około 8 cm, jesienią wygląd dopełniają dojrzewające skrzydlice w odcieniach brązu i różu. Ta odmiana jest bezpretensjonalna dla środowiska i temperatury - szybko rośnie w każdych warunkach.

Gatunki japońskie zapuszczą korzenie tylko na południowym terytorium Rosji. Rośnie jako małe drzewo lub jako krzew. Jego blask ujawnia się jesienią, gdy liście są pomalowane na bordowe, czerwone, fioletowe kolory o różnych odcieniach. Wiele uwagi poświęca się mu w kulturze chińskiej.

W Japonii klony są uważane za wyjątkowe i szanowane z takim samym podziwem jak chryzantemy czy sakura. Jest ich dużo, więc wiosną Japończycy cieszą się rozkwitem sakury, a jesienią - pięknem klonu..

Klon srebrny lub cukrowy to szybko rosnąca roślina. Rośnie z jednym lub więcej pniami z jasnoszarą korą i gęstą koroną, która wymaga regularnego przycinania. Można ją sadzić w dowolnym miejscu, niezależnie od oświetlenia i składu gleby. Jesienią liście stają się różowo-żółte..

Drzewo zyskało szczególną popularność w Kanadzie, gdzie wytwarza się z niego syrop - symbol narodowy. Klon cukrowy rośnie w południowo-wschodniej części kraju. Wczesną wiosną drzewa zaczynają sączyć, co jest bardzo słodkie i uwielbiane przez Kanadyjczyków.

Lozhnosiboldov to ozdobne drzewo namiotowe dorastające do 8 m wysokości. Sadzi się je na obszarach z dobrym systemem drenażowym. Służy do kształtowania osiedli, miast. Rośnie zarówno w miejscach zacienionych, jak i słonecznych. Odporny na mróz, bezpretensjonalny w utrzymaniu, nie wybredny co do poziomu wilgoci w glebie i powietrzu.

Przedstawiciele amerykańscy

Klony jesionolistne mają liście złożone, pierzaste, składające się z kilku mniejszych. Dlatego korona drzewa jest rozmyta i ma kudłaty wygląd. Ta odmiana jest bardziej powszechna w miastach. Czasami trzeba walczyć z ich populacją. Wynika to z faktu, że roślina samodzielnie rozmnaża się i rośnie. Można go nawet sklasyfikować jako chwast. Ojczyzna - Ameryka Północna, w Eurazji był najbardziej rozpowszechniony.

Istnieje odmiana o liściach jesionowych z skrzydłami. Jest bardziej odporny na niskie temperatury wśród swoich towarzyszy. W przypadku drzew charakterystyczny jest bardzo szybki wzrost - do półtora metra na sezon. Chociaż na zewnątrz roślina nie wygląda dekoracyjnie, jej liście mają niezwykłe kolory: srebrny i złoty, aw połączeniu z pokwitaniem klon nabiera bajecznego wyglądu. Odmiana Flamingo we wczesnym okresie wzrostu ma biało-różowe liście, co nadaje jej niezwykły i urokliwy wygląd..

Bagno może tolerować nadmiar lub stojącą wodę, ponieważ jego miejscem urodzenia są bagna Ameryki Północnej. Druga nazwa - czerwona, powstała z koloru liści jesienią: dolna część ma kolor srebrzysto-pomarańczowy, a górna - czerwono-pomarańczowa. Istnieją odmiany o wyraźnym czerwonym kolorze i zaokrąglonej koronie. Służą do ozdabiania ogrodów.

Klon Ginnal dorasta do 7 m wysokości, ma bujną koronę, osiąga rozpiętość ok. 8 m. Dorasta do 150 cm rocznie, średnica pnia do 30-35 cm. Gałęzie są bardzo kruche i cienkie. Kora jest cienka, więc drzewo jest często atakowane przez owady. Kwitnie późną wiosną. Liście żółkną, jesienią czerwienieją, pojawiają się skrzydlice o brązowym odcieniu. Jesienią czuć przyjemny zapach..

Gatunek mandżurski jest ulubieńcem ogrodników. Ma niezwykłą koronkową koronę, złożone trójlistkowe liście. Osiągają wysokość 20 m. Jesienią mają jasny, żółto-fioletowy kolor, co w połączeniu z czerwonymi ogonkami nadaje im niesamowitego wyglądu. Roślina uwielbia wolną przestrzeń.

Klon przyciąga swoim wyglądem, szczególnie jesienią. Jeśli strona jest mała i chcesz ją udekorować, idealnie nadaje się do tego klon. Na jego temat składa się wiele piosenek, legend, a nawet wierzeń. Jednym z nich jest to, że klon jest talizmanem miłości i pokoju w rodzinie. Wynika to z faktu, że liść jest podobny do dłoni osoby lub 5 jego zmysłów.