Uprawa owadożernej rośliny mięsożernej zhiryanka

Zhiryanka to jedna z rzadkich i unikalnych roślin z rodziny Puzyrchatkov. To jeden z najpopularniejszych rodzajów roślin owadożernych. Drapieżna roślina Zhiryanka jest doskonałym „łowcą” much, mrówek, komarów i małych muszek. W naturze występuje ich 35 gatunków, z których około 7 rośnie w Rosji. Kultura należy do wieloletnich roślin zielnych. Jest prawnie chroniony, gdyż jest gatunkiem roślinnym zagrożonym wyginięciem.

Opis i łapanie owadów

W Rosji zhiryanka rośnie w jej europejskiej części, zachodniej i wschodniej Syberii oraz na Dalekim Wschodzie. W kulturze pokojowej poszukiwane są następujące rodzaje tłustych kobiet:

1. Moranian;
2. okrągły;
3. gips;
4. wspólny.

Roślina wyróżnia się strukturą blaszki liściowej. Mięsiste i soczyste, jasnozielone liście są zebrane w rozetę korzeniową. Mają wydłużony, jajowaty kształt i są pokryte licznymi mikroskopijnymi gruczołami. Niektóre gruczoły wytwarzają soki trawienne, podczas gdy inne wytwarzają enzymy do wchłaniania pożywienia. W procesie trawienia gruczoły uczestniczą raz. Liść obumrze, gdy większość z nich straci swoją funkcjonalność. Liście odnawiane są średnio co 5 dni..

Zhiryanka ma słabo rozwinięty i delikatny system korzeniowy, mimo że jest dobrze uformowany. Ponieważ kultura woli rosnąć w wilgotnych miejscach, wszelkie zmiany w jakości gleby lub wilgotności powietrza mogą doprowadzić do jej śmierci..

Ze środka wylotu wyrastają delikatne kwiaty. Ich nektar przyciąga duże owady, które zapylają roślinę, przenosząc pyłek na inne kwiaty. Umieszczone pojedynczo na długich łodygach, są czerwone, jasnofioletowe, różowe lub niebieskie. Białe kwiaty są rzadko spotykane w naturze. Zhiryanka zaczyna kwitnąć pod koniec czerwca i na początku lipca. Jej kwiaty osiągają do 3 cm średnicy, małe jasnobrązowe pestki znajdują się w owocach torebkowych, które zawiązują się po kwitnieniu.

Śluz cukrowy jest wydzielany w górnej części liścia i działa jak pułapka na owady. Jeśli żywe stworzenie jest małe, proces trawienia rozpoczyna się natychmiast po przyklejeniu się owada.

Duży owad, próbując uciec z lepkiej niewoli, porusza się energicznie, powodując podrażnienie gruczołów. Ułatwia to płynne zaginanie krawędzi liścia i wejście owada do utworzonej wewnątrz wnęki. W rezultacie gruczoły zaczynają intensywnie wydzielać śluz, który pokrywa duszącego się owada. Włączony jest proces trawienia pokarmu. Sok trawienny składa się z kwasu benzoesowego, enzymu proteolitycznego i środka antyseptycznego.

Rozróżnij chemiczne i mechaniczne podrażnienie gruczołów liściowych. Mechanizm występuje, gdy na przykład suche źdźbło trawy zostanie przypadkowo przyniesione na powierzchnię płyty przez wiatr. Prowadzi to tylko do słabego i krótkotrwałego wygięcia krawędzi blachy. Substancja chemiczna pojawia się, gdy owad uderza w talerz, powoduje długotrwałe i intensywne zginanie liścia ze wszystkimi konsekwencjami dla żywego obiektu, który wszedł.

Proces owijania brzegów talerza chroni sok trawienny przed wymyciem przez rosę lub deszcz, a produkt hydrolizy jest szybciej wchłaniany w tym miejscu liścia. Po otwarciu powierzchnia płytki przez krótki czas pozostaje sucha. Później na gruczołach ponownie pojawia się śluz - i roślina jest ponownie gotowa do polowania..

Owadożerny grubas, wyciągając wszystko z owada, zapewnia mu dalsze istnienie bez nawożenia. Zhyryanka może złapać około stu malutkich owadów tylko w jednym sezonie.

Zasady opieki

Kwiat nie ma wielkich wymagań oświetleniowych. Ponieważ kultura kocha mokradła, wystarczą na to trzy lub cztery godziny ekspozycji na bezpośrednie światło słoneczne rano lub wieczorem. Lepiej trzymać doniczkę w chłodnym miejscu.

Lokalizacja

Zhiryance nie podoba się, gdy lokalizacja pojemnika ciągle się zmienia. Głęboki odcień jej nie odpowiada, więc parapety okien wychodzących na zachód lub wschód są idealne. Kwiat dobrze rośnie pod sztucznym światłem.

Warunki podlewania i temperatury

Pomimo przylegania rośliny do terenów podmokłych, gleba w donicy powinna być umiarkowanie wilgotna. Nadmiar wilgoci może uszkodzić korzenie. Lepiej jest podlewać przez tackę ociekową naturalnym płynem lub wodą destylowaną. W miesiącu letnim najlepszym trybem podlewania jest co dwa dni, a zimą - kilka razy w tygodniu..

Ciepło jest nie do przyjęcia dla rośliny. Konieczne jest zapewnienie, aby temperatura powietrza nie przekraczała 30 ° C, ale także nie spadała poniżej 10 ° C. Wilgotność powietrza dla prawidłowego wzrostu roślin powinna wynosić co najmniej 50% do maksymalnie 75%. Roślin nie można spryskiwać wodą, dlatego w celu utrzymania wilgoci należy ją sadzić w specjalnym zamkniętym pojemniku. Dobrze się czuje w terrarium lub można go postawić obok akwarium.

Metody reprodukcji

Rozmnażanie trawy oleistej na trzy sposoby:

1. Posiew. W naturze nasiona są przenoszone przez wiatr, aw domu można je wysiać do urządzenia z mieszanką piasku i torfu. Glebę należy najpierw zwilżyć. Powinien zawierać glinę, torf, gruby piasek. Kiełkowanie zajmie kilka tygodni. Kwiaty porośnięte pojedynczo należy sadzić w stałym miejscu przetrzymywania.
2. Odchodzi. Jesienią Zhyryanka tworzy młode rozety, które można sadzić samodzielnie, po podzieleniu na części. Lub ukorzenianie liściastych sadzonek, a następnie sadzenie ich w pojemnikach.
3. Dzieląc korzeń. Po podzieleniu systemu korzeniowego dorosłej grubej kobiety na kilka części, każdą należy posadzić w osobnym garnku. Lepiej to zrobić wiosną. Przy odpowiedniej pielęgnacji zakład szybko przejmie nową lokalizację..

Dbanie o zhiryankę w domu nie powoduje żadnych szczególnych trudności, ale roślina ma swoje własne cechy.

Interesujące fakty

Zhiryanka to reliktowa roślina epoki lodowcowej. Istniała już wtedy, gdy część Europy znajdowała się jeszcze pod warstwą lodowców. Warto zauważyć, że Zhiryanka należy do Mięsożerne rośliny pierwszy ustawiony przez Karola Darwina.

Człowiek znalazł zastosowanie dla tej rośliny nie tylko jako kwiat domowy. Przez długi czas w Norwegii i Szwecji to oleiste zioło było używane do zsiadania mleka. Wystarczy wrzucić liść zhiryanki do mleka, aby go zwinąć i otrzymać sfermentowany produkt mleczny.

Roślina jest zdolna do zabijania bakterii, więc w XV wieku weterynarze używali jej do leczenia wrzodów i ran u zwierząt..

Wyciąg przygotowany z liści rośliny może być stosowany w leczeniu przeziębienia i kaszlu. Bulion służy do gojenia ran zarówno w postaci balsamów, jak i do mycia. Sok z kultury jest pijany jako środek przeciwbólowy w przypadku zaparć, czerwonki i chorób nerek.