Jak wykiełkować różę z bukietu i posadzić ją w ziemi

Czasami prezentowany bukiet róż swoim pięknem robi tak silne wrażenie, że wywołuje nieznośne pragnienie zatrzymania go na zawsze. Zwłaszcza jeśli wiąże się to z jakąś ważną datą, na przykład bukietem ślubnym. Jedynym sposobem na spełnienie twojego pragnienia jest zasadzenie tych róż w twojej okolicy. Nie wszyscy o tym wiedzą, ale sadzenie róży z bukietu w domu jest całkiem możliwe, jeśli wiesz, jak to zrobić poprawnie.

Bukiet róż

Kiełkowanie róży z bukietu jest łatwe. Jeśli zdecydujesz się koniecznie wyhodować piękną różę z bukietu, nie możesz opóźnić początku procesu ukorzeniania. Im dłużej bukiet róż pozostaje w zbiorniku z wodą, tym mniejsze są szanse na pomyślne ukorzenienie. Nieodwracalne zmiany martwicze zachodzą na końcach łodyg, prowadząc do obumierania żywej tkanki rośliny i rozwoju mikroorganizmów chorobotwórczych. Dlatego po trzech dniach przebywania bukietu w pojemniku z wodą szanse na ukorzenienie się zbliżają do zera..

Odpowiedź na pytanie, czy można wykorzenić różę z bukietu, jest następująca: w zasadzie jest to możliwe, ale największe prawdopodobieństwo pomyślnego ukorzenienia dotyczy wyłącznie świeżych, właśnie kupionych bukietów.

Ogromne znaczenie ma pora roku, w której kupowany jest bukiet róż. Ukorzenienie róż z bukietu zimą nie jest łatwe. Róże kupione zimą nie mają szans na zakorzenienie, ponieważ w tym czasie wszystkie procesy życiowe rośliny są w stanie skrajnie zahamowanym.

Do ukorzeniania optymalne jest lato i wczesna jesień. Możesz sadzić ciętą różę z bukietu, jeśli masz na myśli lokalne odmiany róż, które są znacznie łatwiejsze do ukorzenienia niż importowane holenderskie odmiany hybrydowe. Faktem jest, że aby zachować reprezentacyjny wygląd, wszystkie rośliny są odpowiednio konserwowane przed długoterminowym transportem z Holandii. Dlatego z reguły takie rośliny nie mają żadnej witalności i tylko na zewnątrz wydają się żywe. Prawdopodobieństwo pomyślnego zakorzenienia takich róż dąży do zera o każdej porze roku, zarówno zimą, jak i latem.

Właściwy dobór i przygotowanie sadzonek

Do szczepienia wybiera się najsilniejsze łodygi bukietu, które są w początkowej fazie lignifikacji. Takie łodygi mają lekko brązowawy kolor, kilka żywych liści i nie rozwinięte pąki, ich skóra jest gęsta, ciernie łatwo się łamią. Młodsze cienkie łodygi, które mają zielony kolor, a także całkowicie zdrewniałe, które uzyskały ciemnobrązowy kolor, nie nadają się do ukorzeniania..

Przygotowanie wybranych łodyg wygląda następująco:

• Wszystkie pąki kwiatowe są usuwane z łodyg, zarówno kwitnących, jak i tych, którzy nie mieli na to czasu.
• Każda łodyga jest cięta na kilka sadzonek o długości od 15 do 30 centymetrów.
• Na każdej sadzonce pozostają trzy pąki. Górna jest o jeden centymetr niższa od góry, dolna jest o dwa centymetry wyżej niż podstawa cięcia.
• Górne cięcie jest proste, dolne cięcie pod kątem 45 stopni.
• Wszystkie dolne są usuwane bezbłędnie, górne można pozostawić, aby stymulować przepływ soków do rośliny.
• Sadzonki umieszcza się w wodzie, w której rozpuszcza się stymulant tworzenia korzeni. Czas przebywania w tym roztworze zależy od konkretnego użytego stymulanta..
• Następnie zaczynają zakorzeniać..

Istnieje pewna statystyka zakorzenienia róż z bukietu, z której wynika, że ​​największe szanse na ukorzenienie mają sadzonki utworzone ze środka łodygi. Ponadto najlepiej zakorzeniają się róże z czerwonymi lub różowymi pąkami. Róże z żółtymi lub pomarańczowymi pąkami są dość problematyczne do ukorzenienia z sadzonek. I prawie nie pozostawiają szans na ukorzenienie róży z białymi kwiatami..

Nóż lub specjalny sekator używany do cięcia łodyg powinien być jak najostrzejszy, aby zapobiec uszkodzeniom tkanek roślinnych podczas dzielenia łodygi na sadzonki. Zdecydowanie zaleca się zdezynfekowanie narzędzia przed podzieleniem łodygi..

Stymulatory wzrostu korzeni

Ukorzenienie róż z bukietu w domu będzie bardziej skuteczne, jeśli sadzonki zostaną wcześniej namoczone w roztworze stymulatora wzrostu. Do tych celów możesz użyć zarówno specjalnych zakupionych preparatów, jak i użyć przygotowanych samodzielnie. Z reguły czas namaczania w specjalnym stymulatorze nie przekracza sześciu godzin, natomiast w preparacie przygotowanym samodzielnie wydłuża się do jednego dnia.. Najczęstsze biostymulatory wzrostu korzeni:

• Kornevin. Zawiera w swoim składzie fosfor, potas oraz główny zestaw pierwiastków śladowych, razem aktywnie stymulują wzrost korzeni. Stężenie robocze to 1 gram na 1 litr wody. Czas przetwarzania nie więcej niż sześć godzin.
• „Heteroauxin”. Dziś jest najsilniejszym naturalnym biostymulatorem wzrostu roślin, co można uznać zarówno za zaletę, jak i wadę. Ponieważ nieprzestrzeganie prawidłowego dawkowania może zniszczyć roślinę. Jedną z wad jego stosowania jest słaba rozpuszczalność w wodzie. Dlatego przed użyciem najpierw przygotuj alkohol rozwiązanie „Heteroauxin»W 50 lub 70% alkoholu, a następnie powstały roztwór miesza się z wymaganą ilością wody. Moczenie sadzonek trwa sześć godzin.
• Radifarm. Naturalny biostymulant na bazie ekstraktów ziołowych, wzbogacony o mikroelementy i witaminy. Zawiera polisacharydy, steroidy glikozydowe, aminokwasy i betainę. Specjalnie opracowany, aby stymulować wzrost wtórnych systemów korzeniowych lub korzeni bocznych. W przypadku moczenia sadzonek stężenie wynosi od dwóch do trzech kropli na litr wody. Czas namaczania skraca się do 30 minut.
• "Cyrkon". Immunomodulator pochodzenia organicznego, który stymuluje wewnętrzne rezerwy rośliny do aktywnej pracy. Przygotowywany jest na bazie ekstraktu z rośliny Echinacea purpurea. Stężenie robocze to 1 mililitr na dziesięć litrów wody. Czas przetwarzania sześć godzin.
• Sok z aloesu. Stężenie 20-30 kropli na szklankę wody. Czas namaczania rozciąga się do jednego dnia.
• Kochanie. Łyżeczka w szklance wody. Czas namaczania 1 dzień.

Metody ukorzeniania sadzonek

Praktykuje się kilka sposobów ukorzeniania sadzonek róży. Każdy z nich ma swoje wady i zalety. Zastosowanie tej czy innej metody jest podyktowane specyficznymi warunkami i praktycznym doświadczeniem ogrodnika. Z reguły wszystkie stosunkowo proste metody grzeszą niezbyt wysokim odsetkiem udanego ukorzenienia, podczas gdy metody wymagające znacznie większej siły i doświadczenia praktycznego charakteryzują się wyższym odsetkiem udanego ukorzenienia..

Metoda wodna

Najłatwiejszy i najtańszy sposób. W takim przypadku szczególną uwagę zwraca się na wodę. Powinna być wiosna lub deszcz. Niektórzy eksperci zalecają używanie do tych celów przegotowanej wody..

Sam proces rootowania nie jest niczym skomplikowanym. Niewielką ilość wody wlewa się do szklanego słoika. Powinno być wystarczająco dużo wody, aby sadzonki umieszczone w słoiku zanurzyły 2-3 centymetry. Niewielką ilość zmielonego węgla aktywnego można wstępnie zmieszać z wodą. Pojemnik z sadzonkami należy przenieść do ciemnego, ciepłego miejsca. Woda jest wymieniana co dwa dni. W przypadku korzystania z przegotowanej wody nie trzeba jej wymieniać, wystarczy ją uzupełnić, gdy paruje.

Po około 3 do 4 tygodniach na łodygach pojawią się białe narośle, z których następnie utworzą się młode korzenie.

Metoda ta charakteryzuje się wysokim odsetkiem gnicia i zamierania sadzonek. Eksperci twierdzą, że problemem jest niskie stężenie tlenu w wodzie, innymi słowy, sadzonki dusią się i zaczynają gnić. Aby uniknąć tego problemu i zwiększyć procent udanego ukorzenienia, zaleca się zorganizowanie wymuszonego napowietrzania wody za pomocą kompresora akwariowego i rozpylenia pęcherzyków powietrza umieszczonych w wodzie..

Kiełkowanie w doniczkach

Jest to sposób bardziej złożony, ale jednocześnie bardziej wydajny. Powstałe korzenie są bardzo mocne i odporne na niekorzystne warunki, co sprzyja rozwojowi zdrowych krzewów róż.

Do każdego krojenia przydzielane jest osobne naczynie w postaci plastikowego kubka o pojemności 0,5 litra. Do tych celów można używać ciętych plastikowych butelek. Przed rozpoczęciem procesu każde naczynie jest dokładnie myte, traktowane roztworem nadmanganianu potasu i suszone.

Aby wypełnić puste pojemniki, przygotowuje się podłoże glebowe z wyprzedzeniem o następującym składzie:

• Działka ogrodowa - dwie części wagowe.
• Przejrzały kompost - dwie części.
• Gruby piasek rzeczny - jeden kawałek.

Zaleca się wstępne podgrzanie mieszanki gleby przez 30 minut w piekarniku w temperaturze 100 stopni w celu zniszczenia patogennej flory. W tym samym celu możesz zrobić dokładnie odwrotnie - zamrozić mieszaninę gleby na trzy dni w zamrażarce.

Warstwę drenażową 2-3 cm wylewa się na dno zbiornika do sadzenia. W tym drugim przypadku możesz użyć małej ekspandowanej gliny lub pokruszonego kamienia. Następnie pojemnik wypełnia się przygotowanym podłożem, a następnie zagęszcza. Następnie specjalnym patyczkiem pośrodku wykonuje się wgłębienie, w którym uprzednio przygotowane cięcie jest opuszczane.

Łodyga opada na maksymalną głębokość, na powierzchni pozostaje tylko jeden najwyższy pączek. Następnie ziemia jest ponownie zagęszczana i odpowiednio rozlewana wodą..

Aby stworzyć niezbędny efekt cieplarniany, pojemniki do sadzenia są przykryte od góry plastikowymi nakrętkami, które można wyciąć z tych samych plastikowych butelek. Optymalną temperaturę utrzymuje się na poziomie 25-28 stopni w ciągu dnia i 18-20 stopni w nocy.

Pojemniki umieszcza się w zacienionym miejscu, gdzie nie pada bezpośrednie światło słoneczne. Gdy podłoże wysycha, wykonuje się regularne podlewanie. Około 30 dnia w pachwinie liścia pojawia się mały pęd, co wskazuje na pomyślne utworzenie korzenia. Cięcie sadzi się na stałe po utworzeniu kilku młodych pędów.

W bulwie ziemniaka

Metoda pomaga uzyskać mocne sadzonki bez poświęcania dużo czasu i wysiłku. Bulwa ziemniaka pozwala na umieszczenie cięcia w sprzyjającym wilgotnym środowisku z optymalnym zestawem składników odżywczych, dzięki czemu jest w stanie wyhodować żywotne korzenie.

Na początku nacisk kładzie się na wybór odpowiednich bulw. Muszą spełniać następujące wymagania:

• Bądź zdrowy wizualnie, bez uszkodzeń mechanicznych i zgnilizny.
• Turgor powinien być wysoki, zwiotczałe bulwy nie mogą być szczepione.
• Wszystkie wybrane bulwy poddawane są procedurze peelingu, traktowane roztworem nadmanganianu potasu i suszone..
• Podsumowując, w każdej bulwie wykonuje się głęboki, ale nie przelotowy otwór, w który zostanie wstawiony nacięcie..

Na działce ogrodowej wybierane jest miejsce z rozproszonym światłem słonecznym, nie nawiewanym przez wiatr. Przed sadzeniem sadzonek wykopuje się rów o głębokości 15-20 centymetrów. Na dole gruby piasek rzeczny wylewa się w warstwie 5 centymetrów. Rów obficie zalewamy wodą, a na jego dnie kładzie się bulwy z sadzonkami, które do poziomu pierwszego górnego pąka przykrywa się ziemią. Nasadzenia są ponownie obficie podlewane, a każda łodyga jest przykryta oddzielnym przezroczystym słoikiem. Dwa tygodnie po pojawieniu się pierwszych pędów szklane osłony są usuwane.

Wyokrętowanie na stałe miejsce

Optymalna pora roku na przesadzanie kiełkujących sadzonek na stałe miejsce: późna wiosna - wczesne lato. Jeśli sadzi się jesienią, młode rośliny mogą umrzeć zimą, ponieważ nie będą miały czasu na utworzenie normalnego systemu korzeniowego..

Miejsce lądowania powinno być słoneczne i chronione przed przeciągami, zwłaszcza przed wiatrem z północy. W dołach do sadzenia przygotowanych zgodnie ze średnicą systemu korzeniowego umieszcza się ziemię ogrodową wzbogaconą w materię organiczną. W sadzonkach wszystkie niepotrzebne łodygi są przycinane, pozostawiając tylko 3-4 pąki. Po posadzeniu glebę ściółkuje się trocinami lub torfem.

Po wzroście sadzonek o 15-20 centymetrów pierwsze karmienie wykonuje się roztworem dziewanny, ziół i złożonych nawozów mineralnych.

W pierwszym roku po posadzeniu na stałe młode pędy mają za zadanie dobre ukorzenienie i rozwój systemu korzeniowego, w tym celu usuwają wszystkie powstałe pąki kwiatowe, dzięki czemu roślina nie marnuje energii na kwitnienie, a skupia się na tworzeniu korzeni..

Późną jesienią, przed nadejściem chłodów, młode pędy przykrywa się specjalnymi zimowiskami.