Jak wygląda hermes, środki zwalczania szkodników drzew iglastych

Ozdobą działki ogrodowej jest zawsze drzewo iglaste, które prezentuje się elegancko i efektownie przez cały rok..

Sosna, świerk, jodła i modrzew są uważane za bardziej odporne na choroby niż drewno liściaste, ale nawet te rośliny są podatne na ataki szkodników.

W tym artykule porozmawiamy o Hermesie - jednym z najczęstszych szkodników drzew iglastych, ponieważ wielu ogrodników nawet nie wie o istnieniu Hermesa i nie wie, co to jest..

Hermes - co to za szkodnik?

Hermes (Adelgidae) - grupa owadów szkodników drzew iglastych z rzędu Homoptera, spokrewnionych z filokserami i mszycami. Hermesa można opisać następująco: mały owad ssący do 2 mm długości, czarny lub ciemnobrązowy, z podłużnym tułowiem i czułkami na głowie, wygląda jak mszyce.

Hermes żywi się sokiem z gałązek, pędów i igieł, wysysając go z młodych drzew. Najbardziej podatne na ataki tego pasożyta są świerki i sosny. Aktywność życiowa Hermesa powie ci, jak wykryć szkodnika na drzewie: igły zginają się i żółkną, pod koniec wiosny pojawia się na nich biały kwiat lub puch, a także na pąkach i zeszłorocznych pędach.

Biały kwiat to nic innego jak włóknista otoczka, która pokrywa larwę hermesa. U rośliny dotkniętej tym pasożytem od czerwca do sierpnia na młodych pędach pojawiają się twarde zgrubienia przypominające wyglądem ananasa, z których łusek wystają wierzchołki igieł i czasami pojawia się żywica.

Cechy cyklu życia Hermesa

Cykl życia Hermesa to dość złożony proces, który składa się z kilku etapów - cykl może trwać rok lub dwa. Czas trwania cyklu życia zależy od rodzaju Hermesa.

Ponadto każdy gatunek do swojego życia potrzebuje jednego lub dwóch gatunków drzew, ale w każdym razie świerk jest zawsze oryginalną rośliną. Cykl życia Hermesa ma swoją osobliwość - bezpłciowe i seksualne pokolenia owadów zmieniają się.

Dojrzała płciowo samica Hermesa wpuszcza swoją ślinę do pąka świerka lub sosny; pod wpływem tej cieczy na pędzie tworzy się żółć, w której samica jesienią składa jaja. Galasy zawierają tłuszcz i skrobię, w których larwa hermes rodzi się z jaja, które zjada składniki odżywcze żółci. W każdej żółci może rozwijać się do 26 larw jednocześnie, każda w swojej własnej komorze.

Z reguły zimę przeżywają tylko jaja Hermesa, z których na wiosnę wykluwają się larwy, a następnie samice założycielki bez skrzydeł, które są w stanie rozmnażać się z jajami bez udziału samca. Taka reprodukcja jest również nazywana partenogenetyczną..

Z jaj złożonych przez założycieli wiosną i latem wyłania się kilka skrzydlatych pokoleń z rozmnażaniem partenogenetycznym. Te skrzydlate osobniki są w stanie osiedlić się na dość dużych obszarach w celu żerowania i rozmnażania..

Bliżej jesieni wykluwa się bezskrzydłe pokolenie samic i samców, w wyniku ich krycia zapłodnione jaja składane są na zimę na świerku. Założyciele wyjdą wiosną z tych zimowanych jaj, a cykl życia i reprodukcji powtórzy się ponownie.

Gatunki Hermesa, takie jak jodła świerkowa i modrzew świerkowy, hodują kilka pokoleń, z których każde spełnia swoją misję i, jeśli to konieczne, leci do innej rośliny, zmieniając w ten sposób drzewo paszowe, i ostatecznie powraca do świerka, kończąc w ten sposób cykl życia ... Inne gatunki żyją i rozmnażają się w obrębie tej samej rośliny i często są owadami bezskrzydłymi.

Typowe typy Hermesa

Najczęściej spotyka się hermy żółte, późne świerkowe, podkorupowe i świerkowo-modrzewiowe..

Żółte hermes. W ciągu roku wykluwa się jedno pokolenie owadów. Założycielka żółtego hermesa wysysa sok z igieł w kątach młodego pędu, w wyniku czego tworzy się podłużna żółć o długości 10-25 cm, żółć jest koloru zielonego, a jego łuski mają czerwoną obwódkę. Pęd, na którym pojawił się żółć, jest zdeformowany i nie rozwija się w pełni. Po wytworzeniu żółci na świerku samica składa w nim wiele jaj, z których pojawiają się larwy, żywiące się sokiem z igieł wewnątrz żółci. Latem z żółci wylatują osobniki następnego pokolenia partenogenetycznego, które osadzają się na pędach świerków i kontynuują swój cykl życiowy.

Późne hermes świerkowe. Samice tworzą kuliste bladozielone galasy z wystającymi łuskami, które wcześniej były igłami - przed atakiem na szkodnika świerka hermesa. Późny Hermes wybiera do rozmnażania pączek świerka, który znajduje się na końcu rocznego pędu. Samica pije sok z rośliny, wydzielając jednocześnie ślinę, która swoim składem przyczynia się do powstania żółci. Jesienią jaja są składane w żółci w celu rozmnażania, wiosną wylęgają się w nim larwy, które w lipcu opuszczają żółć i rozprzestrzeniają się po całym obszarze rośliny. Późny hermes świerkowy żyje i rozmnaża się na tej samej roślinie, preferując do tego boczne gałęzie.

Podkrustaliczne hermes świerkowe. Ten szkodnik nie wykorzystuje galasów do rozmnażania, wykluwają się osobniki bez skrzydeł, które żyją na korze pnia lub gałęziach tylko jednego drzewa - świerku. Hermesa podskorupowego można wykryć po białym nalocie na korze - są to małe samice szkodników pokryte białą włóknistą substancją. W tym przypadku szkodnik infekuje świerk europejski lub syberyjski.

Modrzew świerkowy lub zielony hermes. Cykl życia szkodnika tego gatunku ma najbardziej złożony proces rozmnażania. Samica Hermesa tworzy kulistą żółć o długości do 20-30 mm i składa w niej jaja. Latem z larw wylęgają się skrzydlaci migranci Hermesa, które lecą do modrzewia w celu rozmnażania. Ci migranci są pokryte włóknami wydzielniczymi i są podobni do pokrywy śnieżnej na pędach. Skrzydlate hermes żywią się sokiem modrzewiowym i składają na nim jaja. Jesienią z jaj pojawiają się larwy, które osadzają się pod korą modrzewia w pobliżu jego pąków do zimowania.

Wiosną przyszłego roku zimujące larwy odradzają się w fałszywych założycielach, z których każdy jest w stanie złożyć do 200 jaj. Ze złożonych jaj wyłoni się pokolenie samic i samców, które polecą na świerk, aby złożyć nową partię jaj i pozostać na nim na zimę. Z tych jaj wykluwają się samice, składające tylko jedno jajo, które następnie urodzi jedną samicę założycielkę, zdolną do tworzenia galasów. Tak zachodzi cykliczna reprodukcja i rozwój Hermesa przy udziale dwóch odmian drzew..

Jak radzić sobie z Hermesem na drzewach

Walcząc z Hermesem, nie należy zapominać, że nie jest to choroba, ale szkodnik i można i należy się go pozbyć, jak pasożytniczy owad. Jeśli Hermes zostanie znaleziony na świerku lub innej roślinie iglastej, pierwszą rzeczą do zrobienia jest wycięcie i spalenie części pędów galasami, wskazane jest, aby mieć na to czas na początku lata, aż żyjące w nich larwy w końcu się rozwiną.

Następnie w kilku przejściach zmyć szkodniki z gałęzi strumieniem wody pod ciśnieniem. Następnie należy spryskać drzewo roztworem oleju mineralnego - 150 ml na 5 litrów wody. Jeśli te oszczędzające metody nie były skuteczne, roślina jest traktowana „Aktara”, „Confidor”, „Mospilan” lub „Commander” zgodnie z instrukcją użycia.

Środki zapobiegawcze: jak zwiększyć odporność na szkodniki

Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest nie sadzić modrzewia w pobliżu świerka, ponieważ bliskość tych roślin ma korzystny wpływ na rozmnażanie Hermesa. Zdrowe sadzonki świerka sadzimy na luźnej i żyznej glebie, w ciemnych miejscach bez przeciągów..

Zaleca się mulczowanie gleby korą sosnową, a na roślinę można zastosować środek zwiększający odporność - "Epin", zapewni to dodatkową ochronę drzew iglastych Hermes. Okresowe powtarzane opryski drzew iglastych preparatami „Decis” lub „Fastak” posłużą jako środek profilaktyczny przeciwko hermesowi.