Gołąb: jak wygląda, gdzie żyje, co je
Jednym z najpospolitszych gatunków ptaków w miejskiej dżungli jest gołąb. Na świecie istnieje ponad 800 różnych ras tych ptaków, ale na naszych szerokościach geograficznych najczęściej spotyka się gołębie..
Zadowolony
Uwielbiają spacerować po miejskich placach, parkach i skwerach, jakby pokazywały, że to jest ich miasto i są główną lokalną atrakcją.
W tym artykule skupimy się w szczególności na gołębicy lub, jak to często nazywa się, gołębiu miejskim, jego stylu życia, naturalnych wrogach i sposobie formowania się par tych niezwykłych ptaków.
Opis i struktura zewnętrzna
Gołąb kamienny był znany ludzkości od czasów starożytnych. Pierwsza wzmianka o nich została znaleziona w Mezopotamii i ma ponad 5000 lat. W tym okresie doszło do udomowienia tych ptaków. Pierzaste szczątki znaleziono w starożytnych egipskich pochówkach.
To po raz kolejny potwierdza historyczny fakt, że od czasów starożytnych gołąb był uważany za świętego ptaka. Obserwatorzy ptaków rozróżniają dwa podgatunki tych ptaków: dzikie i miejskie.
Jednak niezależnie od środowiska mają tę samą budowę ciała:
- kolor - u tego gatunku najczęściej występuje niebiesko-szare zabarwienie. Jednak przedstawiciele miast mają około 28 odmian kolorów. Ta różnorodność wynika z faktu, że sztuczna selekcja odbywa się na obszarach miejskich. Upierzenie głowy, szyi i klatki piersiowej ma odcień żółto-fioletowo-metaliczny lub zielonkawo-fioletowy. Niektóre odmiany mogą mieć białe lub ciemne plamy. W zależności od koloru upierzenia, szerokości i koloru pasków na skrzydłach i dolnej części pleców ornitolodzy wyróżniają ponad 10 gatunków gołębicy skalnej-
- waga - u przedstawicieli dzikiej fauny masa ciała waha się od 230 do 400 g. Jednak masa ptaków miejskich może niekiedy przekraczać wskazane wartości. Wynika to z faktu, że ptaki są otyłe;
- tułów - duży, a jego długość może sięgać 37 cm, u najmniejszych ptaków nie przekracza 29 cm. 1% całkowitej masy ciała;
- skrzydełka - mają spiczasty kształt, a ich rozpiętość może dochodzić do 67–73 cm, lotki ozdobione są czarnymi paskami. Średnio gołąb może przelecieć nawet do 900 km dziennie, a jego mocne skrzydła pozwalają osiągnąć prędkość do 70 km / h. Dzikie ptaki mogą osiągać prędkość do 180 km / h;
- ogon - zaokrąglony kształt. Upierzenie ma czarną obwódkę. Jego długość może wynosić od 13 do 14 cm;
- mała głowa. Dziób jest tępy, lekko zaokrąglony, czarny. Jego długość nie przekracza 2,5 cm, biały wosk jest wyraźnie zaznaczony, a u podstawy znajdują się szczeliny nozdrzy. Uszy są ukryte w upierzeniu, ale w najmniejszym stopniu nie przeszkadza to w odbieraniu częstotliwości poza kontrolą ludzkiego ucha (zakres słyszalności sizara mieści się w zakresie od 10 do 12 000 Hz-
- oczy - najczęściej występuje ze złotymi lub żółtymi tęczówkami, jednak można znaleźć osobniki z pomarańczowymi lub nawet czerwonymi tęczówkami. Wzrok tych ptaków jest bardzo dobrze rozwinięty: łatwo orientują się w przestrzeni i potrafią rozróżnić całe spektrum kolorów, w tym światło ultrafioletowe. Dziwny chód gołębia tłumaczy się tym, że z każdym krokiem musi on skupiać wzrok;
- szyja - krótki, w dolnej części, gdzie znajduje się wole, purpurowy odcień upierzenia zmienia się na winnoczerwony;
- łapy - krótki, długość stępu - 3,5 cm Kolor łapy może być różny. Są przedstawiciele zarówno z różowymi, jak i czarnymi łapami;
- głosować - cicho, gruchanie. Łatwo go odróżnić w zgiełku miasta. Obserwatorzy ptaków rozróżniają kilka rodzajów gruchania: sygnalizowanie zbliżającego się niebezpieczeństwa, wzywające, zaloty gruchanie, gniazdowanie, a także karmienie gruchaniem.
Dorosły cisar ma średnio około 10 tysięcy piór. Każdy z nich ma swój własny cel..
Istnieją więc 3 grupy piór: niektóre pomagają ptakowi szybować w silnym strumieniu, inne są niezbędne do powolnego lotu, a trzecia wydaje dźwięki, z którymi ptak komunikuje się podczas lotu.
Gdzie mieszkają i jak długo żyją
Skalny gołąb rozprzestrzenił się na wszystkie kontynenty z wyjątkiem Antarktydy. Jednak naturalny zasięg tego ptaka ograniczał się do centralnych i południowych regionów Eurazji i Afryki..
Główne siedlisko cisaru w Eurazji leżało w górzystym Ałtaju, wschodnich Indiach, Tien Shan, Birmie oraz w regionie od doliny Jeniseju do Atlantyku, a w Afryce - na wybrzeżu Zatoki Anden, Darfu i na północ od Senegalu..
Synantropijna (udomowiona) populacja tych ptaków rozprzestrzeniła się prawie na całym świecie. Gołąb skalny został celowo wprowadzony na niektóre kontynenty: na przykład w 1606 r. Francuscy koloniści przywieźli go do Nowej Szkocji (wschodnia prowincja Primorska w Kanadzie).
W regionach poradzieckich obszar cisaru rozciągał się na południe od 48 ° szerokości geograficznej północnej, aw niektórych regionach schodzi z 55 ° N. sh. (na przykład na Jeniseju). W Europie jego siedlisko zaczyna się od 54 ° N. sh. Skalnego gołębia można znaleźć na Wyspach Owczych i Kanaryjskich, Wielkiej Brytanii, Morzu Śródziemnym i Lakshadweep oraz Sri Lance.
W Australii gołąb jest patronem kobiet, więc mężczyźni w tym kraju często wykorzystywali martwe zwłoki tego pierzastego do gniewu lub zemsty na swoich żonach. Babilon był uważany za miasto gołębi. W jego murach istniała legenda, że królowa Semiramis zmieniła się w gołębicę i poszła do nieba.
W naturze populacja saezarów występuje częściej w regionach skalistych i górskich, na wybrzeżach mórz i rzek, a także na obszarach stepowych i pustynnych. Często można je zobaczyć obok krzewów lub w pobliżu ludzkich pól uprawnych. Populacja dzikich gołębi skalnych stopniowo spada, ale nie osiągnęła jeszcze krytycznie niskiego poziomu, aby mógł być chroniony przez Greenpeace.
Żywotność ptaka na wolności wynosi trzy lata, podczas gdy osobniki synantropijne mogą żyć około 15 lat. Były jednak rzadkie sisari, których wiek sięgał nawet 30 lat..
Styl życia i zachowanie
Dzikie gołębie prowadzą towarzyski tryb życia. Liczebność stada sięga niekiedy nawet 1000 osobników, jednak może się różnić w zależności od pory roku. Ostre zimy przyczyniają się do dramatycznego spadku liczby ludności.
W stadach gołębi nie ma hierarchii, a wszyscy przedstawiciele pokojowo współistnieją. Jednak taka spokojna egzystencja nie dotyczy samców w okresie godowym. Lecą niezwykle rzadko, a migracja wiąże się z poszukiwaniem pożywienia..
W ciągu dnia ptaki te są w ciągłym ruchu, podczas gdy przez większość czasu poszukują pożywienia. Sisar zużywa tylko 3% energii na loty. Dzikie gołębie, które żyją w regionach skalistych, migrują tylko w zimnych porach roku.
W tym czasie schodzą z gór do dolin, gdzie o wiele łatwiej jest znaleźć pożywienie. U gołębicy nie obserwuje się migracji sezonowej, w typowym dla ptaków znaczeniu. Wraz z nadejściem ciepłej letniej pogody wracają do swoich gniazd.
Gołębie synantropijne starają się wybierać miejsca lęgowe obok ludzi. Sekretne wnęki lub dachy są idealne, jednak cisar nigdy nie będzie mieszkał obok kotów, szczurów czy psów.
Jeśli jedno ze stada daje sygnał niebezpieczeństwa, wtedy całe stado reaguje błyskawicznie i odlatuje. Dla dodatkowej ochrony stada gołębi często przyciągają swoich towarzyszy do dogodnych miejsc do życia. Takie zachowanie występuje nie tylko w okresie zagnieżdżania..
Sen gołębi jest bardzo wrażliwy, ale trwa całą noc. Śmiejąc się, chowają głowy pod skrzydłem. W tym przypadku samiec wydaje się pilnować gniazda, podczas gdy samica zawsze śpi tylko w gnieździe..
Miejskie sisari prowadzą siedzący tryb życia w porównaniu ze swoimi dzikimi krewnymi. Obecność ciepłego schronienia pozwala im rozmnażać się przez cały rok. Co więcej, mogą zrobić około 8 lęgów rocznie, podczas gdy dzikie gołębie są ograniczone tylko w miesiącach letnich, a liczba ich lęgów nie przekracza 4.
Co je
Spacerując po swoim ulubionym parku, możesz natknąć się na gołębie szukające pożywienia. Często można zaobserwować, jak niektórzy karmią je bułką tartą lub jakimś płatkiem zbożowym. Co ciekawe, te ptaki są wszystkożerne..
Gołąb ma 37 kubków smakowych, co czyni te ptaki bezpretensjonalnymi w jedzeniu. Na przykład u ludzi ich liczba waha się w granicach 10 000. Latem dieta Sezara składa się głównie ze zbóż, dzikich jagód, ziół i małych nasion.
W zimnych porach roku, kiedy coraz trudniej jest znaleźć pokarm roślinny, mogą nawet żerować na padlinie. W trawieniu takiego pokarmu pomagają drobne kamyczki lub ziarenka piasku, które połyka ptak. W zależności od regionu zamieszkania, dieta tych ptaków może się różnić..
Najczęściej sisari żerują w stadach, a ich liczba może sięgać od 10 do kilkuset osobników. W poszukiwaniu pożywienia stado wysyła małe grupy poszukiwawcze, składające się z 8 do 12 osób.
Kiedy zostanie znalezione miejsce karmienia, wysyłają sygnały żerowania. Całe stado leci na ten sygnał, więc małe stado bardzo szybko zmienia się w ogromne. W naturze podczas zbioru produktów rolnych można znaleźć duże stada..
Natura ustanowiła taką zasadę, zgodnie z którą nic nie powinno zginąć, aby opadłe ziarno zbierały gołębie. Jednak zbierają tylko pojedyncze ziarna, ponieważ ich budowa ciała nie pozwala na pochylanie się i dziobanie ziaren na kłosku, a to nie szkodzi rolnictwu.
Średnio gołąb skalny jest w stanie zjadać jednorazowo 17–43 g różnych nasion. Jedzą dwa razy dziennie: rano i po południu. Zatem dzienna dawka pokarmowa na osobę wynosi 35-60 g.
Obieranie paszy z ziemi pomaga w utrzymaniu prawidłowej mikroflory jelitowej. Gołębie synantropijne żywią się znacznie częściej w porównaniu do swoich dzikich krewnych. Często najpierw wypełniają żołądek, potem wole: na przemian lewą i prawą stronę.
Ptaki miejskie, karmione przez ludzi, bardzo szybko przyzwyczajają się do ludzi. Widać to wyraźnie, gdy babcia zbliża się do miejsca karmienia, a duże stado gromadzi się do niej, oczekując smakołyków. Bardzo często niektóre osoby mogą dziobać nawet z ręki, nie okazując najmniejszego strachu.
Gołębie piją bardzo nietypowo. W przeciwieństwie do innych ptaków dziób cisara przepuszcza wodę na zasadzie słomy.
Reprodukcja
Najczęściej dorosłe gołębie występują w naturze i często można znaleźć gruchające pary. Przyjrzyjmy się bliżej, jak rozmnażają się sisari..
Tworzenie par
Gołąb skalny należy do ptaków monogamicznych, a ich pary przetrwają przez całe życie. Dojrzewanie u gołębi rozpoczyna się dość wcześnie - w 5-7 miesiącu życia. Dla mieszkańców regionów południowych okres lęgowy trwa przez cały rok. Ale wśród mieszkańców północy spadnie w marcu - październiku.
Gry godowe rozpoczynają się od zalotów. Samiec wybiera samicę i towarzyszy jej wszędzie, wykonując rodzaj tańca godowego. Nadmuchuje szyję i rozkładając skrzydła, pochyla się w kierunku ziemi. Jeśli tego rodzaju zaloty nie pomagają, samiec przyjmuje pozycję wyprostowaną i nadyma ogon. Wszystkim tym ruchom towarzyszy gruchanie godowe.
Gry godowe mogą trwać kilka tygodni. Kiedy samica akceptuje zaloty samca, gołębie zaczynają czyścić pióra. Końcem okresu godowego jest tzw. Pocałunek kloakalny (stosunek płciowy). Trwa kilka minut. Przez cały ten czas samiec znajduje się na plecach samicy.
W tej pozycji dotykają swojej kloaki, a samiec przenosi nasienie, które przemieszcza się do jaja. Ta pozycja jest bardzo niestabilna i aby utrzymać równowagę, samiec musi machać skrzydłami. Pod koniec krycia wykonuje rytualny lot i głośno trzepocze skrzydłami. Samica idzie wyposażyć swoje przyszłe gniazdo.
Układ gniazda
Gołębie próbują budować gniazda w niedostępnych dla drapieżników miejscach. W naturze wykorzystuje się do tego szczeliny skalne lub jaskinie. W miejskiej dżungli idealnie nadają się do tego strychy, tajemne dziury w budynkach lub pod dachem. Chociaż gołębie synantropijne żyją obok ludzi, dość trudno jest znaleźć ich gniazda..
Do stworzenia gniazda używa się gałązek, trawy i drobnej gliny. Samiec zajmuje się poszukiwaniem materiałów, a samica tworzy gniazdo ze wszystkiego, co przynosi jej towarzysz. Gniazdo jest ponownie używane. Struktura gniazda jest dość prosta i składa się z niewielkiej wiązki gałązek połączonych źdźbłami trawy z niewielkim zagłębieniem.
Przestrzeń lęgowa gołębi jest niewielka, jednak jednocześnie każdy samiec wyraźnie monitoruje przestrzeganie integralności swojego terytorium. Nie pozwala sąsiadom przekraczać ustalonych granic.
Wykluwanie jajek
Samica składa 2 jaja w gotowym gnieździe w odstępie 24 godzin. Chociaż są gniazda z jednym jajkiem, a nawet pięcioma. Wielkość jaj waha się od 35x25 mm do 43x32. Jajko ma białą i gładką skorupkę.
Jaja wykluwają się oboje rodzice. Samica opuszcza gniazdo tylko raz dziennie, wtedy samiec zastępuje swojego towarzysza.
Okres inkubacji wynosi tylko 17-19 dni.
Opieka nad potomstwem
17 dnia po złożeniu jaj pisklęta zaczynają się wykluwać. Rodzą się całkowicie ślepi i mają rzadki i długi żółty puch. Karmienie od pierwszego dnia odbywa się mlekiem gołębi, którego rodzice zwracają i karmią swoje pisklęta w pierwszym tygodniu do 4 razy dziennie.
W drugim tygodniu do diety młodego potomstwa dodaje się nasiona trawione w wolu rodziców. W takim przypadku częstotliwość karmienia zmniejsza się do 2 razy dziennie. Żółty puch stopniowo zmienia się w szary iz czasem zastępują go pióra.
Po 17 dniach u mieszkańców miast i 22–25 dniach na wolności rodzice przestają karmić młode potomstwo z wola. W tym samym czasie pisklęta zaczynają opuszczać gniazdo, ale samiec nadal się nimi opiekuje..
Młode gołębie osiągają ostateczną dojrzałość do 32 dnia życia. W tym czasie już wiedzą, jak latać i wiedzą, jak znaleźć jedzenie..
Kiedy pisklęta opuszczają gniazdo, samica zaczyna składać nowe jaja i je wysiadywać. Jednak są chwile, kiedy samica zaczyna wykluwać nowe potomstwo, zanim młode pisklęta jeszcze nie opuściły gniazda..
Naturalni wrogowie
W naturze głównymi wrogami gołębicy są drapieżniki. Należą do nich krogulec i jastrząb. Te drapieżniki preferują gołębie w okresie rozrodu i karmienia młodego potomstwa..
Rodzina jastrzębi, składająca się z 5 osobników, jest w stanie zjeść do 3 gołębi dziennie, które są łatwym łupem. Na gniazda sizarów polują także fretki, jaszczurki, węże i kuny..
W mieście na gołębia czekają nie tylko koty, psy czy szczury, ale także tak groźny drapieżnik jak sokół wędrowny. Dieta tego drapieżnika składa się głównie z mięsa gołębi..
Dla mieszkańców miejskiej dżungli groźne są także choroby zakaźne, które mogą zniszczyć całe kolonie tych ptaków. Choroby przenoszone są bardzo szybko ze względu na bliskość, nie pozostawiając najmniejszej szansy na przeżycie.
Wrony powodują również nieodwracalne szkody w populacji saezarów. Padają na kolonie saezarów, rozpraszając je i wyciągając zarówno jaja, jak i bezbronne pisklęta. W twarde łapy wpadają również dorosłe gołębie, które nie potrafią o siebie zadbać..
