Opis jodły monochromatycznej i jej odmian

Jodła jednobarwna (Latin abies concolor) jest szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu. Jest bezpretensjonalny w pielęgnacji, dobrze zakorzenił się w klimacie Rosji, szybko rośnie i ma piękny puszysty wygląd. Istnieje kilka rodzajów roślin, ale wszystkie różnią się od siebie parametrami zewnętrznymi..

Drzewo zostało po raz pierwszy opisane przez Williama Lobba, brytyjskiego podróżnika, który odwiedził Kalifornię w połowie XIX wieku. Dziesięć lat później brytyjski specjalista George Gordon zakwalifikował się i umieścił swój opis w podręczniku botanicznym.

Jodła kalifornijska i jej odmiany

Na półkuli północnej występuje prawie pięćdziesiąt gatunków powszechnych. Najbardziej odpowiednie dla środkowego pasa są jodła koreańska, monochromatyczna, syberyjska. W naturze drzewo dorasta do prawie 60 metrów.

Jodła jest mrozoodporna, uwielbia piaszczystą glebę, korona ma ten sam kolor. Różni się od swoich iglastych krewnych gałęziami, które znajdują się prawie poziomo do ziemi..

Na pędach reprodukcyjnych igły mają spiczasty wygląd, na wegetatywnych - zaokrąglone. Jej zapach to cytryna, która jest kolejnym znakiem litej jodły kalifornijskiej.

Guzki pojawią się, gdy skończy 65 lat. Są to męskie (mają matowy kolor i rosną na zeszłorocznych gałęziach) i żeńskie (rosną u góry i są pomalowane na jasny fiolet z czerwonym odcieniem).

System korzeniowy drzewa wnika głęboko w ziemię. Pod tym względem jodła kalifornijska nie boi się suszy i silnych wiatrów.

W Ameryce, gdzie występuje jodła abies concolor, jej drewno ma duże znaczenie przemysłowe. Doskonale sprawdza się w pracach stolarskich i budowlanych, az jej odpadów pozyskuje się celulozę. Na innych obszarach jest używane jako drzewo ozdobne..

Abies concolor to potężne, wysokie drzewo, pień osiąga czasami dwa metry średnicy. Kora jodły jest szara, twarda i gładka, odporna na ogień. Roślina bardzo wytrzymała i lekka, dobrze zakorzenia się w warunkach miejskich, żywotność ok. 350 lat.

Ze względu na mrozoodporność jodła kalifornijska jest wykorzystywana do nasadzeń zieleni na terenach miejskich i parkach. Wśród odmian warto zwrócić uwagę na najpopularniejsze wśród ogrodników:

• Violacea - ma szeroką koronę w kształcie stożka i wysokość od sześciu do ośmiu metrów, a także niebiesko-białe igły, długie i duże. Roślina ma rzadką formę, ma dobry efekt dekoracyjny, intensywny wzrost, jest odporna na zadymione powietrze, mrozoodporna i dobrze znosi suszę. Propagowane przez nasiona, sadzonki i szczepienia.
• Zwarty - uważany za formę podobną do karłowatego krzewu z nieregularnymi rozłożystymi gałęziami. Ma niebieskie igły o długości od 25 do 40 cm, w uprawie rzadko spotykany. Drugie imię „Compact Glauk”.

Świetnie prezentuje się w nasadzeniach przy alejkach o odległości 4-5 metrów. Korona jest uformowana naturalnie. Przez pierwsze dziesięć lat jodła rośnie powoli, następnie wzrost nabiera tempa aż do starości.

Cechy uprawy i pielęgnacji

Podczas sadzenia należy pamiętać, że roślina jest odporna na cień, ale lepiej rozwija się w świetle słonecznym, aw pierwszych latach potrzebuje półcienia. Jodła nie boi się wiatru. Wymagany drenaż wilgoci i gleby.

Drzewa sadzi się w kwietniu, sierpniu lub wrześniu. Sadzonki w wieku od pięciu do dziesięciu lat dobrze się zakorzeniają:

• Sadzi się je na głębokość 60-80 centymetrów, w zależności od wielkości grudki gleby wokół kłącza.
• Otwór należy wykopać 50 na 50 lub 60 na 60 cm, a kołnierz korzeniowy pozostawić na poziomie gruntu.
• Gleba powinna składać się z gliny, ziemi lub próchnicy, torfu i piasku (2: 3: 1: 1).
• Na glebach ciężkich należy zapewnić drenaż. Dno wykopu wyłożone jest kruszonym kamieniem lub łamaną cegłą o grubości dwudziestu centymetrów, następnie dodaje się mieszaninę nitroammofosu w ilości 300 g i około dziesięciu kilogramów trocin na dół.

Jodła nie jest delikatna, ale nie należy do najłatwiejszych w uprawie. Drzewo uwielbia stałe miejsce, nie toleruje przeszczepów, przycinania i ścinania. Wymaga dużej wilgotności powietrza i gleby, ale aby woda nie stagnowała. Dwa lata po posadzeniu drzewa wiosną należy je nawozić.

Młode nasadzenia należy poluzować i ściółkować, natychmiast wyrywając chwasty. Do ściółkowania nadają się trociny, wióry drzewne lub torf. Wiosną konieczne jest usunięcie wysuszonych gałęzi. Korona powstaje, zanim sok zacznie się poruszać - na początku marca iw razie potrzeby.

Młode rośliny w pierwszym roku życia potrzebują schronienia przed gałęziami świerkowymi, aby nie zostały uszkodzone przez późne wiosenne przymrozki. Z czasem odporność na mróz wzrośnie i nie będzie już konieczne zakrywanie kręgów pnia.

Nasiona do rozmnażania zbiera się, gdy pąki zaczynają dojrzewać. Wysiew nasion przeprowadza się wiosną lub jesienią po 5-6 tygodniach stratyfikacji lub śniegu. Rozmnażanie jest możliwe przez roczne sadzonki z pączkiem wierzchołkowym.

Zastosowanie w krajobrazie

Ze względu na duże rozmiary można je stosować tylko w parkach. Kompaktowe rośliny mogą być używane wszędzie, jeśli przestrzegasz praktyk rolniczych. Jodły błękitne są bardzo popularne z dużą liczbą szyszek, odmian roślin nisko rosnących i karłów.

Igły na drzewie nie odpadają przez długi czas, więc jego gałęzie są używane we florystyce. Ale jako schronienie na zimę jodła nie nadaje się, ze względu na obfitość igieł na wiosnę, ani światło, ani powietrze nie docierają do roślin.