Terminy siewu i zatapiania głównego zielonego nawozu

Aby uzyskać wysokie i wysokiej jakości plony, gleba musi zawierać wszystkie niezbędne składniki i substancje odżywcze. Istnieje wiele sposobów przywrócenia żyzności ziemi, ale najbardziej przyjazną dla środowiska metodą jest uprawa zielonego nawozu. Podobna procedura jest szeroko rozpowszechniona zarówno w ogrodach i domkach letniskowych, jak i na polach dużych rolników i gospodarstw rolnych..

Opis sideratów

Siderata nazywane są roślinami uprawnymi (w większości przypadków roślinami strączkowymi), które są uprawiane na miejscu, a następnie zaorane w górnych warstwach gleby. Ta metoda pozwala na dostarczenie ziemi składników odżywczych (przede wszystkim azotu), poprawę jej struktury oraz zmniejszenie liczebności chwastów..

Na pozytywne cechy syderatów zasłużyły sobie drugie imię - zielone nawozy.

Rośliny używane jako zielony nawóz

Na świecie jest około 400 roślin uprawianych jako zielone nawozy. Preferowane są rośliny strączkowe. Najpopularniejsze z nich, uprawiane jako zielony nawóz, to:

• facelia;
• musztarda;
• łubin;
• żyto;
• owies;
• Vika;
• słodka koniczyna;
• rzodkiewka;
• lucerna;
• rzepak.

Facelia

Ta kultura należy do rodziny Buravchikov, która prawie nigdy nie występuje w europejskiej części Rosji. Ze względu na tę zaletę facelia jest prawie uniwersalnym zielonym nawozem, ponieważ po nim można uprawiać każdą uprawną roślinę. Najlepszym prekursorem są warzywa - rzepa, kapusta, rzodkiewka, ziemniaki.

Teoretycznie facelia odnosi się do zielonego obornika o uniwersalnym terminie siewu. Roślina jest w stanie tolerować mrozy do -8C, dlatego można ją sadzić zarówno wczesną wiosną, jak i późną jesienią. Optymalny termin siewu w centralnej części Rosji to od 24 kwietnia do 6 maja. Późniejsze sadzenie nasion prowadzi do tego, że lwia część wilgoci z gleby przeniesie się do niższych warstw ziemi, a rośliny będą kiełkować niezbyt często i słabo. W innych regionach kraju odpowiednie okresy do sadzenia facelii różnią się w różnych kierunkach, ale nie wykraczają poza połowę lipca. Zużycie w glebie - około 10 g / m2.

Ta kultura rośnie i dojrzewa w ciągu 60 dni. Nie należy opóźniać zakopywania zielonego nawozu w ziemi. Zwykle ta operacja jest wykonywana w pierwszym tygodniu po kwitnieniu. Najpierw w nawach bocznych wyciąga się podłużne rowki na głębokość co najmniej 10 cm, a następnie facelię wycina się nieco poniżej korzenia i umieszcza w przygotowanych rowkach, po czym posypuje ziemią lub kompostem w celu szybkiego rozkładu.

Musztarda

Roślina ta charakteryzuje się tym, że można ją uprawiać i zaorać do gleby kilka razy w sezonie wiosną, latem i jesienią. Zwykle jako zielony nawóz stosuje się gorczycę białą. Ostatni wysiew nasion następuje na 2-3 tygodnie przed rozpoczęciem okresu stabilnych ujemnych temperatur. Okazało się, że roślina jest pokryta śniegiem, ale przez pewien czas nadal będzie się rozkładać z powodu uwalniania własnej energii podczas rozkładu. To wystarczy, aby resztki roślin całkowicie zmieniły się w próchnicę do okresu wiosennego, co jest w tym czasie tak niezbędne dla upraw rolnych..

Doświadczeni mieszkańcy lata zalecają sadzenie musztardy na zielonym nawozie na miesiąc przed sadzeniem głównej rośliny lub bezpośrednio po zbiorach przy wystarczającej wilgotności gleby, ponieważ w tych warunkach nasiona kiełkują najszybciej. Szybkość wysiewu - 4-7 g / m2.

Uprawa jednego pokolenia musztardy powinna w miarę możliwości trwać około 2 miesięcy, minimalny okres uprawy to 5 tygodni. W ciepłe dni łodygi rośliny stają się twardsze szybciej, aw chłodniejszych warunkach proces ten ulega spowolnieniu. Dlatego jesienią i wiosną uprawa ta może być nieco dłuższa..

Łubin

Trudno jest znaleźć uniwersalny okres wysiewu tego zielonego nawozu, ponieważ daty różnią się w zależności od rodzaju rośliny. Tak więc łubin niebieski i żółty wysiewa się nie później niż na początku lipca. Białą odmianę upraw można wysiewać od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Wybierając termin sadzenia należy mieć na uwadze, że roślina wschodzi bardzo wolno i początkowo może zostać zagłuszona przez chwasty. Dlatego wskazane jest wprowadzenie nasion łubinu do gleby po wysiewie roślin okrywowych - zbóż lub traw jednorocznych. Po zebraniu tych roślin nawóz zielony rozpocznie aktywną wegetację i nie będzie cierpieć z powodu chwastów..

Na 1 metrze kwadratowym sadzi się 4-5 nasion, które są dość duże. Rośliny uprawiane są przez 6-8 tygodni, po czym są koszone płaskim nożem lub kultywatorem i zaorane w ziemię. Osadzanie łubinu ma miejsce również podczas kwitnienia roślin. Nie zaleca się utwardzania łodyg, ponieważ w tym stanie te części rośliny słabo się rozkładają. Czasami kulturę pozostawia się na zimę, aby wiosną pełniła funkcję zatrzymywania śniegu. Należy pamiętać, że wartość łubinu jako zielonego nawozu jest znacznie obniżona..

Omawiana kultura należy do rodziny roślin strączkowych, dlatego po niej grochu, fasoli, koniczyny, soi, spokrewnionych z tą kulturą itp. Nie można uprawiać na tym samym polu. W przypadku roślin zbożowych, warzywnych, oleistych i owocowych jednym z najlepszych poprzedników będzie łubin..

Żyto

Ta roślina jest powszechnie uprawiana jako zielony nawóz, ale najczęściej jest stosowana jako zielony nawóz na polach bezpośrednio po zbiorze ziemniaków. Żyto można wysiewać zarówno jesienią, jak i wiosną.

Sadząc nawóz zielony przed zimą, należy zaplanować płodozmian tak, aby następna uprawa po żyto na miejscu była uprawą z późnym terminem siewu. Do czasu koszenia rośliny nawozu zielonego muszą przejść fazę dojrzewania kłosów. Masa wegetatywna w tym okresie nie jest całkowicie ukształtowana, ale jej objętość i zawartość składników odżywczych są już wystarczające do wprowadzenia do gleby..

Zaleca się sadzenie żyta od 15 sierpnia do 15 września. Działka jest wykopywana, a rowki są w niej wyciągane w odległości 12-15 cm od siebie, w których zostanie zasiany materiał do sadzenia. Zaletą tej kultury, szczególnie w warunkach Rosji, jest jej wysoka zimotrwalosc, która pozwala jej nie przemarzać i aktywnie zwiększać zieloną masę nawet w bezśnieżne zimy przy stabilnych temperaturach do -25C.

Siew wiosenny rozpoczyna się, gdy tylko pokrywa śnieżna opadnie z ziemi (mniej więcej koniec marca - początek kwietnia). Technologia sadzenia jest podobna do podobnego procesu jesienią. Wzrost trwa do osiągnięcia przez łodygi 30-40 cm wysokości.

Zbiór zielonego nawozu rozpoczyna się 1-2 tygodnie przed siewem głównej rośliny. Dopuszczalne jest również ścinanie roślin i pozostawienie ich na powierzchni gleby lub lekkie posypanie ziemią w celu utworzenia naturalnej ściółki, która ochroni glebę przed wysychaniem i zapobiegnie kiełkowaniu większości chwastów. Niepożądane jest dopuszczanie do przerostu żyta ze względu na trudności z rozkładem, ale jeśli nie można było uniknąć takiej sytuacji, można po prostu najpierw skosić rośliny, a później ponownie umieścić je w glebie, gdy zaczną się przebijać nowe pędy.

Owies

Ta roślina jest jeszcze bardziej bezpretensjonalna w warunkach uprawy niż żyto. Dobrze rośnie nawet na glebach gliniastych i torfowych. Jednak owies jest mniej powszechny jako zielony nawóz niż żyto..

Można go również sadzić wiosną i jesienią. W pierwszym przypadku zasiew należy przeprowadzić jak najwcześniej, aby woda pozostała po stopieniu się śniegu nie miała czasu na odparowanie. W wyjątkowych przypadkach dozwolone jest również późniejsze sadzenie, ale przy założeniu, że kultura będzie miała czas na dojrzewanie przed nadejściem okresów suszy..

Doświadczeni hodowcy warzyw zalecają przycinanie ucha, gdy rośliny osiągają wysokość 10 cm, w celu sprowokowania owsa do intensywniejszego wzrostu i powstania masy wegetatywnej. Cięcie plonu można przeprowadzić, gdy długość łodyg jest równa 20 centymetrów. Po skoszeniu zieleń pozostawia się na polu w postaci ściółki lub lekko posypuje ziemią. Głęboka orka owsa do gleby nie ma sensu, ponieważ przy niedoborze tlenu zielona masa zacznie się nadtlenić i dodatkowo pogorszyć jakość gleby. Po 15-20 dniach na poletku można wysiać nasiona uprawy głównej.

Jesienią obornik jest sadzony bezpośrednio po zebraniu głównych plonów. Zimą owies zdąża uformować pełnowartościową zieloną masę, którą można zakopać w ziemi lub pozostawić jako ściółkę. Jeśli przed nadejściem mrozu ucho na roślinach nie zdążyło jeszcze uformować się, rośliny pozostawia się na polu. Podczas gdy trwa chłodny okres roku, udaje im się wyprzedzić. Odradza się siew zbyt późny, ponieważ owies jest zwykle roślinami wiosennymi i zamiera zimą. W szklarniach zaleca się siew rzędowy, na polach sadzi się losowo.

Vika

Ta roślina strączkowa, znana również jako groszek mysi, ma krótki okres wegetacji i dlatego jest używana jako zielony nawóz między głównymi uprawami. Rośliny takie jak dynia, cukinia, pomidory, papryka, bakłażany, ziemniaki, rzodkiewki i inne warzywa dają dobre plony, gdy są zasiane po wyce. Nie zaleca się sadzenia roślin strączkowych po „groszku mysim”.

Wykę można wysiewać od momentu stopienia się śniegu, a glebę wypełnia się wodą niezbędną do nawozu zielonego. Jednak przy wystarczającej wilgotności można sadzić „mysi groszek” do końca sierpnia. Szybkość wysiewu wynosi 1,5 kg / 100 m2 na głębokości 1-3 cm Przy głębszym wysiewie nasiona mogą nie przebić się przez glebę. Dopuszcza się opryskiwanie upraw nawozami EM.

Przycinanie roślin przeprowadza się, gdy wyka zaczyna tworzyć pąki (1,5-2 miesiące po siewie). Jeśli główna uprawa znajduje się na miejscu w postaci sadzonek, wówczas koszenie przeprowadza się 2 tygodnie przed sadzeniem, a jeśli nasiona są wprowadzane, 20 dni. Przed osadzeniem w glebie wskazane jest zmielenie łodyg i zielonej masy w celu szybkiego rozkładu.

Donnik

Wysiew odbywa się zarówno wczesną wiosną, jak i latem. Nasiona należy wstępnie spulchnić. Głębokość sadzenia materiału sadzeniowego 2-3 cm, szerokość rozstawu rzędów 10-15 cm Cechą charakterystyczną koniczyny słodkiej, która odróżnia ją od innych nawozów zielonych, jest część korzeniowa, która pod względem wartości odżywczej przeważa nad nadziemną. Dlatego zaleca się skosić go miesiąc po posadzeniu, ale niepożądane jest prześwietlanie go na miejscu. Po odcięciu łodyg, gdy osiągną wysokość 15-20 cm, nie można już ponownie zaorać działki, ponieważ potężne korzenie słodkiej koniczyny już wystarczająco poluzują glebę. Roślina jest dwuletnia, można ją opuścić przed zimą i skosić w kolejnym sezonie po wysiewie..

Rzodkiewka

W europejskiej części Rosji siew zielonego obornika rozpoczyna się od początku kwietnia do końca okresu letniego. Za optymalny czas sadzenia uważa się ostatnią dekadę kwietnia i pierwsze dni maja. Przy późniejszym zastosowaniu nasion istnieje ryzyko, że masa wegetatywna będzie słaba, a korzenie będą płytkie i płytkie. Po 1,5-2 miesiącach nadziemna część rośliny staje się wystarczająco dobrze uformowana do natychmiastowego koszenia i osadzenia w glebie..

Jeśli rzodkiewka została wysiana pod koniec sierpnia, należy ją usunąć co najmniej 2-3 tygodnie przed początkiem przymrozków, ale później niż kwitnienie. Nie musisz w ogóle kosić zielonej masy i pozostawić ją na polu przed zimą, dzięki czemu na terenie będzie więcej śniegu, a co za tym idzie wilgoci. Rośliny gniją na wiosnę.

Lucerna

Do wysiewu tego zielonego nawozu nadaje się zarówno początek marca, jak i późna jesień, jednak preferowany jest pierwszy okres ze względu na duże gromadzenie się wilgoci w glebie.. Nasiona są małe, dlatego zaleca się ich równomierne wymieszanie z piaskiem i sadzenie w takim stanie.

Miesiąc później na roślinach pojawią się pierwsze kwiaty, w tym okresie należy skosić lucernę i osadzić ją w ziemi..

Rzepak

Sadzenie tego zielonego nawozu jest dozwolone w każdym okresie z wyjątkiem późnej jesieni. Najczęściej wysiewa się je albo w marcu (przed wprowadzeniem nasion głównych upraw), albo pod koniec lipca - na początku sierpnia (po zebraniu tych roślin).

Po 4-6 tygodniach, po rozpoczęciu kwitnienia pąków, rzepak kosi się za pomocą płaskiego pługu lub kultywatora i zakopuje w ziemi na głębokość 5-10 cm, po 15-20 dniach od orki można zasadzić kolejny plon na polu.

Zasady uprawy zielonych nawozów

Każda roślina zielonego obornika ma swoją własną charakterystykę w technologii uprawy. Niemniej jednak można wyróżnić szereg uniwersalnych zaleceń, które są odpowiednie dla wszystkich sideratów:

1. 1. Rośliny obornika zielonego należy kosić w optymalnym czasie, unikając nadmiernego zgrubienia łodygi. Takie rośliny gniją gorzej, a na częściowo rozłożonych narządach części nadziemnej gromadzą się różne choroby..
2. 2. Jeśli celem jest uprawa zielonego nawozu w celu ochrony przed chwastami, należy wysiewać nasiona luzem.
3. 3. Po posadzeniu zielonego nawozu możesz uprawiać tylko rośliny z innej rodziny. Podczas siewu pokrewnej rośliny będzie ona dotknięta powszechnymi chorobami i szkodnikami..
4. 4. Jeśli obornik ozimy wysiewamy pod koniec jesieni, to zamiast koszenia go przed chłodem należy go pozostawić przed zimą. Wiosną gleba zostanie wystarczająco rozluźniona, nie trzeba jej ponownie zaorać. Taki zielony nawóz nie jest gorszej jakości od swoich wiosennych odpowiedników..
5. 5. Niepożądane jest oczekiwanie pełnego dojrzewania zielonego nawozu w nadziei nagromadzenia większej ilości azotu w glebie. Nadmiar tej substancji niekorzystnie wpływa na kolejne rośliny..
6. 6. Pożądane jest skoszenie łodyg zielonego nawozu na 2-2,5 tygodnia przed sadzeniem głównej rośliny.
7. 7. Aby przywrócić strukturę gleby wystarczy po prostu skosić zieloną masę, nie trzeba jej wbijać w ziemię.

Wniosek

Stosowanie nawozów zielonych pozwala nie tylko przywrócić żyzność gleby, ale także zaoszczędzić na nawożeniu, przyczynia się do produkcji produktów przyjaznych dla środowiska.

Zastosowanie nawozu zielonego pozwala na przywrócenie humusu zniszczonego podczas uprawy poprzednich upraw, nasycenie gleby substancjami odżywczymi, co zaowocuje wysokimi i jakościowymi plonami, które zachwycą zarówno letnich mieszkańców, rolników, jak i właścicieli dużych firm rolniczych..