Jak zrobić ślepy obszar w domu własnymi rękami. Rodzaje obszarów niewidomych

Organizacji ślepego obszaru wokół domu nie można nazwać najtrudniejszym zadaniem w jego budowie, ale ta prosta sprawa ma również swoje własne cechy. Dowiedzmy się, dlaczego w ogóle taki suplement jest potrzebny, jakie jego typy się wyróżnia i jak prawidłowo je stosować..

Co to jest ślepy obszar

Obszar ślepy - wodoodporne pokrycie, prezentowane w postaci betonowej lub brukowanej taśmy, okalające obwód domu. Taki pas ochronny zaczyna się od ścian konstrukcji i biegnie po ziemi ze wszystkich stron, pełniąc kilka ważnych funkcji:

• zapobiega pojawianiu się sił falujących w gruncie spowodowanych zamarzaniem wody, która dostała się do podstawy fundamentu (jeśli siły te są nierównomiernie rozłożone ze wszystkich stron fundamentu, wówczas konstrukcja będzie stopniowo wyciskać się z gruntu, co objawia się pęknięciami powodującymi zniszczenie domu);
• minimalizuje wpływ wody spływającej z góry na boczne części fundamentu, co może również doprowadzić do zniszczenia domu (obciążenie 5-7 ton może wpłynąć na 1m2 ściany)
• zmniejsza wilgotność gleba, bezpośrednio przy fundamencie domu (przy słabej hydroizolacji fundamentu i silnej wilgotności gleby wilgoć może dobrze dostać się do pomieszczenia piwnicy);
• służy jako chodnik, po którym ludzie mogą bardzo wygodnie poruszać się po domu;
• zwiększa dekoracyjność i estetykę witryny, zwłaszcza jeśli obszar niewidoczny dobrze współgra z wystrojem domu.

Wideo: Rola obszaru niewidomego w budowie domu

Szerokość żaluzji

Szerokość opisywanej konstrukcji dobierana jest nie tylko z osobistych preferencji, ale także z uwzględnieniem innych, znacznie ważniejszych czynników. Przede wszystkim należy określić siłę osiadania gleby na określonym obszarze..

Na przykład gleby gliniaste i piaszczyste opadają znacznie częściej niż gleby żyzne lub nawet bardziej gęste, więc jeśli to możliwe, musisz jak najdokładniej określić tę cechę..

Według badań laboratoryjnych wszystkie gleby można podzielić na dwa główne typy:

• osiadanie z własnego ciężaru ziemi jest całkowicie nieobecne lub nie przekracza 5 cm (może wystąpić głównie z powodu wpływów zewnętrznych);
• osiadanie możliwe jest nie tylko pod wpływem czynników zewnętrznych, ale także ciężaru własnego gruntu, a jego poziom przekracza 5 cm.

Dla gleb należących do pierwszego typu szerokość dobrze ułożonej „ścieżki” nie powinna być mniejsza niż 1,5 m, a jeśli dom stoi na mieszankach glebowych drugiego typu to wskazane jest zwiększenie jej do 2 m.

Ponadto przy budowie domu w strefach osiadania konieczne jest uzyskanie przejścia takiej warstwy przez fundament i należy zastosować specjalne technologie budowlane.Do aranżacji ślepej powierzchni na glebach dobrze nośnych jej minimalna dopuszczalna szerokość może wynosić 0,8-1,0 m, ale z obowiązkowym nadwyżką dachu nad ścianami o 30-40 cm.

Wymaganą szerokość obszaru niewidomego mierzy się od ściany domu za pomocą taśmy mierniczej, a jeśli planujesz użyć gotowej ścieżki jako ścieżki, możesz dodać kilkadziesiąt centymetrów do wymaganej szerokości dla swojej witryny.

Jeśli tak się nie stanie, chodzenie po ślepym obszarze 80 cm nie będzie zbyt wygodne. W odmierzonej odległości konieczne jest wbicie kołków i połączenie ich sznurkiem lub grubą nicią, co pozwoli na dokładne wykopanie wymaganego obszaru, bez dodatkowego wysiłku na wyrównanie.

Skłonić

Ta cecha w dużej mierze determinuje poziom funkcjonalności strefy niewidomej pod względem ochrony konstrukcji. Tak więc niewystarczające nachylenie przyczynia się do ograniczonego odpływu wody z fundamentu, co ostatecznie prowadzi do jego zniszczenia..

Przy odpowiednim doborze kąta można nie tylko maksymalnie efektywnie zabezpieczyć, ale także obniżyć koszty materiałowe jego wykonania.

Nachylenie poprzeczne jest określane przez ogólnie przyjęte normy i powinno wynosić około 1,5-2% całkowitej szerokości obszaru niewidomego, co w ekwiwalencie cyfrowym wynosi 15-20 mm na każdy metr szerokości.Istnieje kilka sposobów osiągnięcia tego wyniku:

• tworząc odpowiedni kąt nachylenia środnika poduszki w początkowej fazie budowy ślepej powierzchni;
• wytworzenie określonego nachylenia powłoki wierzchniej poprzez nierównomierne nakładanie jej warstwy: zawsze jest ona bardziej przy zewnętrznej ścianie budynku, a mniej po przeciwnej stronie.

Ogrzewanie

Zaizolowanie obszaru niewidomego ma sens tylko wtedy, gdy znajduje się on wokół ogrzewanego domu. W domkach letniskowych i w pobliżu innych budynków sezonowych nie będzie to praktycznie miało znaczenia..

Warstwa izolacyjna podczas budowy obszaru niewidomego ma kilka istotnych zalet:

• zmniejsza prawdopodobieństwo zamarzania gleby i falowania zimą;
• zmniejsza koszty materiałowe do ogrzewania domu;
• zmniejsza wysokość i koszt fundamentu, ale tylko podczas układania obszaru niewidomego nawet na etapie projektowania domu (głębokość fundamentu jest obliczana przy użyciu współczynników redukcyjnych);
• zachowuje wykończenie piwnicy.

Jako materiały izolacyjne można zastosować wytłaczaną piankę polistyrenową lub piankę poliuretanową.

Grubość takiej warstwy izolacyjnej na gruntach drobnoziarnistych pasa środkowego powinna wynosić około 50 mm. Szczegółowe obliczenia grubości izolacji obszaru niewidomego przeprowadzane są w oparciu o specyficzne warunki klimatyczne danego regionu.

Rodzaje obszarów niewidomych w domu

Dziś można wyróżnić kilka popularnych typów obszarów niewidomych, a podczas gdy niektórzy właściciele domów wybierają prostotę i praktyczność betonu, inni są ważniejsi niż estetyczny wygląd takiej warstwy ochronnej, dlatego wybór pada na płyty chodnikowe lub inne wybrukowane opcje. Przyjrzyjmy się bliżej każdemu z nich..

Beton

Nie bez powodu beton jest uważany za jeden z najbardziej niezawodnych i najtańszych sposobów aranżacji ślepego obszaru., dodatkowo zapewnia dostatecznie wysoki poziom wodoodporności warstwy ochronnej.

Aby uzyskać wysokiej jakości i niezawodny obszar ślepy betonowej, jego warstwa powinna mieć około 7-10 cm i być wykonana wyłącznie z materiałów klasy B15 lub wyższej. Warunkiem koniecznym będzie oddzielenie od ściany dylatacją, a także oddzielenie szwami z krokiem 6 metrów.

Jeśli chcesz, możesz w łatwy sposób udekorować beton kamieniami, używając do tego celu np. Kamyków o średnicy około 1-2 cm Ilość materiału na 1 m² obliczana jest na podstawie pożądanego efektu końcowego. Kamienie można układać w stos bez stykania się ze sobą lub tak ciasno, że między nimi pozostaje tylko beton jako spoiwo.Zwykle w budownictwie miejskim stosuje się betonowy obszar ślepy, a przy budowie domu prywatnego zaleca się stosowanie droższych i niezawodnych materiałów, co jest dość logiczne, biorąc pod uwagę wady powłoki betonowej. Przede wszystkim obejmują:

• potrzeba użycia dodatkowego sprzętu ze względu na ciągłe mieszanie betonu (na przykład betoniarka);
• dłuższy czas budowy w porównaniu z zastosowaniem alternatywnych materiałów do budowy ślepej powierzchni (beton osiąga maksymalną wytrzymałość dopiero po czterech tygodniach, z czego połowę tego okresu należy nawilżać co 2-3 godziny);
• możliwość pęknięć na powierzchni;
• ograniczony dostęp do kanalizacji i kanalizacji burzowej (w celu diagnostyki lub naprawy trzeba będzie zdjąć powłokę, a następnie położyć nową).

Z gliny

Obszar ślepy gliny - pierwsza wersja takiej warstwy ochronnej stosowanej przez naszych dziadków. Jest to ciepła powłoka hydroizolacyjna, która dobrze chroni fundament przed opadami atmosferycznymi, nie wymagając dużo czasu na wykonanie taśmy ochronnej.

Profil takiego ślepego obszaru musi koniecznie zmniejszyć się na zewnątrz, to znaczy od ściany. W celu wzmocnienia gliny często stosuje się wstępnie ubijany tłuczeń lub żwir, ponieważ w połączeniu z określonym materiałem nie tylko chronią tor przed działaniem wody, ale także nadają całej konstrukcji niezbędną sztywność.

Przy odpowiedniej organizacji obszar ślepy gliny może wytrzymać oczywiście kilkanaście lat, jeśli nie jest stale narażony na działanie wód gruntowych, stopniowo wypłukując ten materiał.

Wśród innych wad glinianej ścieżki można wyróżnić możliwość falowania na skutek nadmiernego wchłaniania wilgoci (szczególnie ważne przy nietłustym materiale), a słabe fundamenty mogą nie wytrzymać takiego nacisku, a dom zacznie się wypaczać, tworząc pęknięcia.

Miękkie lub luźne

Jeśli gleba wokół domu dobrze odprowadza wodę, do wyposażenia niewidomego obszaru można użyć popularnych materiałów, takich jak żwir i kamyki.. Układanie „ścieżki” masowej jest dość łatwe, chociaż w przyszłości wierzchnia warstwa będzie wymagała pielęgnacji (np. Czyszczenie dekoracyjnej zasypki).

Cechy urządzenia „miękki” obszar niewidoczny

Zalety miękkiej warstwy obejmują względną taniość, łatwość montażu, brak możliwości pękania i doskonałą adaptację do sezonowych przemieszczeń gleby, a wśród wad zauważają konieczność usunięcia chwasty i organizacja właściwej pielęgnacji górnej warstwy dekoracyjnej, która przy braku konieczności znacznych zabiegów naprawczych nie wygląda tak przerażająco.

W razie potrzeby obszar żwiru można nawet zaizolować, po ułożeniu na zagęszczonej i wyrównanej glebie wykopu wytłaczanej pianki polistyrenowej o grubości 50 mm. Zalewana jest geomembrana o odpowiednio dużej gęstości, a na niej można położyć żwir lub tłuczeń. To prawda, że ​​stosowanie takiego pokrycia do ciągłego ruchu ludzi jest wysoce niepożądane..

Brukowana

Najpopularniejszymi materiałami do organizacji brukowanego obszaru niewidomego były i pozostają kostka brukowa i płyty chodnikowe, chociaż piaskowiec, granit i kwarcyt są uważane za równie dobrze znane opcje.. Posadzka po obwodzie domu jest trwała i posiada doskonałe właściwości dekoracyjne, dodatkowo do którego istnieje możliwość jego stałego wykorzystania do poruszania się po budynku.

Wady powłoki kaflowej obejmują wysokie koszty materiałowe (w porównaniu z poprzednimi opcjami) i czas trwania procesu murowania.

Obszar ślepy zrób to sam

Każdy rodzaj ślepej powierzchni ma swoją własną charakterystykę jej rozmieszczenia, ale prawie we wszystkich przypadkach potrzebne będą takie narzędzia jak łopata, kielnia, taśma miernicza, kołki ze sznurowadłami, gumowy młotek (w przypadku stosowania płytek), poziomica, pojemnik do przygotowania betonu.

Ponadto musisz również kupić wystarczającą ilość wybranego materiału. Jeśli jest to kostka brukowa lub płytki, upewnij się, że ich kolor w pełni pasuje do koloru elewacji budynku.

Niewidoczny obszar wykonany z małych płytek będzie wyglądał bardziej atrakcyjnie, ale jego umieszczenie zajmie więcej czasu, a oprócz głównego materiału będziesz musiał zakupić hydroizolację rolkową (na przykład gruby polietylen budowlany), krawężniki, piasek, cement. Jeśli są odpływy, lepiej natychmiast kupić kolektory i rury.

Po przygotowaniu wszystkich niezbędnych narzędzi i materiałów możesz przystąpić do bezpośredniego ułożenia obszaru niewidomego, którego proces w każdym przypadku będzie wyglądał inaczej.

Beton

Stworzenie pokrycia betonowego na obwodzie domu można nazwać jedną z najprostszych opcji dla obszaru niewidomego, a wszystko, czego potrzeba, to wyraźne śledzenie wszystkich etapów tego procesu:

1. Najpierw musisz poprawnie obliczyć grubość konstrukcji, z obowiązkowym uwzględnieniem wszystkich warstw. W przyszłości pomoże to w określeniu wymaganej głębokości wykopu na obwodzie fundamentu domu..
2. Następnie obliczane są wymiary geometryczne. Średnia szerokość obszaru niewidomego wynosi zwykle 90-100 cm, więc nachylenie dla takiej betonowej ścieżki oblicza się na poziomie 3-5% (biorąc pod uwagę, że zwykle stosuje się wartość 5% dla materiałów sztucznych, aby uniknąć nieporozumień, lepiej skupić się na tej liczbie).
3. Oznaczenia wykonane na papierze należy przenieść na otwartą przestrzeń, zaznaczenie granic całej konstrukcji kołkami, między którymi rozciągnięty jest sznurek.
4. Kolejnym etapem jest organizacja wykopu. W wyznaczonym miejscu wykopuje się rów, biorąc pod uwagę wszystkie wymiary opracowane na początku (całkowita głębokość będzie zależna od całkowitej grubości wszystkich warstw).Oznakowanie rowów dla obszarów niewidomych
5. Nie zapomnij również o obowiązkowym zagęszczaniu gleby u podstawy i produkcji glinianego zamku., który dodatkowo ochroni obszar niewidomych przed nadmierną wilgocią.
6. Ważnym punktem jest organizacja poduszki z piasku, przeznaczony do jednoczesnego wykonywania trzech funkcji: wymiany falującej gleby, wyrównania podłoża pod przyszły obszar ślepy, wymiany warstwy drenażowej. Aby osiągnąć maksymalną wydajność, zaleca się stosowanie tylko średniego i gruboziarnistego piasku, układając go w warstwie 200 mm na obszarach o silnych glebach i 500 mm na obszarach o niestabilnym podłożu..Poduszka z piasku pod roletą
7. Następnie następuje zasypka z pokruszonego kamienia, który spełnia mniej więcej te same funkcje co piasek. Oprócz tłucznia można również użyć żwiru lub mieszanki piasku i żwiru. W każdym razie taka warstwa zwiększy wytrzymałość gleby i niezawodność całego obszaru niewidomego..
8. Gdy wszystkie powyższe warstwy zajmą swoje miejsce, można przejść do wystawy szalunków. Aby utrzymać mieszankę betonową w ściśle określonych granicach, potrzebne są płyty o grubości 22-25 mm. Aby zaoszczędzić pieniądze, możesz wziąć wcześniej używane deski, najważniejsze jest to, że są one instalowane u samej podstawy domu, zapewniając swoją grubością pożądaną szczelinę dylatacyjną, która jest niezbędna, aby zapobiec deformacji i pękaniu konstrukcji podczas skurczu ślepego obszaru i fundamentu.
9. Po deskowaniu należy również ułożyć siatki zbrojeniowe, zwiększenie wytrzymałości na zginanie nawierzchni betonowej. Idealna średnica takiej ramy to 10 mm.Szalunek i siatka wzmacniająca do obszarów niewidomych
10. Deski poprzeczne należy układać na całym obwodzie fundamentu, zapewnienie organizacji dylatacji (tak jakby przecinały ciągłe płótno na oddzielne sekcje, z krokiem około dwóch metrów).
11. I wreszcie najważniejszym etapem całego procesu organizacji betonowego obszaru ślepego jest wylanie betonu. Do tych celów doskonale sprawdza się mieszanka betonowa marki M300, która zapewnia wymagany poziom wytrzymałości i trwałości całej konstrukcji. W każdym przedziale pomiędzy płytami dylatacji wylewanie odbywa się jednoetapowo, po czym warstwę należy zagęścić za pomocą wibratorów lub bagnetem.
12. Po wylaniu betonu powierzchnia jest prasowana, co powinno zwiększyć jego siłę.Żelazna powierzchnia

Wideo: betonowy obszar ślepy zrób to sam

Z gliny

Wiele etapów organizacji glinianego obszaru ślepego jest podobnych do poprzednich działań, ale w tym przypadku istnieją pewne różnice. Cały proces odbywa się w następującej kolejności:

1. Podobnie jak w przypadku organizacji nawierzchni betonowej, najpierw obliczana jest grubość ślepej powierzchni, jego wymiary geometryczne są określane, wszystkie dane są przenoszone na teren (do oznaczenia służą kołki i rozciągnięty między nimi sznurek), układany jest rów, zagęszczana gleba, zasypana warstwa piasku, a następnie gruz.Organizacja wykopu na ślepy obszar gliny
2. Następnie przychodzi czas na ułożenie samej gliny z warstwą 100-150 mm i jej zagęszczenie (jeśli po zorganizowaniu dołu fundamentowego masz pewną ilość wysokiej jakości gliny o dużej wytrzymałości, możesz jej użyć).
3. Na ostatnim etapie budowy glinianego obszaru niewidomego przeprowadza się organizację warstwy dekoracyjnej, w którym kamienie ozdobne lub kamyki są ubijane w glinie. W ten sposób masz solidną konstrukcję i świetną ścieżkę spacerową wokół domu..Organizacja warstwy dekoracyjnej

Miękkie lub luźne

Wielu uważa, że ​​obszar ślepy jest najprostszą wersją takiej konstrukcji, którą prawie każdy może zorganizować. Ponadto jest dość przystępny cenowo pod względem materialnym, dlatego warto zapoznać się z etapami jego organizacji:

1. Na początek wykopany jest rów wzdłuż ściany domu., którego głębokość powinna sięgać 0,5 m przy szerokości 1 m.Organizacja rowów
2. Na dnie wykopu kładzie się warstwę gliny o grubości 10-15 cm, ponadto materiał należy dobrze ubić i wypoziomować, z odchyleniem od ściany na poziomie 5-6% (przy ślepym obszarze o szerokości metra jego zewnętrzna krawędź powinna być o 5-6 cm niższa niż przylegająca do fundamentu domu).
3. Wybrany materiał hydroizolacyjny kładzie się na warstwie gliny (może nawet zwykła folia PVC). Można go układać zarówno wzdłuż szerokości warstwy gliny, jak i wyposażyć w dodatkową tacę, zapewniając w ten sposób podłużne nachylenie (do powstałej skarpy wsypuje się drobny żwir lub tłuczeń). W ten sposób można uzyskać odprowadzanie wody nie tylko w kierunku poprzecznym, ale także w kierunku wzdłużnym ze wszystkich stron domu..
4. Na warstwie hydroizolacji kładzie się warstwę drenażową, co może być reprezentowane przez gruboziarnisty żwirowy piasek o grubości 10-15 cm.
5. Kolejna warstwa to sam gruz, ale aby nie zatonął w piasku i nie mieszał się z nim, przed ułożeniem warstwę piasku należy przykryć geowłókniną lub innym materiałem o podobnych właściwościach i takich samych funkcjach. Taki materiał pomoże również uniknąć kiełkowania chwastów, których nasiona w każdym przypadku znajdują się w piasku i mogą wykluć się między gruzami..

Brukowana

Organizacja utwardzonego obszaru niewidomego zapewnia wykonanie prawie wszystkich tych samych czynności, co w poprzednim przypadku, z wyjątkiem końcowych etapów i właściwości użytego materiału (zwykle wybiera się płyty chodnikowe lub kamień dekoracyjny).

Proces tworzenia takiego ślepego obszaru przebiega w następującej kolejności:

1. Po pierwsze, wokół domu tradycyjnie wykopuje się rów o głębokości 30 cm i przykrywa go warstwą żwiru i gliny, dobrze ubijając wszystko.
2. Na ubitą glinę kładzie się warstwę hydroizolacyjną (Folia PVC lub pokrycia dachowe).Warstwa hydroizolacyjna
3. Następnym krokiem jest ułożenie kostki brukowej na cemencie, ponadto wskazane jest wstępne sortowanie wszystkich kamieni według wielkości, aby podczas układania możliwe było połączenie wszystkich części ze sobą, idealnie dopasowując jeden kamień do drugiego.

Informacje zwrotne od internautów

Co należy wziąć pod uwagę: Jeśli wokół domu znajduje się system odwadniający, obszar niewidoczny musi być wodoodporny. Następnie w wykopanym wykopie najpierw układa się geowłókniny, na wierzch wylewa się tłuczeń lub kamyki. Geowłókniny nie pozwolą na wciśnięcie kruszonego kamienia w ziemię i będą chronić przed osiadaniem. Wadą takiego ślepego obszaru jest jego niejednorodność, trudniej go podbić. Obszar ślepy powinien mieć nachylenie w kierunku od domu, optymalnie - nachylenie 3 - 10 st. Pomiędzy budynkiem a ślepym obszarem należy wykonać szew i dodatkowo wypełnić go piaskiem. Najmniejsza szerokość ślepej powierzchni to 60 cm, a dla gleby ze skłonnością do osiadania - 1 m. Przy obliczaniu szerokości strefy niewidomej należy dodać 20 cm do długości pionu dachu.

Jak widać, samodzielna organizacja ślepego obszaru wokół domu nie jest tak trudnym zadaniem, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Aby jednak uzyskać idealną powłokę, która z powodzeniem będzie spełniać wszystkie przypisane jej funkcje, konieczne jest przestrzeganie wszystkich opisanych powyżej zaleceń dotyczących budowy każdego z poszczególnych typów..