Jak sadzić i uprawiać ankhuza (volovik)

Wiele roślin ogrodowych jest bardzo pięknych, ale wymaga stałej pielęgnacji. Wyjątkiem jest roślina taka jak ankhuza czy volovik - jest piękna i bardzo bezpretensjonalna. Dowiedz się, jak możesz ją wyhodować w domu i odpowiednio o nią dbać.

Opis botaniczny

Ankhuza to wieloletni kwiat z rodziny ogóreczników, osiągający do półtora metra wysokości.. Liście tego kwiatu są dość wąskie, lancetowate, z podłużnymi liniami, osadzone na wyprostowanych, cienkich łodygach, pokrytych twardymi, krótkimi włoskami. Pędy gałęzi wołu dość silnie, często bezpośrednio z ziemi. Cała roślina opiera się na włóknistym systemie korzeniowym, który leży płytko w ziemi i nie ma wyraźnego korzenia.

Ten kwiat jest ceniony za piękne pąki, które są zbierane w kwiatostanach wiechowatych lub racemicznych. Powstają ze stopionych liści korony cylindrycznej lub lejkowatej. Kwiat składa się z 5 połączonych płatków, których sekcja przypomina płatki. Dorasta do 1,5 cm średnicy i może rozkoszować się kolorem niebieskim, białym, ciemnoniebieskim lub fioletowym w okresie kwitnienia, który trwa od maja do lipca. Rdzeń kwiatu zawsze różni się odcieniem i aromatem od głównych płatków. Zapach kwiatu pochodzi z bogatej owocowości.

Owocem tej rośliny jest ciemnobrązowy lub szary orzech, który zawiązuje się natychmiast po więdnięciu kwiatu. Owoc jest owalny lub jajowaty i osiąga średnicę 5 mm. Ankhusa ma skłonność do samosiewu, a nasiona przez długi czas zachowują zdolność kiełkowania.

Dystrybucja i siedliska

Ten dziko rosnący kwiat często rośnie na południu Rosji, w zachodniej Azji, w subtropikalnych lasach Afryki i Ameryki, a także często można go znaleźć w regionie śródziemnomorskim. W ogrodnictwie ozdobnym Volovik często można spotkać w ogrodach Rosji, Białorusi i Ukrainy, który rozprzestrzenia się w miejscach nasłonecznionych, gdzie panuje umiarkowana wilgotność. Taki wybór miejsca do wzrostu jest uzasadniony historyczną ojczyzną kwiatu, dlatego stosując ankusa w ogrodzie należy zwrócić szczególną uwagę na miejsce sadzenia.

Popularne rodzaje Ankhuza

Wśród gatunków volovik występuje 38 nazw, ale tylko kilka z nich jest używanych do uprawy dekoracyjnej. Najpopularniejsze woły to:

• leczniczy wół. Ten typ ankhusa jest uprawiany jako roślina miododajna i wysiewany na polach w pobliżu pasiek. Roślina jest dwuletnia, podczas kwitnienia której pojawiają się bogate niebieskie pąki. Pąki rosną jako długie, wiechowate kwiatostany o długości około 10 centymetrów. Ten rodzaj volovika nie bez powodu nazywany jest „leczniczym”. Pomimo tego, że roślina ze względu na swoją toksyczność nie jest stosowana w postaci wywarów i kompresów, ekstrahowana jest z niej substancja alantoina, która znajduje szerokie zastosowanie w farmacji..
• włoski ankhuse. Ten rodzaj roślin jest najczęściej używany w uprawie kwiatów do ozdabiania działek. Woły włoskie znane są również jako lazurowa ankhusa, jest to roślina wieloletnia o dość rozwiniętym systemie korzeniowym. Dorasta średnio do 100 cm wysokości, łodygi tej rośliny silnie się rozgałęziają i tworzą szerokie krzewy osiągające 80 cm szerokości. Liście nie mają wartości dekoracyjnej, a kwiaty wołów włoskich są niebieskie lub jasnoniebieskie. Kwiatostany wiechowate, ale nie gęste.
• Cape Ankhuse. Jest to gatunek byków jednorocznych, które słyną z pięknego, bogatego kwitnienia. Najczęściej na wolności gatunek ten występuje na ziemiach subtropikalnych i tropikalnych regionów Afryki Południowej. W przeciwieństwie do dwuletnich gatunków, przylądek Ankhusa tworzy niskie krzewy (40-60 centymetrów wysokości), których pędy są pomalowane na brązowo i zwieńczone wierzchołkowymi kwiatostanami, na których płaty są pomalowane na niebiesko i osiągają półtora centymetra średnicy. Środek kwiatów jest pomalowany na biało lub liliowo i zachowuje się jak wypukły środek.

Wśród odmian ankhuza najbardziej popularne można wyróżnić:

1. Loddon Royalist. Krzew rośliny dorasta do 90 centymetrów i jest ozdobiony niebieskimi kwiatami.
2. Roval Blue. Kwiaty są jasnoniebieskie.
3. Kropla lata. Bogate, niebieskie kwiaty ze śnieżnobiałym rdzeniem zdobią czerwonawe łodygi krzewu dorastającego do metra wysokości.
4. Dropmore. Jeden z najwyższych przedstawicieli gatunku, dorasta do półtora metra wysokości, a jego łodygi zwieńczone są kwiatami o ciemnoniebieskim kolorze..
5. Kropla rosy. Odmiana bardzo popularna, dorasta do półtora metra wysokości, ale jej charakterystyczną cechą są brązowe jądra niebieskich kwiatów..

Dzięki pracy hodowców możemy zaobserwować następujące zróżnicowanie odmianowe tego gatunku:

• Alba. Ten byczek ma śnieżnobiałe kwiaty i jest ceniony przez wielu hodowców za rzadki kolor..
• Blandin Blue. Niski krzew (do pół metra) ozdobiony jasnoniebieskimi kwiatami.
• Niebieski Anioł. Bardzo miniaturowe krzewy (do 25 centymetrów wysokości), których kwiaty mają ciemnoniebieski kolor.
• Niebieski ptak. Niskie krzewy (do 45 centymetrów) ozdobione niebiesko-fioletowymi kwiatami.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Po posadzeniu na miejscu ankhuzu jest używane jako roślina kompozytowa. Dobrze komponuje się z takimi roślinami jak: Iberis, len, pierwiosnki, tuja, żonkile, nagietki, goździk turecki Albrus, łyszczec, rezuha.

Nisko rosnące odmiany ankhuza sadzi się w ciągłym dywanie wzdłuż krawężników, ścieżek, na pagórkowatym terenie i obszarach przybrzeżnych (na przykład w pobliżu stawów). Volovik świetnie prezentuje się również w ogrodowych ogrodach skalnych jako pojedyncza roślina i na balkonach domów.

Roślina jest dobra, bo z jej pomocą można zaaranżować piękny kwietnik, solidny dywan czy nawet wyodrębnić linię między ogrodem a zabudowaniami na działce.

Uprawa i pielęgnacja rośliny własnymi rękami

Zapoznaliśmy się z tym, czym jest wół i jak można go wykorzystać przy projektowaniu działki ogrodowej. Rozumiemy kwestię uprawy, sadzenia i pielęgnacji tego kwiatu.

Warunki zatrzymania

Pomimo tego, że ankhuza jest dość trwałą i bezpretensjonalną rośliną, powinieneś odpowiedzialnie podejść do miejsca, w którym zasadzisz kwiat. Musisz zatrzymać swój wybór w słonecznych obszarach terytorium. Ankhusa jest sadzona na otwartym terenie, który musi spełniać wymagania opisane poniżej. Jeśli twoja odmiana wołu jest wysoka, będziesz musiał zainstalować dodatkowe podpory, aby wiatr nie zginał łodygi. Zasadniczo kwiat nie wymaga specjalnej pielęgnacji, dlatego jest wybierany przez wielu ogrodników, którzy nie mogą spędzać dużo czasu na opiece nad klombami..

Usuń wyblakłe pąki podczas wzrostu, na ich miejscu mogą wyrosnąć nowe niebieskie kwiaty.

Gleba i nawozy

Do uprawy byka najlepiej nadaje się gleba gliniasta lub próchniczna, dobrze przepuszczalna, o neutralnym poziomie kwasowości, rozgrzana. Roślina jest odporna na suszę, ale należy monitorować ilość wody w glebie, a najlepszą opcją byłaby gleba umiarkowanie wilgotna. Sadząc ankhusa, pamiętaj o nawożeniu gleby nawozami organicznymi (kompostem lub humusem) i wykopaniu grządek.Aby utrzymać aktywną rozmnażanie pąków, raz latem można dodać do gleby złożone nawozy mineralne i organiczne.

Podlewanie i wilgoć

Podlewanie odbywa się w suche dni. Upewnij się, że ziemia nie jest zbyt mokra, ponieważ nadmierna wilgoć może spowodować gnicie łodygi kwiatu.

Rozmnażanie i sadzenie

Po wybraniu miejsca, w którym będzie rosnąć Twój ankhuse, a także po wykonaniu niezbędnych prac związanych z przygotowaniem gleby (nawożenie, drenaż, nawilżanie), możesz przejść bezpośrednio do sadzenia kwiatów. Volovik jest sadzony wiosną, a do maja już kwitnie. Ale są dwa główne sposoby rozmnażania roślin, które można wykorzystać do celów dekoracyjnych..

Posiew

Używając nasion podczas hodowli wołu, możesz przejść na dwa sposoby: posadzić je natychmiast w przygotowanej otwartej glebie lub uciec się do rosnących sadzonek. Różnice w wyborze taktyki siewu dotyczą warunków klimatycznych, w których nasiona będą kiełkować..

Jeśli będziesz uprawiać ankhuzę w ciepłych południowych obszarach, użyj pierwszej metody.. Przygotuj małe łóżka w przygotowanej, nawożonej glebie. Nasiona wołu wysiewaj do nawożonej gleby późną jesienią przed pierwszymi śniegami lub wczesną wiosną, gdy pierwszy śnieg właśnie stopił. Pierwsze pędy będą widoczne w połowie kwietnia. Podczas wynurzania należy monitorować dobrą przepuszczalność wody przez łóżka. Kiedy pierwsze pędy już wykiełkowały, można je przesadzić do stałego miejsca wzrostu.

Tę procedurę należy przeprowadzić ostrożnie, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego kwiatu. Sadząc młode pędy, obserwuj odległość między krzakami (powinna wynosić 20 centymetrów). Po wszystkich podjętych działaniach kwitnienia wołu można spodziewać się od lipca do września, w następnym roku ankhuse zakwitnie w zwykłym okresie od maja do lipca..

Jeśli jesteś w chłodniejszym rejonie, to uprawa sadzonek jest logicznym rozwiązaniem.. Na początku marca musisz przygotować pudełka z mieszanką torfu, ziemi, próchnicy i piasku. Nasiona wysiewamy płytko w to podłoże, przykrywamy pudełka folią i odstawiamy w chłodne, dobrze oświetlone miejsce. Temperatura w pomieszczeniu podczas wznoszenia pędów powinna wynosić od 16 ° do 20 ° Pierwsze pędy pojawią się na początku kwietnia, ale sadzenie w osobnych doniczkach będzie możliwe tylko wtedy, gdy będzie kilka liści. Sadzonki rosnące w otwartym terenie można sadzić pod koniec maja.

Wegetatywnie

Tę metodę rozmnażania najlepiej stosować do roślin wieloletnich.. Istotą rozmnażania wegetatywnego jest oddzielenie części od głównej rośliny, która może samodzielnie kiełkować. Rozmnażanie krzewów Ankhusa odbywa się w ten sposób: jesienią lub późną wiosną, przy deszczowej i ciepłej pogodzie, wykopuje się macicę wołu. Roślinę wykopuje się z korzenia, a następnie kłącze dzieli się na kilka części, tak aby łodyga pozostała z korzeniem. Zaraz po takim podziale delenki można usiąść w oddzielnych miejscach, w których będą dalej rosnąć.

Zależność od temperatury

Volovik to roślina dość mrozoodporna, może spokojnie zimować bez specjalnych schronień i przygotowań. W normalnym cyklu życia ankhuza ma wystarczająco dużo zimowania pod śniegiem, ale jeśli zima nie jest bardzo śnieżna, wówczas volovik można przykryć warstwą świerkowych gałęzi.

Volovik łatwo toleruje suchą pogodę i nie wymaga częstego dokładnego podlewania. Takie działania (częste zawilgocenie gleby) są potrzebne tylko w przypadku aktywnego wzrostu niedojrzałych sadzonek..

Możliwe narastające trudności

Warto od razu wziąć pod uwagę fakt, że sadząc byliny nie trzeba liczyć na jego kwitnienie w pierwszym roku wzrostu. Byliny kwitną dopiero w następnym sezonie po zejściu ze statku..

W ziemi konieczne jest zorganizowanie warstwy drenażowej, aby nadmiar wody nie powodował gnicia korzeni i łodyg wołu. Konieczne jest przestrzeganie norm podlewania: w przypadku volovika podlewanie dwa razy w tygodniu jest uważane za optymalne.Drenaż ekspandowana glina

Volovik ma tendencję do samosiewu, a owoce są wiązane natychmiast po więdnięciu kwiatu. Aby zapobiec niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu się, należy natychmiast zbierać zwiędłe pąki.

Szkodniki, choroby i profilaktyka

Z głównych problemów wyróżnia się mączniaka prawdziwego, a także próby mszyc. Aby zwalczyć mączniaka prawdziwego, wystarczy potraktować uszkodzony obszar anchusa roztworem mydła do prania i alkoholu. Możesz zauważyć taką chorobę: pędy volovika zaczęły się zginać.

Tylko specjalne środki owadobójcze mogą pomóc w walce z mszycami, a uszkodzone obszary są po prostu usuwane i spalane.

Jako środek zapobiegawczy można stosować opryskiwanie środkami owadobójczymi i regularnie sprawdzać pędy, aby na czas usunąć uszkodzone części rośliny.

Ankhuza to piękny kwiat, który nie wymaga starannej pielęgnacji i dużego wysiłku. Warto jednak pamiętać, że ze względu na jego toksyczność należy ostrożnie się z nim obchodzić: nie wolno pozwalać dzieciom i zwierzętom zbliżać się do wołów, a podczas pracy z rośliną należy zawsze chronić skórę.

Wideo: Ankhuza

Recenzje z sieci o Ankhuz