Jałowiec skalny: sadzenie i pielęgnacja, opis odmian

Jałowiec skalny (łac. Juniperus scopulorum)

jest gatunkiem z rodzaju Jałowiec z rodziny Cypress. W warunkach naturalnych jałowiec skalisty rośnie w Stanach Zjednoczonych (Oregon, Zachodni Teksas, północna Arizona), Kanadzie (Kolumbia Brytyjska i południowo-zachodnia Alberta), północnym Meksyku, wybierając gleby skaliste na wysokości od 1200 do 2700 metrów nad poziomem morza morza. W kulturze skalny jałowiec jest nadal rzadki.

Jałowiec skalisty - opis

Przedstawiciele gatunku - dwupienne drzewa lub krzewy. Wysokość skalistego jałowca może osiągać od 10 do 18 m przy obwodzie pnia od 80 cm do 2 m, ale w uprawie roślina jest zwykle niższa i cieńsza. Korona jałowca zaczyna się prawie od nasady, ma nieregularny stożkowaty kształt, który z wiekiem zaokrągla się. Kora drzewa jest brązowa, pędy w młodym wieku są niebieskawo-zielone lub jasnoniebieskie. Naprzeciwko, jajowato-rombowe, przeważnie łuskowate, o długości do 2 mm i szerokości do 1 mm, liście jałowca skalistego są koloru niebieskawo-zielonego, ciemnozielonego lub niebieskoszarego. Igły w kształcie igieł występujące na skalistych jałowcach osiągają 12 mm długości i 2 mm szerokości. Ciemnoniebieskie kuliste szyszki z niebieskim nalotem, o długości od 4 do 6 mm, dojrzewają pod koniec drugiego roku. W owocach ukryte są czerwono-brązowe prążkowane nasiona o średnicy do 5 mm.

Sadzenie skalistego jałowca

Materiał nasadzeniowy jałowca skalistego z zamkniętym systemem korzeniowym można sadzić w ziemi przez cały sezon wegetacyjny, ale jeśli system korzeniowy sadzonki jest otwarty, to najlepszym czasem do sadzenia jest wczesna wiosna, okres między rozgrzaniem gleby a początkiem przepływu soków.

Sadzenie skalistego jałowca i pielęgnacja nie będzie to dla niego trudne, jeśli będziesz postępować zgodnie z agrotechnicznymi warunkami kultury. Wybierając miejsce do sadzenia rośliny, powinieneś preferować otwarte słoneczne obszary z głębokimi wodami gruntowymi. Żyzna gleba jest bardziej odpowiednia dla dużych odmian, a odmiany karłowate lepiej rosną na ubogiej glebie, w przeciwnym razie przestaną być niewymiarowe. Należy również pamiętać, że skalny jałowiec potrzebuje dużo miejsca..

Pole do sadzenia jałowca skalistego powinno być co najmniej dwa razy większe od systemu korzeniowego sadzonki. Odmiany roślin karłowatych sadzi się w odstępach pół metra, a odległość między sadzonkami odmian wysokich powinna wynosić co najmniej 2 m: po 10 latach krzew zacznie szybko rosnąć. Dwudziestocentymetrowa warstwa łamanej cegły lub tłucznia jest układana na dnie dołu do lądowania. Przed sadzeniem zaleca się zanurzenie korzeni sadzonki w pojemniku z wodą na kilka godzin: pozwoli to na usunięcie rośliny z pojemnika przy minimalnym stresie. Jeśli podczas sadzenia uda Ci się utrzymać glinianą kulkę na korzeniach sadzonki, znacznie łatwiej będzie jej przystosować się do nowego miejsca..

Umieść sadzonkę w dołku, wyprostuj jej korzenie i wypełnij dołek mieszaniną gleby składającą się z darni, torfu i piasku w stosunku 1: 2: 1. Po posadzeniu sadzonkę obficie podlać, a po wchłonięciu wody jej koło przyłodygowe ściółkować warstwą trocin, zrębków, kory sosnowej lub torfu o grubości 8 cm, należy pamiętać, że w wyniku sadzenia szyjka korzeniowa sadzonki powinna znajdować się na poziomie gruntu.

Pielęgnacja skalistego jałowca

Uprawa jałowca skalistego w otwartym polu

Jałowiec skalisty jest mało wymagający w pielęgnacji i odporny na warunki miejskie, ale rośnie powoli, zwłaszcza we wczesnych latach.

Podlewanie dorosłego jałowca odbywa się tylko podczas długotrwałej suszy, nie więcej niż trzy razy w sezonie, ale nowo posadzone rośliny wymagają częstszego podlewania. Sadzonki dobrze reagują na wieczorne opryskiwanie ciepłą wodą.

Jeśli chodzi o nawozy, materia organiczna jest przeciwwskazana w przypadku jałowca, dlatego w przypadku młodych roślin wystarczy w kwietniu-maju jeden opatrunek górny z Nitroammofoskoy (30-40 g na m²) lub Kemiroi-universal (20 g na 10 l wody). Dorosłe rośliny nie wymagają nawożenia.

Zachowanie skalistego jałowca w zimnych porach roku zależy od odmiany. Rośliny z kolumnową koroną po obfitych opadach śniegu należy strząsnąć ze śniegu, pod ciężarem którego mogą pęknąć ich gałęzie. Aby uniknąć takich obrażeń, lepiej w przeddzień opadów śniegu zdjąć gałęzie sznurkiem, dociskając je do pnia.

Przeszczep skalistego jałowca

Nieprawidłowe przesadzenie jałowca może doprowadzić do jego śmierci w wyniku uszkodzenia systemu korzeniowego. Szczególnie dotknięte są duże osobniki dorosłe. Jak prawidłowo przeszczepić roślinę, aby uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji? Podczas wykopywania jałowca niezwykle ważne jest zachowanie glinianej kuli, w której znajduje się system korzeniowy rośliny..

Jałowca skalistego lepiej przesadzać w okresie, w którym ma on maksymalną zdolność korzeniową: w marcu-kwietniu lub w czerwcu-lipcu. Jednak lato nie jest najlepszym okresem na ten zabieg, gdyż w upale z igieł wyparowuje zbyt dużo wody, co znacznie osłabia roślinę i spowalnia proces adaptacji. Na tej podstawie najlepszym momentem na przesadzenie skalistego jałowca jest wiosna, ale jeśli jest to absolutnie konieczne, można przeprowadzić przeszczep w okresie opadania liści.

Najpierw wykopuje się otwór do sadzenia o wymaganych parametrach, biorąc pod uwagę wielkość glinianej grudki, a następnie w wykopie układa się warstwę drenażową. Następnie przygotowuje się ziemię doniczkową do wypełnienia otworu. I dopiero potem kopią jałowiec w kółko, cofając się co najmniej o pół metra od pnia, usuwają roślinę kawałkiem ziemi, kładą ją na kawałku gęstej folii lub tkaniny, przenoszą do dołu do sadzenia i kończą proces w tej samej kolejności, co podczas początkowego sadzenia. Nie zapomnij po raz pierwszy zakryć kręgu pnia i chronić jałowca przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Szkodniki i choroby jałowca skalnego

Najczęściej dotyka jałowca rdza - choroba grzybicza, która objawia się tworzeniem się na gałęziach rośliny jasnopomarańczowych narośli, zawierających olej z pigmentem zbliżonym do karotenu. Chora roślina traci efekt dekoracyjny, jej gałęzie wysychają, a jałowiec po kilku latach obumiera. Kiedy pojawiają się oznaki rdzy, konieczne jest przecięcie i zniszczenie dotkniętych gałęzi i pędów, ponieważ nie można ich już wyleczyć, a jałowiec należy potraktować fungicydem. Nie zapomnij o odkażeniu narzędzia przed i po przycięciu. W celach profilaktycznych kilka zabiegów jałowca fungicydami należy przeprowadzić od wiosny do jesieni. Najlepsze działanie terapeutyczne i profilaktyczne wykazały preparaty Rogor, Bayleton, Vectra, Skor i Tilt.

Choroba jałowca, taka jak tracheomikoza lub więdnięcie fusarium, który najczęściej rozwija się w zbyt gęstej glebie w warunkach dużej wilgotności. Tracheomikoza wpływa na system korzeniowy jałowca, a pokarm przestaje płynąć z korzeni do narządów lądowych, ponieważ grzybnia grzyba wrasta do układu naczyniowego rośliny. W wyniku rozwoju choroby wierzchołkowe pędy jałowca zaczynają wysychać, których igły nabierają czerwonawego odcienia, a następnie choroba wchłania całą roślinę. Wykrycie tracheomikozy na wczesnym etapie jest prawie niemożliwe, ale gdy tylko to zauważysz skalisty jałowiec zmienił kolor na żółty lub zaczerwieniona w okolicy wierzchołków, odetnij dotknięte gałęzie, ostrożnie potraktuj roślinę i glebę pod nią fungicydami, ale najlepiej jest zastąpić wierzchnią warstwę gleby w kręgu przy łodydze świeżą mieszanką gleby nasączoną roztworem fungicydu. W celach profilaktycznych na pozyskany materiał nasadzeniowy należy traktować razem z glinianą grudką Fitosporin-M, Quadris lub Maxim, a system korzeniowy tych mniejszych sadzonek umieścić w całości w roztworze Maxim na 2-3 godziny.

Poważna choroba jałowca to wysychanie gałęzi, co prowadzi nie tylko do utraty dekoracyjności, ale także do śmierci rośliny: wiosną igły jałowca skalistego zaczynają żółknąć i odpadają najpierw na małych obszarach, a następnie obszar dotknięty chorobą zwiększa się i może pokryć całą roślinę lub znaczną jej część. Wraz z rozwojem choroby na igłach i korze rośliny pojawiają się małe owocniki grzybów. Nie pozwól, aby choroba się rozwinęła, natychmiast usuń gałęzie żółkniętymi igłami, a następnie spryskaj jałowiec roztworem fungicydu. Ale jeśli dotknięty obszar jest zbyt duży, lepiej będzie wykorzenić roślinę i ją spalić. Zabiegi profilaktyczne jałowca przed wysychaniem gałęzi przeprowadza się dwukrotnie: w połowie lub pod koniec kwietnia oraz pod koniec października lekami Ridomil Gold MC, Tilt lub Skor.

Brązowy wątek (nazwa choroby pochodzi od niemieckiego słowa oznaczającego w tłumaczeniu „rozpadać się”) objawia się również żółknięciem, usychaniem i wypadaniem igieł. Proces ten zwykle rozpoczyna się wczesnym latem. Pod koniec sierpnia na zaatakowanych igłach można zobaczyć czarne elipsoidalne owocniki grzybów. Choroba rozwija się szybciej na jałowcach osłabionych złą pielęgnacją, rosnących w cieniu lub w miejscach wilgotnych. Gałęzie z żółkniętymi igłami należy natychmiast odciąć, opadłe igły wyjąć spod rośliny, a jałowiec potraktować Quadris, Strobi, Ridomil Gold MC lub Skor. W celach profilaktycznych zabiegi takie przeprowadza się dwa razy w sezonie: w połowie kwietnia i jesienią przed przymrozkami..

Spośród szkodników skalistego jałowca są nimi mszyce, ćmy, przędziorki i owady łuskowate. Mszyce są niszczone przez traktowanie rośliny roztworem Fitoverm przygotowanym zgodnie z instrukcją. Aby zwalczyć ćmy, stosuje się roztwór 2,5 g leku Decis w 10 litrach wody, a tarcza jałowca boi się Karbofosu: na roślinę i glebę pod nią natryskuje się roztwór 70 g leku w 10 litrach wody. Jeśli chodzi o przędziorków, stosuje się przeciwko nim roztwór akarycydu - Actellik, Karbofos, Aktara lub inne chemikalia o podobnym działaniu.

Przycinanie jałowca

Ponieważ korona skalistego jałowca ma początkowo określony kształt, nie wymaga przycinania formującego. Potrzebuje tylko czyszczenia sanitarnego. Jak przycinać skalistego jałowca? Wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków, w pochmurny dzień, roślina zostaje uwolniona od połamanych, suchych, chorych i nieprawidłowo rosnących gałęzi i pędów. Ponieważ roczny wzrost dorosłych roślin tego gatunku wynosi zaledwie 10 cm, strzyżenie skalistego jałowca w celu wyrównania konturów korony wykonuje się nie więcej niż 2 cm.

Rozmnażanie skalistego jałowca

Ten typ jałowca rozmnaża się przez sadzonki, młode odkłady lub szczepienia. Górne, częściowo zdrewniałe pędy z piętą (mały kawałek drewna gałęzi, z której wyrasta pęd) są używane jako sadzonki. W celu ukorzenienia sadzonki sadzi się w szklarni, a gdy rozwiną system korzeniowy, przesadza się je na łóżko treningowe. Czas ukorzeniania zależy od wieku sadzonek, odmian roślin i waha się od półtora miesiąca do sześciu miesięcy, a rosnących w szkole - od trzech do sześciu lat.

Pełzające formy gatunku rozmnaża się przez nawarstwianie: odarte z igieł pędy są przypinane do przygotowanej gleby koła pnia, gdzie zakorzeniają się w ciągu sześciu miesięcy lub roku. Następnie są oddzielane i sadzone do uprawy na stanowisku treningowym znajdującym się w półcieniu.

Jeśli chodzi o rozmnażanie jałowca przez szczepienie, proces ten jest złożony i wymaga umiejętności zawodowych..

Bardziej szczegółowe instrukcje, jak to zrobić rozmnażać skalistego jałowca warstwowanie lub sadzonki, możesz znaleźć w artykule na temat kozak jałowca, który jest już opublikowany na naszej stronie internetowej.

Skaliste odmiany jałowca

Amerykańscy hodowcy opracowali wiele odmian jałowca skalnego i wszystkie są popularne. Przedstawiamy odmiany najlepiej rosnące w naszym klimacie.

Skalisty jałowiec Blue Air - odmiana o wysokości od 1,5 do 2,5 mz wąską kolumnową koroną do 50 cm szerokości z łuskowatymi i igiełkowatymi niebieskozielonymi igłami ze stalowym kloszem.

Skalisty jałowiec Blue Haven - odmiana ok. 2 m wysokości z piramidalną koroną do 1 m szerokości, igły tej rośliny są niebieskawo-stalowe przez cały rok.

Rocky Juniper Skyrocket - Rośliny tej popularnej zimotrwałej odmiany w wieku 10 lat osiągają wysokość od 3 do 6 m. Skyrocket ma kształt kolumnowy - wąski i smukły, pędy proste, przylegające do pnia, igły przeważnie łuskowate, szaro-zielone. Na roślinę mogą wpływać choroby grzybowe.

Skalisty jałowiec Moffat Blue - odmiana zimotrwała o gęstej, szerokopiramidalnej koronie i niebiesko-zielonych igłach. Roślina osiąga wysokość od 3 do 6 m przy szerokości korony od 1 do 1,3 m Odmiana nie nadaje się do uprawy w klimacie wilgotnym.

Juniper rock Munglow podobny do rośliny Blue Haven. W wieku 10 lat ten szerokopiramidalny jałowiec osiąga wysokość 2,5 m przy średnicy korony do 1 m, igły rośliny mają intensywny srebrno-niebieski kolor, który zimą staje się jeszcze jaśniejszy.

Srebrny Król - jałowiec z otwartymi gałęziami, osiągający w wieku 10 lat wysokość 60 cm i średnicę korony około 2 m. Igły są niebieskie, przeważnie łuskowate.

Springbank - jałowiec światłolubny o wąskiej, kolumnowej koronie, osiągający wysokość 4 m. Końce pędów kudłate, "rozczochrane", igły cienkie, srebrzysto-niebieskie.

Blat w kolorze niebieskim - jałowiec z owalną koroną i srebrzysto-niebieskimi igłami. W wieku 10 lat roślina osiąga wysokość 2 m przy szerokości korony do 2,5 m.

Skalista jałowiec Welcha - roślina o gęstej piramidalnej koronie i srebrzysto-niebiesko-zielonych igłach.

Wichita Blue - jałowiec z otwartymi gałęziami i srebrzysto-niebieskawymi igłami, osiągający do 10 lat wysokość 40 cm z koroną o średnicy 1,5 m.

Oprócz tych opisanych, często uprawiane są odmiany skalistego jałowca Winter Blue, Tollesons Blue Whippin, Tollesons Green Whipin, Sutherland, Monwade, Medora, Greenspyer, Erecta Glauka, Grey Glim, Colorado Green i wiele innych.

Jałowiec skalisty w projektowaniu krajobrazu

W projektowaniu krajobrazu skalny jałowiec jest używany do nasadzeń pojedynczych i grupowych w ogrodach wrzosowych i skalistych, obramowywania alejek, ozdabiania małych ogrodów przydomowych oraz jako pionowy akcent w kompozycjach kwiatowych.

Jałowce z wyraźną i geometrycznie poprawną koroną są efektowne zarówno jako tło dla innych roślin, jak i centralne ogniwo w ogrodowej kompozycji. Idealny do działek w stylu skandynawskim i angielskim oraz ogrodów japońskich i alpejskich.