Wiciokrzew tatarski - orientalne piękno w projektowaniu krajobrazu

Wśród ozdobnych roślin krzewiastych korzystnie wyróżnia się wiciokrzew Tatarski - bezpretensjonalny, odporny na zimno i wyrafinowany. Historycznie kultura rozwijała się na terytoriach Kazachstanu, Chin i Azji Środkowej, dziś rozprzestrzeniła się na cały świat. Współczesny wiciokrzew występuje w postaci krzewu, pnączy i kalafiora. Popularność kwitnącego krzewu wynika z łatwości uprawy i pielęgnacji, a także bezpretensjonalności.

Opis wiciokrzewu tatarskiego

Dorosła roślina osiąga wysokość 2-3 metrów i tworzy gęstą koronę. Liście jajowate, długości 3-5 cm, matowe, ciemnozielone. Na środku obserwuje się wyraźną żyłę, lokalizacja jest sparowana. Gałęzie są szare, wewnątrz puste. Niektóre odmiany mają lekko niebieskawy nalot na korze..

Aktywne kwitnienie rozpoczyna się, gdy krzew osiąga wiek 3 lat i trwa od początku maja do końca lipca. Szypułki są małe, liczne, o szerokiej gamie odcieni - od białej do różowej, żółtej i czerwonej. Okresowi wegetacji towarzyszy słodki, aromatyczny zapach. Powstawanie owoców następuje w okresie od sierpnia do września. Jagody są małe, do 0,5 cm średnicy, ciemnoczerwone. Jedzenie jest zabronione.

System korzeniowy jest rozgałęziony i leży na głębokości 1 m.

Odmiany roślin

Spośród ponad dwustu gatunków wiciokrzewu korzystnie wyróżnia się szereg sztucznie wyhodowanych ozdobnych, przystosowanych do równie udanej uprawy w otwartym terenie, zanieczyszczeniu gazami miejskimi czy szklarniach zimowych..

Odmiana Rosea

Powielanie kultury

Podobnie jak jadalni przedstawiciele gatunku, wiciokrzew tatarski ma kilka metod pozyskiwania nowej sadzonki. W okresie wiosenno-jesiennym przeprowadza się hodowlę krzewów ozdobnych..

Eksperci uważają, że październikowe sadzenie wiciokrzewu jest bardziej efektywne ze względu na długi czas spoczynku, w którym sadzonka znajduje się przed wiosną..

Sadzonki

Rozmnażanie wiciokrzewu odmianowego przez sadzonki jest uważane za klucz do udanego przeniesienia właściwości technicznych z krzewu macierzystego na nową sadzonkę.

Proces ma sekwencję:

1. 1. Jako materiał nasadzeniowy stosuje się młode lub jednoroczne pędy..
2. 2. Pocięta gałąź jest podzielona na sadzonki o długości 10–15 cm, posiadające dwa punkty wzrostu i międzywęźla.
3. 3. Odcinki układa się w przygotowanym podłożu, składającym się z mieszaniny piasku i torfu w stosunku 1: 1, z nachyleniem 40 stopni.
4. 4. Pojemnik z ziemią jest regularnie nawilżany i przechowywany w ciepłym pomieszczeniu z dostateczną ilością światła.
5. 5. Kiedy pojawią się nowe liście, skrzynkę przykrywa się świerkowymi gałęziami, ponownie dojrzewającą słomą, torfem i umieszcza na otwartym terenie w celu przezimowania.
6. 6. Wiosną, gdy minie zagrożenie przymrozkami, sadzonka przenosi się na stałe miejsce.

W celu pomyślnego szczepienia wybiera się gałęzie, które zaczynają pękać po odkształceniu. Pędy elastyczne są uważane za nieprzygotowane do użycia jako sadzonki.

Pomyślnie przezimowane sadzonki wiciokrzewu

Podział według warstw

Aby w ten sposób przeprowadzić prace nad rozmnażaniem wiciokrzewu, wymagane są rośliny mateczne w wieku co najmniej 3 lat. Wiosną ziemię wokół krzewu należy dokładnie wykopać.

Warstwy powstają w wyniku ciasnego dopasowania dolnych pędów do ziemi. Jeśli roślina nie ma naturalnych punktów korzeniowych, można je zainicjować niezależnie. Wymaga to wybrania zdrowej, mocnej gałęzi i odchylenia jej tak, aby pąki stykały się z żyzną warstwą. Musisz naprawić miejsce przyszłego zakorzenienia za pomocą spinki do włosów. I posyp górę garścią ziemi.

Sygnałem pomyślnego wyniku prac nad warstwami jest pojawienie się nowych pędów innych firm, których wzrost ma kierunek pionowy.

Oddzielenie sadzonki od krzewu macierzystego odbywa się następnej wiosny.

Przeżywalność sadzonek ma 100-procentowe prawdopodobieństwo, ponieważ w procesie rozwoju podstaw systemu korzeniowego sadzonka nadal odżywia się z krzewu macierzystego.

Przypinanie pędów do gleby

Wysiew nasion

Pracochłonna metoda, która wymaga dodatkowych kosztów znalezienia i zakupu wysokiej jakości nasion. Samodzielne zbieranie może prowadzić do dziko rosnącego krzewu, który nie ma technicznych właściwości odmiany matki.

Istnieją trzy rodzaje sadzenia wiciokrzewu tatarskiego metodą siewu:

• Okres owocowania (lipiec-sierpień). Przed nadejściem mrozu nasiona zdążą wykiełkować i utworzą koronę z 3-4 liści. Sadzonka wymaga dodatkowego schronienia na zimę, a do wiosny będzie kontynuowała wegetację.
• Późna jesień (październik-listopad) z kaucją na wiosenne kiełkowanie.
• Wysiew sadzonek wczesną wiosną (marzec-kwiecień). Występuje w szklarni lub w pomieszczeniach. Nasiona są zagłębione na 1 cm w zwilżoną pożywkę. Po osiągnięciu dwóch prawdziwych liści kilof jest umieszczany w oddzielnych pojemnikach wyposażonych w drenaż.

Lądowanie w otwartym terenie

Przeniesienie sadzonki na stałe miejsce jest możliwe wiosną i jesienią. Wymagania dla terenu przeznaczonego dla wiciokrzewu tatarskiego to wystarczająca ilość światła słonecznego, brak bliskości wód gruntowych i stagnacja opadów. Krzew boleśnie reaguje na nadmierną wilgoć.

Sadzenie poprzedza przygotowanie gruntu:

1. 1. wykopane są otwory 40x40x40 cm;
2. 2. odległość między dołami 2–3 m;
3. 3. dno pokryte warstwą drenażową o grubości 5–7 cm (cegła łamana, gruby tłuczeń, keramzyt itp.);
4. 4. przygotowuje się mieszankę glebową z ziemi, próchnicy i torfu w stosunku 3: 1: 1;
5. 5. na glebę aplikuje się nawozy - 2 wiadra kompostu, 1 kg popiołu drzewnego, 50 g superfosfatu;
6. 6. dół do sadzenia jest obficie podlewany iw 1/3 wypełniony przygotowaną mieszanką gleby;
7. 7. sadzonkę ustawia się w pozycji pionowej, trzymając za górne pędy, system korzeniowy ostrożnie prostuje się wzdłuż dna dołka;
8. 8. dół jest wypełniony do poziomu szyjki korzeni rośliny i obficie podlewany.

Pielęgnacja roślin

Wiciokrzew Tatarska należy do bezpretensjonalnych roślin ozdobnych, reagujących na podstawowe środki pielęgnacyjne. Piękno, kształt korony, intensywność kwitnienia zależą od zastosowanych środków.

Podlewanie

Młode podrosty wiciokrzewu wrażliwe na brak wody w przestrzeni korzeniowej wymagają regularnego nawilżania. Dorosła roślina wymaga 2-3 obfitego podlewania przez cały sezon, będąc zadowolonym z naturalnych opadów. W szczególnie upalne i suche letnie dni pod każdy krzak wkłada się 1 wiadro wody.

Nawilżaniu powinno towarzyszyć późniejsze rozluźnienie okolicy łodygi do głębokości 15 cm, korzystne jest ściółkowanie słomą, próchnicą i torfem, co sprzyja zachowaniu luźnej struktury gleby i zatrzymaniu wilgoci.

Zapłodnienie

Górny opatrunek wiciokrzewu tatarskiego odbywa się w trzech etapach:

1. 1. wczesną wiosną (przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego) - preparaty zawierające azot w ilości 20 g na 1 mkw. m;
2. 2. podczas tworzenia pierwszych pąków - płynne lub ziarniste złożone preparaty do roślin kwitnących;
3. 3. Jesiennym kopaniu towarzyszy wprowadzenie suchego popiołu drzewnego w ilości 200 g na 1 mkw. m.

Przycinanie

Tworzenie korony odbywa się po opadnięciu liści i spowolnieniu przepływu soków z buszu lub na wiosnę - gdy pęcznieją pąki.

W przypadku rośliny, która osiągnęła wiek 5 lat, wymagane są coroczne czynności związane z przycinaniem. Schemat odmładzania odpowiada ogólnie przyjętemu opisowi - pozostaje 1/3 pędów, usuwając stare, chore i zdeformowane. Jeśli nie ma zamiaru otrzymywać materiału do sadzenia przez układanie warstw, należy wyciąć gałęzie przylegające do gleby.

Wiciokrzew Tatarska jest w stanie zachować kształt uzyskany po przycięciu przez cały okres letni.

Wiciokrzew tatarski i gatunki jadalne

Znane dziś gatunki i odmiany są zapylane krzyżowo. Oznacza to, że produkcja owoców z jednego krzewu jest niewielka lub nie występuje..

Zdarza się, że posadzenie dwóch, trzech lub więcej drzewek jadalnych jest utrudnione ze względu na ograniczoną powierzchnię działki. Aby zapewnić oszczędność powierzchni użytkowej letniego domku i uzyskać zbiory wczesnych dojrzałych jagód, doświadczeni ogrodnicy stosują sztuczki, sadząc wiciokrzew Tatarski w pobliżu owocującego krewnego.

Krzew ozdobny to doskonała roślina miododajna, która przyciąga owady silnym aromatem i obfitym kwitnieniem. Znajdując się w promieniu 20 m od owocującej odmiany, jest katalizatorem intensywniejszego zapylenia.