Eucharis - lilia amazońska

Eucharis to jedna z najpopularniejszych roślin ozdobnych

Eucharis - rodzaj rośliny cebulowe z rodziny Amaryllidaceae. Ta majestatyczna, ale jednocześnie bardzo wdzięczna roślina o dużych, pięknie zakrzywionych, ciemnozielonych, szeroko owalnych liściach, osiągających 30 cm długości i 12-16 cm szerokości, na długich (do 30 cm) ogonkach. Każda roślina ma tylko 2–4 liście na raz. Powstająca szypułka osiąga 60-80 cm wysokości i rozwija się w ciągu 10-14 dni.

Szypułka eucharystyczna osiąga 60-80 cm wysokości. Zdjęcie ze strony ecuador-flowers.ru

Dorosłe cebulki często mają 2 szypułki po 4-5 kwiatów każda. Kwiaty są białe, pachnące, bardzo podobne do kwiatów narcyz, do 12 cm średnicy. Długie kwitnienie - od 20 do 30 dni. Owoc Eucharis to skórzasta trójczłonowa kapsułka. Żarówka jest okrągła, o średnicy od 2 do 6 cm. Korzenie są mięsiste, bardzo delikatne. Przy odpowiedniej pielęgnacji i połączeniu okresów stosunkowo obfitego i bardziej umiarkowanego podlewania Eucharystia kwitnie 2-3 razy w roku: jesienią-zimą, w maju i sierpniu.

Eucharystie są szeroko rozpowszechnione w tropikach Ameryki Południowej od Gwatemali po Boliwiię, głównie u podnóża kolumbijskich Andów i na nizinie amazońskiej, stąd inna nazwa tej rośliny - „lilia amazońska”.

Istnieje ponad 20 gatunków różniących się od siebie jedynie drobnymi cechami botanicznymi. Wszystkie gatunki z rodzaju to rośliny ozdobne. W naturze łatwo tworzą ze sobą hybrydy, co utrudnia klasyfikację. Znane są również hybrydy z blisko spokrewnionymi rodzajami Amaryllis.

Obecnie hodowcy opracowali wiele odmian hybrydowych, które są uprawiane do cięcia kwiatów i jako rośliny doniczkowe..

W pierwszej połowie XIX wieku eucharystie zostały sprowadzone do Europy. Ale w kulturze najbardziej rozpowszechniona była eucharystia wielkokwiatowa (E. grandiflora), która w krótkim czasie stała się uniwersalnym ulubieńcem.

Eucharis grandiflora (Eucharis grandiflora). Zdjęcie ze strony plantsvideoworld.ru

W południowych regionach Europy gatunek ten jest uprawiany na zewnątrz, a na obszarach o chłodniejszym klimacie jako uprawa wewnętrzna. W artykule możesz przeczytać o innych rodzajach Eucharystii Jak wyhodować lilię amazońską, czyli wszystko o eucharystii.

W tłumaczeniu z języka greckiego „eucharis” oznacza „pełen wdzięku”, co jest całkiem zgodne z jego wyglądem.

W tłumaczeniu z greckiego „eucharis” oznacza „pełen wdzięku”

Optymalna temperatura w ciągu dnia dla utrzymania Eucharystii - +20 ... + 25˚С, noc - +15 ... + 18˚С. Silne zmiany temperatury powodują zgniatanie kwiatów, aw temperaturach poniżej + 10 ° C liście mogą opadać, a cebulki gniją.

Podlewaj eucharystię umiarkowanie, gdy podłoże ma 1/3 wysokości doniczki. Nie doprowadzają go do całkowitego wysuszenia, ponieważ korzenie mogą z tego powodu wyschnąć. Silne nasiąkanie wodą jest nie mniej szkodliwe, ponieważ nie tylko gniją korzenie, ale także cebula. Aby podłoże było równomiernie zwilżone, lepiej jest zastosować podlewanie dolne - na patelni. Do podlewania lepiej jest wziąć miękką, osiadłą wodę w temperaturze pokojowej. Liście Eucharis należy okresowo spryskiwać butelką z rozpylaczem.

W okresie kwitnienia robi się to ostrożnie, uważając, aby woda nie dostała się na kwiaty..

Podlewając eucharystię, upewnij się, że woda nie dostanie się do kwiatów!

Lepiej jest najpierw usunąć kurz z liści suchą szmatką, a następnie spłukać wodą. W okresie wegetacji karmiona jest eucharystią organiczny i nawozy mineralne (naprzemiennie) raz na 2 tygodnie, rozcieńczając je zgodnie z instrukcją.

Po każdym kwitnieniu przez 1–1,5 miesiąca roślina przechodzi w stan spoczynku. W tym okresie przestań karmić i ogranicz podlewanie.

Szkodników eucharis grandiflorum jest uszkodzony wełnowca i pochwa miecza. W takim przypadku owady należy zebrać zaostrzonym patyczkiem, a następnie liście i ogonki liściowe umyć naparem tytoniowym z dodatkiem zielone mydło.

Żarówki Eucharis. Zdjęcie: olga0703, darudar.org

Eucharis uwielbia wysokie, wąskie garnki z drenażem składającym się z keramzytu i odłamków. Jest przeszczepiany do wstępnie przygotowanej gleby, składającej się z darni lub zawierającej humus ziemia, piasek i torf w równych proporcjach.

Podczas przeszczepu cebulki są jednocześnie oddzielane w celu rozmnażania, które sadzi się w oddzielnych doniczkach. Sadzi się w 3-5 cebulach na głębokości 4-5 cm, jeśli cebulki nie mają liści, ich wierzchołek powinien po posadzeniu pozostawać powyżej poziomu podłoża. W ciągu pierwszych 2-3 tygodni rośliny są podlewane ostrożnie, całkiem sporo. Liście, jeśli występują, spryskuje się kilka razy dziennie. Zwykle 20-30 dni po posadzeniu wierzchołek nowych liści jest widoczny z żarówki.

Nawożenie rozpoczyna się 1–1,5 miesiąca po posadzeniu lub przesadzeniu. Młode cebulki niemowlęce są przeszczepiane corocznie.

Materiał opublikowany w lutowym numerze magazynu „W świecie roślin” za 2014 rok.