Jak zrobić ściółkę własnymi rękami i rodzajami ściółki

Zadowolony

• Rodzaje mulczu
• Cechy ściółkowania gleby:
• Robienie ściółki własnymi rękami

• dzięki ściółce hamowany jest wzrost chwastów
• mniejsze parowanie wilgoci z powierzchni gleby
• gleba jest chroniona przed erozją (jest to szczególnie cenne na terenach o glebie piaszczystej i suchych warunkach klimatycznych)
• utrzymuje stabilną temperaturę gleby, dzięki czemu system korzeniowy roślin jest chroniony przed przegrzaniem
• to doskonała powłoka dekoracyjna w ogrodzie
• sprzyja dobrym warunkom do życia i rozwoju dżdżownic i innych mieszkańców gleby
• jest źródłem humusu, który zwiększa żyzność gleby w ogrodzie
• gleba pod ściółką pozostaje luźna, dzięki czemu korzenie roślin mają optymalny reżim powietrza, a po podlewaniu i opadach deszczu nie ma potrzeby spulchniania gleby.
• ściółka jest w stanie zahamować rozwój chorób gleby, zwłaszcza phytophthora. Dodatkowo w procesie kompostowania ściółki w połączeniu z zastosowaniem preparatów mikrobiologicznych następuje tłumienie patogenów i grzybów w samej glebie, dzięki czemu leczy

Rodzaje mulczu

Materiałem do przygotowania ściółki są surowce organiczne i nieorganiczne.

Do najczęściej używanych materiałów organicznych należą:

• słoma, siano - niedrogi materiał, dobrze zatrzymuje wilgoć, odbija promienie słoneczne, szybko zamienia się w próchnicę
• wióry drzewne, trociny - dla skutecznej kontroli kiełkujących chwastów warstwa musi być grubsza, materiał należy zwietrzyć przed ułożeniem
• torf - dobrze zatrzymuje wilgoć i poprawia strukturę gleby
• liście i humus z nich
• igły, świerkowe gałęzie, szyszki
• łupiny orzechów
• łuska nasion i zbóż - dobrze zatrzymuje wilgoć
• chwastów, skoszonego zielonego nawozu
• tektura i gazety - pomagają zatrzymać wilgoć i zwalczać chwasty.

Przy wytwarzaniu takiej ściółki należy wziąć pod uwagę właściwości każdego materiału. Na przykład wióry drzewne, trociny, zrębki zawierają mało substancji azotowych, w wyniku czego materiał podczas rozkładu będzie wyciągał azot z podłoża. Dlatego, aby zapobiec temu procesowi, przed ściółkowaniem należy zastosować nawozy azotowe..

Wśród materiałów nieorganicznych warto zwrócić uwagę na:

• gruz
• marmurowe wióry
• zadaszenie spadło
• włóknina
• folia foliowa (najlepiej czarna, chociaż wielu ogrodników uprawia pomidory pod czerwoną folią, kapustę pod białą)
• łupek
• kamyki
• lutrazil
• ekspandowana glina

Surowce nieorganiczne nie wymagają dodatkowej obróbki, można je od razu wykorzystać. Ale jednocześnie nie zawiera żadnych użytecznych substancji i dlatego nie jest w stanie tworzyć humusu. Ponadto nie jest w stanie zapobiec przegrzaniu w podwyższonych temperaturach, a podczas użytkowania folii może się rozkładać przy silnym przegrzaniu. Aby temu zapobiec, na wierzchu przykrywa się ją słomą lub sianem..

Cechy ściółkowania gleby:

Zaczynają rozprowadzać ściółkę wiosną, kiedy ziemia jest już wystarczająco ciepła i jeszcze nie utraciła wilgoci (jeśli jest sucha, należy ją podlać). Wszystkie zanieczyszczenia, suche gałęzie, liście są usuwane z powierzchni gleby. Ziemia jest również oczyszczona z chwastów.

W zależności od wybranego materiału grubość warstwy zmienia się podczas mulczowania. W przypadku kory lub trocin optymalna grubość wyniesie 5 cm, jeśli jest to lekka warstwa (igły, liście) - 7-8 cm.

Również przy nakładaniu ściółki warto wziąć pod uwagę skład gleby. Na przykład gruba warstwa ściółki nie jest zalecana na glebach gliniastych..

Warstwa ściółkująca nie powinna stykać się z pniami drzew, łodygami roślin. Promień mulczowania dla krzewów - około 50 cm, dla drzew - 80 cm.

Klomby i klomby są całkowicie przykryte, a sadzonki warzyw sadzi się w ziemi, która jest wstępnie pokryta folią lub tkaniną.

Ściółka zachowuje przydatność przez cały sezon. Latem, podczas poluzowania gleby, ściółka miesza się z ziemią, a jesienią podczas kopania jest osadzana w ziemi. Dotyczy to ściółki organicznej.

Idealny do aplikacji w mulcz:

1. wiosna - ściółkowanie ogrzanej gleby to ochrona roślin przed przegrzaniem i wysychaniem;
2. jesień - w środku lub pod koniec jesieni przeprowadza się mulczowanie jeszcze nie przechłodzonej gleby, aby zapobiec wychłodzeniu i śmierci roślin w wyniku hipotermii.

Przed przykryciem należy ją wzbogacić nawozami, które będą się powoli rozkładać. Warstwa ściółki zmienia się w miarę wyczerpywania się pełnionych przez nią funkcji (zależy to od zastosowanych materiałów).

Glebę przykrytą ściółką należy dokładniej podlać, aby wilgotna warstwa ochronna znalazła się na glebie wilgotnej..

Niedawno ściółka zajęła silną pozycję w projektowaniu krajobrazu: jest stosowana do ogrodów skalnych i klombów, przy dekorowaniu terenów ogrodowych w harmonii ze ścieżkami ogrodowymi.

Robienie ściółki własnymi rękami

Najbardziej dostępna i prosta jest ściółka organiczna: łodygi i liście roślin, skoszona trawa, ścięte chwasty. Są miażdżone nożyczkami, płaskim nożem, kosiarką, sierpem itp. W takim przypadku świeżo skoszoną trawę zaleca się wysuszyć przed użyciem, w przeciwnym razie istnieje ryzyko różnych szkodników.

Przed użyciem trociny należy wymieszać z żywicą i azotem. Ta ściółka jest zalecana do upraw ogrodniczych i jagodowych. Oczyszczanie azotem najlepiej wykonywać słomą.

Doświadczeni ogrodnicy preferują kombinację ściółki i często używają dwóch lub trzech materiałów jednocześnie..

Jeśli stosuje się korę drzew, to kawałki nie powinny mieć więcej niż 5 cm. Taką ściółkę stosuje się na drzewie malinowym lub w sadzie. Ten materiał można wykonać własnymi rękami za pomocą niszczarki.