Króliki kalifornijskie: co jest wyjątkowe?

Prawdopodobnie widziałeś puszyste białe króliki z czarnymi uszami, czarną plamą na nosie i tymi samymi łapami. Nie sposób ich nie podziwiać! Tak, to słynny królik kalifornijski! Każdy chciałby mieć takiego pięknego zwierzaka!

Ta rasa jest idealna do hodowli przemysłowej, wyróżnia się wysoką produktywnością, wiersz takich królików jest hodowany w celu uzyskania dietetycznego mięsa i doskonałego futra. Rasa jest uważana za rasę brojlerów. Wydajność produkcji w dużej mierze zależy od umiejętnego doboru i odpowiedniej pielęgnacji. Porozmawiamy o tym, jak prawidłowo rozmnażać i utrzymywać te zwierzęta w tej publikacji..

Krótki opis

Nie sposób nie podziwiać pięknych i figlarnych śnieżnobiałych królików o ciemnych uszach i nosie! To słynna kalifornijska rasa, która słynie z płodności.!

Takie zwierzęta są trzymane jako zwierzęta domowe i jako stado hodowlane do hodowli przemysłowej. Hodowla królików to jedna z postępowych gałęzi krajowej gospodarki, a także podstawa pomyślnego biznesu dla wielu przedsiębiorców.

Przy odpowiedniej pielęgnacji zwierzęta szybko rosną i świetnie wyglądają. W tym artykule powiemy Ci, jak właściwie o nie dbać..

Opis

Rasa została wyhodowana w USA, powstała w wyniku skomplikowanej pracy hodowlanej amerykańskich specjalistów, którzy skrzyżowali białą rasę nowozelandzką, gronostaj rosyjski i szynszylę dużą..

Nowa rasa bardzo szybko zdobyła uznanie dzięki swojej urodzie i wysokiej produktywności. Takie króliki są dobrze przystosowane do warunków rosyjskiego klimatu i świetnie czują się w niewoli. Po raz pierwszy sprowadzono je do Rosji w 1971 roku..

Eksperci uważają, że główną zaletą rasy jest wczesna dojrzałość, samice są gotowe do zapłodnienia już w piątym miesiącu życia. W pierwszym miocie przynoszą 9-10 pełnoprawnych królików. W krótkim czasie osiągają destrukcyjny stan..

Rasa ta jest ceniona ze względu na wysokie właściwości dietetyczne mięsa i najwyższej klasy futra. W porównaniu z innymi rasami mają największy plon części miękkiej. Jednocześnie mięso jest bardzo delikatne i niezwykle smaczne. Dlatego są uważane za rasę brojlerów..

Wygląd

Są to atrakcyjne białe zwierzęta, na tle których efektownie wyróżniają się ciemnobrązowe (prawie czarne) uszy, nogi, ogon i czubek nosa. To mocne, krępe zwierzę waży średnio 4,5 kg. Najcięższe osobniki osiągają 5,5-6 kg. Rasa zaliczana jest do średniej wielkości.

Te króliki mają cienkie kości, szeroką klatkę piersiową, mocny grzbiet, stosunkowo mały tułów i gęste, błyszczące futro o dużej gęstości..

Muskulatura wszystkich osobników jest dobrze rozwinięta w każdej części ciała, szyja jest krótka, prawie niewidoczna, więc głowa jest lekko uniesiona.

Futro zwierzęcia jest gęste, znacznie grubsze niż u innych ras, jest szorstkie i nie powoduje uczucia puszystości. Miąższ jest dość gruby i gęsty, włosy śnieżnobiałe z połyskiem. Czasami na szyi zwierząt można znaleźć białe plamy. Uszy puszystych są proste i niezbyt długie (nie więcej niż 10,5 cm), oczy są czerwono-różowe, u zdrowych osobników zawsze są czyste.

Mają zabawną osobowość, ale są spokojni i przyjaźni. Nawet pomimo przerostu form mięsnych samce pozostają bardzo aktywne, a samice są bardzo płodne i przynoszą 8-10 królików w miocie, a wahania w gnieździe są nieznaczne. To korzystnie odróżnia rasę od wszystkich innych..

Wydajność

Rasa ta odziedziczyła po rosyjskim króliku gronostajskim wysoką płodność i mleczność (ponieważ została stworzona na bazie ras brojlerów). Żywa waga 2-miesięcznych młodych osiąga 1,8 kg, niektóre dobrze odżywione osobniki mogą ważyć 2 kg lub 2,3 kg, po 3 miesiącach ważą 2,6 kg lub 2,7 kg. Często 4-miesięczne króliki ważą więcej niż 3 kg, 5-miesięczne - 4,2 kg. Wtedy kończy się okres ich aktywnego wzrostu.

Hodowcy futer zwracają uwagę na fakt, że spożycie paszy na przyrost jednego kilograma żywej wagi wynosi do 3,5 kg lub 4,5 kg jednostek paszowych, przy wydajności ubojowej 60%, mięsem - 82-85%, tłuszczu - 1,8-2,5%, kości - 13-15%, przy czym uzyskuje się białe błyszczące skórki średniej wielkości.

Cechy hodowlane, pielęgnacja

Rasa kalifornijska słynie z wysokich zdolności adaptacyjnych, dlatego z powodzeniem jest hodowana zarówno na południu, jak i na północy. Dzięki puszystym łapkom z łatwością tolerują mróz.

Uważa się, że najlepszym miejscem do trzymania cipek jest specjalnie wyposażone pomieszczenie, w którym stworzono odpowiedni mikroklimat. Podczas gniazdowania osadzają się w przestronnych klatkach. 120X60X60 cm. Miękkie nóżki pozwalają zwierzętom czuć się świetnie na siatkowej podłodze w zmechanizowanych królikach. Nie ma konieczności układania legowisk w klatkach. Futro jest starannie pielęgnowane. Utrzymywanie w chlewni to także szeroka i skuteczna praktyka wśród krajowych i zagranicznych hodowców futer. Sprzedają króliki zarówno dla osób indywidualnych, jak i do ferm futerkowych.

W domu takie piękne zwierzęta są trzymane w bardziej przestronnych klatkach niż rasy karłowate. Główną trudnością w pielęgnacji domowej jest utrzymanie sierści w doskonałej kondycji, dodatkowo jeśli zamierzasz mieć taką urodę w domu to pamiętaj, że zwierzę nie dogaduje się dobrze z dziećmi. W przeciwnym razie opieka nad nimi nie ma osobliwości i trudności. Nie sprawiając właścicielowi większych kłopotów, te jaskrawo wyglądające zwierzaki będą zachwycać oko przez około 10 lat (tyle wynosi ich średnia długość życia).

Zalety

Rasa kalifornijska jest uważana za najlepszą rasę mięsno-skórną na świecie i zajmuje trzecie miejsce wśród współczesnych ras mięsnych. Przy odpowiedniej pielęgnacji opłacalność hodowli królików kalifornijskich znacznie przewyższa zyski z hodowli królików olbrzymich..

Główne zalety rasy to:

• wczesna dojrzałość (gotowość do krycia już po 5 miesiącach);
• wysoka płodność (samica może przynieść około 40 jednostek potomstwa rocznie);
• napięte terminy na osiągnięcie śmiercionośnej formy.

niedogodności

Rasa ma zarówno zalety, jak i wady, wśród nich grupę akceptowalną i niedopuszczalną.

Dopuszczalne wady obejmują:

• nieproporcjonalne ciało;
• wydłużona szyja i głowa;
• uszy rozstawione;
• słabe i cienkie nogi;
• niewielkie odchylenia od normy w długości włosa, elastyczności i jedwabistości futra;
• matowy i niewyraźny kolor maski nosowej;
• niechciana pigmentacja na szyi, pod oczami, w pobliżu odbytu lub sutków;
• zażółcenie futra;
• kolor oczu i pazurów jest nieznacznie nieprawidłowy.

Niedopuszczalne wady to:

• niewielka waga (nie powinna być niższa niż 3,5 kg);
• tłusty (osobniki nie powinny być cięższe niż 5,5 kg);
• duże rozmiary pigmentacji nosa (górna granica oczu);
• naruszenie charakterystycznej pigmentacji (ciemne plamy pojawiają się w miejscach o białym kolorze i odwrotnie, w miejscach, w których powinien być ciemny kolor, pojawiają się białe plamy);
• futro jest matowe, nie grube, nie jedwabiste;
• oryginalny kolor oczu i pazurów (nietypowy dla rasy);

Przy takich odchyleniach zwierzęta są „odrzucane” i przenoszone do kategorii nie hodowlanej, lecz rzeźnej.

Funkcje karmienia

Jeśli chodzi o odżywianie, przedstawiciele tej rasy są bardzo wybredni, zwłaszcza młode zwierzęta. Zawartość kalorii w karmie dla młodych królików powinna być wysoka, dlatego w gospodarstwach stosuje się pasze o wysokiej zawartości białka (białka), a także pakiety startowe dla młodych królików (jeśli nie są one dostępne, to karma jest wzbogacana dodatkami pochodzenia zwierzęcego). Przydaje się do karmienia produktów mlecznych, a także mąki rybnej lub mięsnej. Pamiętaj, aby dać szorty i ciasto z nasion oleistych. W celu optymalizacji procesów trawienia stosowane są probiotyki, które pozwolą na lepsze wchłanianie pokarmu.

Brojlery karmione są bez ograniczeń, podając tyle, ile zwierzę jest w stanie zjeść, zawsze zapewniając jednocześnie dostęp do świeżej wody pitnej. Nie powinien być lodowato zimny, jest podgrzewany do temperatury pokojowej.

Okrol

Samica w jednej turze przynosi 8-10 dzieci po 45 g, mają dużą energię wzrostu (przybliżony średni dzienny przyrost żywej wagi to 40-45 g). Noworodki są białe i zupełnie nagie, z wiekiem pojawiają się u nich pigmentacja. Waga młodych zależy od ich liczby w miocie. Hodowcy zwierząt twierdzą, że najczęściej zimą samice przynoszą pełnoprawny, zdolny do życia miot, w pozostałej części roku noworodki mogą mieć wady rozwojowe (takie osobniki nie rozmnażają się).

Kalifornijskie samice opiekują się „mlecznymi” matkami (noworodki ostrożnie układają w jednym miejscu i przykrywają puchem). Jeśli okrol jest ubity, to samica jest w stanie wychować do 35-40 dzieci rocznie! Samice, które gryzą dzieci lub są rozproszone po klatce, są odrzucane.

Lepiej jest robić króliki hodowlane, które pojawiły się z 1,2 lub 3 okroli. Do reprodukcji wybiera się samice o wysokich cechach matczynych, ponieważ duże i płodne samice, które nie troszczą się o swoje potomstwo lub źle o nie dbają, często tracą dzieci (umierają). Wśród samców pierwszeństwo mają osobniki zdrowe, silne i aktywne, które zachowują wysoki współczynnik reprodukcji do 5 roku życia..

Ciąża samic trwa nie dłużej niż miesiąc. W hodowli na farmach ważne jest terminowe likwidowanie królików według płci. Odbywa się to po okresie dojrzewania, które następuje po 3 miesiącach. Ten krok pozwala uniknąć spontanicznych nalotów, które prowadzą do niechcianego rodzeństwa..

Ponadto dochodzi do walk między samcami, silniejsze osobniki mogą gryźć jądra przeciwnika.

Aby poprawnie określić płeć zwierząt, konieczne jest zbadanie ich genitaliów. Zewnętrznie mężczyźni i kobiety niewiele się różnią, zwłaszcza w wieku trzech miesięcy. W momencie narodzin jest to trudne, doświadczeni hodowcy mogą określić płeć 2-tygodniowych maluchów ze 100% gwarancją, w standardowych przypadkach oceniane są szczenięta w wieku 1 miesiąca. Im starsza osoba, tym łatwiej jest określić jej płeć (na podstawie znaków bezpośrednich, pośrednich i wtórnych).

Zwierzęta (najlepiej nie starsze i nie młodsze niż 3 miesiące) należy przewrócić na grzbiet, trzymając za szyję i ogon, aby ucisnąć obszar odbytu.

Samice będą miały oryginalną pętlę z językiem (różową u młodych i czerwoną u dorosłych), pod nią małą szczelinę, która zwęża się w kierunku ogona.

U samców wyraźnie widoczny jest mały biały cylinder z otworem u góry. Im starsza osoba, tym większy rozmiar genitaliów. U dorosłych samców czubek zmienia się wraz z wiekiem: trochę puchnie, trochę się ugina, a jego kształt przypomina pocisk.

Aby jakość hodowli była jak najwyższa, ważne jest, aby wziąć pełną odpowiedzialność za określenie płci zwierzęcia i podzielić inwentarz w czasie. Kupując nowe zwierzęta, nigdy nie polegaj na słowach sprzedawcy, sprawdź osobiście, ile kupiłeś samic i samców.

Aby ocenić gotowość królika do kopulacji, należy obserwować jego zachowanie. Jeśli jest aktywna, biegnie po klatce, wyrywa puch i nosi w zębach siano, to jest gotowa. Ponadto konieczna jest ocena stanu jej genitaliów: pętla powinna być jasnoróżowa i spuchnięta. Jeśli będziesz głaskać kobietę, instynktownie położy się na brzuchu i podniesie tyłek. Ten okres trwa 3-5 dni.

Opieka nad królikami

Sprzedawanie i kupowanie dzieci jest niepraktyczne, ponieważ ich odporność jest nadal słaba, a one pilnie potrzebują mleka matki. Jest to zabronione przez ustawodawstwo wielu krajów.

Króliki pojawiają się nagie, ślepe i głuche, od drugiego dnia życia stopniowo pokrywają się sierścią, a do 10 dnia zaczynają widzieć. Możesz je odebrać tylko wtedy, gdy są całkowicie pokryte wełną..

Hodowca zwierząt (musi to być jedna osoba) w momencie urodzenia ma obowiązek zbadać lęg i usunąć martwe dziecko z gniazda. Śmiertelność nowonarodzonych królików jest bardzo wysoka.

Mama opiekuje się maluchami raz lub dwa razy dziennie, dając im nie więcej niż pięć minut na wizytę. Szczyt jego aktywności przypada w ciemności, więc wychodzenie nie jest zauważalne dla ludzi. W ciągu dnia jest całkiem naturalne, że matka królika znajduje się daleko od dzieci; w naturze w ten sposób odwracają uwagę drapieżników od gniazda.

Często po porodzie samice stają się agresywne, dlatego konieczne jest niezwykle ostrożne obchodzenie się z nią i jej potomstwem. Agresja powinna być postrzegana jako ochrona młodych przed potencjalnym niebezpieczeństwem..

Króliki nie są mięsożercami i opinia, że ​​zjadają swoje potomstwo, jest błędna. Jeśli któryś z noworodków został ugryziony, spójrz dokładnie, w którym miejscu. Jeśli jest to obszar brzucha, musisz zrozumieć, że ta niedoświadczona matka próbowała odgryźć pępowinę i złapała zębami zbyt duży obszar. Jeśli głowa jest uszkodzona, próba usunięcia skorupy przez matkę z młodego nie powiodła się. Odgryzienie kończyn lub uszu noworodka oznacza, że ​​matka pomagała mu się urodzić, wyrywając je zębami. Zwykle dzieje się to podczas pierwszego porodu.

Ponadto króliki bardzo się boją, szczególnie podczas porodu i podczas laktacji, dlatego w panice mogą wykonywać niewłaściwe działania, na przykład przypadkowo udusić swoje pierwsze dziecko, chroniąc je przed niebezpieczeństwem.

Są chwile, kiedy odmawiają potomstwa, jeśli są w stanie pragnienia kopulacji. Taka matka nie buduje gniazd, wyprowadza potomstwo poza gniazdo, depcze noworodki, uniemożliwiając im ssanie mleka. W takich przypadkach jest ekskomunikowana na 8-10 godzin, organizowane jest drugie krycie, a zadowolona ponownie wraca do potomstwa, które chętnie karmi. Dzieje się tak najczęściej w przypadku młodych osób..

W każdym przypadku hodowca jest zobowiązany do ciągłego monitorowania wzrostu królików, musi na czas usuwać martwe noworodki, a także jeśli miot jest zbyt duży, część zdrowych dzieci należy przekazać matce, która ma mały miot. Zwierzęta doskonale tolerują zapach ludzkich dłoni i chętnie karmią nieznajomych i ich dzieci, nawet jeśli były dotykane rękami. Przed wyjęciem maluchów z gniazda należy wyjąć stamtąd królika, następnie ostrożnie przenieść młode do kolejnej klatki i przykryć puchem.