Rogersia: odmiany i gatunki ze zdjęciami, sadzeniem i pielęgnacją

Zadowolony

• Rodzaje
• Kasztan
• Pierzasty
• Język japoński
• Dorastanie, odchodzenie
• Miejsce i gleba
• Lądowanie
• Reprodukcja
• Opieka
• Podlewanie i pielenie
• Top dressing
• Pasożyty, dolegliwości
• Przygotowanie do zimy

Kwiat nadaje się do ozdabiania rabat kwiatowych, mixbordów, redlin i oczek wodnych w ogrodzie. Ponadto doskonale ozdobi ogrody skalne. Jedyne, do czego nie jest odpowiedni, to małe zjeżdżalnie alpejskie.

Roślina sama w sobie jest spektakularna, ale można ją łączyć w ogrodach z kwiatami takimi jak dzwonki, kadzidło, paprocie, barwinek czy hosta.

Rodzaje

Ten rodzaj obejmuje osiem gatunków, a ponadto istnieją odmiany dekoracyjne. Najpopularniejsze są następujące.

kasztan

Można go również nazwać kasztanowcem lub kasztanowcem. Bardzo popularne w naszej okolicy. Wysokość - do 180 cm Liściaste talerze o imponujących rozmiarach i jasnozielonym kolorze, przypominające liście kasztanów, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Zwykle liść składa się z siedmiu segmentów, a łodyga obejmuje całą długość, ogonki są dość długie.

Na liściach młodych znajdują się brązowe smugi, które znikają latem i pojawiają się ponownie jesienią. Wysokość szypułek dochodzi do 1,4 metra, kwiaty są jasnoróżowe lub białe.

Jedną z najpopularniejszych odmian tego gatunku jest odmiana Henry. Jego wymiary nie są tak imponujące. Liście mają brązowawy odcień, a jesienią stają się całkowicie brązowe. Kwiaty są różowe lub kremowe.

Pierzasty

Zwany także pinnata, nie jest zbyt wysoki - do 60 cm wysokości. Blaszki liściowe przypominają jarzębina, jesienią i wiosną pokryte są czerwonawymi plamami. Kwiatostany to również bardzo drobne, różowawe lub kremowe kwiaty. Ma kilka odmian:

• Superba. Kwiaty są dość bujne, jesienią na blasze liściowej pojawia się obwódka w kolorze terakoty;
• Borodin. Kwiatostany są bujne i białe;
• Choclate Wings. Kwiaty w kolorze winnym, liście jesienią przebarwiają się na kolor czekoladowy.

język japoński

Może być również określany jako zszywka lub podophylla. Wysokość do półtora metra, blachy z brązowym odcieniem, błyszczące. Kwiaty są kremowe z zielonkawym. Czuje się dobrze nawet przy niewielkich suszach.

Istnieją również gatunki Rogers, takie jak nepalensis i czarny bez.

Dorastanie, odchodzenie

Pomimo swojej egzotyki Rogersia jest zaskakująco mało wymagająca i świetnie czuje się w naszych ogrodach.

Miejsce i gleba

Rogers najlepiej będzie się czuł tam, gdzie słońce daje o sobie znać tylko wieczorem i rano, a nawet w cieniu. Najlepiej też poszukać miejsca, w którym nie ma przeciągu. Gleba tak naprawdę nie ma znaczenia, ale lepiej, jeśli jest wilgotna. Idealna jest również gleba lekka i pożywne gliny.

Oczywiście musi być luźna i osuszona. Dobrze, jeśli w pobliżu znajduje się mały zbiornik ze słodką wodą, ale lepiej, aby korzenie nie miały stałego kontaktu z wodą.

Nie należy go umieszczać tak, aby wody gruntowe znajdowały się blisko. Wykop i wyrównaj ziemię przed zasadzeniem Rogersów. Możesz go wzbogacić o następujące środki:

• Humus;
• Torf;
• Kompost;
• Żwir i piasek (do gliny i ciężkiej gleby).

Lądowanie

Sadzimy młode rogery na głębokość 8 cm (minimum 6). Kwiaty są dość duże, dlatego ważne jest, aby zachować między nimi odległość co najmniej pół metra. Nie zapomnij podlać drzewa po posadzeniu i ściółkować ziemię obok niego. Osiąga rozmiary dla dorosłych w ciągu dwóch lub trzech lat.

Reprodukcja

Hodowla Rogers jest również dość prosta. Istnieją trzy opcje:

1. Sadzonki. Potrzebujemy liściastych i „obcasów”. Sadzonki rogersii najlepiej rozmnażać w drugiej połowie lipca i sierpnia. Nie zapomnij traktować tylko rootem. Następnie sadzimy go w doniczce z wilgotną i lekką ziemią. Po ukorzenieniu sadzimy go już w ziemi, trzymając glinianą bryłę z doniczki;
2. Korzenie. Wiosną po prostu dzielimy kłącze na małe kawałki i od razu sadzimy;
3. Posiew. Najtrudniejsza opcja. Wysiewa się je na głębokość kilku centymetrów jesienią, zaraz po zbiorach. Wymaga to żyznej lekkiej ziemi i pudeł. Zostawiamy je na świeżym powietrzu, chowając się pod baldachimem. Po 20 dniach przenosimy się do pomieszczenia o temperaturze do +15. Możesz poczekać na sadzonki za kilka tygodni. Gdy osiągną 10 centymetrów, umieszczamy je w miniaturowych doniczkach (wystarczy plastikowy kubek). W maju możesz go wynieść w powietrze, ale możesz go przenieść na swoją stronę dopiero we wrześniu. Po kolejnych trzech latach poczekaj na kwitnienie;

Możesz także spróbować samodzielnie podzielić krzaki..

Opieka

Rogers nie jest zbyt nastrojowy, ale żaden kwiat nie przeszkodził w porządnej pielęgnacji.

Podlewanie i pielenie

Musisz stale podlewać Rogersa, ziemia nie powinna całkowicie wyschnąć. Jeśli lato jest zbyt suche, możesz dodać oprysk do swoich zabiegów wodnych. Konieczne jest również ściółkowanie gleby, aby zatrzymać parowanie. Jeśli nie mulczowałeś gleby, pamiętaj, aby co miesiąc chwastować glebę pod zaroślami.

Top dressing

Jeśli twoja gleba jest żyzna, specjalne nawozy Rogers nie są potrzebne. Wiosną wystarczy zwykły kompost lub uniwersalny nawóz. Podczas gdy Rogers aktywnie rośnie i kwitnie, możesz go karmić jeszcze kilka razy. Lepiej jest wybierać nawozy zawierające potas, cynk w wystarczających ilościach, miedź, a także fosfor.

Pasożyty, dolegliwości

Rogersia ma właściwości antyseptyczne. Jednak zbyt wilgotna gleba i gęste zarośla mogą powodować rozwój zgnilizny. Jeśli znajdziesz, odetnij liście i kwiaty, które są nim dotknięte. Resztę krzewu potraktuj fungicydami.

Ślimaki mogą również rosnąć na zbyt mokrym podłożu. Są zbierane ręcznie, można też posypać ziemię skorupkami jaj.

Przygotowanie do zimy

Rogersia jest normalna na mróz, ale powinna być przygotowana na zimę. Usuń część pędów, blaszek liściowych i kwiatostanów. Przykryj pozostały krzew opadłymi liśćmi i torfem. Możesz przykryć krzaki śniegiem zimą, a jeśli zimą są mrozy i mało śniegu, przykryj Rogers plastikiem.