Nawozy fosforowo-potasowe - rodzaje i techniki stosowania
Nawozy fosforowo-potasowe zawierają pierwiastki, bez których rozwój i wzrost roślin będą niepełne. Fosfor jest ważnym składnikiem biorącym udział w reakcjach chemicznych fotosyntezy. Uważa się, że jest źródłem energii odpowiedzialnym za normalne życie danej kultury. Substancje te poprawiają kiełkowanie nasion, przyspieszają żywotną aktywność sadzonek, wzmacniają system korzeniowy i naziemne części upraw.
Zadowolony
Jakie znaczenie mają nawozy fosforowo-potasowe?
Nawozy fosforowo-potasowe to złożone nawozy mineralne, których głównymi składnikami są fosfor i potas. Leki z tej grupy prezentowane są w szerokim asortymencie i różnią się między sobą odsetkiem pierwiastków podstawowych i dodatkowych. Takie substancje są popularne wśród rolników, ponieważ ich skład nie prowadzi do obfitego zasolenia gleby..
Za pomocą fosforu kontrolowane są procesy metaboliczne roślin. Jest jednym z elementów tworzących jądra komórkowe i inne substancje, które odgrywają ważną rolę w życiu flory. Forma mineralna tego środka jest zaangażowana w połączenie węglowodanów. Uprawy rozwijają się prawidłowo tylko wtedy, gdy mają wystarczającą ilość fosforytu.
W tym przypadku rośliny dobrze rosną i dają bogate zbiory. Nawozy zapewniają wzrost kłącza i plonowanie. Z tego powodu często wykorzystuje się je w uprawie zbóż, jagód, warzyw i upraw owocowych. Objawy niedoboru fosforu:
- 1. Liście i łodygi rośliny nabierają ciemnego odcienia, po czym stają się bordowe lub fioletowe. Często na blaszce liściowej tworzą się nekrotyczne ślady.
- 2. Liście tracą swój kształt i przedwcześnie opadają.
- 3. Zatrzymanie wzrostu sadzonek, słabe korzenie.
Pierwsze oznaki niedoboru tej substancji wskazują na konieczność zastosowania porcji nawozów. Procedura jest przeprowadzana co roku jako środek zapobiegawczy..
Eksperci wymieniają kilka przyczyn niedoboru fosforu:
- niewłaściwa technologia nawożenia;
- słaba aktywność mikroflory glebowej, co wiąże się z intensywną pracą rolniczą;
- wywołanie komponentu z produktami uprawnymi i brak jego kompensacji;
- niedokładny skład agrochemikaliów.
Żaden składnik odżywczy nie może zastąpić potasu w uprawach ogrodniczych i ogrodniczych. Często gromadzi się w cytoplazmie i soku komórkowym, usprawnia procesy metaboliczne między białkami i węglowodanami, pomaga w akumulacji cukru i przyspiesza fotosyntezę.
Dzięki opatrunkowi potasowemu przedstawiciele flory łatwiej tolerują suchą pogodę, łatwiej dostosowują się do spadku temperatury i wpływu patogennych mikroorganizmów. Niedobór tej substancji ma szkodliwy wpływ na pąki: albo rozwijają się za małe, albo w ogóle się nie wiążą.
Odmiany opatrunków i ich zastosowanie
Jesienią podczas kopania sprowadzane są wszystkie rodzaje materii organicznej. Doświadczeni agronomowie nie zalecają rozrzucania preparatów na powierzchni ziemi. Fosfor występuje w nawozach w postaci trudnej do strawienia. W okresie zimowym pierwiastki rozkładają się w warstwach gleby, a pod koniec wiosny i wczesne lato są gotowe do szybkiej asymilacji przez system korzeniowy..
Oddzielne próbki opatrunku pogłównego produkowane są w postaci płynnej, więc takie fosforany można stosować wiosną iw okresie wegetacyjnym..
Superfosfat
Superfosfat uznawany jest za najlepszy nawóz fosforowy. Zawiera fosforan monowapniowy, kwas fosforowy, magnez i siarkę. Istnieją dwa rodzaje produktów:
- proste (15–20%);
- podwójna (około 50%).
Obie substancje są używane do gleby otwartej i zamkniętej, nadają się do wszystkich upraw. Takie elementy są najbardziej przydatne w przypadku kwiatów (szczególnie róż), pomidorów, ogórków, truskawek, winnic, jabłoni.
Użycie substancji jest proste. W przypadku sadzenia roślin ogrodowych każdy dołek wypełnia się 15–20 g superfosfatu, przy sadzeniu krzewów i drzew 35–70 g preparatu. W okresie wegetacji uciekają się do płynnych form karmienia: 100 g składnika rozcieńcza się w 10 litrach gorącej wody, a następnie podlewa się roztworem koło w pobliżu łodygi. Pod każdą kulturą wprowadza się 0,5 l.
Ammophos
Substancja jest ekstrahowana przez osłabienie kwasu fosforowego amoniakiem. Podczas reakcji powstaje azot - ważny składnik, który odżywia rośliny. Połowa składników amofosu to fosfor, około 10–12% jest odprowadzane do azotu. Powstały preparat nie zawiera azotanów, chloru ani żadnych chemikaliów, dzięki czemu doskonale nadaje się do karmienia ogórków.
Ammophos stosuje się jesienią i wiosną podczas sadzenia, ponieważ ma zdolność łatwego rozpuszczania się w wodzie. Uprawy roślin ozdobnych i warzywnych nawozimy 15–25 g (na 1 m2). Krzewy jagodowe i drzewa owocowe dostarczają 20–35 g substancji.
Diammophos
To narzędzie ma inne nazwy: wodorofosforan amonu lub fosforan dwuamonu. Zawiera około 50% fosforu i około 20% azotu. Przy pomocy takiego nawozu zmniejsza się poziom kwasowości gleby. Jest często używany do obornika lub odchodów drobiu. Diammophos najlepiej nadaje się do sadzenia warzyw.
Przed sadzeniem ziemniaków wsyp preparat w granulki do rowków (po 1 łyżeczce). Podobną ilość substancji dodaje się podczas sadzenia sadzonek pomidorów i ogórków. Wprowadzony nawóz pogłówny dokładnie miesza się z podłożem w otworze do sadzenia.
Metafosforan potasu
Lek ten występuje w postaci białego proszku będącego solą potasową kwasu metafosforowego. Składa się z tlenku fosforu (55-60%) i tlenku potasu (35-40%). Jest często używany do nawożenia gleby kwaśnej, ponieważ jest najlepiej przyswajalny. Top dressing jest najbardziej skuteczny w przypadku roślin wrażliwych na chlor (winogrona, rośliny strączkowe).
Mąka fosforowa
Preparat mineralny produkowany jest w postaci proszku. Oprócz fosforu i potasu zawiera kombinację różnych pierwiastków śladowych. Mąka fosforowa jest słabo rozpuszczalna w wodzie, dlatego stosuje się ją na glebach kwaśnych. Jeśli kwaśność gleby jest niska, substancję dodaje się razem z kwaśnym nawozem (obornikiem). Zwykle osadza się to narzędzie w ziemi podczas kopania, aż do momentu siewu roślin ogrodowych. Agronomowie często dodają nawóz podczas przygotowywania kompostu..
5 zasad stosowania suplementów
Każda kultura uprawiana w ogrodzie lub w ogrodzie potrzebuje suplementów potasowo-fosforowych od pierwszych dni swojego istnienia. Takie składniki nie tylko przyczyniają się do wzrostu plonu, ale także mają korzystny wpływ na jego cechy jakościowe. Rośliny zimowe dobrze znoszą mróz i szybciej dojrzewają.
O wpływie fosforanów na plony upraw rolnych decyduje technologia ich wprowadzania. Główną ilość opatrunków nakłada się pod pług w połączeniu z dodatkami rzędowymi.
Jeśli ziemia jest silnie nawadniana i ma stałą wilgotność, do nawozu dodaje się część preparatów.
Podczas stosowania nawozów fosforowych należy pamiętać o ich głównych właściwościach:
- 1. Nadmiar pierwiastków fosforu zwykle nie wpływa na kondycję roślin. Absorbują tyle substancji, ile potrzebują do prawidłowego rozwoju. Kultura nie umrze, jeśli właściciel stanowiska nie obliczył optymalnej dawki nawożenia. Mimo to doświadczeni mieszkańcy lata radzą nie odstępować od instrukcji.
- 2. Nawozy fosforowe w postaci granulatu nie są rozsypywane na powierzchni gleby. Reakcje zachodzące w górnych warstwach gleby powodują, że substancje te są nierozpuszczalne w wodzie. W efekcie niepiśmiennie nałożony produkt pozostaje niewchłonięty przez rośliny. Opatrunek wierzchni miesza się z dolnymi warstwami podłoża lub przygotowuje własnymi rękami, tworząc płynny roztwór, którym podlewa się sadzonki.
- 3. Preparaty fosforowo-potasowe najczęściej stosuje się jesienią. Zimą wchodzą w reakcje chemiczne z innymi pierwiastkami, a wraz z nadejściem ciepła wszystkie kultury bez trudu je przyswajają..
- 4. Nawozy organiczne muszą gromadzić się w ziemi przez 2-3 lata. Po takim okresie efekt zastosowania opatrunków będzie maksymalny..
- 5. W glebach kwaśnych substancje fosforanowe dają słaby wynik. Aby zwiększyć wydajność, na 20-30 dni przed nawożeniem, ziemię wzbogaca się popiołem (0,2 kg na 1 m2) i wapnem (0,5 kg na 1 m2). Ważnym kryterium pomyślnego wykorzystania fosforanów jest głębokość ich osadzania. Agronomowie polegają na poziomie podłoża, na którym znajduje się duża masa systemów korzeniowych roślin.
