Taśma do nawadniania kroplowego: rodzaje, cechy konstrukcyjne, zasady wyboru
Taśma do nawadniania kroplowego jest aktywnie wykorzystywana podczas organizowania paliwa samochodowego dla roślin w szklarniach i na otwartym terenie. Jakość podlewania terenu, poziom oszczędności wody, a co za tym idzie, finanse właściciela zależą od kompetentnego wyboru i sposobu działania tego elementu konstrukcyjnego.
Zadowolony
Zalety nawadniania kropelkowego
Głównym przeznaczeniem taśmy jest równomierne rozprowadzenie i dostarczenie płynu bezpośrednio do strefy korzeniowej roślin.
Zastosowanie taśmy ociekowej zapewnia:
- znaczny wzrost wydajności;
- zmniejszenie występowania upraw;
- wolniejszy wzrost i mniejsze rozprzestrzenianie się chwasty.
Nawadnianie kroplowe wyklucza pojawienie się powierzchownych oparzeń liści, zapobiega wypłukiwaniu minerałów z gleby. Ale główną zaletą tego projektu jest możliwość zautomatyzowania podlewania roślin zgodnie z programem określonym przez użytkownika..
Rodzaje i cechy konstrukcyjne
Taśma ociekowa to polimerowa elastyczna rurka z otworami. Charakterystyka pracy systemu nawadniającego zależy od jego urządzenia, a mianowicie: procesu nawadniania, zużycia płynów, funkcjonalności i trwałości. Krajowy rynek rolny oferuje konsumentowi imponującą gamę produktów. Do najpopularniejszych opcji należą przestarzałe labiryntowe, nowocześniejsze szczelinowe oraz najbardziej „zaawansowane” - emiterowe rodzaje taśm ściekowych. Każda odmiana ma swoje cechy, zalety i wady. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Labirynt
Najprostsza i najbardziej budżetowa opcja organizacji nawadniania kroplowego. Na powierzchni taśmy znajduje się zygzakowaty kanał (labirynt), który zapobiega szybkiemu przemieszczaniu się wody. Główne zalety to szybkie podgrzewanie wody i niski koszt. Główne wady: niewystarczająca produktywność i nierównomierny rozkład cieczy między uprawami.
Szpara
Rurka wyposażona jest w wewnętrzny kanał zygzakowaty, który odpowiada za zmniejszenie prędkości ruchu wody i równomierne rozprowadzenie pomiędzy otworami. Szczelinowa taśma ociekowa ma wiele zalet w porównaniu z modelami labiryntowymi, wśród których najważniejsze to niezawodność działania i łatwy montaż.
Główną wadą taśmy szczelinowej do nawadniania jest konieczność zorganizowania wysokiej jakości systemu filtracji wody w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa zatkania otworów.
Emiter
Strukturalnie taśma do nawadniania kroplowego typu emiter nie jest wyposażona w kanał spowalniający przepływ wody. „Labirynt” znajduje się wewnątrz specjalnych urządzeń - emiterów, które są zainstalowane w całej rurze.
Główną zaletą tej konstrukcji jest samooczyszczanie wody z zawiesin przez zawirowania powstające wewnątrz zakraplaczy..
Dzięki takiemu rozwiązaniu technicznemu żywotność taśmy ociekowej ulega znacznemu wydłużeniu, co jest istotne przy tworzeniu efektywnego, a co najważniejsze ekonomicznego automatyczne systemy nawadniające.
Kryteria wyboru
Kupując rurkę kroplową należy zwrócić uwagę na jej rodzaj, średnicę otworu, grubość ścianki, parametry ciśnienia, rozstaw otworów:
- Widok. Obecnie większość ogrodników preferuje nowoczesne modele szczelinowe lub droższe emitery..
- Wewnętrzna średnica. Ma to bezpośredni wpływ na długość gałęzi i produktywność wody. Większość modeli jest dostępna w dwóch średnicach: 16 i 22 mm. Jeśli planowane jest odgałęzienie do 300 m, należy wybrać rurę o przekroju 16 mm. Jeśli jego długość wynosi od 300 do 750 m, należy zatrzymać wybór produktu o średnicy 22 mm.
- Grubość ściany. Ten parametr wpływa na właściwości wytrzymałościowe i koszt modelu. Grubość może wynosić od 0,1 do 0,375 mm. Która taśma jest najlepsza do nawadniania kroplowego? Tutaj wszystko jest proste: im cieńsza ścianka, tym model tańszy i bardziej podatny na uszkodzenia mechaniczne. Grubsze węże najlepiej nadają się do nawadniania upraw o długim okresie wegetacji na obszarach skalistych. Rurki cienkościenne są zalecane do nawadniania wczesnych dojrzewających roślin uprawianych na obszarach o zwykłej glebie..
- Zakres ciśnienia. W zależności od grubości ścianki produkt może wytrzymać stosunkowo niewielkie obciążenia. Maksymalne ciśnienie dla taśmy ociekowej wynosi od 0,7 do 1 bara. Minimalny próg dla emiterów wynosi od 0,1 do 0,5 bara.
Wybór odległości między otworami zależy od sposobu sadzenia i cech rosnących roślin. Jeśli są sadzone blisko siebie (łuk, marchewka itp.), wówczas należy preferować taśmy o rozstawie emitera 10-15 cm Produkty z rozstawem otworów 20 cm nadają się do podlewania ogórków. Taśmy o rozstawie emiterów 30 cm znajdą zastosowanie przy nawadnianiu obszarów z pomidorami i bakłażanem. Do podlewania melonów odpowiedni jest krok 40 cm.
Taśma do nawadniania kroplowego i przepływ wody
Wybierając okapnik należy zacząć od wymaganego zużycia wody, które z kolei zależy od struktury gleby i wilgotności uprawianych roślin:
- Nawadnianie terenów piaszczystych i dobrze odwodnionych może wymagać od 2 do 4 l / h wody.
- Zużycie 1 - 1,5 l / h jest typowe dla średnich gleb.
- Do nawodnienia terenu gliniastą potrzeba mniej niż 1 l / godzinę.
Do wszystkich taśm ociekowych znajdujących się w sprzedaży na rynku krajowym dołączona jest instrukcja wskazująca przepływ wody przez emiter. Ten parametr decyduje o wydajności systemu nawadniania kroplowego..
Połączenie taśmy irygacyjnej
Taśmy kroplowej nie można używać do nawadniania bez przekładni redukcyjnej w głównym systemie wodociągowym. Najczęstszym połączeniem taśmy ociekowej jest pojemnik znajdujący się na jakiejś wysokości.
Każdy metr podniesienia zbiornika względem systemu nawadniającego powoduje wzrost ciśnienia w taśmie o 0,1 bara.
Kilka cm nad dnem wykonuje się wtyk odgałęzienia z zaworem kulowym. Takie rozwiązanie ogranicza prawdopodobieństwo przedostania się mechanicznych wtrąceń na taśmę, aw efekcie zatykania emiterów. Ponadto do odgałęzienia przymocowany jest element filtrujący, który zatrzymuje zawiesiny w wodzie. Za filtrem montuje się poziomy odcinek rury, w który wcina się inteligentne złącza. Jest do nich przymocowana taśma ociekowa, której części końcowe muszą być stłumione.
