Sekrety udanej hodowli królików radzieckiej szynszyli

Jeśli spojrzysz na zdjęcie Królik ze śmieszną nazwą „sowiecka szynszyla”, nie będzie wątpliwości, skąd wzięło się drugie słowo w nazwie rasy. Płaszcz tych Zwierząt naprawdę bardzo przypomina futro najcenniejszego zwierzęcia futerkowego (na szczęście każdy przynajmniej raz w życiu widział szynszylę w sklepie zoologicznym). Główną wartością tej rasy królików jest futro. Cóż, są też uprawiane z dekoracyjny cel, który również sprawia, że ​​rasa jest spokrewniona z futrzanym „imiennikiem”. Dlaczego do szynszyli dodano słowo „radziecki”, stanie się jasne dla każdego, kto zechce zapytać o historię hodowli rasy. Ale najpierw najważniejsze.

Opis rasy

Dziś sowiecka szynszyla jest jednym z gatunków najpopularniejsze rasy królików ze względu na swoją bezpretensjonalność i wszechstronność. Równie dobrze radzą sobie w roli zwierzaka, jak i płodnej i opiekuńczej mamy, do tego choćby to zabrzmiało cynicznie, mają bardzo smaczne mięso, a także wyjątkowo piękne i co najważniejsze futro bardzo podobne do cenniejszego zwierzęcia futerkowego.

Historia hodowli

Jak można się domyślić, rasa została wyhodowana w Związku Radzieckim. Prace hodowlane rozpoczęto pod koniec lat 20. ubiegłego wieku, a oficjalnie zakończono w 1963 roku.

Muszę powiedzieć, że króliki tej rasy są znane od dawna, główną zaletą radzieckich hodowców jest to, że udało im się wyhodować większe zwierzęta, zachowując wszystkie cenne cechy swoich poprzedników.

Początkowo we Francji hodowano króliki podobne do szynszyli, nazywano je małymi lub średnimi szynszylami. Zwierzęta ważyły ​​około 2,5 kg. To właśnie te gryzonie sprowadzono do ZSRR około 90 lat temu i wzięto je w poważny „obrót”.

Mniej więcej w tym samym czasie, gdy we Francji wyhodowano małą szynszylę, belgijscy hodowcy przedstawili światu nową rasę królików - biały olbrzym, które w masie ciała ponad dwukrotnie przewyższały ich francuskich odpowiedników. W tym samym czasie uszatki białe miały również bardzo dobrą sierść i cechy zewnętrzne oraz smaczne mięso..Biały olbrzym został sprowadzony do Związku Radzieckiego prawie jednocześnie z szynszylą, ale muszę powiedzieć, że źle się zakorzenił. Surowe warunki rosyjskie nie sprzyjały łagodnym zwierzętom, ginęły masowo. Zatem praca hodowlana z tym materiałem była w pewnym sensie koniecznym środkiem. Ale dała doskonały wynik..

Krzyżowanie francuskich dzieci z belgijskimi gigantami, długie eksperymenty i żmudna praca hodowców z Saratowa i Nowosybirska doprowadziły ostatecznie do powstania nowej hybrydy, która zawierała niesamowity kolor szynszyli, zdolność do przetrwania w dość zimnym klimacie i jednocześnie dość imponujący rozmiar, co jest szczególnie cenne zarówno w przypadku zarówno pod względem skóry, jak i mięsa.

Cechy zewnętrzne

Charakterystyczne cechy tej rasy to:

• grube i bardzo miękkie futro o pięknym srebrno-niebieskim odcieniu;
• czarna obwódka na końcu ogona i wzdłuż konturu uszu;
• brązowe oczy z wiśniowym odcieniem i lekkim konturem, rzadziej niebieskie;
• uszy stojące, niezbyt duże w porównaniu z tułowiem;
• budowa ciała jest mocna i zwarta, średnio 65 cm długości, kości dobrze rozwinięte, grzbiet wydłużony, lekko zaokrąglony, głowa mała, a przeciwnie, klatka piersiowa szeroka i mocna, o średnim obwodzie 40 cm
• nogi proste i mocne, z doskonale widocznymi mięśniami;
• waga ciało osoby dorosłej waży od 5 do 8 kg, w zależności od warunków zatrzymania.

Jeszcze kilka słów o futrze. Bogaty wygląd sierści tych zwierząt zapewnia różnorodność każdego włosa. Niebieskawe na całej długości, ma ciemne zakończenie. Jeśli dmuchniesz na taką wełnę w kierunku przeciwnym do kierunku jej wzrostu, kilka odcieni od podszerstka do końcówek jest bardzo dobrze widocznych - niebieski, czarny, biały i szary.

Ogólnie rzecz biorąc, kolor wygląda jak nierównomierne nałożenie kilku wzorów jeden na drugi, z przepływem światła z tyłu głowy, brzucha, kończyn dolnych i ogona oraz ciemniejszym z tyłu i po bokach..

Opisując tę ​​rasę, zawsze zwracają uwagę na duże rozmiary, cenne futro, wytrzymałość i odporność na zimny klimat, bezpretensjonalność w karmienie a ponadto radzieckie szynszyle rosną bardzo szybko i aktywnie rozmnażają się.

Wydajność

Rzeczywiście, hodowla sowieckiej szynszyli jest interesująca, ponieważ te króliki, dzięki swojej wytrzymałości i dużym rozmiarom, są mistrzami produktywności.

W jednym miocie rodzi się zwykle od siedmiu do ośmiu młodych, które zaczynają przybierać na wadze niezwykle szybko: mając masę urodzeniową poniżej 100 g, w pierwszych dwóch miesiącach życia króliki zwiększają ją dwa i pół razy, o trzy miesiące ich waga szybko zbliża się do 3 kg. w ciągu następnego miesiąca dodawany jest kolejny kilogram itp. Co więcej, każdy dodatkowy kilogram wagi zwierzęcia kosztuje hodowcę tylko 3-4 kg paszy.

Ponadto króliki tej rasy mają bardzo dobrą laktację: każda samica może dać swojemu potomstwu do 200 g mleka dziennie!

Wspomniana „bezwartościowość” produkcji przy hodowli szynszyli radzieckich w wieku 4 miesięcy sięga 63%: ten szczególny udział żywej wagi zwierzęcia wykorzystuje się tylko w postaci mięsa, podczas gdy pozostałe 37% zawiera masę jeszcze cenniejszej skóry!

Na co zwrócić uwagę przy zakupie

Kupując zwierzę rasowe, należy zwrócić uwagę na dwa punkty: dokumenty i wygląd. I oba są równie ważne..

Z jednej strony bez odpowiednio wykonanych dokumentów nie można z całą pewnością stwierdzić, że jest to cenna radziecka szynszyla, a nie zwykły szary królik (jasne opalizujące futro zwierzęcia nie pojawia się od razu, zwierzę musi przynajmniej raz wyblaknąć; jeśli hodowca nie ma wystarczającego doświadczenia, oszustom nie będzie trudno wprowadzić go w błąd słodkimi słowami).

Z drugiej strony, jak powiedział bohater sowieckiej anegdoty, bili go nie paszportem, ale po twarzy, dlatego bez względu na to, jakimi pieczęciami i emblematami są ozdobione papiery plemienne, jeśli ich „właściciel” wygląda na półżywego i nieszczęśliwego, dokumenty raczej go nie uratują od śmierci, a ty - od nieuchronnych strat.

Badając zwierzę zwracamy uwagę na następujące punkty:

• zdrowe zwierzę ma czyste i lśniące oczy, mocne ciało, gęstą i puszystą sierść;
• gryzoń musi być aktywny, wyglądać na dobrze odżywionego i zadowolonego z życia;
• szata powinna mieć charakterystyczny srebrzysty odcień - jaśniejszy w dolnej części i ciemniejszy w górnej części ciała, ciemny zarys na uszach i ogonie, białe plamy pod oczami, futro jest grube i bardzo przyjemne w dotyku.

Konserwacja i pielęgnacja

Opieka nad przedstawicielami tej rasy jest stosunkowo prosta, ponieważ zwierzęta są bezpretensjonalne, odporne i specjalnie hodowane do hodowli na naszych szerokościach geograficznych.

Do trzymania zwierząt można używać zwykłych królików lub klatek, a także bardziej „zaawansowanych” szopy.

Niemniej jednak należy rozumieć, że bezpretensjonalność sowieckiej szynszyli ocenia się w porównaniu z innymi rasami gryzoni uszatych, jednak ogólnie rzecz biorąc, te zwierzęta, jak wiesz, dość kapryśny i wymagający do warunków zatrzymania. W szczególności ekstremalne warunki pogodowe (zarówno zimne, jak i gorące) są jednoznacznym powodem, aby okazywać zwierzętom maksymalną uwagę..

Temperatura królika latem nie powinna przekraczać + 25 ° C, a zimą spaść poniżej + 5 ° C (norma to + 15 ° C). Zasadniczo radzieckie szynszyle mogą przetrwać w niższych temperaturach, ale w tym przypadku należy dostosować dietę, zwiększając jej zawartość kalorii o około 15%.

Jak każde zwierzę hodowlane, króliki są bardzo wrażliwe na czystość, dlatego ściółkę należy regularnie zmieniać, aby była sucha i świeża..

Ważne jest również, aby w króliku nie było przeciągów. Oczywiście zwierzęta powinny być chronione przed słońcem i gorącem słońce i wreszcie muszą dobrze się odżywiać i mieć stały dostęp do środków czystości woda (ponadto zimą należy dodatkowo zadbać o to, aby woda była lekko podgrzana iw żadnym wypadku nie schłodzona).

Co karmić

Pokarm dla królików muszą być odpowiednio wyważone i zawierać następujące elementy obowiązkowe komponenty:

• świeży zieleń, obierać warzywa i owoce. Z takiego pokarmu organizm gryzonia otrzymuje błonnik, który jest niezbędny do normalnego funkcjonowania układu pokarmowego i jelit;
• warzywa i silosowanie (soczyste jedzenie), zwłaszcza zimą, gdy ilość jest świeża zieleń ograniczony;
• błonnika, który jest również źródłem błonnika i dodatkowo, witaminy, minerały i białko. To jest przede wszystkim siano, a także gałęzie, mąka ze słomy i trawy;
• skoncentrowana pasza. Oprócz mieszanek paszowych w tej grupie znajdują się również różne płatki i rośliny strączkowe uprawy takie jak kukurydza, owies, jęczmień, żyto, pszenica, obrane groszek, soczewica, soja, fasolki, odpady produkcji oleju, mięsa i kości oraz ryba mąka.

Oprócz tych składników do diety sowieckich szynszyli należy dodać witaminy i minerały (w szczególności w tym celu zwierzęta otrzymują kredę i sól kuchenną).

Ponadto pasza dla królików powinna być zawsze czysta i świeża, dlatego nie należy podawać jej zbyt dużo, aby zwierzęta nie rozrzucały jej po ściółce..

Szczepienia dla królików

Szczepienie jest zdecydowanie najskuteczniejszym sposobem zapobiegania najbardziej niebezpiecznym choroby zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Króliki nie są wyjątkiem.

Głównymi wrogami tych zwierząt są myksomatoza, choroba wirusowa, która pojawia się i postępuje z prędkością błyskawicy i jest praktycznie nieuleczalna, oraz wirusowa choroba krwotoczna (w skrócie VGBK), która jest również prawie w stu procentach śmiertelna. Obie te choroby są również niebezpieczne dla ludzi..

Nie możesz się z nich wyleczyć, ale możesz się ubezpieczyć. W tym celu w wieku półtora miesiąca króliki otrzymują pierwsze szczepienie, a po trzech miesiącach drugie szczepienie. Następnie szczepienia są powtarzane corocznie przez całe życie gryzonia..

Dlatego biorąc pod uwagę częste występowanie wściekłych lisów, a także psów i innych zwierząt w granicach osiedli oraz biorąc pod uwagę, że nie ma innego ratunku od tej choroby, z wyjątkiem terminowego szczepienia, nie należy tracić czujności. Decyzja pozostaje jednak w gestii hodowcy, ponieważ w naszym kraju nadal nie jest akceptowane szczepienie królików przeciwko wściekliźnie..Być może w normalnych warunkach mocne ogrodzenie przed królikiem byłoby normalnym środkiem zapobiegawczym, ale należy pamiętać, że aby wyeksportować zwierzę za granicę, konieczne będzie odpowiednie szczepienie, bez którego przekroczenie granicy państwowej jest oficjalnie niemożliwe.

Hodowla młodych zwierząt

Wszystkie powyższe zalety rasy można zapewnić i zachować tylko przy ścisłym przestrzeganiu czystości linii, każda obecność w rodzinie „babci, która zgrzeszyła z nurkiem” może prowadzić do tego, że łatwość utrzymania, piękne futro i inne cechy bydła uszatego zostaną zredukowane do zera..Ponadto w hodowli należy unikać blisko spokrewnionych krzyżówek, w przeciwnym razie młode rodzą się osłabione i nie nadają się do hodowli. Dlatego początkujący hodowca musi pozyskiwać samice i samce bez pasujących przodków przynajmniej w ciągu następnych dwóch pokoleń..

Króliki nie są zwierzętami monogamicznymi, więc jeden lub dwa samce wystarczą na dziesięć samic. Zdrowe potomstwo jest zapewniane pod warunkiem krzyżowania osobników, które ukończyły co najmniej sześć miesięcy.

Płodność królików to dobrze znany fakt, ale radzieckie szynszyle przodują nawet wśród swoich towarzyszy.

Półtora miesiąca po urodzeniu króliki umieszcza się w osobnym pomieszczeniu klatka szybowa, a młode przełączają się na niezależne karmienie. Liście są dobrą opcją pokarmową dla małych dzieci. mniszek lekarski, siano i pasze treściwe, wstępnie posiekane.Kiedy króliki osiągną wiek dwóch miesięcy, są rozdzielane ze względu na płeć i trzymane oddzielnie, aby uniknąć przedwczesnego krycia. W istocie na tym polega cała mądrość.

Szynszyla radziecka to świetna opcja dla początkującego hodowcy królików. Jednak sukces imprezy zależy przede wszystkim od tego, czy uda się pozyskać rasowych przedstawicieli rasy, skoro, jak powiedziano, tylko zwierzęta hodowlane spełniają deklarowane cechy.

Nie daj się zwieść, a radziecka szynszyla zachwyci Cię swoją wytrzymałością, bezpretensjonalnością i płodnością, a także wysokiej jakości mięsem i pięknym futrem!