Sosna weymouth, opis odmian oraz zasady sadzenia i pielęgnacji

Miejsce narodzin sosny Weymouth to Ameryka Północna. Stamtąd, w 1705 roku, brytyjski lord Weymouth zabrał go do dekoracji swojej posiadłości. Amerykanka zakorzeniła się, a nawet „rozproszyła” po całej Europie. Najpierw o niej rozmawiali: sosna lorda Weymouth. Następnie nazwę skrócono do „Weymouth Pine”.

Oficjalna botanika nazywa to drzewo Białą Sosną Orientalną. Łacińska nazwa Pinus strobus oznacza dosłownie „sosnę ze szyszkami”.

Opis sosny

W warunkach naturalnych sosna Weymouth występuje na wschodnich równinach Ameryki Północnej, na wilgotnym piaszczystym glinie. W Appalachach te drzewa czasami „wspinają się” w góry. Znajdują się na wysokości około 1500 metrów nad poziomem morza, chociaż zwykle zatrzymują się na około 500 metrów.

Morfologia i rozwój

To wiecznie zielone drzewo żyje dość długo - do 400 lat..

W pierwszych dziesięcioleciach charakteryzuje się bardzo szybkim wzrostem - w wieku 40 lat osiąga 20 metrów.

W kolejnych latach tempo wzrostu spada. W naturze sosna dorasta do 70-80 metrów przy średnicy pnia 1,5-1,8 metra. Średnio większość roślin rośnie około 35-40 metrów. W młodym wieku drzewa charakteryzują się regularnym piramidalnym kształtem korony, zwężającej się ku górze. Z wiekiem gałęzie odchylają się od pnia, korona nabiera zaokrąglonego, czasem spłaszczonego szerokiego kształtu.

Jasnoszara i stosunkowo gładka kora w młodym wieku u dorosłego drzewa staje się ciemna, gruba i pęka podłużnie. Czasami kora zmienia kolor na fioletowy. Igły żyją średnio trzy lata, wypadają i są zastępowane przez młode. Igły są cienkie i długie - około 10 cm, szare lub niebieskawo-zielone, nieco jaśniejsze u nasady, rosną w pęczki po 5 igieł.

Brązowo-zielone młode pędy sosny mają delikatny zapach żywicy. Drzewo jest dwupienne - ma szyszki męskie i żeńskie. Męskie szyszki są małe (1,5 cm), jajowate, koloru żółtego, wypełnione pyłkiem. Szyszki żeńskie są znacznie większe - do 12 cm, ciemnobrązowe, czasem szarawe, tworzą skupiska. Kształt szyszek jest podobny do kształtu świerka, na łuskach dojrzewają nasiona orzechów o czerwonawym kolorze z małymi skrzydełkami. Cykl rozwojowy sosny Weymouth trwa dwa lata, szyszki dojrzewają we wrześniu, po czym natychmiast odpadają.

Stabilność i kształt

Drzewo nie toleruje zasolenia gleby i ma niską odporność na pęcherzową rdzę. Zaleca się, aby agrest i porzeczki, które są nosicielami tej choroby, nie znajdowały się w nasadzeniach obok sosny..

Wszystkie inne negatywne skutki dla środowiska sosna Lorda Weymouth dostrzega mocniej niż nasza zwykła sosna lub czarna sosna:

• Nie wymaga dużo światła i może rosnąć w zacienionych miejscach.
• Dobrze znosi silne mrozy.
• To drzewo nie boi się silnych wiatrów.
• Wytrzymuje duże zatykanie śniegu.
• Życiowa aktywność sosny nie cierpi tak bardzo z powodu zanieczyszczeń atmosferycznych, ale wykazuje odporność na gazy i dym wielkiego miasta.

W nasadzeniach udane są kombinacje tej odmiany sosny z cykutą, jodłą, lipą, dębem, odrostem, rokitnikiem.

W projektowaniu parków i ogrodów różnorodność ma wielką wartość kształty drzew:

• Niska (około 2 metry wysokości) sosna płacząca ma elastyczne zakrzywione gałęzie, które schodzą do ziemi.
• Kształt parasola wyróżnia się gęstą koroną w kształcie parasola.
• Piramidalna sosna przypomina kolumnę z gałęziami wzniesionymi do góry.
• U pełzającej sosny pień i gałęzie opadają na ziemię i są ułożone poziomo.
• Odmiana srebrzysta charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami i srebrzystobiałymi igłami..
• Różnobarwne formy mają złote pstrokate igły.
• Sosna złocista mocno trzyma złoty kolor igieł, szczególnie jasny u młodych drzew.
• Sosna niebieska to odmiana tolerująca miasto, o gęstej koronie i niebieskich igłach.
• Niska sosna rośnie w formie krzewu, ma skrócone igły i piramidalny kształt korony.

Selekcja i uprawa

Sosna Weymutova, której opis odmian i zasady hodowli musi przestudiować każdy ogrodnik, od wielu lat z powodzeniem hoduje.

Mogą to być wysokie drzewa, karłowate lub krzewiaste formy o różnej długości i kolorze igieł i szyszek..

W ogrodnictwie parkowym i ozdobnym sosna biała wykorzystywana jest jako nasadzenia indywidualne, jako drzewo tasiemca, odmiany niewymiarowe pięknie prezentują się w nasadzeniach grupowych i na różnych „slajdach”.

Odmiany i odmiany

Zanim kupisz sadzonkę w szkółce (co jest najłatwiejsze), musisz pomyśleć o tym, gdzie iw jakim celu drzewo będzie zlokalizowane. Warunki oświetlenia i nawilżania terenu oraz pożądane przy wyborze odmiany sosny Weymouth decydują rozmiary:

• Alba. Odmiana światłolubna i szybko rosnąca (do 20 cm rocznie). Na otwartych, słonecznych obszarach igły nabierają niebieskawego odcienia, w zacienionych miejscach pogarszają się i mają zwykły zielony kolor igieł. Drzewo to osiąga 20 metrów wysokości i ma szeroką koronę parasolową - około 10 metrów średnicy. Pień może czasem się wyginać, pędy są silnie rozgałęzione i nierównomiernie rosną.
• Makopin. Odmiana odporna na cień, dodająca nie więcej niż 6-8 cm rocznie.Kompaktowa, kwadratowa krzew z niebieskawo-zielonymi igłami. Średnica i wysokość korony są prawie równe i nie przekraczają 2 metrów. Szczególnie atrakcyjne są liczne duże szyszki (do 20 cm) tej sosny. Na początku rozwoju są zielone, a do czasu dojrzewania stają się ciemnobrązowe. Sosna Weymouth "Makopin" czuje się uciskana w upale i ostrym słońcu, dlatego potrzebuje schronienia, nie toleruje stojącej wody i silnej suszy.
• "Blue Sheg" to karłowata odmiana sosny Weymouth, osiągająca 1,2 m wysokości. Miękkie niebieskawo-zielone igły kulistej korony zdobią każdą działkę ogrodową. Dziecko jest w stanie wytrzymać silne mrozy, ale nie toleruje suszy i woli słoneczne otwarte tereny.
• Fastigiata ma gładką i prostą lufę. To bardzo bezpretensjonalna odmiana: odporna na cień, mrozoodporna, wiatroodporna. W młodym wieku wyglądają jak krzew, ale z biegiem lat rozciągają się w górę. Wzrost jest bardzo intensywny - nie mniej niż 20 cm rocznie. Ta odmiana ma krótkie pędy z zielonkawo-srebrzystymi, bardzo ciernistymi igłami.
• „Winding” lub „Contorta”. Rzadka młoda odmiana, wprowadzona do uprawy dopiero w 1993 roku. Cechą tej sosny jest krzywizna pędów, które są splecione. Zgrabne szyszki i gęste zielone igły nadają drzewu efekt dekoracyjny..
• "Radiata" to jedna z najpopularniejszych i mało kapryśnych odmian ogrodowych sosny białej. Maksymalna wysokość drzewa to 4 metry. Kształt korony zmienia się w ciągu jego życia. Szyszki są bardzo atrakcyjne: wiszące, lekko zakrzywione w kształcie walca, przyjemny orzechowy kolor. Ta odmiana pozwala na eksperymenty z przycinaniem i kształtowaniem koron..
• "Pendula" wyróżnia się wyjątkową sylwetką: szeroko rozłożone gałęzie zwisają, rozpościerają się na ziemi lub tworzą dziwaczne załamania. Ze względu na różną długość pędów powstaje asymetryczna opadająca korona. Drzewo jest światłolubne, rośnie bardzo szybko, ale w stanie dorosłym nie przekracza 2-3 metrów.
• "Pumila" to nisko rosnący podgatunek sosny, dorastający do 1-1,5 metra. Dorosła roślina ma kształt kwadratu z bujną koroną. Długie szmaragdowozielone igły nadają mu elegancji..
• „Minima” i „Minimus” to odmiany o podobnym wyglądzie. Doskonale nadają się do projektowania alpejskich skalistych wzgórz, klombów i terenów rekreacyjnych. Miniaturowe drzewa-krzewy osiągają półtora metra szerokości, osiągając wysokość około osiemdziesięciu centymetrów. O ich oryginalności świadczy zmienność koloru igieł: od jasnozielonej wiosną po turkusową jesienią. Sosna Weymouth "Minima" ulega wypaleniu z igieł, dlatego wymaga cieniowania i jest uciskana przez zanieczyszczoną atmosferę.
• "Nana" to wolno rosnący, krótki krzew. Na wysokości może osiągnąć od 1 do 3 metrów. Odmiana ta charakteryzuje się bardzo cienkimi pędami, które u podstawy pnia znajdują się poziomo do ziemi, a bliżej wierzchołka skierowane są do góry pod ostrym kątem. Igły są bardzo długie, szmaragdowe z niebieskim odcieniem. Preferuje dobrze oświetlone otwarte przestrzenie, ale tworzy gęstszą koronę w zacienionym miejscu.
• "Densa" to odmiana karłowa, bardzo wolno rosnąca, o wysokości zaledwie 1, 2 m. Kształt korony zmienia się z wiekiem z kulistego na stożkowaty. Ta odmiana ma krótkie igły - około 5 cm, z niezwykłym ciemnoniebieskim odcieniem.
• „Louis” różni się od innych odmian jasnych cytrynowych igieł. Drzewo o piramidalnej koronie osiąga 6 metrów wysokości.
• „Rainshaus”. Odmiana stworzona w 1966 roku przez niemieckich hodowców. Karzeł w kształcie szpilki rośnie bardzo wolno - do 5 cm rocznie.
• „Secret” to jedna z najmniejszych odmian karłów osiągająca 50 cm wysokości.
• W międzyczasie nie trzeba o tym wiedzieć ”. „Prostrata” to pełzający gatunek karła, którego gałęzie wyrastają z ziemi.

Sadzenie i odejście

Aby rośliny w ogrodzie czy parku były przyjemne dla oka, muszą być zdrowe. Ogrodnicy muszą wiedzieć i przestrzegaj podstawowych zasad sadzenia i pielęgnacji sadzonek i dojrzałe drzewa:

• Sosna Lord Weymouth jest uprawiana z nasion. To najtańszy i najłatwiejszy sposób. Nasiona przechowywane są do 15 lat w szczelnie zamkniętym opakowaniu w temperaturze nie wyższej niż 0-5 stopni. W temperaturze pokojowej okres trwałości skraca się do 2-3 lat.
• Przed sadzeniem nasiona są rozwarstwione, co zwiększa zdolność kiełkowania. Wysiew przed zimą daje dobre wyniki.
• Sadzonki wyhodowane z nasion dobrze znoszą przesadzanie do ziemi na stałe miejsce.
• Drzewa odmianowe rozmnaża się metodą szczepienia w celu zachowania unikalnych cech lub wyhodowania nowej odmiany. Szczepienie to dość skomplikowana procedura, którą można stosować z wiedzą i doświadczeniem.
• Kupując sadzonkę w szkółce, należy dokładnie zbadać jakość igieł i ich system korzeniowy. Pożółkłe igły i sucha podstawa cięcia wskazują na chorą i słabą roślinę..
• Sadząc zakupioną sadzonkę, zaleca się nawożenie nawozem azotowym. W przyszłości możesz nawozić drzewo dwa razy w roku: wiosną i jesienią..
• Młode drzewo w pierwszych miesiącach po posadzeniu wymaga obfitego podlewania. W przyszłości podlewanie można prowadzić tylko przy braku deszczu i biorąc pod uwagę wymagania określonej odmiany.
• Aby na wiosnę uformować piękną koronę, możesz uszczypnąć młode pędy lub usunąć pąki wzrostu.
• Na zimę wskazane jest przykrywanie młodych sosen płótnem lub specjalnym materiałem zasłaniającym przed słońcem. Młode drzewa mogą ulec poparzeniu w okresie od lutego do marca, kiedy wzrasta aktywność słoneczna. Aby chronić system korzeniowy przed zamarzaniem, gleba jest ściółkowana.
• Ściółkowanie to jedna z technik, która pozwala zwalczyć chwasty, zatrzymać wilgoć i zapewnić pożywienie młodym roślinom. Ściółka jest przygotowywana z trocin, kory, torfu i próchnicy.
• Aby zapobiec infekcji rdzy, drzewa należy spryskiwać co miesiąc fungicydami. Odpowiednia jest do tego ciecz Bordeaux, rogor, siarka koloidalna. Jeśli znajdziesz bąbelki grzybowe lub pożółkłe igły, pędy należy wyciąć i zniszczyć..

Zwalczanie szkodników

Oprócz chorób grzybiczych i żółknięcia igieł, amerykańscy podróżnicy mogą zostać zaatakowani przez niektóre owady.. Do najbardziej szkodliwych i zagrażających życiu drzew należą:

• Hermes, który wysysa soki z igieł i kory młodych pędów, w wyniku czego pędy są zdeformowane, a igły żółkną i kruszą się.
• Mszyca sosnowa. Podobnie jak wszystkie rodzaje mszyc jest złośliwym pasożytem. Wysysając soki roślinne, owady te obniżają dekoracyjny wygląd i poziom żywotności drzewa..
• Robak iglasty oplata pędy watą. Na gałęziach może pojawić się rodzaj „guza”. Wszystko to będzie musiało zostać usunięte ręcznie i użyć spryskiwania nalewką tytoniową.
• Szufelka sosnowa. Sam motyl nie szkodzi drzewu. Gąsienice są niebezpieczne, które gryzą igły, docierają do korzeni i mogą doprowadzić do śmierci sosny. Najlepszym sposobem radzenia sobie z czerpakiem jest przyciąganie na miejsce ptaków owadożernych..
• Pająk wysysa soki z pędów i igieł, które ostatecznie deformują się, wysychają i kruszą. Roztwór mydła do prania pomaga w walce z tym pasożytem..
• Żywica punktowa niszczy korę, gryząc w niej dziury. Roślina osłabi się i może umrzeć.
• Szyszka to mały motyl, który składa jaja na pędach. Gąsienice jedzą szyszki, po czym odpadają.

Mężczyzna od dawna doceniał miękkie i równe drewno sosny Weymouth.

Wykonane są z niego wysokiej jakości meble, są łatwe w obróbce i są wspaniałym materiałem budowlanym. Może służyć do wykonywania ramek do zdjęć i desek kreślarskich. Instrumenty muzyczne wykonane z tego drzewa brzmią świetnie. W XVIII wieku Wielka Brytania barbarzyńsko ścinała sosny, aby zbudować swoje statki. Wszystko to doprowadziło do jego niemal całkowitej zagłady na kontynencie amerykańskim. Obecnie ten gatunek sosny ma status chroniony i jest hodowany zarówno w warunkach naturalnych, jak i poza naturalnym zasięgiem..